Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 
INTERVIEW MET IRENE DE VREEDE
Door: Paul Lindeboom

 

Irene, in 2022 weer in LO&Sport-tenue

Je kunt met je naam in minder florissante lijstjes voorkomen. Bijvoorbeeld Dennis Brood, René van Berlo en Jorn Acke kwamen na een uitstap in de burgermaatschappij terug in de LO&Sportorganisatie en bij toeval viel hen allen binnen afzienbare tijd een bevordering in de schoot. En ja, ook Irene is terug om het gat van veel HI-dienstverlaters op te vangen en in het onderstaande interview lees je hoe het Irene de afgelopen 11 jaar is vergaan.

Je bent 11 jaar werkzaam geweest als sportinstructeur, en ook 11 jaar weg geweest. Hoe kijk je terug op die eerste 11 jaar bij LO&Sport?
"Een periode van tegenstellingen, mixed feelings. Veel ongelofelijk toffe dingen meegemaakt/ mogen doen, maar ook echt (kei)hard tegen bepaalde zaken aangelopen. Waar de eerste jaren na de dienst verlaten het negatieve een stempel drukte (negativisme beklijft natuurlijk altijd beter helaas), veranderde dat zo’n 6 jaar geleden steeds meer naar positivisme. Dat had ik zelf in de hand… De mooie kansen die ik gekregen had wel belichten: alle oefeningen met mijn eenheden/ de MZV opleiding, de positieve sfeer en lol met de sportgroep LTK in de eerste jaren, maar ook mijn KMS periode vond ik top. Jeetje, waarom was dat naar de achtergrond geschoven…. O.a. iets wat voor zowel mij als de LO&Sportorganisatie nieuw was, moederschap in combi met mijn functie. Spugend voordat ik mijn HIBA les ging geven. Demo op de toren waarbij mijn gordel heel anders zat dan voorheen, bijzonder was het wel. Deze veranderingen brachten zowel mooie als nare ervaringen met zich mee."

Irene tijdens haar missie in een weeshuis in Bosnië


Wat was de aanleiding om na die 11 jaar ons te verlaten?
"Een optelsom van verschillende factoren. De 2e dag na mijn bevalling ben ik mijn eigen bedrijf gestart (zwangerschapsverlof is tegenwoordig echt lang…). Mijn ex-partner zat financieel gunstiger dan ik zat. Ik voelde de verantwoordelijkheid om zelf voor mijn kinderen te zorgen. Naast de verdeelde reacties binnen de LO&S over het moederschap binnen onze organisatie en een bedrijf wat goed genoeg liep, heb ik dus alles opgegeven binnen defensie. Nu mezelf afvragend of ik niet wat te adaptief ben geweest door dit te doen.. Zo blij met deze kans die ik krijg."

Het zal in je antwoord op vraag 2 al gebleken zijn maar je had meerdere fitness-bedrijven. Kun je over je ervaringen als zelfstandig ondernemer (incl. moederschap van 2 jonge kinderen) wat vertellen? En er zal een groot verschil bestaan tussen je ‘leiderschap’ in het eerste jaar en de laatste jaren?
"Door een eigen in te delen werkrooster kon ik mijn werk altijd rond de kinderen organiseren. Je hebt een heel gevarieerd programma zo: taken als moeder/ gewichtsconsulente/ sportinstructrice/ bedrijfsleider (ik had na verloop van tijd ook personeel) wisselde zich in razend tempo af. Het grootste compliment wat ik kreeg, was via mijn dochter (toen ze 7 jaar was) die tegen de juf had gezegd dat haar mama niet werkte (ze stond immers iedere middag op het schoolplein en er konden altijd kindjes blijven spelen). Dit terwijl ik meer dan 40 uur per week werkte!

Irene met haar '2 toppers'


Ondernemerschap was nieuw voor mij, en gaf die uitdagingen en ontwikkelingsmogelijkheden die ik wel altijd zoek. Maar wel binnen mijn visie. Dat maakte dat het bijvoorbeeld op het gebied van vinden van personeel niet altijd gemakkelijk was. Door het runnen van een eigen zaak en deze door te ontwikkelen bleef ik mij altijd reflecteren. Dat deed ik ook v.w.b. de kids. Waar mogelijk nam ik ze mee, multitasking. Mijn dochter van 14 is bijvoorbeeld ook “ assistent” bij de jongste groep boksers die ik zelf les geef. Het mes snijdt op deze manier aan 2 kanten of zelfs meer: Sanne-Lize (mijn dochter) groeit door met een groep bezig te zijn, ik ben geholpen doordat ik haar neventaakjes kan geven en ik kan gewoon werken zonder dat ze alleen thuis is. Zo heb ik ook het perceel waar we wonen volgebouwd met obstakels waar de kids gebruik van maken als er geen evenementen zijn. Weer een combi waardoor ik alles probeerde in balans te houden. Dit zal door de veranderde thuissituatie ook enigszins wijzigen, het zij zo…geen evenementen meer."


En dan toch weer terug bij LO&Sport. Kun je in hoofdlijnen schetsen hoe e.e.a. verlopen is om weer aangesteld te kunnen worden, ondanks je toch iets gevorderde leeftijd?
"Waar ik 6 jaar geleden bij het kijken naar vacatures binnen de LO&S dacht al te oud  te zijn, gaf oud regio commandant Ronald Hagénus (mijn mediator) mij enkele maanden geleden een schop onder de kont. Hij gaf aan te gaan praten omdat er wellicht wel kansen waren terug te keren. Ondanks dat er van alles geregeld moest worden, bleek het slechts een traject van 3 maanden te zijn om terug te keren. BBI (Bureau Bijzondere Instroom KL, red.) bleek nog de grootste uitdaging. Doordat ik er lang uit was, moest ik alles opnieuw doen natuurlijk. Hoewel defensie bezig is de aanstellingskeuring te categoriseren naar leeftijd en geslacht, was dit nu nog niet het geval.  De arts verontschuldigde zich en wenste mij succes. Lopend met 35 kilo op mijn rug realiseerde ik me dat die jongen waarmee ik liep maar 3 jaar ouder was dan mijn oudste, moest er wel om lachen…Het gevoel wat ik had weer een rugzak met beentjes te zijn was mooi. Alle keuringen doorlopen en 1 dag voor mijn start in Ermelo mijn aanstelling ontvangen. Bij dit alles super begeleid door stafadjudant Johan Veenstra en Ritmeester Cees Wittenberg."


Hoe voel je je nu na een weekje ‘on boarden’?
"Goed! Per week 36 uur voor de LO&S werken geeft een soort rust: waar ik normaal continu moest schakelen zit ik nu een complete dag op 1 werkplek. Voor mij weer volop uitdaging omdat ik een functie draai die nieuw is voor me. De hectiek en drukte van de SIVO en paraat is er natuurlijk, het is een behoorlijke hoeveelheid info die mijn kant op komt. Maar heel erg leuk om terug te zijn en goed opgevangen! Ik ben weer wie ik wil zijn…"

Publicatiedatum: 20 juli 2022