Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN, ONZE OUDE COLLEGA'S?
AFLEVERING MET THEO VONK

Door: Paul Lindeboom

In de loop van oktober krijgt de redactie spontaan contact met Theo Vonk, vanwege zijn mededeling dat hij helaas niet aan de Buitendag kan deelnemen. Wat volgt is een opeenvolging van berichten over zijn huidige activiteiten, zijn laatste functie in Munster en (vooral) over zijn voetbalcarrière. Die niet misselijk was, getuige bijv. zijn kampioenswedstrijd voor HAVO (zondag 3 e klasser uit Haalderen) voor liefst 5000 toeschouwers! Een spontaan interview met de man die als een van de weinige met een gelukzalige blonde krullenkop een jaar of tien geleden alweer de dienst verliet.

Theo, hoe ben je in Duitsland terecht gekomen en wat heb je zoal gedaan?
Ik ben zoals je weet na de LO&Sportorg naar Münster gegaan. Daar 3 jaar Plv C-Kazco gespeeld en toen met FLO. Maar zover kwam het niet: de organisatie vroeg me om 1 jaar te verlengen om de toenmalig Cdt waar te nemen voor 1 jaar. Daarna ging de Cdt met FLO en vroeg men mij nog 2 jaar te verlengen om Cdt te spelen. Dat heb ik gedaan en mijn carrière afgesloten in een mooie functie.
Daarna ben ik gaan werken voor de Duitse firma HanseGrand. Een firma die handelt in klimaat bouwmaterialen en ik had de functie Regiomanager Benelux en Nordrhein-Westfalen. Daarna vroeg BASF of ik de Duitse kust wilde warm maken met een nieuw ontwikkeld product Elastocoast. Kijk maar eens op Youtube.

Inmiddels besloten om in Duitsland te blijven wonen en heb me goed geïntegreerd. Ben 8 jaar voorzitter van de NTVS (Nederlandse Traditie Vereniging Seedorf) met 250 betalende leden en een eigen clubgebouw.
Daarnaast heb ik de 'WereldCup Rennen' naar Zeven gehaald op 26 nov. Dit is gekomen via mijn contacten met een Belgisch buro die al meerdere WorldCup wedstrijden organiseert. Vanaf januari daar heel erg druk mee, een vereniging opgericht www.poldercross.de om alle taken over vele schijven te kunnen verdelen.

Helaas heb ik besloten om de boel over te geven aan de vereniging omdat a) ik veel te weinig steun kreeg van de Belgen, b) het niet makkelijk is om zo'n grote organisatie met Duitsers op te maken, ze praten teveel over beperkingen en onmogelijkheden in plaats van uitdagingen, mogelijkheden en iets unieks binnen halen en c) verkiezingen zijn geweest en een aantal belangrijke spelers in de gemeenteraad zijn vervangen c.q. opgestapt. Hierdoor bleef ik alleen aan die kar trekken en te weinig duwers. Ik heb gezegd dat ik deze organisatie niet voor mezelf doe maar voor de stad Zeven en dat die de kar moesten gaan trekken en een andere voorzitter moeten zoeken.

Inmiddels een boot gekocht en een ligplaats in Bergummermeer, dus verveel me niet. Op 2 nov kwamen we met de oude mannen (Leo Sannen, Sjors Röttger, Tiny van Kuijk, Jan Hermans en Rob Jansen, red.) weer bij elkaar en voor april staan een paar dagen Zwitserland gepland, met z'n allen bij Tiny.

Zo, effe in het kort hoe het met me is: gewoon super.

Je
vermeld hierboven veel informatie over de Wereldcup Rennen, denk dat je het over paarden hebt?
Dat valt me tegen van je!! Neen, we praten hier over het grotere werk WK Cup Cyclocross. Alle grote mannen dienen van de UCI op te draven.


Van vele oud-collega’s weet ik wel wat ze in het verleden gedaan hebben, maar van jou niet. Je lijkt me een type judoka, maar je zou ook in het voetbal een vreselijke gemene verdediger geweest kunnen zijn a la Rinus Israël.
Ja, ik was een voetballer: irritant - gemeen- snel - sluw. Heb in 1984-1985 ook nog de oefenmeester 1 cursus in Zeist gedaan met Jan Jongbloed, Lex Schoenmaker, Arie Haan en Stanley Bish. Ben meer dan 25 jaar trainer geweest waarvan zo‘n 10 jaar in Duitsland.

Hoe was het om in die oefenmeester 1 cursus te zitten met mannen die in 1974 de meest memorabele voetbalwedstrijd uit de Nederlandse voetbalhistorie gespeeld te hebben?
Dit waren over het algemeen wel mannekes. Met name Jan Jongbloed, die had net voor die tijd bij Haarlem gespeeld, daar was hij toen assistent trainer, een paar Europawedstrijden gespeeld (1e ronde gewonnen van AA Gent en de 2e ronde tegen Spartak Moskou uit de Uefa cup gevlogen). En natuurlijk niet te vergeten de 2 WK's in '74 en '78, daar wilde hij begrijpelijk wel telkens over praten, ging tenslotte van de lestijd af!
Verder kwam hij op maandagmorgen (aanvang 09.00 uur) weleens eerder tegen 11.00 aankakken. Hij zat toen geloof ik bij Go Ahead of Haarlem en een beetje laat geworden. Dit werd allemaal geaccepteerd.
Tijdens de cursus, als het wat te moeilijk werd, riep Jan Jongbloed tegen een van de docenten: “Wacht even, Michels zei in 1974......”. Resultaat was een ander onderwerp. Verder een hartelijke en met veel humor gedoopte vent.


Arie Haan had sowieso een voorkeursbehandeling maar hoe dat precies zat weet ik niet meer. Hij kwam ook weleens, deed gedeelten van de 2 dagen mee en zat vaker op het stafburo dan bij ons in het lokaal. De trainingen deed 'ie geloof ik helemaal niet mee. Blessure?? Hij was wel een beetje een arrogant typetje. Wel een sluwe vent had ik toen het idee al.
Lex Schoenmaker was er om te dollen maar deed wel alles mee. Altijd op tijd. Goede en leuke vent.
Stanley Bishop (ik geloof PSV, NAC ,VVV en ergens een Belgische club) was een goede vent, net, serineus en slim.
Die mannen namen het allemaal niet zo serieus want ze wisten dat ze toch wel zouden slagen. Aangezien we daar iedere 14 dagen 2 dagen intern verbleven was het ‘s avonds dus stappen. Dat het vaker 5 uur werd dan 1200 uur moge u duidelijk zijn.

Vertel eens wat meer over die Oefenmeester 1 cursus in Zeist?
In het voorjaar van 1984 kon men zich opgeven voor de oefenmeester 1 cursus te Zeist (dit was na de opleiding Coach betaald voetbal het hoogst haalbare). Een verzoek ingediend bij de LO&Sportorg voor de vrije dagen om deel te kunnen nemen en een eventuele vergoeding van de cursus. Dit werd allemaal gehonoreerd want de LO&Sportorg had toen al de intentie om de LO&Sportinstructeurs zoveel als mogelijk info te doen binnen halen.

Wat de toelatingseisen hiervoor waren weet ik niet meer. Maar een aanbeveling van de cursusleider Oefenmeester 2 (die ik op dat moment in Beilen deed) was wel mee genomen. Ik kwam als best geslaagde uit de bus bij de Oefenmeester 2 cursus en een aanbeveling volgde. Na mijn aanmelding, en de daaruit voortvloeiende uitnodiging, naar Zeist gereden om een dagje een toelatingstest te doen.

Zaken als passen, trappen, positiespelletjes en een partijtje vormden samen met de cijferlijst cursus oefenmeester 2, de aanbeveling en een persoonlijk gesprek de basis van de toelatingstest. In de aanname-commissie zaten Rob Baan, Jan Rab en Jan Zwartkruis. Tijdens mijn persoonlijk gesprek (motivatie-onderhoud) werd mij door Jan Zwartkruis (oud-militair en bondscoach) de vraag gesteld wat ik zou doen als ik het diploma binnen zou hebben? Ik heb hem geantwoord dat ik sowieso als sportinstructeur bij de Landmacht zou blijven en dat ik dit meer zag als een aanvulling op de opgedane kennis tijdens mijn LO&Sportopleiding. Dat vond ‘ie wel interessant, want tenslotte waren er voetbaltrainers aan de top genoeg.
Verder had Dick Stubbe ook een uitnodiging ontvangen voor een toelatingstest, maar Dick was op een andere dag.

Op de dag dat we met Zuidlaren het kampioenschap vierden in een grote feesttent (ik was toen trainer van Zuidlaren en de 2e maal achtereen kampioen, de eerste keer als speler-trainer en nu als trainer) kreeg ik die dag bericht vanuit Zeist dat ik was aangenomen. (Klik hier om een krantenartikel te lezen dat hierover verscheen, red.) Dick niet, was wel een teleurstelling voor hem.

En hoe zat dat met je ervaring met Henk Nienhuis?
Tijdens de cursus in het seizoen 1984 – 1985 moest men ook nog stage lopen bij een betaald voetbalclub en dat heb ik toen gedaan bij de SC Veendam, bij Henk Nienhuis. Een geweldig mooie vent, nam geen blad voor de mond en stond bekend als de bonte hond in het Noorden. Hij bleef vaak op het complex slapen. Ik deed de trainingen van half vijf tot half zeven. Dan snel naar Zuidlaren om daar de trainingen te verzorgen.

In het seizoen 1985 - 1986 werd Veendam kampioen in de Eerste divisie en promoveerde voor 1 jaar naar de Eredivisie.
Ik trainde toen Zuidlaren, liep stage bij Veendam, moest in het weekend ook nog 1 wedstrijd in het betaald voetbal analyseren, deed de cursus in Zeist en natuurlijk ook nog gewoon werken.
Dat was heel normaal en ik heb dat later ook anderen zien doen die in hun vakgebied wilden slagen.

Zuidlaren, daar heb je vast ook wel wat moois meegemaakt?
Na het seizoen 1984 – 1985 wist ik al dat ik in nov 1985 de HOOS moest gaan volgen en daarom ben ik als speler weer bij Zuidlaren begonnen. Daar is nog een mooi programma op Radio Noord aan gewijd geweest. “Theo Vonk eerst 2 jaar als speler actief, toen als speler/trainer kampioen, daarna als trainer kampioen en het jaar daarop gewoon weer als speler aangesloten bij de groep.” Dat was voor de toenmalige trainer niet gemakkelijk. Althans, hij had dit kunnen gebruiken maar hij vond het gewoon heel erg lastig. Dat betekende dat spelers vaker naar mij keken dan dat zij naar de trainer luisterden.

Maar goed, in de winterpauze stonden we weer bovenaan (ik trainde allang niet meer mee aangezien ik op de HOOS zat, maar speelde wel) en de trainer werd gewipt, de spelers pruimden hem niet!!

Of het resultaat, boven aan, nog een voortvloeisel was vanuit mijn tijd als trainer of door de kwaliteiten van de toenmalige trainer? Niemand zal het weten.
Natuurlijk kwam er een nieuwe trainer en werd het seizoen afgesloten met een plaats op de ranglijst net boven de degradatiezone.

Het voetballen in Seedorf zal ook een hoogtepunt geweest zijn?
In het nieuwe seizoen 1986 – 1987 was ik al in Seedorf geplaatst maar speelde nog in Zuidlaren. In de winterstop heb ik afscheid genomen van Zuidlaren en ben naar Seedorf verhuisd. Zeer zeker geen verkeerde beslissing.

Tijdens de winterstop van het seizoen 1986 – 1987 verhuisde ik naar Selsingen, een dorp van bijna 4000 inwoners, een kleine 5 km van de kazerne Seedorf verwijderd.
Op de kazerne Seedorf waren 11 verenigingen, waarvan er verschillende in een Duitse Bond speelden. Voetbal natuurlijk ook en er werd van mij verwacht dat ik het eerste elftal trainde en coachde. De Griffioen was de naam van de voetbalvereniging en speelde toen in de 1e Kreisklasse (vergelijkbaar met een 4 e klasse KNVB) en we speelden in oranje/wit met witte kousen. Zelf voetbalde ik op de zaterdag met de Alte Herren (32 jaar en ouder) bij de Griffioen.

Hoe kom je op een kazerne aan voetballers die in het weekend in een Duitse voetbalcompetitie willen meedoen? Er was elk weekend een grote diversiteit aan mensen op de kazerne. Normaal gesproken waren er zo’n 2500 militairen gelegerd. Daar kun je heel gemakkelijk 15 goede voetballers uit plukken, dat is geen enkel probleem. Maar als je van de 2500 mannen, waarvan er 1/3 bijna altijd op verlof was, een groot deel toen al 26 weken per jaar op oefening was en wat er dan nog overbleef: die hadden zin om het weekend te gaan stappen of op zondag bij een (vast of tijdelijk) Duits vriendinnetje de tijd door te brengen. Dan had je nog het fenomeen dat je als Nederlander in een Duitse competitie speelde. Snap je wel dat er soms niemand te vinden was om een elftal te vullen?

Want wat was nu dit fenomeen? De Duitsers speelden 2x per jaar de wedstrijd van hun leven en wel Duitsland – Nederland. Wij speelden 26x de wedstrijd Nederland – Duitsland en dan snap je dat daar op een gegeven moment de lol wel van af gaat. Natuurlijk speelden wij ook thuiswedstrijden, maar wel met Duitse voetbalregels, met een Duitse bal, met een Duitse scheidsrechter en met grensrechters die alleen mochten vlaggen als de bal over de zijlijn gaat. Allemaal dezelfde regels maar altijd op zijn Duits geinterpreteerd. De wedstrijden waren vaak een wedstrijd op leven en dood, waarbij de Duitsers meestal de winnaars waren.

Na 2 jaar was ik het zat om elke week niet met 11 man te eindigen en ging ik voetballen bij de Alte Herren in mijn dorp Selsingen. Verder trainde ik toen ook de geselecteerde jeugd van 16 tot 18 jaar. Op een gegeven moment heb ik bij het 1e elftal 3 weken als interim trainer de trainingen en de coaching gedaan. In de winterstop werd mij gevraagd om trainer te worden van Selsingen en toen ik ja zei; werd de trainer ontslagen. De MTSV Selsingen speelde toen in de 1e Kreisklasse en stond helemaal onderaan. Er werd gespeeld met heel veel oudere spelers die eigenlijk in de Alte Herren thuis hoorden maar de publiciteit van een 1e elftal niet konden missen. Ik kon hier geen positieve draai meer aan geven en liet ons gewoon degraderen. Soms moet je gewoon rücksichtslos zijn (in dit geval degradatie) om veranderingen door te kunnen voeren. Mede doordat ik ook nog de geselecteerde jeugd onder mijn hoede had en de spelertjes een Hollandse trainer wel pruimden, maar nog meer de Hollandse trainingen wel pruimden, waren er diverse jongens die overstapten naar MTSV Selsingen. In het nieuwe seizoen begon ik met een bijna geheel nieuw elftal in de competitie. Het 1e jaar direct Meister geworden en terug naar de 1e klasse. Het jaar daarop vice-meister (2e plaats) en het 2e jaar kampioen en door naar de Kreisliga. Hier weer gelijk vice-meister en het jaar daarop weer kampioen. Het 3e jaar leuk mee gedraaid. Inmiddels had ik er 5½ jaar opzitten en besloot effe iets anders te gaan doen.


Binnen 1 jaar stonden de spelers weer bij me op de stoep om te vragen of ik de boel wilde overnemen want ze wilden de trainer ontslaan.

Ook dit heb ik nog 1½ jaar gedaan, met leuk succes. Het grote verschil met het Nederlandse voetbal was de mentaliteit, maar als ik dit zeg trap ik gewoon een open deur in. Bij ons in Nederland gaat alles met de bal, loopvormen met bal en positiespelletjes i.p.v. partijspelen. Bij de Duitsers ging het om Kraft ausdauer. Als we in de wedstrijd in de laatste minuten gelijk speelden of verloren, dan werd er om conditietraining gevraagd, want dit moest wel de oorzaak zijn van het puntenverlies.

Ben je in Nederland ook nog in het voetbal beland?
In 1994 ben ik terug naar NL gegaan, geplaatst in Wezep en gaan wonen in Wapenveld (in de kop van de Veluwe) gegaan en heb in Zwolle bij Zwolle amateurs nog gewerkt. Zij speelden 3e klas zondag en ben daar half in het seizoen ingestapt in het jaar 1996. In het seizoen 1996 – 1997 nog voor een promotieplek gestreden maar uiteindelijk de beslissingswedstrijd voor promotie naar de 2e klas verloren.

Toen nog 1 seizoen bij SC Hanse (achter de velden van FC Zwolle) getraind. Dat was een voetbalvereniging bestaand uit alleen woonwagen bewoners net als WKE Emmen. Enorm veel voetbaltalent, het leefde ook enorm bij de woonwagenfamilies en bijna iedereen was familie van elkaar. Toen er een keer na de wedstrijd geschoten werd in de kantine, dacht ik al: “dit is mijn 1e en laatste seizoen”. Door het enorme talent maar door de wat mindere teamgeest kwamen ze eigenlijk nooit verder dan de 4e klasse. Het was vechten tegen de scheidsrechters, de tegenstanders maar ook tegen het eigen publiek, die het liefst hun eigen familieleden in de basis zagen.

Zelf voetbalde ik in het 2e elftal van WZC uit Wapenveld, een zaterdag 3e klasser, en daar wilde ik graag nog wel trainer worden. De spelers zagen dat ook wel en maar aangezien ik nogal vloekte en met name tegen scheidsrechters, botste dat heel erg tegen de sterk gereformeerde bestuursleden van deze zaterdag club.

De huidige woning van Theo, van bovenaf gezien.

Jammer, ik heb er wel bijna 10 jaar gevoetbald tot dat ik in 2004 weer terug verhuisde naar Duitsland, een dorp een kleine 10 km van Seedorf af. Inmiddels was ik 51, heb nog wat jaartjes gevoetbald, wat jeugd getraind en daarna was het mooi en met 58 jaar gestopt na 50 actieve voetbaljaartjes.