Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


INTERVIEW PETER JANSSEN

Door : Paul Lindeboom

Wat was jouw betrokkenheid bij het opzetten van de Handbal Academie op Papendal? Mijn betrokkenheid was erg groot en heb daar vele malen ondersteund bij trainingen en als de meiden op stage gingen ben ik regelmatig mee geweest, daarnaast zijn ze in het begin vaak op stage geweest op de kazerne in Assen en daar heb ik dan hoofdzakelijk het mentale vlak op gepakt.
Ik heb ook zeer veel geleerd van de aanpak op het fysieke vlak wat geregeld werd door mensen van NOC-NSF.

Het was zeker geen makkelijke periode. Er was veel weerstand van veel verenigingen die het eigenlijk niet zagen zitten dat hun toppers de hele week op Papendal vertoefden en dan op de vrijdag weer bij hun eigen ploeg aansloten om dan in het weekend met hun vereniging te spelen.

De meiden maakten hele grote sprongen en de rest bleef wel achter en daar komt natuurlijk uit dat eigenlijk alle toppers naar het buitenland zijn gegaan, waar een veel sterkere competitie wordt gespeeld.

Verbaasd het huidige succes je als je terug kijkt op de toen aanwezige talenten? Nee, absoluut niet. Wij hebben in Nederland heel veel talenten rondlopen en soms moet je geluk hebben dat er instanties zijn die daar geld in stoppen om zoiets te verwezenlijken. In dit geval heeft NOC-NSF dat gedaan en heeft het duidelijk vruchten afgeworpen.

In hoeverre denk je dat je een bijdrage hebt kunnen leveren aan het huidige succes van de Nederlandse Handbaldames? Dat is altijd moeilijk te zeggen, maar ik spreek de meiden natuurlijk wel eens en dan hebben zij het er wel over. Zeker de mentale momenten hebben ze heel veel aan gehad en heeft ze ook beter en sterker gemaakt, dat hebben ze natuurlijk ook voort gezet in het buitenland.

Je hebt de meiden ook een keertje op de JWF- Kazerne “militair getraind”. Wat kun je je daarvan herinneren? Heel veel, want dat zijn natuurlijk de momenten dat de meiden mijn bloed wel konden drinken. Dat is ook heel begrijpelijk en achteraf zagen ze wel dat het meerwaarde had. Wat ze wel echt waardeerden, was dat er altijd een reden voor was dat er iets gebeurde en dat het ook altijd terug gekoppeld werd met de groep. Daarnaast konden ze het ook waarderen dat ik alles mee deed.

Ik kan er wel bij vertellen dat het voor hen - ook voor mij was het best weleens afzien - geen prettige momenten waren, maar dat hoeft in mijn ogen ook niet en dat weten we allemaal: wil je de top halen dan zijn daar heel veel rotte momenten bij. Maar je komt daar wel vaker heel sterk uit..

Wat was je persoonlijk mooiste handbalsucces uit je actieve carrière? Wat was je persoonlijk hoogst behaalde resultaat als actieve handballer? Waar speelde je eigenlijk in de Eredivisie? Oh, dat zijn er nogal wat. De dubbel in de Nederlandse competitie (Landskampioen en Bekerwinnaar) en daarna natuurlijk het vervolg met Europese wedstrijden, voor de Europa cup: maximaal 4 ronden verder en dan kom je tegen Duitse ploegen die in die periode al 6 à 8 keer per week trainden, dan heb je daar niks tegen te zoeken.
Ik ben begonnen bij Sittardia (nu LIONS = een fusie club van 3 Limburgse ploegen (Sittardia, V&L en Blauw Wit), even 2 jaar in België gespeeld (leuke ervaring maar niet voor mij weg gelegd), daarna weer terug en i.v.m. plaatsing in Ermelo als instructeur op het SROKI ben ik gaan handballen bij E en O (Emmen en Omstreken), dat was voor mij wel de mooiste ervaring. Achteraf ben ik eigenlijk te vroeg gestopt met actief handballen en misschien te vroeg in de trainers wereld gestapt.

Wat was je mooiste succes/ervaring als trainer/coach? De mooiste tijden zijn wel bij de ploegen (E en O en Hurry-Up). Daar ben je dan 4 dagen in de week aan het trainen en daarnaast natuurlijk de wedstrijden in het weekend door heel Nederland heen. Je krijgt een bepaalde band met de spelers en dat is gewoon fantastisch. Maar ook met het team achter het team krijg je een bepaalde band mee, die kies je natuurlijk wel zelf zoals je assistent, je medische staf en je teammanager.
De Europese wedstrijden en de BENALIGA wedstrijden waren ook speciale ervaringen.

Wat doe je momenteel in het handbal? Jammer genoeg niet zoveel meer op dit moment, heeft te maken dat mijn vrouw voor 5 maanden op uitzending is en dan kan je eigenlijk geen ploeg of team erbij hebben, want wij hebben nog 2 thuiswonende kinderen (van 18 en 15 jaar) en zeker de jongste heeft nog wel wat sturing nodig.

Op dit moment geef ik de cursus HT 2 (opleiden van Trainers), dat is schitterend werk en ik geniet er ontzettend veel van hoe enthousiast die mensen zijn. Daar kan ik helemaal mijn ei in kwijt. Ik kan daar natuurlijk uit ervaring spreken als LO/Sportinstructeur, maar ook als actief handballer en als trainer op het hoogste niveau in Nederland.


Dat maakt het voor mij wel erg makkelijk, toch zou ik volgend seizoen wel weer een club willen hebben of wat meer bij de Bond - nu moet ik oppassen, want als Sjors Röttger dit leest, dan denk ik dat hij mij morgen belt.
Bij de bond doe je natuurlijk heel veel goed werk maar er is dan niet zo’n band als bij een vereniging.

We zullen zien wat er op het pad komt.