Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

INTERVIEW RONALD TIELEMANS

 Door Paul Lindeboom

Ronald's laatste woorden

In oktober namen we afscheid van een aantal collega’s die jarenlange trouwe en vakkundige dienst verricht hebben voor de LO&Sportorganisatie. Ronald Tielemans was van hen waarschijnlijk wel de beste voetballer, zoals hieronder in de eerste vraag zal blijken. En misschien wel in het gehele interview!!

Ik vermoed dat jij je hele jeugdtijd op het voetbalveld hebt doorgebracht. Heb ik dat goed en zo ja, wat voor een voetballer was jij, wat was je grootste succes, wat waren je sterkste maar ook je zwakste punten.

“Ik heb mijn gehele jeugd inderdaad op het voetbalveld doorgebracht, mijn vader zat in het bestuur van een voetbalclub. Dus ik was ook automatisch 3 a 4 dagen per week op het voetbalveld. In de periode dat ik nog voetbalde, waren er behalve sport nog niet veel andere activiteiten om te doen.

Vanaf je 6e mocht je beginnen met voetballen, daarna heb ik altijd in de hoogste jeugdelftallen gespeeld bij vv Tongelre dat in die tijd op redelijk hoog amateurniveau speelde.

Het mooiste in die tijd was dat de hoofdklasse jeugd op zondagochtend in een competitie speelde met de betaald voetbalclubs zoals PSV en Eindhoven. Wat me nog steeds is bijgebleven, is dat we een keer gewonnen hebben van PSV, wat uitzonderlijk was want PSV had natuurlijk de beste spelers uit de regio.

Mijn positie is altijd op het middenveld geweest, zeg maar nu de nummer 10-positie. Ik had een redelijk inzicht en een goed loopvermogen. Wat me bijna elke wedstrijd wel opbrak, was dat ik altijd wilde winnen en als dat niet lukte ik begon te mekkeren tegen scheidsrechters en soms ook medespelers.

Achteraf gezien werd het spel daardoor niet beter en de verhouding met de scheidsrechter ook niet.”

Ik vermoed ook dat jij eerst infanterist was en daarna via een D-F klas omgeschoold bent tot sportinstructeur?

“Nee, hoor. Ik ben opgekomen in 1985 op de KMS en ben daarna ingestroomd in de 2e C-klas. We werden samen opgeleid met de D/F-klas in Ossendrecht. Daarvoor had ik mijn dienstplicht vervuld op de Chasse-Kloosterkazerne in Breda ( nu Holland Casino ) bij Ton Carton als adjudant. Ton is helaas overleden maar was wel een markant figuur.

In die periode kwam men langs de sportgroepen om te vragen of je als vooropgeleide ( CIOS/ALO ) sportinstructeur wilde worden als beroeps. Daarvoor maakte men gebruik van de D/F – klas of KVV-ers.

We komen nu langzaam in de fase waarin we nog alleen vooropgeleide sportinstructeurs hebben. Ik weet nog wel dat onze klas erg moest wennen aan de D/F- klas, deze zaten gemiddeld al 4 jaar in dienst en kwamen veelal vanuit de infanterie naar de LO&S-organisatie. Wij kwamen net uit de schoolbanken en hadden wat meer een sportinsteek en wat minder een militaire insteek, wat wel eens wat commotie gaf. Dit werd vooral duidelijk bij onderlinge wedstrijdjes.”


Wat zijn je mooiste herinneringen als sportinstructeur?

“Na mijn opleiding werd ik direct teruggeplaatst naar de KMS in Weert en begon mijn periode als sportinstructeur, een onbezorgde en mooie tijd met veel lessen en oefeningen en een grote mate van zelfstandigheid.

Aansluitend naar het GOC in Vught en daarna Oirschot. In vogelvlucht mijn periode als instructeur kort samengevat: veel gedaan, veel gelachen en veel geleerd.

In Oirschot heb ik een van de mooiste periodes meegemaakt. De sportgroep werd door Kap. Harry v. Megen geleid op zijn identieke wijze. Harry was een mensen-mens, liet iedereen in zijn waarde en probeerde uit iedereen het beste te halen.

Zijn stelregel was: je bepaalt zelf hoe hoog je op de ladder komt in deze sportgroep, laat het maar zien. Dat kon toen ook in die sportgroep, want er zaten wel wat mensen die wat extra kwaliteiten hadden en weinig sturing nodig hadden. Het meeste gebeurde automatisch en men had aan een half woord genoeg om de sportgroep te laten draaien.

Ik vond het dan ook redelijk uniek dat we in de ochtend stonden te zaalvoetballen, in de middag aan de slag gingen en de dag erna voor 500 man een ZMV – afname werd georganiseerd.

Iedereen had zijn taak verantwoordelijkheid en men corrigeerde elkaar daar waar nodig. Om in een team te werken waar met weinig woorden en onderling van elkaar weten wat de sterke punten zijn, was een hele mooie ervaring.

Ook in de periode in Oirschot op uitzending geweest samen met Richard Sorée, ook dit was voor mij een hele waardevolle en fijne periode. Rich en ik vulden elkaar perfect aan en ik denk nog steeds met een goed gevoel terug op onze uitzending samen.

Wat verder een mooie periode is geweest, is mijn laatste functie bij de LO&Sportorganisatie (Opleidings- en Trainings Begeleider (OTB), red.) Het had heel wat voeten in aarde om terug te kunnen keren bij LO&S, de vele reorganisaties waren hier mede debet aan.

Maar eenmaal terug in de organisatie voelde het weer als een warm bad, de contacten waren er weer vrij snel, of ik niet was weg geweest. In het begin maakte ik mij daar wat zorgen over omdat ik toch 8 jaar uit de organisatie was geweest en iedereen moest toen nog voor een vrije “stoel” knokken.

Wat vooral erg goed voelde, was de samenwerking met de andere OTB-ers, Jeroen Kuiper heeft me in het begin onder de arm genomen en wegwijs gemaakt in geb. Y, want in de jaren daarvoor was ik daar niet zo veel geweest. Daarna kwam Ruud Lenferink, met hem had ik hetzelfde gevoel als dat ik langgeleden in Oirschot had, we hoefden niet veel te overleggen en waren het onafhankelijk van elkaar meestal eens over de koers die we moesten varen, ik heb een geweldige tijd met Ruud gehad.

Aansluitend werden er drie regio’s aangemaakt en heb ik de laatste OTB-periode gewerkt met Renate van der Hoek, Philip Steverink en Anthony Scheepers en ook dit was een prettige samenwerking. Wel anders dan daarvoor, ik faseerde langzaam uit en zij kwamen met allerlei nieuwe ideeën en initiatieven. Was voor mij fijn om te zien dat de opvolging met veel power het stokje overnam.

De laatste fase was dat de OTB-er onder de regio-Cdt kwam te hangen. Dit was weer nieuw, ook in de aansturing van de regio. Achteraf een goede zet, de regio zit nu dichter bij de werkvloer en heeft wat meer invloed en kan wat beter ondersteunen.

Nieuw was de samenwerking met de regio-Cdt, dat was voor mij ff wennen. Dat lag niet aan de regio-Cdt, ik wilde even kijken hoe het e.e.a. ging verlopen. Nu kan ik zeggen dat mijn laatste periode ook een van de mooiste is geweest. Ten eerste heel fijn samengewerkt met Robin Francke en Muuk Harmsen, zij hebben beide de drive om de goede dingen te doen voor hun regio. Maar voor mij nog belangrijker: de juiste dingen te doen voor het personeel. Ook in deze periode hebben we weinig woorden nodig gehad om de koers te bepalen en dat werkte ontzettend prettig…. bedankt.”

Ronald is ook samen met Frank Hoek op uitzending geweest

Na een tijdelijke overstap heb je het einde van je LO&Sportcarriere doorgebracht als Opleidings- en Trainings Begeleider (OTB) van jonge, startende sportinstructeurs. Hoe kijk je terug op die functie?

“Vanaf mijn 2e functie op de KMS ( Weert) heb ik de overstap gemaakt naar de SLO te Budel (School voor Leidinggeven en Opleidingskunde (werd later het ECOD, Expertise Centrum Opleidingen Defensie), de kazerne in Budel is nu een asielzoekerscentrum ).

Een periode van in- en externe opleidingen en aansluitend het verzorgen van de didactische cursussen. Een periode waarin ik veel heb geleerd op allerlei vlakken maar ook veel over mezelf.

Ik heb er de periode daarna veel profijt van gehad.

Daarna bijna 5 jaar gewerkt als OTB-er op School Zuid, vanuit de theoretische setting naar de praktijk, daar waar eigenlijk toch mijn hart ligt. Theorie is mooi maar hoe gaat de praktijk daar mee om en hoe kan ik dat gat verkleinen, mensen motiveren? Aan de slag met jonge instructeurs en jonge sm’s die uiteraard veel meer van de praktijk wisten als de adjudant, om dan na verloop van tijd samen op het juiste spoor uit te komen blijft altijd wel een mooi onderdeel van het OTB-schap.”

Als ik op internet google op jouw naam, komen er allemaal foto’s tevoorschijn als voetbaltrainer. Kun je eens wat vertellen over die neven-carrière?

“Naast mijn loopbaan bij de LO&Sportorganisatie heb ik nog een hobby altijd kunnen beoefenen en dat is het trainerschap bij verschillende voetbalclubs uit de regio. Ik ben inmiddels aan mijn 10e club toe. Het zijn altijd clubs geweest op redelijk amateurniveau, ook dit heb ik altijd met veel plezier gedaan. Ook daar gaat het om trainen, coachen en begeleiden van mensen en ja….ook hier heb ik mijn rugzak kunnen vullen.

De ervaringen van het voetballen kon ik gebruiken bij de LO&Sportorganisatie en andersom was dat ook zo. Ik heb een mooie tijd gehad met veel hoogtepunten en een enkel dipje.”

  • fotoronaldtielmans(art)
  • Ronald portretfoto voetbaltrainer
  • Ronald portretfoto voetbaltrainer2
  • ronald-tielemans

Publicatiedatum: 26 november 2021