Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


AFSCHEIDSSPEECH

Door: Meine de Boer

Ja, daar sta je dan, na 36½ is het voorbij en ga je met FLO. Dat met FLO gaan niet vanzelfsprekend is hebben we kortgeleden ervaren door het overlijden van onze dierbare collega’s William Frieling op 56-jarige leeftijd, ruim 1½ jaar voor zijn FLO en zeer recent nog Sander Klap die op 35-jarige leeftijd door ongelukkige omstandigheden het leven heeft verloren.

Ik ben trots dat ik van de 36½ jaar bij defensie 28 jaar deel heb mogen uitmaken van de LO/Sportorganisatie Koninklijke Landmacht(1988-2016).
In 1979/80 zag ik als dpl sld dat een categorie bij de KL het goed had qua werk en verdiensten. Dit waren de onderofficieren waarmee ik als dpl sld in aanraking kwam. Uiteindelijk heb ik besloten, en de kans gekregen, om ook als onderofficier bij de Landmacht te gaan werken en heb ik na de KMS vanaf 1982 deel uitgemaakt van deze categorie. Ik kwam er later achter dat er binnen dit onderofficierskorps nog een categorie was die wel een héél leuk baantje had en dat leek mij ook wel wat. Dit waren de LO/Sportinstructeurs.

In 1987 kreeg ik, in navolging op Johan Bouman, de kans om voor dit baantje te solliciteren. In het leven heb je soms spreekwoordelijk de wind tegen en soms mee. Dit was één van de momenten waar ik de wind mee had. Er waren namelijk 31 sollicitanten voor 7 functies. Bij de sollicitanten heel veel infanteristen maar de monitor infanterie had van te voren al beslist dat er maximaal 3 kandidaten door konden naar de LO/Sport (weet je nog Rik v Trigt??) en hierdoor werd ik één van de 7 gelukkigen. Samen met Nico Spierenburg, Andre v Dommelen, Jan Haak, Hans v Batavia, Louwie Sanna en Michel Varkevisser hebben we een halfjaar doorgebracht op het toenmalige OCLO te Ossendrecht om omgeschoold te worden tot KL-sportinstructeur. Een aantal jaren later nog weer een aantal maanden om de SM-cursus te doen, inmiddels waren Louwie en Michel niet meer present bij dit groepje.

1997, LO/Sportgroep PMK in Wezep. Linksboven Theo Vonk, Meine, Eric Hoek, Arjan Kreeft en Philip Steverink. Linksonder Rilana Wolf (interieurverzorgster), Alexander Keulemans, Henri van der Linde en Kay Bosscha.

Vele mooie en een diversiteit aan functies bekleed in die 28 jaar. Van Zuidlaren tot Utrecht en vele kazernes die daar tussen lagen. In 1999 uitgezonden voor 6 maanden naar Macedonië voor de missie in KOSOVO.

Ook vaak tijdelijke functies gedaan omdat ik gevraagd werd om deze werkzaamheden te doen, of naar aanleiding van mijn eigen verzoek omdat ik vond dat er te weinig uitdaging zat in het werk wat ik op dat moment verrichte.

In de achter liggende periode van 28 jaar heb ik altijd bewust keuzes gemaakt om bepaalde functies, opleidingen of werk wel of niet te doen. Dit om te laten zien wat je in je mars had en omdat ik het leuk vond, of om het niet te doen omdat ik er in de privé omgeving te veel voor aan de kant moest zetten.

Een mooie periode gehad waarin ik o.a. als kliminstructeur opgeleid werd tot Cordelet Vert, de opleiding Bergsteiger teil Sommer in juni 1996 bij de Duitsers kon volgen of zoals in april 2000 met 101 Artillerie Ondersteuningscompagnie uit Nunspeet naar Garmisch- Partenkirchen om een drietal bergtochten te lopen en de vele ondersteuning bij ander klimactiviteiten in binnen- en buitenland.


Als lid van het MC van 2001 tot 2007 mee mogen praten over het welzijn van het personeel en de reorganisaties in die tijd, als OTB’er 3 jaar het land in om te ondersteunen bij de ontwikkeling van de collega’s als sportinstructeur en lesgever, en de twee jaar die ik tijdelijk te werk bent gesteld als docent op de LOSS omdat daar een personeelsprobleem ontstond.

Daarnaast, door mijn hobby als voetbalscheidsrechter van de KNVB, ben ik vaak op uitnodiging aanwezig geweest bij internationale militaire toernooien in binnen- en buitenland. Binnen de KL ben ik de persoon geweest die ruim 12 jaar er voor zorgde dat er voldoende scheidsrechters werden uitgenodigd en aanwezig waren bij de diverse zaal- en veldvoetbal kampioenschappen en de laatste paar jaren ook gefunctioneerd als algeheel scheidsrechters coördinator voor de Ned. Militaire Kampioenschappen zaal- en veldvoetbal waarbij de 4 krijgsmachtdelen tegen elkaar strijden om de hoogste eer.

Dit alles heeft mij gemaakt tot de onderofficier die ik nu ben binnen de LO/Sportorganisatie. Soms spreekwoordelijk de wind mee en soms tegen. Voor sommigen streng maar altijd rechtvaardig, voor anderen een vaderfiguur, altijd een luisterend oor en altijd bereid tot het geven van een gevraagd en ongevraagd advies.

Maar nooit ten koste van alles. Er is meer dan werken alleen. Dit is onder anderen wat ik goed onthouden heb naar aanleiding van verhalen van een collega (Klaas Holt) waarbij hij voor wat betreft zijn leven door het oog van naald kroop.  

Onder het Motto “Leef niet alsof het vandaag je laatste dag is maar geniet wel van het leven en doe vooral ook leuke dingen”. Zeg niet “dat doe ik later wel als ik met FLO ben”, je weet nooit of je dat wel gaat halen.
Carpe Diem.
  

Er is er één persoon in ons midden met wie ik eigenlijk mijn hele carrière heb samen gewerkt. Dat is Brigitte. Vanaf nov 1979 hebben we dit avontuur samen beleefd, met ups en downs. (Op dit moment wordt Brigitte door Meine gevraagd even naar voren te komen.)

Een half jaar geleden stonden we ook naast elkaar bij het de uitreiking van de medaille aan mij voor 36 jaar eerlijke en trouwe dienst. Toen heb ik je bedankt voor de steun en support gedurende die jaren, door jou symbolisch 36 witte rozen te overhandigen.

Als dank voor de support tijdens mijn gehele carrière heb ik hier een enveloppe met een leuke verrassing voor jou waar je, denk ik, heel blij van wordt en wat je daarna van je bucketlist kunt strepen. (Brigitte heeft kaarten voor een concert van Adèle gekregen. Nee, niet in New York.) Bedankt voor wat je in al die jaren voor mij en ons gezin betekend hebt en met name in de periodes dat ik voor het werk van huis was.

Tja, er gaat een nieuw tijdperk aanbreken voor mij. Niet meer elke dag verplicht vroeg opstaan om naar het werk te gaan. Meer tijd om op de golfbaan te vertoeven om het spelletje nog beter onder de knie te krijgen. Hopelijk bij Dorhout Mees de komende periode weer als oproepkracht wat uurtjes meedraaien, om golfclinics te verzorgen samen met o.a. Joop Klinkenberg en Raymond Bernard. Natuurlijk, zolang ik het conditioneel aan kan, ga ik elke zaterdag nog de wei in om voor de KNVB een wedstrijd te leiden. Daarnaast zullen er thuis ook nog wel wat algemene en huishoudelijke klusjes gedaan moeten worden omdat Brigitte nog gewoon in deeltijd blijft werken.
En als laatste zullen we ook nu en dan wat tijd doorbrengen op Terschelling bij Suzanne, Niels en onze 2 kleinkinderen.

Jullie begrijpen wel dat ik mij de komende tijd nog niet ga vervelen.
Hierbij wil ik het laten.

Nogmaals bedankt voor jullie komst en het ga jullie goed en hopelijk tot ziens bij de evenementen van de LO/Sportorganisatie.