Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 
VIJFKAMPRECORDHOUDER VAN DE NATRES:
GUIDO VAN DER FEEN
Door Paul Lindeboom

 

Trotse Guido op de hoogste podiumtrede

Sommige zaken in het leven verlopen ongepland, zo ook sommige redactionele ontwikkelingen. Ik ben weer als vanouds betrokken bij de organisatie van de Militaire Vijfkamp, en hoor Elias Woudenberg – sinds jaar en dag in Oirschot de uitreiker van de Vijfkampkruizen namens de Stichting Sportonderscheidingen – uitspreken dat Guido van der Feen met zijn tiende succes de recordhouder is geworden van het hoogste aantal behaalde vijfkampkruizen sinds deze sinds 2005 wordt uitgereikt, en een extra aflevering in de Natres-serie wordt geboren in mijn brein.

Hoe ben je als politieagent besmet geraakt met het Militaire Vijfkampvirus, want dat lijk je te hebben na zoveel jaren deelname.
“Als jongeman wilde ik na mijn dienstplichttijd in '91/'92 eigenlijk 'bijtekenen'. Bij defensie zochten ze mensen om het, toekomstige, beroepsleger te vullen. Ik kwam thuis met het verhaal dat ik dat wel wilde. Mijn vriendin, nu mijn vrouw, was minder enthousiast. Haar broer was ook al 4 jaar KVV-er geweest en die 'zag ze nooit'! Na goed overleg ervan afgezien om bij te tekenen maar in de jaren erna bleef het toch kriebelen. Tot ik in 1998 een advertentie uit een tijdschrift over de Nationale Reserve zag. Dat leek mij wel wat: toch weer de verbinding met defensie maar dan binnen de grenzen. Pas toen snapte ik eigenlijk ook hoe het kon dat ik in mijn eigen dienstplichttijd zulke 'oude' soldaten en korporaals zag... (nu ben ik zelf zo'n oude korporaal...)
Toen ik enige tijd bij de Natres zag, ontdekte ik ook dat er binnen defensie veel aan sport werd gedaan en ook nog eens op diverse vlakken. In mijn diensttijd had ik ooit geroken aan de MLV en was verzorger geweest bij de 4-daagse van Nijmegen, maar verder dan dat ging het eigenlijk niet. Aan sport had ik nooit veel gedaan, mede omdat ik als hovenier veel fysiek werk verrichtte en hierdoor mijn dagelijkse work out ruimschoots haalde.
Uiteindelijk werd alsnog door mijn werk bij defensie mijn maatschappelijke betrokkenheid geprikkeld en ben ik in het jaar 2000 bij de politie gaan werken. Ook hier werd, zeker in de opleiding, veel gesport en zag ik steeds meer de lol van het sporten in. Mede omdat er ook nog wel wat te winnen viel als je je best deed net even beter te worden dan de rest. Eigenlijk sport ik dus pas vanaf mijn 30e jaar en begon in de jaren erna de smaak steeds meer te pakken te krijgen.
Ik ontdekte dat er verschillende sportmedailles te verdienen waren. Het Vierdaagsekruis was mijn eerste, gevolgd door de TMPT en ook de 'Alzijdige Vaardigheid' van de NOC*NSF bleek haalbaar. Toen ontbrak er nog maar één en dat was het Vijfkampkruis. (Later werd ZKH Prins Willem Alexander tot koning gekroond en werd ook het Elfstedenkruis een officieel te dragen onderscheiding. Inmiddels ben ik rijdend lid van de vereniging De Friesche Elfsteden maar laten de echte winters helaas nog op zich wachten.)
Kortom, het Vijfkampkruis moest dus ook 'even' gehaald worden!”

Wat kun je je nog herinneren van je allereerste MVK?
“Mijn eerste deelname aan de MVK was in 2006. Niet lang daarvoor was het nog de ZMV. Zelfde onderdelen maar een andere naam. De oude rotten van toen hadden vaak de mooie ZMV speld nog op hun pak. Ik was best fit maar kende de MVK eigenlijk nog niet goed. Ook de spanning, die er kennelijk bij hoorde, had ik nog niet eerder ervaren.
Ik scoorde op alle onderdelen best redelijk voor een eerste keer en haalde in elk geval alle minimum eisen. Die eerste keer leerde ik ook dat je eigenlijk vanaf het eerste onderdeel al aan het rekenen ging omdat je dan ongeveer wist hoe je in de 'wedstrijd' zat. Na drie onderdelen (schieten, werpen en de hiba) bleek ik al best aardig in de punten te zitten en moest ik alleen nog even, de voor mij geheel onbekende, zwemhiba afleggen om te weten hoe hard ik bij de veldloop mijn best moest doen. Ik rekende na het zwemmen uit dat, als ik onder de 33 minuten de veldloop van 8 km zou lopen, ik dan zelfs het kruis nog kon halen. Nou, dat was voor mij nog best een uitdaging maar ik redde het in 32,53! Ik kwam dus zeer uitbundig over de finish in de veronderstelling dat ik bij mijn eerste MVK deelname het kruis al zou halen. Ik had die MVK nauw contact met mijn toenmalige CC die thuis zat mee te rekenen met 'zijn' mensen die deelnamen. Ik belde enthousiast mijn tijd op de veldloop aan hem door in de veronderstelling dat ik het kruis zou hebben. Hij gaf mij direct te kennen dat ik niet voldoende punten had terwijl ikzelf wel in die euforische stemming verkeerde. Ik moest toen toch nog even gaan rekenen en kwam ik erachter dat ik een fout had gemaakt en mijzelf met mijn tijd op de hiba de punten uit de damestabel van het reglement had toegekend. Verkeerd gekeken dus, helaas. Toch een beetje teleurgesteld nam ik even later de gouden speld in ontvangst waarna de trots snel de overhand kreeg en ik meteen een uitdaging voor het jaar erna had. In 2007 zou ik mijn eerste Vijfkampkruis gaan halen, dat stond voor mij toen al vast!”

Wat is je allermooiste ervaring van alle vijfkampen waaraan je hebt deelgenomen?
“Mijn mooiste ervaring bij het deelnemen aan de MVK is dat als je deelneemt tussen topsporters je daar zelf ook beter van wordt. Als de juiste setting gecreëerd wordt, wordt het niveau hoger. Je krijgt goede tips van ervaren deelnemers. Dit is de sportieve kant van de mooie ervaringen. De feestelijke kant waar ik mooie herinneringen aan heb, is de uitreiking van het kruis door toenmalig voorzitter NOC*NSF Erica Terpstra. Wat een gemeend enthousiasme van een zeer aardige vrouw. Niets ten nadele van alle uitreikingen door prominente (oud-) sporters of coaches maar dit was toch wel de mooiste.
Maar bij deze mooie ervaringen wil ik zeker niet voorbij gaan aan mij vaste sportvriend en collega Paul Duindam die mij ook altijd weer weet te verrassen. Toen ik in 2007 mijn eerste kruis haalde, stond ik na afloop zeer gelukkig onder de douche op een legeringskamer van de RVS. Mijn dag kon al niet meer stuk tot ik een geluid hoorde dat ik wel kende maar nog nooit zo hard en dichtbij had gehoord. Paul is een fervent doedelzak speler en dat klinkt doorgaans al zeer bijzonder als hij bij gelegenheid één of andere ceremonie luister bij zet met de klassiekers op zijn 'bagpipe'. Nou, ik kan je vertellen dat als deze muziek in 'de natte groep' klinkt dat dat oorverdovend maar zeer indrukwekkend is. Wat een eerbetoon bij het halen van je eerste Vijfkampkruis!”

Ik las op Facebook je opmerking “leeftijd is maar een getal”. Mooi bruggetje naar de afsluitende vraag hoe jij de laatste jaren je getraindheid op hoog niveau weet te houden. (Dat hoge niveau blijkt uit het 10x halen van het kruis.)
“Door de jaren heen heb ik ervaren dat het mij fit en gemotiveerd houdt om deel te nemen aan een keur van sporten die binnen defensie wordt aangeboden. En dan met name de onderdelen die meetellen voor het klassement van de CLAS-Bokaal. We doen als Natres al jaren niet onverdienstelijk mee en leveren veel van de deelnemers in de KL-Sportcompetitie. Vorig jaar betaalde dit zich zelfs uit in het winnen van de prestigieuze CLAS-Bokaal, dames én heren!
Als je jezelf keer op keer inschrijft voor aanstaande evenementen heb je steeds een reden om fit te blijven en te trainen. Het komt erop neer dat ik bij elke deelname weer train voor de volgende deelname, zeg ik wel eens. Uiteraard blijf ik tussendoor ook mijn rondjes lopen en fietsen om mijn ouderdom (!) op afstand te houden.
Wat ik ook merk, is dat ervaring je meer rust geeft en dat coaching van jonge deelnemers meer het doel is geworden. Anderen enthousiast maken om ook deel te nemen aan het gevarieerde aanbod van sport binnen defensie is dankbaar werk. Maar de 'rust' vinden om zelf wat naar de achtergrond te treden heb ik nog niet. Inmiddels loop ik dit jaar mijn 20e Vierdaagse en zou ik mijn 15e TMPT doen, helaas gaat deze voor de 3e keer op rij niet door! Heb ik 5 keer de Nationale Sportmedaille gehaald en doe ik begin juli een gooi naar mijn 30e MLV. En dit jaar dus mijn 14e deelname aan de MVK waarvan 4x de gouden speld en 10x het kruis. Daarnaast is het zelfs een voordeel om ouder te worden wat dan kom je in je eigen categorie ineens weer regelmatig op het podium terecht. Toch elke keer weer eervol.
Nu die hele strenge Siberische winter nog….”

Nou vooruit, eentje dan nog, hoe ging het in zijn algemeenheid deze 2022-editie?
“Deze laatste MVK was weer een mooie 'klassieke'. Ouderwets verdeeld over twee dagen en schieten met echte munitie, na vele jaren in de SIM. Een MVK zoals deze hoort te zijn. Zeker nadat deze drie jaar niet door kon gaan. Helaas was de opkomst niet heel overweldigend en was er nog ruim plaats voor vele extra deelnemers. Ik hoop echt dat de volgende edities weer zo populair zullen zijn dat er zoals jaren geleden besloten moest worden om de MVK over drie dagen te verdelen.
Maar evengoed was het weer een goed en professioneel georganiseerde editie. Het schieten begon al lekker, volle bak. Zo, die buit is binnen. Nu het werpen nog even. Goed getraind hiervoor, dus dat komt wel goed. Oei, een misser op de 25 meter, concentratie weg. Niet goed hersteld, enkele missers op de 30 meter. Balen! Dan maar zo ver mogelijk gooien, maar ja je bent ook al 51 dus een kleine 39 meter bleek nog haalbaar. Toch in totaal een tegenvallend resultaat. Je legt je dan al een beetje neer bij een MVK speld in één van de drie kleuren want eigenlijk moeten schieten én werpen beide goed gaan.
Eind van de middag de hiba. Blijk ik daar toch nog een zeer verdienstelijke tijd van 3,27 te lopen en hierdoor mijn puntentotaal weer wat op te halen. Na deze onderdelen kan het grote rekenen beginnen. Ik weet wat ik morgen minstens moet zwemmen en als ik dat doe, moet ik de veldloop ook nog even in een acceptabele tijd lopen, dan is het kruis tóch nog haalbaar.

Maar ook het gewone leven gaat door en heb ik met mijn gezin nog een theatervoorstelling waar ik heen ga die avond. Even met de auto op en neer naar Hoofddorp voor een 'relaxt' avondje uit. Tegen middernacht weer snel terug naar Oirschot om de volgende dag om 07.30 weer in het water te liggen. Trainen zat er dus niet in en was het hierdoor al gauw 3 jaar geleden dat ik de zwemhiba voor het laatst deed. Zwemmen is mijn minste onderdeel maar ik wist deze worsteling toch nog rond de 40 seconden af te raffelen. Gelukkig kon ik tegen het middaguur lekker gaan rennen. Hierbij weet ik wat ik kan en had inmiddels uitgerekend dat als ik mijn leeftijdseis zou lopen, dat ik het kruis toch nog zou halen. Best een fijn vooruitzicht. Tot ik zag dat de nummer twee in het Masters 2 klassement een zeer goede loper was. Ik mocht er 40 minuten over doen maar mijn concurrent was van plan zijn veldloop in 32 minuten te gaan lopen. Bleek hij in het klassement 6 minuten achter mij te staan. Oei, toch nog hard lopen om naast het kruis ook nog kampioen Masters 2 te worden. Gelukkig wist ik in ruim 35 minuten de 8km te lopen en mijn concurrent voor te blijven. Die liep overigens een zeer nette 32 minuten dus was echt wel aan het inlopen op mij. Yes, de buit was binnen!

Na de welverdiende en altijd goed verzorgde rijstmaaltijd was de prijsuitreiking. Hier werden de prijzen verdeeld en mocht ik mij vanaf toen Nationaal Militair Vijfkamp Kampioen Masters 2 2022 noemen. Wat voor mij ook een verrassing was dat ik dit jaar voor de 10e keer het Vijfkampkruis had gehaald. Toch leuk, gestaag voorwaarts en in de gelukkige omstandigheid dat ik gezond ben en hoop te blijven, op naar nog vele deelnames en hopelijk ook kruisen. Allemaal bijgeschreven in de Eregalerij van de NOC*NSF, bijgehouden vanaf 1916.
En als klap op de vuurpijl haalden wij als trotse Natressers met onze beste vier deelnemers ook nog eens 100 punten in de KL-sportcompetitie. Op stoom voor de CLAS-Bokaal.

Ik wil hierbij ook nog de woorden van de voorzitter van de Stichting Sportonderscheidingen herhalen: Als wij als deelnemers van dit jaar allemaal minstens één iemand anders weten te enthousiasmeren deel te nemen in 2023, dan behoudt de MVK de statuur die het binnen de militaire sport verdiend. Heel graag tot volgend jaar, dan gaat met 200 (!) deelnemers de beuk er weer in!”

Publicatiedatum: 30 mei 2022

P.S. Elias Woudenberg stuurde na afloop van deze Vijfkamp nog een mailing, met daarin alle records van de MVK. Wellicht leuk, omdat dit artikel ook niet zou hebben misstaan in de serie over de Militaire Vijfkamp.

 


In de serie 'NATRES' verschenen eerder al de volgende artikelen:

aflevering 01 : Amanda Dekker, de eerste soldaat LO&Sportinstructeur
aflevering 02 : Martijn Arends
aflevering 03 : Natres-sportinstructeurs onder de aandacht
aflevering 04 : Vijfkamprecordhouder Guido van der Feen
aflevering 05 : interview met Geert Suijlen (volgt)