Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

VROUWELIJKE TOPPERS VAN LO&SPORT
INTERVIEW MET SIBYL GASSNER

Door Paul Lindeboom

Hoe lang is het al (ongeveer) geleden dat je de LO&Sportorganisatie hebt verlaten en wat was de reden?
Sibyl: “Rond 2005 ben ik van de KL overgestapt naar de KLu. In 2010 heb ik defensie verlaten toen duidelijk werd dat ik na mijn operatie aan mijn hoofd (goedaardige hersentumor) het werk als LO&Sportinstructeur niet meer kon uitvoeren.
De hersentumor werd ontdekt omdat ik met een oog nog maar 20% zag. De meningeoom groeide vanuit het hersenvlies naar buiten toe (dus niet in de hersenen) en drukte op de oogzenuw, waardoor er een slechte doorbloeding was en ik dus echt slecht zag. Binnen  een aantal weken werd ik geopereerd en de operatie was erg succesvol; de tumor was volledig weggehaald, goedaardig en mijn zicht was weer 100%. De operatie was een eitje vergeleken met het herstel. Ik heb 4 tot 5 jaar nodig gehad om weer goed te herstellen.
Stoppen met werk heeft me goed gedaan. Het eerste jaar kun je nog wel verkopen dat je een operatie hebt gehad, maar als dat herstel langer duurt wordt dat moeilijker. Het leven gaat door en er wordt van je verwacht dat je de draad weer oppakt en dat er een stijgende lijn is. Dat werkt helaas niet altijd zo. Het gaat met veel vallen en veel opstaan. En in mijn geval was het beter om te stoppen en iets anders te gaan doen. Nick was dan ook mijn redding en de beste reden om het roer volledig om te gooien. Stoppen met werk, weg uit Nederland en mama worden.
 

Bij welke LO&Sportgroep heb je de leukste tijd gehad?
Sibyl: “Ik heb in Oirschot o.l.v. Rob Hellendoorn mijn leukste tijd gehad binnen de KL. En op de KMA heb ik het ook heel erg naar mijn zin gehad. Met Renate v/d Hoek heb ik op beide locaties gewerkt en nog steeds hebben we veel contact. 

Wat voor werk doe je momenteel of heb je gedaan nadat je bij ons vertrok?
Sibyl: “Ik heb geen serieuze baan meer gehad nadat ik weg ben gegaan. Toen ik wegging was ik zwanger en ben ik naar Engeland verhuisd, omdat mijn man daar toen woonde. Daar zijn Milleke en Lotte geboren. Ik heb nog even als 'supply-teacher'/inval-leerkracht gewerkt, maar al snel verhuisden we naar Dubai waar we inmiddels al weer bijna 2 jaar wonen.

Ik heb mijn man Nick tijdens een uitwisseling (KMA / Cranwell) leren kennen. We hebben ruim een jaar op en neer gereisd voordat ik naar Engeland verhuisde. Toen hij wegbezuinigd was bij de RAF is hij op zoek gegaan  naar een baan in het Midden-Oosten. We zouden eerst naar Qatar gaan, maar dat ging uiteindelijk niet door en toen kwam Dubai op zijn pad. Tja, dan blijf ik natuurlijk niet in Engeland wonen:))


Ik heb gehoord dat je niet zo lang geleden (alweer) moeder bent geworden, hoe zijn de bevallingen gegaan en bevalt het moederschap? Is het te combineren met je eventuele werk?
Sibyl: “Dankjewel. Ik ben inderdaad weer moeder geworden. Een zoontje ditmaal (Oliver). De bevalling ging goed, hoewel ze hier de natuur graag een handje helpen. De gezondheidszorg in Dubai is wat anders geregeld dan in Nederland en Engeland. De artsen verdienen (extra) geld met het voorschrijven van medicijnen en behandelingen die zij dan weer bij de verzekeraar kunnen claimen. Als je last hebt van je rug kom je direct bij een specialist terecht en krijg je gelijk een X-ray en heel wat zalfjes en pillen mee. En tijdens een bevalling is de keizersnee erg populair hier. (Toekomstige) moeders hebben het dan ook over 'welke dokter de beste keizersnee uitvoert'. Het is grappig om alle verschillende nationaliteiten bij elkaar te hebben die een compleet verschillende kijk hebben op bepaalde zaken.

Ik werk niet echt hier. Ik heb een bijbaantje voor 2 uur in de week waarbij ik de kindjes mee kan nemen. Verder proberen we zoveel mogelijk te genieten van het leven hier in Dubai; beetje zwemmen, beetje naar het strand, beetje naar de speeltuin. Geen van de kindjes gaat nog naar school of 'nursery' en dus word ik goed bezig gehouden overdag en nu ook weer 's nachts.

Je was vroeger heel fanatiek met hockey. Doe je dat nog steeds actief, of als trainer/coach? Of ben je een andere tak van sport gaan beoefenen?
Sibyl: “Nee, ik doe niks meer met hockey. We hebben een fitnesszaal in de toren waar we wonen en daar doe ik zo nu en dan wat. Maar ik probeer zoveel mogelijk smoezen te verzinnen om niet te gaan.
De leukste hockey jaren heb ik gehad met de coaches waarmee ik de beste klik had. Het duurde even voordat ik door had dat je een club moet kiezen met een coach die, buiten dat hij/zij verstand heeft van het spel en van mensen, daadwerkelijk iets in jou ziet en je wil laten spelen, anders houdt het al snel op. Ik heb Tilburg Dames 1 gecoacht en dat was echt heel erg leuk en gaf me een hoop energie. Omdat het niet te combineren was met herstel en werk ben ik ermee gestopt en dat was jammer. We hadden er een nog mooier tweede seizoen van kunnen maken.


Zijn er nog dagelijkse activiteiten waar je iets hebt aan je ervaringen als LO&Sportinstructeur? Of denk je nog wel eens aan de tijd als LO&Sportinstructeur?
Sibyl: “Als de meiden elkaar de hele dag in de haren zitten, dan denk ik nog wel eens terug aan mijn opleidingstijd; 'het wordt vanzelf 19.00 uur' denk ik dan en dat helpt! Mijn tijd binnen defensie is met name erg leuk, leerzaam en ook niet leuk en wederom leerzaam geweest. Ik hebben dingen gedaan die ik als gymjuf op school nooit gedaan zou hebben en de constante afwisseling vond ik erg leuk. En tijdens de bijna 3 jaar na mijn operatie heeft Defensie erg goed voor mij gezorgd. Ik had geen betere werkgever kunnen hebben.”

Publicatiedatum: december 2014