Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 
GRENZELO&S
DEEL 9: JUR VINKE
Door André Wijnberger
Jur Vinke en zijn vrouw Lilian

Dit interview geldt als ‘sluitstuk’ van de serie GrenzeLO&S en het was de bedoeling dat dit in het kalenderjaar 2022 zou gebeuren, maar door drukte van deze redacteur was het even op de langebaan geschoven, dit tot ‘ergernis’ van hoofdredacteur Paul Lindeboom. Op mijn 2e vakantiedag de telefoon gepakt en Jur gebeld, we maken een afspraak om na de Kerstdagen middels beeldbellen een interview te doen.
Als oud-klasgenoot CIOS en oud-collega LO&Sport leuk om hem weer te spreken, de laatste keer was dit vorig jaar bij een reünie van het CIOS, waar ik samen met drie klasgenoten de organisatie voor had gedaan. Toen kwam Jur voor de reünie speciaal naar Nederland gereden!!! (Toevoeging van de hoofdredacteur: André was echt aan vakantie toe, want Arian van Helden (Portugal) is volgende maand de afsluiter van deze serie!)


CIOS en LTK
Jur is afkomstig uit Epe en reed tijdens het CIOS te Arnhem al op een grote motor, iets waar ik gelet op mijn leeftijd (16 jaar) nog niet aan toe was 😊.
We slaan zijn jeugd over en beperken ons tot de periode van het CIOS en daarna. Jur beschrijft het proces van het vertrekken naar Tsjechië zelf als volgt;
,,Ik ben het CIOS gaan doen (in Arnhem van 1979 tot 1982) en ben daardoor uit Epe vertrokken. En zo ook bij de volleybal in Epe. Na het CIOS in dienst gegaan als LO&Sportinstructeur, eerst voor ‘m’n nummer’ als dienstplichtige (lichting 82-5) en na verloop van tijd ‘bijgetekend’ als KVV-er.  Uiteindelijk ben ik tot het voorjaar van 1988 op de LTK-kazerne in ’t Harde gebleven. In de avonduren natuurlijk ook nog eens diverse sportverenigingen en daardoor uiteindelijk een beetje ‘sportmoe’ geworden.
In 1988 ben ik in de ‘recreatie’ terecht gekomen, eerst als assistent-beheerder op een bungalowpark, daarna zeven jaar op een jachthaven/camping en vervolgens ruim zes jaar als beheerder op een bungalowpark. Vanaf het moment dat ik in de recreatie terecht kwam, vond ik deze branche helemaal geweldig. Het was dan ook al snel een wens om ooit iets voor ons zelf te kunnen beginnen.’’

Ze gingen gericht zoeken, maar vonden in eerste instantie niet wat ze zochten. Ze richtten hun blik op de Ardennen, maar dat bleek toen ,,veel te duur’’ te zijn. ,,In een later stadium, direct na het vallen van de ‘Muur’, waren we een eind op weg in het voormalige Oost-Duitsland, maar daar was de ‘Treuhand’, die over het privatiseren van de gronden ging, zo lastig dat we er uiteindelijk van af hebben gezien. Het is toen een aantal jaren ‘rustig’ geweest, totdat wij mensen ontmoetten die een camping in Tsjechië hadden. Het ‘waakvlammetje’ dat nog steeds in het achterhoofd brandde, werd ineens weer een behoorlijk ‘vuur’. Daar zijn we toen tijdens onze vakanties een aantal keren heen geweest en hebben we het land verder verkend. Uiteindelijk hebben we besloten dat we het hier eens wilden gaan proberen. Via deze mensen erg veel informatie gekregen over hoe bepaalde zaken geregeld moesten worden en met wat voor instanties je te maken zou gaan krijgen. Het was nog voordat Tsjechië EU-lid was en er nog veel extra administratieve handelingen nodig waren om hier iets te kunnen kopen……
We hebben ons toen vijf jaar tijd gegeven om iets te zoeken en op te starten. Na 3½ jaar liepen we(toevallig) tegen onze huidige locatie aan.’’

Dat was een prachtig huis in een glooiend gebied, met aan de ene kant een natuurlijk meer en aan de andere kant bos, vlakbij het nog geen 800 inwoners tellende dorp Opatov en op rijafstand van een aantal dorpen en steden met diverse bezienswaardigheden. Een heerlijk gebied om te zwemmen, fietsen en wandelen, waarbij je ook nog schaapskuddes kunt tegenkomen. Maar er stond alleen een huis en veel grond was er toen nog niet bij.

Jur: ,,Het heeft toen nog ruim een jaar geduurd, voordat we het land konden kopen. Het huis was al die tijd te koop, maar ja een huis zonder voldoende grond er om heen was voor ons geen optie. Uiteindelijk in 2003 de boel met 20.000 vierkante meter grond gekocht en in de herfst van 2003 hier heen verhuisd. In de winter heel hard gewerkt en op 1 mei 2004 de camping geopend. Alles moest gedaan worden: nieuw sanitair, elektra op het veld, watertappunten, chemisch toilet, een weg over het terrein, terreinverlichting, enz. enz.’’
,,Op de eerste etage van het huis hebben we een tweetal ruime appartementen gerealiseerd die we het gehele jaar verhuren. In de eerste jaren hebben we gedurende de winters nog erg veel verbouwd. We zijn nu bijna 20 jaar verder en hebben alle ‘grote’ zaken aardig op de rit. Natuurlijk zijn er altijd weer dingen, die je uiteindelijk toch anders wilt gaan doen (of na zoveel jaren aan vervanging toe zijn) en ben je alsnog druk in de weer met veranderingen en natuurlijk het diverse onderhoud. Je bent nooit klaar met zoiets. Maar dat is ook weer het mooie eraan.’’


Hun camping Vidlak heeft plek voor maximaal 50 tenten, caravans, campers, tenten en vouwwagens. Alle plaatsen zijn minimaal 200 vierkante meter groot, dus het is ruim opgezet. Er is een gasten-huiskamer, een overdekte veranda (beide met gratis WIFI), een tafeltennistafel, een badminton- en natuurlijk een volleybalveld en er zijn verspreid over het hele terrein diverse kampvuurplaatsen. De grote kracht van de camping is de ligging aan het meer en de schitterende omgeving. De camping is van 15 april tot 01 oktober geopend, de beide appartementen, die een prachtig uitzicht bieden, zijn het hele jaar beschikbaar.
Zowel campinggasten als appartementenhuurders roemen de gastvrijheid van Jur en Lilian, die zich als campinghouders als een vis in het water voelen en er erg veel plezier in hebben om het iedereen naar de zin te maken. De gasten bij ons zijn internationaal, uit alle hoeken van de wereld. In het hoogseizoen het merendeel uit Nederland, maar in het voor- en naseizoen uit heel Europa en verder, zelfs uit Australië. Veel van de gasten komen weer terug, omdat ze het zo goed naar de zin hebben bij ons. Zo hebben we mensen uit Noord-Ierland, die elk jaar in Oost-Europa op vakantie gaan en ook ieder jaar een paar nachten bij ons komen genieten. Ook zijn er in het verleden wel gasten uit Epe en omgeving geweest. Soms puur toeval en soms omdat ze wisten dat wij hier een camping hadden. Gelukkig komen er ook regelmatig Tsjechische gasten op de camping, sinds Corona is dit aantal flink aan het toenemen. Hiervan ook een aantal telkens terugkomend en vooral voor die mensen is het belangrijk, vinden wij, dat wij ook de taal kunnen spreken. We spreken het dan wel niet perfect (de grammatica is ongelofelijk lastig), maar kunnen ons prima redden.’’
Ze hebben geen moment spijt van hun vertrek naar Tsjechië en hun leven als campinghouders. Het land bevalt prima. ,,Het fijne van het wonen hier is de rust en de ruimte. Tsjechië is een heerlijk land om in te wonen. De rust, ruimte, natuur en cultuur maken het geweldig. Het klimaat is anders dan in Nederland. De winters een stuk strenger, maar relatief droog  - droge kou is toch anders als het natte in Nederland - en de zomers zijn warmer en stabieler dan in Nederland. Het voorjaar begint iets later, maar is veel ‘heftiger’ en de herfst loopt ook langer door, zodat september en oktober nog hele mooie maanden zijn. De omgeving waar wij zitten is relatief een droge hoek van Tsjechië, wat het ook zeer aantrekkelijk maakt. Het leven als ‘Tsjechische campinghouders’  is ook echt het ‘leven als’. Wij zien het niet als ons werk, maar als ons leven!!! Zou je dit als werk zien, dan waren we er gauw klaar mee…’’

Voor meer info over de camping, de omgeving en de appartementen kijk dan op hun website: www.campingvidlak.cz


Jur LO&Sportinstructeur

Tot zover het ‘reclame gedeelte’ van ons interview, nu gerichte vragen over zijn verleden als LO&Sportinstructeur. Wat heb je meegenomen vanuit je periode als LO&Sportinstructeur naar je huidige bestaan?
Hoe kijk je er nu, na 35 jaar op terug ?

"35 jaar???"
Ja, al zo lang!!!

"Ongelofelijk hoe snel dat het allemaal gaat!! Mijn tijd als sportinstructeur (was al met al ook bijna 6 jaar) heeft mij denk ik wel voor een groot deel gevormd in wat ik nu ben. Ik heb in die tijd met geweldig fijne mensen samen kunnen werken. Ik weet niet of het de bedoeling is om mensen met naam te noemen, maar één uitzondering wil ik wel maken……. Helaas, niet zolang geleden, overleed Jan van der Veer. Deze man heeft grote indruk op mij gemaakt voor wat betreft zijn manier van regelen en organiseren. Mede door hem heb ik destijds besloten om KVV-er te worden en heb daar geen moment spijt van gehad!

Wat zijn voor jou hoogtepunten in je periode als LO&Sportinstructeur?
Doordat ik KVV-er werd, heb ik veel verschillende werkzaamheden kunnen/mogen verrichten. Ik was toen ook erg blij dat ik niet alleen maar een “lesboer” was, maar mij met heel veel andere dingen kon bezig houden. Zo deed ik in die tijd een groot deel van de MLV-verantwoording voor de gehele kazerne, ben diverse keren mee geweest als sportinstructeur naar schietseries in Duitsland en voor de PALua (Pantser Lucht Afweer) naar Den Helder. Wat ook altijd een mooie activiteit was, waren de “Parcours Militair”.

Natuurlijk zijn er veel anekdotes te vertellen………Op het sportbureau was er destijds een “Cadi-pot” (Cantine Dienst, red), waarmee koeken voor bij de koffie werden gekocht en drankjes voor na ‘diensttijd’. Met de ‘winst’ werden er afscheidsfeestjes voor vertrekkende dienstplichtige sportinstructeurs georganiseerd en minimaal één keer per jaar werd de pot leeg gemaakt door iets te organiseren. Zo kan ik me nog heel goed een activiteit herinneren met de toenmalige sportofficier Jan de Bruyn. Hij had een stalen motorkruiser op de Loosdrechtse Plassen liggen en hij zou ons een onvergetelijke dag bezorgen! Natuurlijk werd er vanuit de Cadi-pot de nodige drank en snacks voor onderweg ingeslagen….. Het was een zeer mistige dag en we zagen dus niet veel (lees: NIETS) onderweg. Na het eerste kwartier onderweg te zijn geweest, werd de tweede fles Beerenburg geopend!!! De rest laat zich raden………

  • sportgroep 3
  • sportgroep 4
  • sportgroep 2


Nog zo’n mooi verhaal, was dat (mijn eerste) de sportofficier Gijs van Buuren bevorderd werd van 1e Luitenant naar Kapitein. Dit hebben we bij hem thuis gevierd door ’s nachts met 8 man (in twee auto’s) om 24.00 uur bij hem aan te bellen en tot een uur of vier er een feestje van te maken (tot grote ergernis van z’n vrouw). Een van de acht aanwezigen was George Jaket, en wie hem kent, weet dat deze met gemak deze 4 uur heeft volgemaakt met z’n moppen en grappen!"

Als je het over zou mogen doen, wat zou je dan veranderen in je leven?
"Ik denk niets! Ik heb een geweldige tijd gehad als sportinstructeur en ben ook zeer tevreden met m’n huidige leven."

Zijn er nog andere dingen die je met de lezers wilt delen?
"Ik denk dat ik een heel mooie tijd heb gehad, vooral de beginjaren. Toen was er nog heel veel te ritselen en regelen, later kwamen er mijns inziens steeds meer regels bij en dat vond ik best jammer.
Niettemin kijk ik terug op een prachtige tijd, ben later in het nieuwe sportgebouw nog wel een paar keer terug geweest, de sfeer was toen ook anders. Logisch, tijden veranderen en de mensen ook!"

Dankjewel Jur, en wie weet tot ziens, waar dan ook !


Publicatiedatum: 06 januari 2023


In de serie 'GrenzeLO&S' verschenen eerder al de volgende artikelen:

aflevering 00 : de kick-off
aflevering 01 : Sam Cross
aflevering 02 : Wim van Breugel
aflevering 03 : Wilko Jansen
aflevering 04 : Stani Groeneweg
aflevering 05 : Sybil Gassner
aflevering 06 : Arian van Helden
aflevering 07 : Sjoerd van Turnhout
aflevering 08 : Bert Wennekes