Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 
GRENZELO&S
DEEL 10: ARIAN VAN HELDEN (PORTUGAL)
Door Paul Lindeboom

De serie GrenzeLO&S over onze oud-collega’s die in het buitenland zijn gaan wonen en in veel gevallen ook daar werkzaam zijn geworden, komt in de persoon van Arian van Helden ten einde. En ja, Arian klinkt in deze serie wel heel bekend want kwam ook al voor in aflevering 6 maar gaf al een cliffhanger dat hij vanuit Engeland zou gaan emigreren naar Portugal. Omdat hij daar voorlopig blijft, presenteren we hieronder de slotaflevering.

Vorig jaar om deze tijd woonde je in Birmingham, Engeland. Dat beviel blijkbaar niet heel erg omdat je al snel plannen maakte om te verkassen. Hoe was het wonen en werken daar?
“Vorig jaar rond deze tijd liep ik niet in t-shirt en korte broek. Zit daar het antwoord al een beetje in? Haha, wat een piemel ben ik ook zeg. Tja Birmingham..., aangezien je vraagt hoe het wonen en werken daar was, is het misschien wel relevant om te vertellen dat ik in de korte tijd dat ik in Engeland woonde nog twee keer verhuisde om praktische redenen. In het vorige artikel schreef ik dat ik ging werken voor een bootcamp organisatie. Ik deed dat als instructeur in een paar parken in Birmingham en later ook in Warwick, zo'n dertig minuten zuidoost van Birmingham. (Met de auto dan. 😉 Niet dat je denkt dat ik alles nog met de fiets deed.) Ik kwam daar vaker en vaker en werd redelijk snel parkmanager, omdat de toenmalige parkmanager het niet meer zag zitten met de organisatie. In dit proces nam hij alle instructeurs mee, behalve mondje, want ik stond daar niet open voor. Omdat Laura dichter bij haar familie wilde zijn voor de geboorte van Max, verhuisden we naar Helsby, onder de rook van Liverpool. Dit betekende dat ik gedurende een flinke tijd maandagochtend vroeg aanreed en terug kwam op woensdag om dit donderdag t/m zaterdag te herhalen. Tweeënhalf uur enkele reis. Ik sliep dan bij m'n vriendin en hoop dat Laura dit niet leest. Dit was natuurlijk alles behalve ideaal. Er moest iets gebeuren aan die situatie. (Misschien kon zij een keer naar mij rijden? 😜) We maakten plannen om een franchise te nemen en te verhuizen naar Warwick. Zo gedacht, zo gezegd, zo gedaan. Dit heb ik twee jaar met plezier gedaan, lekker knallen, drukke tijd. Warwick en Leamington was ook heel leuk om te wonen. En toen kwam het idee van Portugal in ons hoofd. Iets wat we over 'een aantal jaren' wel graag zouden willen. Enerzijds omdat we al vanaf het begin van onze relatie riepen dat we in een warmer land wilde wonen, waar de voet iets minder hard op het gaspedaal lijkt te duwen en waar het ook heel leuk is voor de kinderen om te zijn. En anderzijds, en zeker gerelateerd aan dit gaspedaal, omdat ik (of wij) gewoon graag iets minder vast zitten aan het systeem. Same old, same old, iedere dag, omdat je aan vanalles vast zit. Je creditkaart, je werk, je hypotheek, vul maar in. Dit is natuurlijk onze keuze. Er is geen goed of fout. Het is alleen wel heel belangrijk om na te denken over of de definitie van succes in onze huidige maatschappij resoneert met wat je echt voelt van binnen. Nadat we voor onze wittebroodsweken de auto hadden volgetrapt en een roadtrip door Portugal hadden gedaan, bedachten we dat 'een aantal jaren' best wat naar voren kon worden gehaald.”

  • Arian Portugal 5
  • Arian Portugal 3
  • Arian Portugal 4
  • 20221030_165808 comp
  • Arian Portugal 1


Hoe makkelijk (of moeilijk) kun je als Nederlander met een Engels gezin naar Portugal emigreren? Nog vreselijke bureaucratie tegengekomen onderweg?
“Zeker nog bureaucratie tegengekomen onderweg! In Frankrijk vooral. Maar verder geen aandacht aan geschonken. Dus. Het emigreren was geen probleem. Als Nederlander mag ik hier wonen en werken en Laura's online bedrijf is en blijft geregistreerd in Engeland. We hebben allebei een fiscaal identificatienummer, maar zouden nog werk moeten maken van een sociaal nummer, als we hier voor altijd zouden willen blijven. Laura en de kids mogelijk nog wat ander papierwerk.”

Kun je een beschrijving geven van je huidige woonomgeving? Wat biedt de omliggende natuur jou als fervent outdoorsporter?
“We wonen in het oude centrum van Figueira da Foz en dat ligt min of meer in het midden van Portugal aan de kust, anderhalf uur zuid van Porto, twee uur noord van Lissabon en een half uur west van Coimbra. Drie leuke plaatsen op een schappelijke afstand. Vanaf drie hoog kijkt ons stekkie uit over de rood-oranje daken van de huizen om ons heen. Het straatbeeld is een mengelmoes van intiem en eenvoudig tot kolossaal en statig. Kleine winkels, restaurants en koffiebarretjes brengen het leven tussen de gekleurde herenhuizen, appartementen en huizen met 'azulejos', kenmerkend tegelwerk blauw/wit of bont gekleurd. Ons kent ons, maar dan zonder ons, want wij zijn nieuw en spreken de taal nog niet. De kinderen krijgen dagelijks een aai over hun bol en regelmatig koopt iemand een lolly of chocolade ei voor ze. We lopen in tien minuten naar de zee en vanaf ons huis ren ik in 20 minuten naar een heerlijk heuvellandschap. Als we bergen willen zien dan kan dat landinwaarts. Op ongeveer twee uur rijden liggen de hoogste bergen van Portugal in Serra de Estrela. Het is minder dan een uur rijden van Nazaré waar je golven ziet ter hoogte van vier verdiepingen en waar je je kunt vergapen aan adembenemende surfwedstrijden. Ik heb me laten vertellen dat de waaghalzen die zich daar naar beneden storten, trainen door in een industriële wasmachine te kruipen en programma vier af te draaien (Vier is dertig graden en 1200 toeren centrifugeren.) De weersomstandigheden zijn ook fijn. Het is niet zo warm als in het zuiden en in December is er heel veel regen geweest, maar sinds half januari tot op heden is er een onafgebroken blauwe lucht geweest. De ochtenden en avonden fris, maar in de middag heerlijk. We zijn hier terecht gekomen omdat het onderbuikgevoel heel goed was en tot op heden is het alleen nog maar bevestigd.”

Wat voor werkzaamheden ben je in Portugal gaan uitvoeren? Hoe gingen de eerste 10 maanden op dit vlak?
“Vanaf April tot September heb ik mijn dagen vooral met Maximilian doorgebracht. Wij hadden dan lange verkenningen door onze AO. Sommige dagen infiltreerden we naar één of meerdere van speelplaatsen en speelden we totdat de verf van de toestellen af kwam. Op andere dagen liepen we eindeloos te jutten over het strand en beantwoordde ik levensvragen als: "Waarom zit er vogelpoep op die steen?" en "Hoe komt dit zand in m'n bilnaad?". Soms mocht Sofia ook mee op missie, maar dan moest ze wel precies doen wat de 2IC zei. In November begon ik twee ochtenden met het verzorgen van bootcamp trainingen in de crossfit box, waar we beiden trainen en inmiddels is dat uitgebreid met drie crossfit trainingen. Ook ben ik sinds kort begonnen met Military Fitness in het park, beetje wat ik in Engeland deed en heb ik tijdelijk een PT klant. Al met al een uurtje of 8 werk per week. Druk, druk, druk. Vanaf September is Max naar een speelgroep gegaan en kreeg ik wat meer tijd voor mezelf. Ik vul dat in met het schrijven van een autobiografisch boek, iets wat dan weer een tijdje heel goed gaat en dan weer even niet. Ons familieschema is continue aan verandering onderhevig, doordat er steeds nieuwe plannen en ideeën op ons pad komen. Voor het laatste plan, waar we al een poosje op broeden moeten de schouders er weer even (of lang) onder. Het heeft alles te maken met tweemaal het woord 'zouden' in het antwoord op vraag 2. Als je nu enigszins nieuwsgierig bent geworden, dan moet je even hoi zeggen op onze familiepagina op Facebook of Instagram @thevanheldencoddiwomplers. Het lijkt er nu nog op dat het één van de vele familiepagina is, omdat we wat momentum willen creëren, maar wij gaan als familie iets heel bijzonders doen. Ik zou het heel leuk vinden als je ons volgt.”

Hoe ben je sociaal gesetteld in de omgeving? Konden de kinderen makkelijk een school vinden? Je vrouw werk kunnen vinden? Hoe accepteren de Portugezen een buitenlander? Verenigingsleven misschien al ontdekt?
“Wij hebben niet zo'n moeite met contact maken op nieuwe plaatsen. Bij aankomst ontstonden er wat relaties doordat we in contact kwamen met de expat gemeenschap. Dat is vaker het geval wanneer je emigreert. Maar waar we ons met name ontzettend thuis voelen, is de hele leuke, familiegerichte crossfit box, waar we zoals gezegd trainen en training geven. Door contacten uit de box konden we o.a. terecht op een gerenommeerde speelgroep/school voor Max. Ik schreef al dat Laura een online bedrijf runt en zij is ook het hoofdkostwinner.
Voor zover ons gevoel dit aangeeft heeft het merendeel van de Portugezen geen probleem met buitenlanders, zolang ze maar bijdragen aan de maatschappij. Ze hebben een hekel aan mensen die hun handje op komen houden en dat is vooral omdat veel Portugezen hard moeten werken voor weinig. Dit lijkt een beetje tegenstrijdig met wat ik eerder zei over dat de voet niet zo hard op het gaspedaal lijkt te duwen, maar er zit een nuanceverschil in. Hier moeten ze hard werken om het hoofd boven water te houden voor 'need-to-have'. In typisch west-Europese landen 'moeten' ze hard werken voor 'nice-to-have'.


Ik wil deze keer even afsluiten met het volgende. Het staat een beetje los van de gestelde vragen, maar ook weer niet. Ik vraag me al jaren af waar de onrust in mij vandaan komt. Ik schreef er nog over in het in de inleiding door Paul genoemde 'Engeland-artikel'. Doordat Laura en ik nu goed reflecteren op de ideeën rond ons volgende plan, heb ik een beetje een doorbraak ervaren. Te vaak leef ik op basis van de verwachtingen van anderen of erger, wat ik denk dat de verwachtingen van anderen zijn. Dit gebeurt op bewust en onbewust niveau. Mijn avontuurlijke hart is niet geïnteresseerd in 'westers succes', toch probeer ik te vaak te werken met die maatstaven. Maar omdat ik er diep van binnen niet in geloof, slaag ik er ook vaak niet in. Je zou denken dat het toch algemeen bekend is, dat veel mensen leven op basis van de verwachting van anderen. Toch is er voor alles een plaats en tijd waar de puzzelstukjes op hun plek vallen. Ouder worden is als het afschillen van een ui. Je komt steeds dieper tot de kern. 😊

'Authenticity is a collection of choices that we have to make every day. It's about the choice to show up and be real. The choice to be honest. The choice to let our true selves be seen.' – Brené Brown

Het ga jullie goed!”


Publicatiedatum: 21 februari 2023


In de serie 'GrenzeLO&S' verschenen eerder al de volgende artikelen:
aflevering 00 : de kick-off
aflevering 01 : Sam Cross
aflevering 02 : Wim van Breugel
aflevering 03 : Wilko Jansen
aflevering 04 : Stani Groeneweg
aflevering 05 : Sybil Gassner
aflevering 06 : Arian van Helden
aflevering 07 : Sjoerd van Turnhout
aflevering 08 : Bert Wennekes
aflevering 09 : Jur Vinke