Maandag 3 juni. De dag waarop we starten met de, in mijn ogen, misschien wel hoogst haalbare opleiding binnen de LO&Sport: TWOH (Teacher Werken Op Hoogte), oftewel het van oudsher ‘Cordelet Rouge’. Een koord waar ik altijd met veel bewondering naar heb gekeken als ik ergens steun mocht leveren op WOH-gebied. En dit jaar werd er een IWOH-cursus omgegooid naar een TWOH-cursus en voelt het als een trein die voorlopig nog maar één keer voorbij gaat komen. Ik besluit hem gretig te willen pakken!

Voorbereiding
Initieel zou de cursus pas in Q3 plaatsvinden, wat ervoor zorgde dat ik een gedegen voorbereiding kon treffen. Al snel werd besloten dat hij vervroegd zou worden naar eind Q2. Werk aan de winkel dus. Direct werd er, door zorg van Pim Tielemans, een appgroep aangemaakt waarin data voorbij kwamen om gezamenlijk op te werken. Het trainen van instructeurshandelingen waaronder met name het beoefenen van reddingen van diverse complexiteit en het takelen van een- of meerdere personen, met en zonder bewegingsvrijheid  of met en zonder driepoot, beoefenden we vooral op de kazernelocaties. Een enkele keer wisten we het buitengebied in te duiken maar, door alle drukte op de LO&Sportgroepen, die momenten waren schaars.
Tussendoor wisten we onszelf nog drie dagen voor te bereiden op een van de meest kenmerkende massieven uit de TWOH-cursus, de Maizaret. Een groot massief met tal van mogelijkheden liggend in de buurt van het mooie, en voor meerdere welbekende, Marche les Dames. Hier vooral ingestoken op de grof- en fijn verkenningen en het bouwen van diagonalen. Ook trainden we onszelf om ieder natuurlijk ankerpunt, hoe groot, dik of sterk het ook was, te beoordelen op <15kN zodat we altijd op zoek moesten naar een 2e ankerpunt en hiermee ook de dynamische en gepositioneerde krachtendriehoeken met de daarbij behorende voor- en nadelen toe te passen.

Week  1; “Game on!”
We trappen deze week af in Amersfoort met het, in kleine groepjes, bouwen van een slingerafdaling op een gespannen 24mm, de principes van het takelen, het beoefenen van reddingen, opnieuw bouwen van een tokkel- en mariniersafdaling (uiteraard op natuurlijke ankerpunten) en we laten het voorklimmen de revue passeren. Op dinsdag vertrekken we, nadat we 7 voertuigen vol met WOH-materiaal hebben geladen, aan het eind van de middag naar Namur, België. Daar starten we op woensdag bij een klein massief Dalle d’Engis om in syndicaten te gaan voorklimmen en één diagonaal te laten maken o.l.v. een aangewezen TLDO. Aan het eind van de middag vertrekken we naar Carriere des Awirs, een massief wat vergeleken met Dalle d’Engis gigantisch is. We gaan hier individueel een tyrolean verkennen en werken deze in de avond uit. Donderdags bouwen we met een bouwploeg van 4 personen een op papier uitgewerkte tyrolean en in de middag draaien we een carrousel van bouwen, takelen en redden aan de noordzijde van het massief. Vrijdags terug naar Dalle d’Engis waar we een blok gaan voorklimmen en een blok gaan professionaliseren; werken aan je leerbehoeftes. Iets wat gedurende de opleiding vaker terug kwam en zeer positief is ervaren! Er is vanaf de dag dat we naar het buitengebied vertrokken aangegeven dat de werk- en veiligheidsfouten die gemaakt worden genoteerd zullen worden en mee worden genomen in de beoordeling richting de PVB’s. Game on dus!

Week 2; “Brede blik”
Deze week vertoeven we in het voor een ieder bekende Siedlinghausen. De een is er al 20x geweest met de KMS, de ander telt amper één hand vol. Het doet er niet toe, deze week staat in het teken van het grof- en fijn verkennen van ‘niet bestaande activiteiten’. We bouwen een mariniers met instap vanaf de indianenbrug, een tyrolean van het hoogste punt boven de korte afdaling richting de bergreddingswand en een slingerafdaling vanuit ‘het bakje’ bij de lange afdaling. Daarnaast komen natuurlijk de reddingen en het takelen terug, krijgen we les in het boren en chemisch verankeren van lijm- en boorhaken, bouwen we een seilgelände en maken vrijdag uiteindelijk ‘onze eigen’ klettersteig met staalkabel bij het geitenspoor. Bij het grof verkennen brengen we zoveel mogelijk in kaart, waarop we vervolgens vanuit de instructiegroep 1 of 2 activiteiten dienen uit te werken. De avonden tot laat tekenen blijven hierdoor nog enigszins uit. Iets waar we verderop in de cursus nog wel meer dan eens aan terug denken! Week 2 zit erop! Met hier en daar een kleerscheurtje in de ‘cryptomap’ zitten we er nog met z’n allen in!

Week 3; “Bijltjesweek”
Opnieuw reizen we af richting Namur, België. De week van de summatieve toetsmomenten is aangebroken. De week die gaat bepalen of je mee ‘mag’ naar Frankrijk. Deze vinden plaats in Marche les Dames. Een fantastische locatie van de Belgische paracommando’s en een héle hoop Cordelet Rouge dragende baasjes! Op maandag hebben we een redelijk ontspannen programma met het, in syndicaten, bouwen van een seilgelände in de Tarzanvallei en het stoeien met je eigen leerbehoeftes waarin jij nog denkt te trainen voor het toetsmoment. Dinsdagochtend beginnen we met de summatieve toetsen. De helft van de groep gaat verkennen bij de Maizaret, de locatie waar velen in de voorbereiding dus al eens geweest zijn. De andere helft van de groep start met de toetsmomenten. Deze bestaan uit drie onderdelen welke alle drie met een voldoende beoordeeld dienen te worden. De onderdelen zijn; een knopentest, een redding- en een takelsituatie. Laatste twee genoemde met de nodige complexiteit waar vrijwel alle principes naar voren komen zodat je je in de toekomst, met een goede analyse, vrijwel overal uit weet te redden. Iets wat straks in de TWOH-rol van je verwacht zal worden. Het blijkt ook wel; met name de redding gaat bij velen niet zonder slag of stoot. Er worden geen tot weinig ‘fouten’ gemaakt maar door gebrek aan analyse door de complexiteit van de redding blijven de juiste keuzes uit, of valt het kwartje laat. Kortom; onvoldoende, dus herkansen. Twee van de negen cursisten hoeven niets te herkansen en hebben donderdag een redelijk ontspannen ochtend. Voor de rest is het peentjes zweten donderdag; het is erop of eronder! Helaas valt voor 4 van de 9 het doek vroegtijdig en reizen we vrijdags met 5 cursisten en een evental aan instructeurs, gekleed in het oranje, af richting het mooie Puy Saint Vincent, Frankrijk!

Week 4/5; “The Sound of Silence”
Na een turbulente week komen we vrijdags aan in de schitterend gelegen accommodatie Alpalune wat onze thuisbasis zal zijn voor de komende twee weken. Al snel richten we de kamers in en maken we ons klaar voor het eerste avondmaal. Een avondmaal die iedereen rijkelijk snel naar binnen schuift aangezien het Nederlands elftal hun eerste wedstrijd tegen Polen speelt. De voorbereidingen hierin waren in NL al getroffen en de beamer incl. scherm was mee op pad! Zaterdags hebben we een dagje low-ops gehad en zondags zijn we omstreeks 1300 gaan verkennen bij ons eerste massief, Les Chambons. Degene die voor het eerst de TWOH cursus draaiden wisten niet wat ze konden verwachten, en dat bleek wel. Daar waar Des Awirs of Maizaret tal van mogelijkheden boden en de hoogte in schoten was Les Chambons vrij laag, flauw aflopend en kort tegen het massief aan omringd door bomen die je enigszins beperkten in je ‘vrije bubbel’ van de diagonalen. De massieven die we na Les Chambons gehad hebben, waren in volgorde; Réotier, Pont du Pannacel, Chantalupe, Hypoliet,  l’Horloge en de afsluiter was le Puiet. Ieder massief had zijn eigen kenmerken. De een smal en hoog, de ander lang en breed. De een bezaaid met haken en steenzuilen en de ander slechts twee gigantische boulders waar je het mee moest doen. Tijdens de gehele TWOH-cursus hebben we één kenmerkend nummer gehad, ons eigen ‘ankerpunt’ en dat was The Sound of Silence van Disturbed & Cyril. 

Juist dit nummer draaiden we iedere dag na het ontwaken tijdens het ontbijt als eerste en keek iedereen nog even naar de 5 ‘cordelet rouges’ die aan de gordijnrails prijkten! Diezelfde ochtend kreeg er één iemand uit de groep te horen dat ie de weer-update mocht doen en daarmee ook de beurt had voor het PVB. Davy was degene die het spits af mocht bijten! Telkens, als je hoorde dat je niet de beurt had, ervaarde je een lichte teleurstelling. Het betekende dat je weer opnieuw moest verkennen, opnieuw moest tekenen tot middernacht en opnieuw dat je ’s nachts wakker werd van eventuele what if scenario’s tijdens je bouwproces. Als je ’s nachts zwetend wakker schiet omdat je droomt over komodovaranen die door het hoge gras rondom het bouwen van jouw installatie rondlopen, weet je dat je leuk in de materie zit! Anderzijds gaf het niet-de-beurt-hebben ook weer een kans om te oefenen. De bouwprocessen die voortkwamen van degene die op dat moment zijn PVB draaide, waren leerwinst voor de rest van de groep. Zo heb ik uit iedere PVB m’n dingen mee ‘gepikt’ die ervoor hebben gezorgd dat de puntjes op de i niet ontbraken en ik niet voor verrassingen zou komen te staan. Zodra je PVB erop zit begint de periode van ‘ijsberen’.. Was het voldoende, heb ik fouten gemaakt? ‘Ik ben uit de tijd gegierd, maar is dat een reden om onvoldoende te scoren’? Degene die het herkennen weten wat ik bedoel. Drie van de vijf cursisten kregen na hun eerste PVB te horen dat het niet voldoende was. Twee hiervan, waaronder ik, mochten na het weekend herkansen. Je pakt alles mee, laad jezelf en al je bouwmaten nog een keer op tot het uiterste en gaat samen nog een keer álles uit de kast halen om het alsnog te fixen. Als dat dan lukt.. Nou, ik kan je vertellen dat er een héle hoop loskomt zodra je de verlossende woorden; ‘Gefeliciteerd, je hebt het gehaald!’ hoort.

De geslaagden! V.l.n.r. Mark Hendriks, Rob Manders, Pim Tielemans en Davy Heesakkers.

Cordelet Rouge
De pikhouweel in het dorpje l’Argentière la Besée is dé locatie, waar je gedurende de cursus regelmatig langs af rijdt, waar je de eerste foto gaat maken met je felbegeerde rougekoord om. Vervolgens terug naar het door bergen omringde Alpalune voor het formele gedeelte. De koorden, het certificaat, hét TWOH-speldje die je uit een borreltje naar binnen giet en later, door je eigen docent, in je borst laat RAMMEN, terwijl je op de achtergrond The Sound of Silence hoort was een moment om nog een brok van in je keel te krijgen! Startbekwaam TWOH, iets wat als stip op de horizon heeft gestaan, is nu daar. Trots! Nu meters maken in deze uiterst verantwoordelijke rol!

Laatste woord
Ik wil namens alle cursisten (Pim, Rob, Mark, Davy, Wouter, Fernand, Dennis, Bjorn & Sven) het gehele instructeursteam (Marco, Wijnand, Rob, Dennis, Marvin & Matthijs) onder leiding van Marco bedanken voor hun 200% inzet. Jullie hebben ieder op je eigen manier invulling gegeven aan de leerbehoeftes die per individu nodig waren. Op welk moment dan ook. Met een hoop do’s maar ook dont’s is er een top resultaat weggezet. Als laatste wil ik afsluiten als ambassadeur van de TWOH-cursus, want wát een opleiding is dit! Wát een niveau, wat een intensiteit, zowel fysiek als mentaal, wát een fantastische gebieden en wát een ervaring om dit mee te mogen maken! Je komt hier niet weg met een halfbakken voorbereiding, maar om overcapaciteit te creëren, die je ruimte geeft om oplossingsgericht te kunnen denken in situaties dat het van je verwacht wordt, zal je goed voorbereid aan de start moeten verschijnen. Nogmaals dank en wat mij betreft graag tot een volgende keer, en dan in de ondersteunende rol!

Publicatiedatum 15 juli 2024