Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

SIRENEN VAN HET HOGE NOORDEN

Door Paul Lindeboom
Foto van vroeger: Manuela Kruise en Mirjam Seinstra


In de afgelopen jaren hebben vele sportinstructeurs ons (moeten) verlaten en zijn in grote getale omgeschoold in de functie van ALS ambulancechauffeur. Meest recente overstap was die van Manuela Veenstra-Kruise, die in haar nieuwe functie wederom oud-sportinstructeur en vriendin Mirjam Boonstra-Seinstra treft. Een dubbelinterview over vriendschap, verdriet, stress en spanning.

Om dit interview te beginnen, wat is precies een ALS ambulancechauffeur?

Mirjam: “
ALS (Advanced Life Support) chauffeurs mogen met spoed rijden op de ambulance. Onderstaande ritten rijden wij als ALS ambulance chauffeur:
A1 urgentie; levensbedreigende situaties (spoedrit)
A2 urgentie; niet levensbedreigende situatie
B urgentie; geplande ritten.

We hebben ook nog BLS ambulancechauffeurs, deze mogen niet met spoed rijden. BLS chauffeurs rijden alleen planbare zorgambulance ritten.”

Foto van nu: Mirjam Boonstra


Waarom denken jullie dat een sportinstructeur van de Landmacht zo gewild lijkt te zijn als ALS ambulancechauffeur? Wat zijn de belangrijke overeenkomsten qua te bezitten competenties?

Manuela: “Als ambulance chauffeur moet je stevig in je schoenen staan en stressbestendig zijn. Een (kinder-)reanimatie of een traumatisch ongeluk kan een behoorlijke impact op je hebben. Op zulke momenten wordt er veel van je verwacht. Je moet snel en protoculair werken, je ondersteunt de verpleegkundige bij het medisch handelen, je communiceert en werkt samen met alle betrokkenen (bijv. 2e ambulance, politie, gezinsleden, soms ook brandweer en het Mobiel Medisch Team (MMT)).
Dit gebeurt soms in een kort tijdsbestek en soms in een heel hectische situatie. Je dient het overzicht te houden, alles wat je doet moet je duidelijk communiceren.
Vergeet daarbij niet dat je aanrijdend naar een situatie een plan van aanpak bespreekt met je verpleegkundige, terwijl je met spoed door het verkeer rijdt.

Je kunt je voorstellen dat je als ambulancechauffeur in soms hele onprettige/traumatische situaties terecht komt. Doordat je deze heftige traumatische casussen na afloop met je collega’s bespreekt, kun je die impact/ervaring/gevoelens een plaatsje geven. Vaak wordt er openlijk over gevoelens gepraat. Als je dit als “afgestompte” militair niet kunt of je hebt geen empathisch vermogen, kun je het behoorlijk moeilijk krijgen (denk aan bijv. PTSS, nachtmerries of gezichten van patiënten blijven zien).
Een goede dosis humor en relativerend vermogen is in dit vak ook heel bruikbaar.”

Mirjam: “
Het is niet zozeer de sportinstructeur, maar Defensie/militair in het algemeen, die gewild is. Als ik kijk op de verschillende ambulance posten, zijn er verschillende collega's vanuit heel Defensie breed.”

Foto van nu: Manuela Veenstra

 

Wat komt er in de ‘omscholing’ nog allemaal om de hoek kijken?

Manuela:
Naast een EHBO, AED en reanimatie diploma moet je een C(1) rijbewijs hebben om voor de functie ambulance chauffeur te solliciteren. Het C(1) rijbewijs is vanwege het gewicht van de ambulance: 3500 tot 4000 kg. In tegenstelling tot Mirjam heb ik mijn opleiding intern genoten bij UMCG ambulancezorg.
Tijdens de 9 maanden durende opleiding krijg je training in onder andere de onderstaande items:

Opleiding rijvaardigheid:

·        Rijden met OGS (optische & geluidssignalen).
·        Verkeersinzichten: bochten lezen en rijden, tonnen (tegengesteld opvallend naderen), naderen van kruisingen/kruispunten.
·        Lezen van verkeerssituaties met name tijdens het spoed rijden. Niets is onvoorspelbaarder dan de reactie van een
       medeweggebruiker die een ambulance wel/niet ziet!

·        Voertuigbeheersing baantraining: uitwijken, noodstop, centrifugaal krachten, etc.
·        (Spoed)rijden in het donker.
·        (Spoed)rijden met / zonder patiënt, glijdend vervoer.
·        Wet/regelgeving Wegenverkeerswet.

Medische studie:

·        Ademhaling en ademweg.
·        Circulatie, cardiologie, BLS, AED.
·        Disability en neurologie.
·        Traumatologie.
·        Verloskunde en pasgeborene.
·        Geriatrie en psychiatrie.

Medisch handelen:

·        Casustrainingen.”

Mirjam: “Voor mij betekende dit naar Harderwijk, deze opleiding duurde ongeveer 7 maanden. De opleiding bestaat uit 9 modules, eerste 5 basis en laatste 4 uit verdieping. Het gehele traject bestaat uit werken bij een RAV (Regionale Ambulance Voorziening, red.) en naar de academie gaan, dus werken en leren tegelijk.

Zodra je klaar bent zijn er elk jaar scholingen en kun je je altijd inschrijven op skills-trainingen, Tijdens deze trainingen kun je je eigen leerpunten aangeven en beoefenen.” 

Privé vriendinnen


Mirjam, jij bent al langer in functie dan Manuela, wat geef jij als het belangrijkste advies door aan iemand die net zoals Manuela een jaar of 20 militair is geweest en overstapt?


Mirjam
: Je moet jezelf in een leerling rol kunnen plaatsen, ongeacht je leeftijd, kennis en kunde. Flexibel en leergierig opstellen, je komt weer binnen in een ander en nieuw team en moet daar weer een plek vinden.”

Manuela, je bent de 40 al eventjes gepasseerd. Had je met het oog op je leeftijd nog twijfels of overstappen nog wel zou kunnen? Of was het juist de ideale leeftijd om nog een carrière switch te maken?

Manuela: “Om eerlijk te zijn: mijn leeftijd heeft mij niet doen twijfelen. Je bent zo oud/jong als je je voelt!
Het gebrek aan uitdaging / plezier aan mijn werk en het verlies van mijn vader heeft mij tot deze carrière switch gebracht.
En ja, het was/is een risicovolle stap: een vaste baan opzeggen voor een contract van 9 maanden. Hier lag mijn twijfel!!!

Deze twijfel is uiteraard uitvoerig met het thuisfront besproken: wat als ik de opleiding niet haal, wat als ik geen jaar contract krijg, wat als het jaarcontract niet wordt omgezet in een vast contract? Maar ondanks deze risico’s waren Johan en ik er allebei van overtuigd dat het voor mij echt tijd was voor iets anders.

Inmiddels heb ik de opleiding afgerond en heb ik een jaarcontract. Bij goed functioneren hoop ik dat dit jaarcontract wordt omgezet in een vast contract. En tot op heden heb ik nog geen seconde spijt gehad van deze carrière switch!
Het werk is uitdagend en dynamisch. Door de dankbaarheid van patiënten en familie vergeet ik de onregelmatige werktijden en ga ik met een voldaan gevoel aan het einde van mijn dienst naar huis. Met een grapje een glimlach op het gezicht van zieke mensen toveren of proberen een leven te redden: het is zo variërend en het geeft mij voldoening.

Het klinkt misschien stom, maar dit vak is mooi ondanks alle ellende die je af en toe ziet.”

Militaire vriendinnen

 

Mirjam, jij bent al langer in functie. Kun je een paar voorbeelden geven van werkzaamheden waar je onder hoogspanning en stress hebt moeten functioneren? Manuela, heb jij in de afgelopen periode wellicht al stressmomenten meegemaakt die vergelijkbaar zijn met spanning tijdens een uitzending?

Mirjam: “Waar ik persoonlijk meer spanning/adrenaline bij krijg, zijn de wat 'moeilijkere' casussen met kinderen, en casussen waar familie erbij staat, terwijl je bezig bent met hun dierbaren.
Wat bedoel ik met moeilijker? Dat zijn de meldingen waar (vooraf in de melding of eenmaal op locatie) blijkt dat het slecht gaat met de patiënt(en).
Op zulke momenten moeten we als team snel handelen en weten van elkaar wat we doen en wat er nog gedaan moet worden. Op dat moment kan ik mij goed afsluiten van mijn eigen emoties en de mensen om ons heen, zodat wij als team goed en snel ons werk kunnen uitvoeren.

Echt stress ervaar ik niet tijdens inzetten met de ambulance, je moet goed kunnen werken onder verschillende soorten druk, zoals o.a. de emoties van patiënten zelf of de familie.”

Manuela: “Stress ervaar ik niet, maar er zijn zeker spannende momenten geweest. Deze momenten zijn niet vergelijkbaar met de spanningen tijdens uitzending, omdat de werkzaamheden totaal niet met elkaar overeenkomen.
Waar ik onder andere meer spanning en adrenaline bij ervaar, is bijvoorbeeld een (kinder)reanimatie, acuut zieke kinderen en baby’s.

Sportief vriendinnen

 

Als jullie achterom kijken, zouden jullie de volgorde CIOS-Sportinstructeur-Ambulancemedewerker ook zo gedaan hebben, of zou je (met de kennis van nu) het anders gedaan hebben?

Manuela
: “Voor mij geldt dat ik de volgorde ALO – LO&S instructeur – Ambulancechauffeur precies in dezelfde volgorde zou doen. Met een uitzondering: ik zou eerder de dienst in gaan. Ik was 27 jaar toen ik de dienst in ging. Ik had dit achteraf 5 jaar eerder willen doen.
Mijn defensie periode heeft mij voor een groot deel gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Mede door Defensie, werk- en levenservaring sta ik stevig in mijn schoenen én in het leven.”

Mirjam: “Ik zou het ook niet anders willen doen. Er komt van alles op je pad en je moet hier mee om kunnen gaan. Dit zou ik, zoals ik er nu over denk, niet op jonge leeftijd al mee willen maken. Door de jaren heen, wordt je als persoon gevormd, hierdoor wordt je sterker en kom je steviger in je schoenen te staan. Je komt als ambulancechauffeur in veel situaties terecht, waar je beslissingen moet nemen en je je ‘mannetje’ moet staan.

Missie vriendinnen

 

Wat kunnen jullie je nog herinneren van de periode dat jullie als sportinstructeur naaste collega’s waren? Zijn jullie in de periode nadat Mirjam bij LO&Sport vertrok elkaar nog blijven volgen?

Mirjam: “Veel gezelligheid!! Als naaste collega's deden we al veel dingen samen en waren we ook vaak samen te vinden op de sportgroep. Na mijn vertrek is onze band alleen maar sterker geworden en zijn we al jaren beste vriendinnen. We gaan elk jaar op vakantie, uitwaaien bij de zee of het vliegtuig in naar Lissabon. Buiten de vakantie tripjes om, appen, bellen en doen we bakjes koffie, thee of een borrel. We hebben zelfs matching tattoos!”

Manuela:
“Wat ik mij voornamelijk herinner van de periode als collega’s bij Defensie zijn:
-         Oefeningen in Schotland en DLD
-         Bami soepjes met sambal tot groot afgrijzen van een aantal collega’s
-         Buddy van Mirjam zijn tijdens haar uitzending: familie en vriend ondersteunen
-         Stap avonden met de sportgroep

Mirjam en ik verschillen misschien qua leeftijd, maar qua karakter, denkwijze en hoe we in het leven staan zijn wij hetzelfde!
Het klikte vanaf het moment dat Mirjam op de LO&Sportgroep JPK geplaatst werd. Sindsdien delen wij lief en leed; zijn we de beste vriendinnen geworden!
Vorig jaar zijn we een weekje naar Oostenrijk geweest om met rugzak door de bergen te trekken.

Op sportief gebied doen we helaas niet zoveel samen vanwege de reisafstand tussen onze woonplaatsen.
We hebben samen twee maal met een Strong Viking Obstacle Run meegedaan en dit jaar zouden we samen deelnemen aan de Alp d’HuZes ter ere van mijn vader.”

Vakantie vriendinnen


In hoeverre zijn jullie momenteel nog sportief actief?


Mirjam: “We waren begin dit jaar in voorbereiding voor de Alpe d Huzes,, maar door de corona crisis ging dit helaas niet door. Verder doe ik aan FIT8 militaire fitness, dit is een circuit training met eigen lichaamsgewicht en/of materialen zoals kettlebell, banden, TRX ect. Zoals ze zelf zeggen: trainen in 'old school' marines style.”

Manuela: “Dit jaar zou voor mij, op sportief gebied, in het teken van mijn recent overleden vader staan. Ik was samen met Mirjam volop in training voor de Alp d’HuZes. Ik fietsend en Mirjam lopend. Vervolgens zou ik een maand na de Alp d’HuZes nog één keer op de fiets naar Italië gaan. Helaas heeft COVID-19 roet in het eten gegooid en gaat dit allemaal niet door.
Voor degene die mij hebben gesponsord: het geld blijft gewoon bij de KWF. Mijn dank daarvoor!!

Of ik deze twee fietstochten doorschuif naar volgend jaar? Ik denk het niet. Op een gegeven moment moet je op het gebied van rouw bepaalde dingen los proberen te laten. Hoe moeilijk dit ook is. Het steeds vooruit schuiven van deze tochten gaat mij niet helpen in dit proces.
Sinds een klein maandje ben ik weer aan het zwemmen. Een oude hobby die goed bevalt en minder belastend voor mijn lichaam is dan hardlopen.
En nu, na een verhuizing, kan ik dan ook eindelijk die bokszak ophangen en lekker HIIT trainingen afwerken in onze eigen garage en tuin. Lekker fit worden!!”

Overal en altijd vriendinnen

Deze tekst past u aan door erop te klikken.