Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN, ONZE OUDE COLLEGA'S?
AFLEVERING MET HANS VAN LEEUWEN


Hoe is het (op hoofdlijnen) met jouw herstel gegaan vanaf het moment dat je bovenop de Alp d’Huez stond met je Sensa-racefiets?

Hans: “Dat moment, toen ik de Alpe d' Huez opreed (juni 2012), was iets meer dan een jaar nadat ik werd opgenomen in het UMC. Er werd mij door de oncoloog verteld dat ik er rekening mee moest houden dat ik een jaar nodig had om te herstellen van de chemo en bestralingen. Gelukkig kon ik al na een half jaar beginnen met de revalidatie. Ook begon ik toen al aan het hervatten van het werk op deeltijdbasis en in goed overleg met de LO/Sportorganisatie. 

Na de Alpe d'HuZes dag in juni 2012 is het alleen maar steeds beter gegaan en ben ik me weer volop met het werk gaan bezighouden. Het werk als C-LO/Sportgroep in Den Haag kostte me veel energie, maar ook kreeg ik er weer energie van terug. Op een kleine sportgroep met hele fijne collega's, die mij ook steunden in het herstel.”

 
Ik hoorde op het afscheid van Bart Haggeman dat je inmiddels al weer 5km kunt hardlopen? Dat is een relatief korte afstand voor jou, gezien je hardloopverleden. Welke mooie herinneringen heb jij nog over je (halve) marathons?
Hans: “Over die 5 km ben ik inmiddels ruim heen en loop nu soms een rondje van 11 km in de omgeving. Ik heb nooit toptijden neergezet, maar ooit deed ik samen met Roel Cuppen mee aan de halve marathon bij mij in de buurt en die liep ik in 1.18.18, mijn record! Verder de NMK's halve marathon overal in het land. Ook deed ik mee aan de overige loopwedstrijden, georganiseerd door de Sportcommissie en de diverse regio's.

Hardlopen ontspant, geeft mij ideeën en je blijft er fit van en dát heeft mij uiteindelijk geholpen bij mijn herstel van de ziekte. Dat laatste is ook de reden waarom ik mensen wil motiveren en inspireren om (veel) te bewegen! ‘Is dat niet HET mooie werk van ons allemaal bij de LO/Sportorganisatie?’”


Je bent doordeweeks redelijk actief op de tennisbaan. Wat doe je allemaal met dat racket?
Hans: “Zo moeilijk mogelijk een tennisbal terugslaan naar iemand aan de andere kant van het net en binnen de lijnen om vervolgens een punt te maken of hem te dwingen tot een fout! Dit noemen ze nou tennis!

Gekheid, eigenlijk heb ik nog het meeste plezier in het aanleren en verbeteren van het tennisspel bij jonge kinderen (talenten). Dan is ‘de klei nog zacht’ en kan je de beste technische basis leggen. Op dit moment heb ik 29 beginnende kinderen in de leeftijd van 4 tot 9 jaar, verdeeld in 3 groepen, die ik train. Een groep van vier gevorderde kinderen en een talent van 7 jaar. 

Ook vind ik het een uitdaging om ouderen nog beter te laten spelen. Dat is me recent ook nog gelukt met een oud collega, waarmee ik nog al eens op de ski's sta. Het gaat dan vaak om kleine onderdelen in de techniek dat ze meer spelplezier geeft en een beter niveau. ‘Ja, zelfs al ben je 60, dan kan je nog veel leren!’ Ondertussen ben ik mijn eigen onderneming gestart en werk ik voor de Woerdense Tennis Stichting en een Tennisschool.

Naast deze trainingsmomenten speel ik met vrienden regelmatig een potje en heb ik me aangesloten bij de Stichting Sport en Transplantatie Nederland. Hiermee hoop ik in juli 2017 deel te mogen nemen voor Nederland aan de World Transplant Games in Malaga op het onderdeel tennis, zowel in het single- als dubbelspel. Dit is voor mensen die een transplantatie (o.a. nier, hart, lever, stamcellen, enz.) hebben ondergaan én wil verder promoten dat sport ook dan nog steeds kan.”

 
Als je in deze periode niet met een racket in de weer bent, sta je meestal op de lange latten. Welke activiteiten onderneem jij met een paar van onze oud-collega’s?
Hans: “Voorheen organiseerden wij voor de militairen en gezinsleden een ski week in het Zwarte Woud, eerst vanuit ons werk bij de LO/Sportorganisatie en later hebben we het zelf voortgezet met o.a. Kap bd Bart Smits als voortrekker. Hiermee zijn we vorig jaar gestopt en nu geven we (Jan Joosen, Rens de Haan, Bart Smits en ondergetekende) regelmatig les voor Kap bd Fons Krijnen, die al jaren twee skireizen per jaar organiseert. Deze reizen zijn ooit ontstaan vanuit de Du Moulinkazerne voor het personeel. Nu is het mogelijk voor een ieder die de skikunst al enigszins beheerst om mee te gaan. Dit is een aanrader voor instructeurs die hun niveau willen verbeteren om mogelijk de cursus Instructeur Verplaatsen in de Sneeuw in de toekomst te gaan volgen.”

Wat is je mooiste ski-avontuur geweest?
Hans: “Mijn mooiste ski-avontuur is geweest dat ik vanaf 1990 tot nu regelmatig in de sneeuw mag vertoeven!

Ja, ik heb zoveel mooie ski-avonturen mogen beleven. Het begon in Rheindahlen (D) toen ik daar jaarlijks 4 weken ski weken mocht organiseren voor de toen nog dienstplichtige- en beroepsmilitairen van het Verbindings- en Transportpeloton en een gezins-skikamp, wat ik eerder al heb genoemd.

Diverse cursussen die ik heb mogen volgen. Daarvan is de cursus ‘Fachsportleiter Skitour’ wel een hoogtepunt geweest. Ik deed dit met de Aoo bd Henny Huijbregts en we maakten in 3 weken zo'n 12 dagen de mooiste skitouren rondom Sonthofen. Daarna diverse keren met de 4 e-jaars KMA studenten op GVA Skitour geweest met o.a. Henny en Pierre Schoonen!

Ook een hoogtepunt was het opleiden van vele collegae tot Alpine ski-instructeur en later werd dit een module van de cursus ‘Instructeur VidS’. Heel mooi dat tegenwoordig het civiele diploma Skileraar A van de Nederlandse Skivereniging gehaald kan worden! Tot slot de weken dat ik met fijne collegae in Bad Reichenhall heb mogen werken, met veel plezier en de mentale vorming als dominantie!

 
Ik ga me nu weer opmaken voor een week in Sankt Anton am Arlberg om les te geven bij Fons zijn ski reis.”