Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN, ONZE OUD-COLLEGA'S?
INTERVIEW MET PIET PAUL

Door Paul Lindeboom
Pi(et)Casso met een van zijn schilderijen

Piet Paul is een graag geziene gast(redacteur) voor de redactie. In 2020 leverde Piet al bijdragen i.v.m. pensioenadviezen en Kamp van Koningsbrugge, en in laatstgenoemde viel een opmerking over zijn deelname aan het MWK Judo op, waardoor een geannuleerde afspraak voor een interview in 2016 weer in herinnering kwam. Piet moest zo nodig naar Spanje….
Als voorbereiding op dit interview worden oudere bijdragen van Piet nog eens nagekeken en wordt er maandagavond 01 december genoten van een verslag van zijn deelname aan de rally Dakar met een golfmaat – ik kon mij niet herinneren die eerder gelezen te hebben – die met een crash niet goed afliep maar die wel indruk maakte over de fysieke uitdaging die Piet toen op bijna 60-jarige leeftijd aan ging.
Op dinsdag 02 december bel ik aan op de Nachtegaal in Etten-Leur en vraag ik al vrij snel waar hij doordeweeks zijn tijd mee doorbrengt.   

MZV

Voordat ik die vraag beantwoord, eerst even dit. Tijdens het zoeken naar foto’s van het MWK Judo, kwam ik dit boekje ‘het Ongewapend gevecht’ tegen uit 1947. Mooist is dat er ondanks die vroege jaren toch al Lichamelijk Opvoeding boven staat. Lijkt mij een mooi exemplaar voor in de Traditiekamer.

Voorloper MZV

Golf

Ik ben weer lid geworden bij de golfclub hier in Etten-Leur. Was er even tussenuit vanwege een meningsverschil met het bestuur. Ze zijn een alliantie aangegaan met een stuk of tien andere banen uit de regio, waardoor leden van die verenigingen nu ook gratis op onze baan mogen. Ik had ze eerder al gewaarschuwd dat het te druk op de baan zou worden door die alliantie- en GreenFee-deelnemers, maar dat zijn ze niet met mij eens. Er zijn inmiddels al 120 opzeggingen, maar het bestuur ligt hier niet wakker van. Ik kan hier slecht tegen.
Zelf het bestuur in gaan? Nee, ik ben hier geen type voor. Ik zeg wat ik denk en daar kunnen vele niet tegen.

Dubai

Het is wel vermeldenswaardig dat ik clubkampioen ben geworden, ongeveer 4-5 jaar geleden : in matchplay (man tegen man wedstrijden) en strokeplay (aantal slagen dat telt). In het golf heb ik geen les gehad, ik ben autodidact. Rutger Mensen, oud-sportinstructeur uit Breda, die geeft trainingen en wilde mij wel wat leren, maar die ga ik natuurlijk niet rijk maken!
Nu golf ik door corona iets minder, maar normaal 3 – 4 keer in de week. Een van mijn hoogtepunten was het golfen in Dubai met de golfmaat, de coureur waarmee ik ook de rally deed. Met hem ook naar de Emirates geweest voor de finale Golf van de European Tour in Dubai. Hele mooie ervaring en aansluitend ook nog in een vliegtuigje over die eilanden heen gevlogen.

Dubai

Judo

Ik ben geboren in Den Haag, daar had in die vroegere jaren elke wijk een eigen clubhuis. Ik ben begonnen met figuurzagen en later daar voor het eerst judo gedaan (7 of 8 jaar was ik), en trainde twee keer in de week. Ook wedstrijden, het jaar weet ik niet meer, en aan de Zuid-Hollandse kampioenschappen meegedaan, werd daar eerste in mijn gewichtsklasse. Mijn vader had gezegd dat ik niet zou winnen omdat mijn tegenstander veel groter was….. Eindigde dus op het hoogste podium!
Ik heb zware botten, want ondanks mijn lengte (klein) was ik wel relatief zwaar.

Later in het leger terecht gekomen, zat op de KMS, en zag dat er KL-kampioenschappen georganiseerd werden. Bij Gods gratie mocht ik als leerling mee doen, en alles bij elkaar nog geen minuut gespeeld. (Alle wedstrijden in een paar seconden tijd gewonnen met ippon.)

Ik werd door dit resultaat gelijk uitgenodigd voor de militaire ploeg. Jan Nagelkerke was trainer, Gene Savelkoul de chef d’equipe. In 1973 heb ik eerst 3 weken gesleten in Assen, er waren maar 2 plekken in Roosendaal en die werden aan andere vergeven. Toen er eentje uitviel met enkelklachten, mocht ik toch naar Roosendaal maar ging gelijktijdig ook het MWK Judo van start. De ECO zou starten op maandag, maar wilde graag naar Oostenrijk/Wenen want het MWK Judo startte op donderdag. Ik weet nog dat de sergeant mij vroeg: “doen we de ECO, of gaan we judoën?” Ik mocht een week later instromen in de ECO, de dagen die ik gemist heb, heb ik wel 6x ingehaald. Heb het geweten dat ik wilde judoën…..

Het was mijn eerste en enige MWK. Individueel ben ik ergens halverwege het toernooi uitgeschakeld - van de latere winnaar heb ik verloren en in die tijd werd er gespeeld met eliminatie en waren er nog geen herkansingen zoals tegenwoordig -, met het team werden we (over 10 wedstrijden) derde. De Fransen hadden in die tijd bijvoorbeeld gewoon de nationale ploeg onder de wapenen geroepen. 

Piet aan de winnende hand


Daarna de ECO gelopen. Als de andere sliepen, moest ik ’s nachts judogrepen en -worpen laten zien. (Was een soort van straf omdat ik voor het MWK gekozen had, maar zag er de lol wel van in en dan valt het mee.) De ECO uitgelopen met een gebroken teen en dat is ook nooit meer goed gekomen. (Piet laat nu zijn vingers zien, die ook schots en scheef staan door het latere rugby.)

En hierna steekt hij zijn tweede sigaret binnen een kwartier op….

Roken

Ja, ik rook nog steeds maar ben wel een keer drie maanden gestopt. Lukte met pillen van Champix, kostte 350 euro voor een kuur, heb ik zelf betaald. Vrouw en dochter waren een week op vakantie in de Canarische Eilanden en toen keek ik naar de asbak en zag een paar peuken liggen, waarvan ik niet wist dat ik die gerookt had. Het smaakte mij niet meer en toen ben ik maar gestopt.
In 2011 ging ik met mijn golfmaat naar Dakar, waarvan ik eerst dacht dat het een geintje was, en hij rookte flink, ook achter het stuur in die rally-auto. Toen heb ik het maar weer opgepakt.

Meer Groen

Jos Hesp, de toenmalige C-LO&Sportgroep EVN, had toentertijd al voorgesteld om nog meer te integreren in de eenheid. We gingen al wel met oefeningen mee, en zagen ook wel wat de kerels in de praktijk deden, maar we moesten vaker een rugzak omdoen en mee met de mannen.

Ik vermoed dat op het OCOSD – vroeger het kleine broertje van de KMA, op het OCOSD kon je geen heel hoge officiersrang krijgen - de plannen ontstaan zijn om Duiken, Parachutespringen en Klimmen gebruikt zijn als vormen om leiderschapskwaliteiten naar boven te halen. Waarbij Klimmen de goedkoopste vorm is. Jos Hesp (een van de vroegere KwaliteitsBewakers Rotsklimmen/WOH) had op het OCOSD gezeten en nam dat mee naar de sport. Uit dat Klimmen is het GVA ontstaan, ondanks dat het idee uit een hogere generaal van de CLAS kwam.

Piet in het midden op de top van de Mont Blanc, met links naast hem Nico Spreij en rechts Werner van de Berg


Het GVA is feitelijk voortgekomen uit het Klimmen, wat we in de LO&Sportorganisatie eerst slechts bij het KCT deden. Eerder maakte we 100% gebruik van de Belgen, maar dit gingen we zelf doen. Just Breinburg was de eerste volledig opgeleide klimmer, ik was de tweede. Daarna gingen we zelf zorgen voor het intern opleiden van meer personeel. Was wel een lastige klus, zeven weken tussen de Walen. (Spraken geen Nederlands.) Breinburg heeft later zelfs de ECO in Marche-et-les-Dames gegeven, hij moest hiervoor ook nog de Belgische commando-opleiding doen (en mede om zelfstandig de klimopleiding te mogen geven).
Later zijn we gestart met het verder professionaliseren van het Klimmen met bijv. Vert- en Rouge-opleidingen.

Na de FLO

Hoogtepunt is dat ik tegen een bemiddelde golfmaat aangelopen ben. (Peter uit het verhaal van Dakar, een maatje op de golfclub, red.) Hij had een huis gekocht in Spanje, en ben met hem 45 keer een week daar geweest om te slopen en weer te bouwen. En negen van de tien keer hebben we daar ook elke dag gegolfd. Met hem ben ik twee keer naar de rally van Dakar geweest, een keer als navigeerder van die golfmaat en een keer als passagier.

Als wij 55 zijn gaat de deur dicht en hoor je nooit meer wat van Defensie. Ik volg de ontwikkelingen op pensioengebied daarom zelf. Heb mij aangesloten bij de stichting Pensioenverlies. Lees het jaarverslag van het ABP.


Schilderen ben ik ook gaan doen. Ik heb Bob Ross een keer gezien en dacht ‘dat kan ik ook’ (ik had al verteld dat ik autodidact ben, hè!). Veel mislukkingen maar ook best een paar aardige. Mijn dochter noemt mij Piet Casso.

Publicatiedatum: 02 december 2020

Naschrift redactie:
Het verhaal vanuit de inleiding, de autorally van 2011 in Dakar van het golfduo Peter (oud-marinier) & Piet (oud-commando) is te mooi om niet gelezen te hebben. Een grote jongensavontuur. Klik hier voor de download in pdf en lees het in geuren en kleuren.

Reactie Gène Savelkoul

Ik kan mij Piet Paul nog goed herinneren.
Ik woonde vlak bij de KMS en ik pikte Piet op als ik naar de training ging van de nationale judo selectie in Utrecht.


De indrukwekkendste herinnering heb ik aan de open Nederlandse judo kampioenschappen
van de JBN, waaraan vele buitenlandse judoka's deelnamen.
Piet stond in de finale met nog 25 seconden te gaan.
Hij kreeg een blessure, een gebroken sleutelbeen.
Normaliter einde wedstrijd, maar niet voor Piet. Na verzorging ging hij gewoon door!
Hij weigerde op te geven.
Zijn tegenstander probeerde gebruik te maken van deze blessure!
Maar Piet hield stand en won de partij en kreeg zijn 1e prijs en kampioen!
Een pracht kerel met de juiste instelling en een voorbeeld voor zijn ploegleden.
Een echte sportman, Chapeau!

Publicatiedatum: 11 december 2020