Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


INTERVIEW MET HEROLD DAT, DIRECTEUR VAN "DATVOORU"

 Door : Wil Maaswinkel

1. Herold, een aantal LO/Sportvrienden, waarschijnlijk geen ”fietsers”, kennen je (nog) niet. Kun je vertellen hoe het militaire deel van je carrière er uitzag en wat je als LO/Sportinstructeur hebt gedaan? Vertel ook wat over je fietservaring!

In 1992 kwam ik dienstplichtig op in Ossendrecht op het toenmalige OCLO. (Nu omgedoopt tot LO/Sportschool.) Ik kwam bij het toenmalige OCLO binnen als NOC/NSF sporter met een A-status in het wielrennen. Na mijn opleiding werd ik geplaatst in Veldhoven als sport-instructeur bij Aooi Piet de Boer en nam daarnaast ook zitting in de militaire wielerploeg. Om voldoende te kunnen trainen, was de afspraak dat mijn werk moest kloppen en er dan tijd vrij geroosterd zou worden om te trainen. Zo gedreven als ik was, zorgde ik voor een goede kwaliteit van werk en kreeg ik daardoor ruimte om te trainen. Niet zonder succes, na mijn dienstplicht mocht ik blijven als KVV-er (wat nu BBT-er is). Ik werd geplaatst bij Aooi Ron Gits in Keizersveer. Mijn sportprestaties bleven bij Defensie ook niet onopgemerkt en ik mocht Olympia’s Tour van Nederland (een 10-daagse etappe koers over een afstand van 2000 km) rijden in de kleuren van de Nationale Militaire ploeg. Deze reed ik overigens 10 keer in mijn wielercarrière. In 1994 werd ik voor de eerste keer Nationaal Militair Kampioen op de Vlasakkers, daarna zou ik dit kampioenschap nog een keer of 6 of 7 winnen, en won ik daarnaast op de ATB diverse Nationale Titels om in 2003 met een Europees Militaire Titel mijn carrière als wielrenner af te sluiten. In totaal won ik meer dan 120 koersen, waaronder klassiekers zoals bijvoorbeeld de Parel van de Veluwe, de Ronde van Gelderland, De Hoekse Waard, etc.

Als sportinstructeur heb ik altijd les gegeven vanuit diezelfde topsport gedachte zoals ik graag wens te werken.  Keuzes maken, doelen stellen en zelfwerkzaamheid stonden hierbij telkens centraal. In 1996 werd ik geplaatst op de KMS te Weert als SGT. Hier heb ik veel opgestoken over leiderschap en hoe daar impulsen aan te geven middels Sport activiteiten. Grens Verleggende Activiteiten waren toen al een middel om hieraan een bijdrage te leveren. Ikzelf heb GVA-Duiken en GVA-Klimmen ondersteund tijdens mijn tijd als sportinstructeur. Ik ben me uiteindelijk gaan ontwikkelen in het GVA-Klimmen en ben aan het einde van mijn diensttijd 5 jaar Cordelet Rouge geweest. Het werk van een Rouge als Technisch Leider der Oefening (T-LDO) is leerzaam op twee vlakken, je leert de grenzen opzoeken en bewaken. Nu nog elke dag waardevol in mijn werk als trainer/coach/opleider in diverse beroepsgroepen.



Resultaatgericht  :-)

Nationaal Militair Kampioen 2000

2. Met wie heb je, in welke periode, samengewerkt? Welke (mooie) herinneringen heb je aan die tijd en wat zal je zeker niet vergeten?

Ik heb samengewerkt met veel goede collega’s. Mijn eerste PC op het OCLO was Hans van der Kaaden. Daar heb ik met enige regelmaat nog steeds contact mee, de tijd op het OCLO was er een om nooit te vergeten. Richard Hesterman, Jan Welling, en Humphrey Broos waren het kader. Een TOP-tijd met veel “tot aan het gaatje” momenten. Tijdens mijn eerste plaatsing was Aooi Piet de Boer mijn commandant, hij leerde mij dat het naleven van afspraken zich terugbetaalde in vrijheid en ruimte van werken. Gezelligheid en kameraadschap waren daarbij belangrijk. Een van mijn allerbeste vrienden Johan van Mierlo heb ik daar leren kennen, we hebben nog steeds contact. Hij en zijn vrouw zijn zelfs Peetoom en Peettante van onze dochter Fleur. Mijn volgende plaatsing was bij Aooi Ron Gits op rijschool Keizersveer, hij leerde mij vergaderingen bijwonen, de onderdelen en instructeurs plannen. Wat ik me daarvan herinner, is dat Ron het belangrijk vond om transparant te communiceren. Op de KMS kwam ik in willekeurige volgorde Richard Soree, Dick Kuiten, Geert Suijlen, Peter Crooijmans, Ed Janssens, Berry van Moorsel, Wiljan van Vijfeijken, Wim Roest en anderen tegen.  Ed Janssens en Geert Suijlen leerden mij grotere organisaties draaien. Richard Soree en Peter Crooijmans werkten toen veel samen als GVA-klimmers. Peter was toen Cordelet Rouge en Richard Cordelet Vert. Hun bijnamen dragen ze nog steeds, namelijk Grote en Kleine IJsbeer. De GVA’s in Siedlinghausen waren top, we waren daar destijds vele weken per jaar samen.

 


 


Overzicht bewaren

T-LDO bij GVA KLimmen

Het evalueren aan de bar in Winterberg zijn zaken die deze tijd onvergetelijk maken. Dat ik een keer op de terugreis werd vergeten om mee naar huis genomen te worden ook. Daar kwamen ze pas 2 uur later achter bij de gebruikelijke stop bij de Mac Donalds in Keulen.  Er waren toen nog geen mobieltjes om even te bellen, er is een voertuig terug gereden om mij alsnog op te pikken. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld, hahahahaha. Berry van Moorsel en Wiljan van Vijfeijken leerden mij de menselijke kant van het vak, empathie centraal. Marien van den Eijnden was daar de commandant destijds, slimme kerel die nu nog steeds mensgericht leiderschap hoog in het vaandel heeft. Later in de tijd wilde ik graag doorontwikkelen in de parate kant van het Nederlandse Leger en werd ik geplaatst op Legerplaats Oirschot. Ronald Tielemans, Alwin Baats en Andy Hessler zijn nog steeds vrienden, we ontmoeten elkaar elk jaar minimaal 1x met de vrouwen erbij. Gezelligheid, oude klets en sterke verhalen verzekerd. Met zijn vieren vormden wij het toenmalige cluster Zelfstandige Eenheden (Genie, GNK en Bevo). We noemden onszelf de gouden driehoek, met Ronald Tielemans als clusterhoofd. We waren samen verantwoordelijk voor  de Fysieke en Mentale fitheid van een kleine 700 militairen. Uitdagend werk, waarbij het nodig was om je te verdiepen in deze krijgsmachtonderdelen om te komen tot resultaat. Heerlijk om met die vaklui te sparren en te werken.

In die tijd was ik veel op pad met het verzorgen van opleidingen tot Assistent Bergredder. In de hoedanigheid van Bergredder heb ik in Bosnië gediend bij SFOR 14 en daar diverse klimprogramma’s op de ski-schans van Sisava verzorgd. Doorgaans werkte ik tijdens klimprogramma’s samen met good old Gerrit Pasman en Gert Borneman, beide zijn inmiddels met FLO. Zij leerden mij kijken naar veiligheidsaspecten binnen het opleiden van mensen in het Werken Op en Met Hoogte. Later in de tijd mocht ik met hen het huidige programma in Bad Reichenhall mee ontwikkelen. Daar ben ik nog steeds trots op. Als ik daarvan op diverse social media berichten zie, gaat mijn hart altijd sneller kloppen.

Mijn loopbaan sloot ik af op de KMS als SMI onder leiding van Commandant Bart Smits. Bart heeft het vermogen om mensen te laten ontplooien, zijn inlevend vermogen en manier van reflecteren heeft mij in die tijd enorm geholpen bij het maken van belangrijke keuzes. Ik ben hem daarvoor tot op de dag van vandaag dankbaar. Nu ik bovenstaande opschrijf, kom ik erachter dat ik wel in een hele bijzondere organisatie heb mogen werken. Het gaat te ver om alle namen met wie ik heb mogen werken op te noemen. Ze zeggen dat dit soort zaken je vormen en maken tot wie je bent. Ik onderstreep dat, sterker nog: het helpt mij nog elke dag in mijn dagelijkse werkzaamheden.

3.Wat heb je aansluitend aan je periode als LO/Sportinstructeur gedaan? Kun je vertellen hoe en wanneer je trainingsbureau “DatvoorU” is ontstaan, hoe het is begonnen en hoe het zich heeft ontwikkeld. Als je terugkijkt, waar ben je dan het meest trots op?

Tijdens mijn periode als sportinstructeur op de KMS vond ik leiderschap en de rol van de mentale component daarin steeds opvallender naar voren komen. In het kader van vernieuwend onderwijs werd mij in 2008 gevraagd om leiderschap te koppelen aan GVA-Klimmen. Ik nam zitting in de werkgroep Onderwijsvernieuwing op de KMS. Ik merkte op dat falen voor het merendeel te wijten was aan mentale componenten. Kennis en Kunde waren minder vaak de reden van een minder verlopen actie. Een doorlopende Fysieke en Mentale leerlijn is dus belangrijk. In de steengroeve in Duitsland werden deze GVA programma’s gegeven. De toenmalige eigenaar van de groeve, te weten Dolf Nijssen, viel op dat wij de klim-programma’s anders aanboden dan andere te oefenen eenheden. Iets waar ik trots op ben, is dat hij mij vroeg om voor zijn trainingsbureau NMTT (Nijssen Management Team Trainingen) te komen werken. En werknemers van Siemens, Rabobank en andere Multi Nationals op soortgelijke manier mee te gaan trainen en begeleiden. Deze programma’s waren met name gericht op persoonlijke effectiviteit en zelfleiderschap. Dit waren mijn eerste nevenwerkzaamheden en toen ben ik DatvoorU gestart. In DatvoorU is mijn achternaam verwerkt en staat DAT voor Dynamisch Avontuurlijk Trainen.



Persoonlijke Effectiviteit training aan Siemens

Training Mentale Kracht aan de Nationale Politie

4. Als ik op www.DatvoorU.nl kijk, spreekt Dynamisch Avontuurlijk Trainen mij aan. Vertel eens wat het bijzondere is aan deze activiteiten. Welke activiteiten zijn de belangrijkste?

Dynamisch Avontuurlijk Trainen staat voor 0% risico = 0% leerwinst. Met andere woorden: leren begint waar je comfort zone eindigt. De uitspraak: “ALS JE DOET WAT JE DEED, DAN KRIJG JE WAT JE KREEG”, van Hans van der Kaaden in 1992 begreep ik in die tijd nooit. Later in de tijd werd deze uitspraak voor mij steeds duidelijker. Nu is het 1 van de basis uitgangspunten in mijn bedrijfsfilosofie. Zoals ik al eerder schetste, is de mentale component voor goed presteren essentieel. Ik heb hiervoor diverse studies gedaan, waaronder een minor toegepaste psychologie en een post-HBO opleiding Humanistische Neuro Linguïstische Psychologie. Deze gaan over hoe mensen naar de wereld kijken en met behulp van welke neuro strategieën zij beslissingen nemen. De rolneming hierbij maakt daadwerkelijk verschil om te komen tot het gewenste resultaat. Mijn core business is het opleiden en trainen van mensen die in een hoog risico beroep werken. Denk aan politie mensen, brandweer lieden en ambulance personeel. Hen geef ik trainingen in het verkrijgen en behouden van Mentale Balans, het Veerkrachtig zijn in dit werk en hoe om te gaan met Agressie in de huidige 24/7 maatschappij. Doel is het voorkomen van uitval door zelf de regie te behouden over de situatie en de manier hoe dat je deze in je referentiekader een plek geeft zonder al te veel negatieve rest emotie. Hiermee bouwt de vakman zijn referentie kader zorgvuldig op en heeft het brein onder stress en spanning te kiezen uit goed omlijnde en gestructureerde geleide herinneringen.  Voor de Politie Academie heb ik inmiddels 120 trainers Mentale Kracht mogen opleiden in Train de Trainers die ik onder hun vlag mag verzorgen. Daarnaast verzorg ik ook teamtrainingen waarin ik ervarend leren inzet om te komen tot een goede synergie in het team. Waar ik in die context trots op ben, is dat ik met enige regelmaat als trainer gevraagd wordt voor het begeleiden van teams  die dreigen te ontsporen. Deze “repareer” ik, en laat ik middels geweldloze communicatie komen tot inzichten die er echt toe doen.

  GVA in het PSV Stadion

5. Wie werken er in jouw team/bedrijf samen om de activiteiten aan te kunnen bieden? Hoe ziet je trainingsbureau eruit?

Binnen DatvoorU werk ik als zelfstandige en heb ik dus geen personeel in dienst. Ik werk onder de vlag van de Politie Academie, het Verbeterforum en andere netwerk organisaties. Ik geloof dat delen vermenigvuldigen is en dat samen werkt.  Ik werk vanuit een door mij zelf ontwikkelde leerlijn DURF – DOE – BELEEF – ERVAAR – LEER. Voor deze leerlijn werd ik in 2009 genomineerd voor de Rabobank Ondernemersprijs omdat ik hiermee Recreatie en Educatie heb weten te koppelen. Mijn bedrijf wordt vanaf dit jaar ook daadwerkelijk gesplitst in deze twee richtingen. Op dit moment is een reclame bureau daarover het hoofd aan het buigen. De handelsnaam  www.datventures.nl gaat de laagdrempelige programma’s verzorgen  en www.DatvoorU.nl de programma’s met meer diepgang. De totale leerlijn komt hierin uiteraard terug. DURF-DOE-BELEEF voor Datventures “Buitengewoon Avontuurlijk” en BELEEF-ERVAAR-LEER voor DatvoorU “Binnenste Buiten”.  Beleven staat in de leerlijn bewust centraal omdat ik geloof dat juist in deze beleving de meeste leerwinst zit. Bij recreatieve activiteiten schuilt daar de leerwinst in en is dat voldoende op zichzelf. Bij educatie zul je echter de beleving verder moeten uitvragen. Hierin werk ik louter met gelijkgestemden. Het toeval wil dat daar ook veel oud Defensie collega’s tussen zitten.  Wat ook geen toeval is, is dat in mijn nieuwe logo een boom te zien is. Het COKL boompje is daarvoor mijn inspiratie geweest. Een boom die diep geworteld is, stevig staat en daardoor buigzaam en veerkrachtig is.

6. Heb je bij het leiden van “DatvoorU” nog wat aan de ervaringen uit je tijd bij de Koninklijke Landmacht en LO/Sportorganisatie. Wat gebruik je nog en wat heb je moeten afleren?

Wat ik geleerd heb in mijn tijd bij de LO/Sportorganisatie heb ik hierboven geschetst, de waarde daarvan is enorm. Wat anders is in de burgermaatschappij dan bij Defensie is het vertrouwen in anderen. Iemand blind vertrouwen op zijn mooie blauwe ogen is aan deze kant van het hek van andere waarde dan binnen het hek. Ik mag daar wat zorgvuldiger in zijn, aan de andere kant is vertrouwen voor mij wel de basis van samenwerken.

7. Wat voor (nieuwe) ontwikkelingen zijn er in de branche waarin je actief bent? Welke ontwikkelingen verwacht je, als je in de toekomst kijkt. Hoe verwacht/wil je dat "DatvoorU" er over 3 tot 5 jaar uitziet?

Ontwikkelingen in de branche zien er als volgt uit, dat het steeds belangrijker wordt door de 24/7 maatschappij om tijdig handvatten te krijgen om de mentale balans en belastbaarheid zelf in evenwicht te houden. Op dit moment ben ik een onderwijsprogramma aan het schrijven voor het MBO en VO. Als deze programma’s gaan landen op de scholen verwacht ik daardoor een groei in mijn bedrijfsactiviteiten. Er is nog veel werk te doen op het snijvlak van Fysieke en Mentale Vorming. Daar ben ik ooit mee begonnen in 1992 en eigenlijk doe ik nog steeds hetzelfde dankbare werk als de afgelopen 23 jaar… stukjes van mezelf weggeven, anderen aanraken om samen te groeien.

8. Is er nog een vraag niet gesteld, die je wel verwacht had?

De vraag of ik de LO/Sportorganisatie dankbaar ben voor hetgeen zij mij gebracht hebben, had er bij mogen staan van mij. Het antwoord op deze vraag is kinderlijk eenvoudig en cliché matig: “Jazeker ben ik mijn oud-collega’s dankbaar, daardoor ben ik gevormd en doe ik zoals ik nu doe. Het LO/Sportvirus zit diep en zal blijven stromen… immers, bloed kruipt waar het niet gaan kan !!!”