Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN, ONZE OUDE COLLEGA'S?
AFLEVERING MET MARC BAKKER (DEEL 2)

Door: Paul Lindeboom

Het eerste deel van het interview met Marc Bakker werd geheel gewijd aan zijn tijd als sportinstructeur, in dit tweede deel gaat het vooral over de periode nadat hij ons verlaten heeft en zijn grote hobby: muziek. Maar allereerst toch nog even terug naar toen.

Ik k
an mij nog een mooi artikel in de Zandloper herinneren over Aspartaam. Jij hebt je toentertijd blijkbaar sterk geïnteresseerd in (sport)voeding? Is dat nog steeds een tak van sport waarin je de ontwikkelingen op de voet volgt?

Vanuit mijn interesse voor voeding, en het volgen van een voedingsopleiding - wat moet je anders doen als je 3 jaar binnenslaper bent? - heb ik veel van deze kennis gebruikt in mijn lessen en begeleiden van militairen. Destijds heb ik een verhaal geschreven over Aspartaam en de invloed van deze intensieve zoetstof op ons welbevinden. Het stuk werd in ‘De Zandloper’ geplaatst en zelfs in het blad ‘ De Onderofficier’, omdat er een link bestaat tussen Aspartaam en het Golf Syndroom van Amerikaanse militairen. In het kort kwam het hier op neer: Vruchtensap met Aspartaam werd tijdens de Golfoorlog in ongekoelde pakhuizen in Qatar opgeslagen, waarna de Aspartaam door de hitte ontbond in Formaldehyde en Mierenzuur. Dat is wetenschappelijk bewezen.
Helaas is na al die jaren de wetenschap nog steeds niet eensluidend over het effect van Aspartaam, niet in de laatste plaats doordat meerdere wetenschappelijke onderzoeken gesponsord werden door bedrijven met belangen in die industrie. In de categorie:’ Wij van WC Eend vinden WC Eend de beste reiniger’. Toch zijn er voldoende tegenstudies maar tot een verbod zal het wel niet komen, de lobby is te machtig.
Toch vind ik het van belang dat je weet wat je eet. Regelmatig etiketten lezen dus, als je die kleine lettertjes tenminste nog kunt ontcijferen. En regelmatig naar het programma ‘ Keuringsdienst van Waarde’ kijken. Geweldig hoe vilein maar gedecideerd ze grote bedrijven ontleden tot leugenaars en luchtfietsers. Eigenlijk moeten alle producten in de supermarkt andersom in het vak komen te staan. Je koopt per slot van rekening de inhoud en die staat daar beschreven. De reclame met passende slogans, gezondheidsvinkjes en ‘Goede Keus Stickers’ zijn er aan de voorzijde door het marketingteam opgeplakt.


Op ons ROC probeer ik de leerlingen te attenderen op voedingskeuzes. Ze moeten o.a. een werkstuk over voeding maken en een voedingsdagboek van een week bijhouden wat we daarna gaan evalueren. Ik neem die werkstukken vaak mee naar huis en lees er dan wel eens passages uit voor. Soms schrijnend maar vaak hilarisch wat je dan tegenkomt. En een alcohol dat er doorheen gaat in het weekend! Dat ze nog in staat zijn alle consumpties te tellen, dat is pas echt knap. Voorafgaand aan het werkstuk geef ik presentaties over voeding, sport & gezondheid en afvallen. Daarnaast begeleid ik regelmatig leerlingen met overgewicht. Het mooiste voorbeeld is van een leerling die kampte met enorm overgewicht (op zijn zwaarst woog hij rond de 130 kilo). Vanaf het moment dat hij op school kwam zijn we gaan zitten en hebben een plan gemaakt. Zijn hele familie kampte met overgewicht dus hij besloot zelf de boodschappen te gaan doen en dan maar zelf te koken. Zijn discipline was zo fantastisch dat hij na enkele weken trots een foto toonde van zijn nieuwe spijkerbroek die hij op een oude broek had gelegd. Aan alle kanten stak de oude broek eronderuit. Uiteindelijk woog hij ongeveer 85 kilo en kreeg daardoor een huid/buikwandcorrectie gratis van de verzekering aangeboden waardoor er nog 4 kilo, overtollig vel, werd weggenomen. Op zijn opkomstdag kreeg ik een foto via de App waarin hij al saluerend strak in zijn groene pak voor het legeringsgebouw stond. Zonder tekst, alleen een duim. Dan ben ik apetrots op zo’n kerel, van zover komen en dan je doelen realiseren. Ik ben er ook van overtuigd dat als wij in onze leerlingen geloven en daar oprecht in investeren, dat er meer succesverhalen kunnen worden geschreven. Dat is ook de taak van de militaire opleiders op alle VeVa BPV locaties. Waarom de VeVa leerling binnen defensie zo’n slecht imago heeft, is mij een raadsel. Onbekend maakt onbemind, denk ik, of zijn militairen bang voor broodroof? Het opleiden van je eigen ondergang? Interessant om nog eens op terug te komen.

85 kilo schoon aan de haak en inmiddels de KMS afgerond!

 

Wat ben je precies gaan doen na je werk bij de LO&Sport en hoe is je carrière verder verlopen?

Op 29 oktober 1990 kwam ik op in Ossendrecht en rond 20 oktober 2005 nam ik afscheid. Vijftien fantastische jaren die me hebben gevormd tot wie ik nu ben. Vanuit de eerste ‘ BROC’ groep heb ik ontslag genomen om op het ROC Friese Poort te Leeuwarden te gaan werken. Als je tegen mensen uitspreekt dat ze 20 jaar stil blijven staan dan kan je verwachten dat personeel op zoek gaat naar een andere toekomst. Ik heb vervolgens verschillende opleidingen gevolgd, waaronder de CALO te Zwolle. Ik begon op het ROC als LO Docent met het oriëntatiejaar KL (OJKL), daarna werd het Vrede en Veiligheid en nu VeVa: Veiligheid en Vakmanschap. Toen ik in 2005 begon, waren we met 3 personen verantwoordelijk voor het onderwijs en zaten er ongeveer 50 leerlingen in opleiding, te weinig formatie om alleen aan die groep les te geven. Ik kreeg er ook verschillende klassen van de beveiligers opleiding bij. Die klaagden de eerste lessen steen en been:’ We willen geen commando’s worden!!’. Maar hoe fitter ze werden hoe mooier ze het vonden. Dat duurde maar 1 jaar, daarna kregen we voldoende ‘groene’ leerlingen.

We zijn in al die jaren gegroeid naar bijna 400 leerlingen VeVa en zijn verreweg de grootste in Noord Nederland. Met de aan ons toevertrouwde militairen bestaat ons team uit ongeveer 25 personen, een enorme expansie dus. De school daarentegen bleef even groot dus we waren niet meer in staat om alle leerlingen op onze eigen school te bedienen. We sporten nu op ruim 4 locaties en geven theorieles op 2 locaties, wat veel reistijd met zich meebrengt. Met onze sportsectie zijn we continue ons bewegingsonderwijs aan het ontwikkelen, wat o.a. resulteerde in het zelf creëren van een multirek van steigerbuizen (voor de til- en draagtest) en eigen rugzakken met steekgewichten.

We zijn nu bezig met de geplande nieuwbouw voor Uniformberoepen, in totaal ongeveer 800 leerlingen. We krijgen een eigen schoolgebouw met 4 sportzalen: een sport- en spelzaal (22x22), een Dojo, een Fitness en een Powergym (Crossfitzaal). Ik zit in de projectgroep nieuwbouw en mag o.a. de inhoud van de zalen adviseren. Erg leuk om met een enorm budget op de fitnessbeurs in Houten rond te lopen en toekomstige leveranciers te selecteren. Dat zijn kansen die je met beide handen aan moet grijpen, het ontwikkelen van je eigen werkomgeving.

Muziek is blijkbaar meer dan zomaar een hobby. Hoe is je interesse op dat gebied ontstaan, welke muziek/artiest(en) beluister je het liefst en hoe verliep je dj-carrière?

Vanaf mijn 14e ben ik begonnen met DJ werk. Plaatjes draaien en presenteren. Ik was gek van muziek en kocht veel singles. Als het moest, dan fietste ik 20 kilometer om een single van 5 gulden en 75 cent te kopen. Wat je al niet over hebt voor Abba-I have a dream (ik was 12).

Toen werd ik een keer gevraagd om muziek op een feestje te draaien en dat vond ik zo leuk dat ik maar apparatuur ben gaan kopen van mijn krantengeld. De autodidact was geboren. Dat is een beetje een uit de hand gelopen hobby geworden. Ik draai reeds 33 jaar en kan als allround DJ uit de voeten op zeer uiteenlopende feesten. Of ik nu moet draaien op een bruiloft, hardstyle sta te mixen in een enorme tent met 3000 gasten of tijdens een dorpsfeest probeer iedereen op de dansvloer te krijgen: alles is mogelijk.

Tijdens mijn diensttijd heb ik ook altijd overal gedraaid. In mijn Havelte tijd kwam ik op donderdag van de Discotheek in Heerenveen rechtstreeks naar de kazerne waar ik op een dikke mat in de sportzaal sliep, dit leverde me extra slaaptijd op. De kapitein Ter Haar maakte me dan wakker, hij schopte tegen de slaapzak terwijl hij mompelde: “Wakker worden, Bakkertje!”, zodat ik de eerste les kon geven. Luchtmobiele nachtjes zeg maar.

Ik heb er wel eens aan gedacht om fulltime DJ te worden maar heb dat plan snel verworpen. Mijn gezinsleven en werk in de sport vond ik veel te belangrijk. Het is nog steeds goed te combineren met privé en overig werk, hoewel het in de feestmaanden wel eens erg druk is. Het is niet alleen een avondje draaien maar er zit ook heel veel werk in de voorbereiding. Welke muziek heb ik nodig voor welk feest? Omdat ik zo breed inzetbaar ben, dien ik ook veel genres bij me te hebben. Ik ben dan ook altijd met muziek bezig en schrijf menig kladblok vol met tracks die ik ergens hoor en waar ik wat mee wil.

Ik heb alles van Toto, John Mayer en U2 maar luister eigenlijk heel breed, van de jaren 80 tot de nieuwste tracks van nu. Ik ben met mijn oudste zoon naar Toto geweest, die dacht dat die bejaarden er dood bij neer zouden vallen. Hij was diep onder de indruk wat de mannen hadden gepresteerd na ruim 2 uur onafgebroken optreden.

Vervolgens ging ik met mijn zoon en dochter naar Chris Brown, waar ik dacht dat ik op het schoolfeestje van mijn dochter stond, we moesten natuurlijk ver vooraan staan. Te gek concert overigens.

Je was dj bij de Fish-Potato Run. Welke muziekkeuze maak je voor zo'n evenement (svp toelichten) en hoe reageerden de hardlopers op jouw aanwezigheid en geluidsbarrière? 

Zo kwam ik jaren geleden, ik denk ongeveer 8 jaar, in aanraking met de organisatie van de Fish Potato Run. Een hardloopwedstrijd van Urk naar Emmeloord. 12,8 km oftewel 8 mijl. Of ik op Urk, op de kop van de haven, het evenement met muziek wilde opluisteren en tevens informatie voor lopers en publiek wilde presenteren?

In de loop van de jaren is de Fish Potato Run uitgegroeid tot een groots loopspektakel met ruim 2000 hardlopers. Sinds 3 jaar start de 4 mijl vanuit Tollebeek en ook daar werd muziek en presentatie verlangd. Om 14.00 uur is de start op Urk. De burgemeester en de sponsor nemen de laatste 6 minuten het woord terwijl ik traditioneel de Black Eyed Peas met I got a feeling klaarzet. Ik spring in mijn auto en race over het parcours voor de lopers uit naar Tollebeek waar ik klokslag 14.00 start met muziek. De 8 mijl lopers rennen vervolgens door Tollebeek, natuurlijk onder begeleiding van muziek en joelend publiek, waarna de 4 mijl lopers starten en volgen richting Emmeloord. Prachtig om zo sport en muziek te koppelen. Deed ik al eerder, volgens mij was ik de eerste die een aggregaat en muziekinstallatie het bos in liet slepen om het Parcours Militair van 1993 in Havelte op te luisteren. Bij een evenement horen nu eenmaal muziek en presentatie.

Hardlopen is voor iedereen, ik zorg dat ik ook voor iedereen muziek meebreng die een bepaalde sfeer uitstraalt. Zo draai ik de nieuwste van Justin Bieber en Tiesto maar komen ook Fleetwood Mac (Little Lies of Go your own way) en The Police langs. Ik heb tijdens een regenachtige editie wel eens The Blue Nile met Tinseltown in the rain gedraaid. Sta ik met kippenvel op het podium, wat een plaat. Ik werk zonder vaste playlists, ik heb gewoon heel veel mee om een evenementensfeer neer te zetten. Lopers komen ook naar het podium voor een verzoeknummer. Zo maakte ik een loper intens gelukkig met Van Morrison - Brown Eyed Girl. Het is een geweldig gevoel als ik met zoveel lopers voor me de sponsors noem en vervolgens The Stones met Start me up instart. Keihard die eerste gitaarriff door de haven knallen. De wat oudere lopers reageren, kijken met een lachje van herkenning naar het podium waarna ze ritmisch met hun hoofd knikkend de warming up voortzetten. Muziek is net als lopen voor iedereen.


En dan de start. Mijn vinger hangt enkele millimeters boven de play knop. Het schot klinkt en direct knallen de eerste klanken van I Got A Feeling over de lopers. De wedstrijdlopers spuiten weg en de recreanten schuifelen voor het podium langs met de handen op de maat in de lucht. Nog 12,8 kilometer voor de boeg.