Medio februari plaatste de redactie een oud Zandloper-interview uit 2003 als introductie van onze nieuwe commandant LO&Sportorganisatie: Jeroen Velders. Nu, bijna eind april 2019, is Jeroen een goeie week bezig met indribbelen en blikken we met hem terug op de periode 2004-2018.
Jeroen, in 2004 was je net op het bedrijfsburo bezig. In de periode daarna heb je diverse functies bij LO&Sport vervuld. Welke was de mooiste?
“Ik vond de functie als projectsecretaris van reorganisatie LRP1608 de meest intensieve en tevens ook de uitdagendste periode. Een enorme reductie voor de LO&Sportorganisatie, en wekelijks zaten we met het MT om de tafel. Via C-LAS moesten we de politiek beïnvloeden (de Tweede Kamer) waaruit uiteindelijk de motie Hernandez voortgekomen is. Daarmee kregen we weer wat sportinstructiecapaciteit terug en konden we nog enigszins een geloofwaardige sportorganisatie overeind houden.
Wat ik daarnaast bijzonder vond aan die periode was de energie die we gestoken hebben in het informeren van het personeel en later ook geïnformeerd houden middels de oprichting van een klankbordgroep.”
Van de periode nadat je LO&Sport tijdelijk verliet, is bij mij niet veel anders bekend dan je uitzending naar Afghanistan. Wat was daar je functie en hoe kijk je terug op die tijd?
“Het betrof de Resolute Support Mission (RSM, de voormalige ISAF missie). Ik werkte in het noorden in Mazar-e-Sharif bij het TAAC North (Train Advice and Assist Command) in de functie van CJ5 (Plans and Policy). Ik schreef o.a. het operatieplan en heb ook tijdelijk de SNR vervangen (Senior National Representative). Ook de enorme aanslag meegemaakt op de Duitse ambassade in Kabul. Hele intensieve periode - ik was de enige Nederlander in een hele grote internationale branch, en dan ben je op jezelf aangewezen - maar een hele mooie manier om een bijdrage te leveren.”
Was het een heel andere uitzending dan Soedan?
“Ja. Al was het alleen maar omdat Soedan een VN-missie was, een klein deel was militair. Een NAVO-missie is puur een militaire aangelegenheid. Tweede grote verschil was de rol van de Amerikanen, die was in Afghanistan heel groot. Met een heel ander mandaat. Dus een hele andere operatie.”
Je hebt een bijzondere onderscheiding verdiend, de Commanders Coin for Outstanding Soldier. Wat was de reden voor die onderscheiding en hoe heb je dat zelf ervaren?
“De reden was dat ik blijkbaar indruk heb gemaakt op de hogere legerleiding (COM RSM is een US ****). Uitstekende skills getoond in het handelen tijdens en na die aanslagen. Meertaligheid, snel schakelen, snel inzetten van personeel & middelen en het vertrouwen hebben van COM TAAC-N (DEU landmachtgeneraal). Die skills bestonden onder andere uit het in 1,5 uur tijd laten invliegen van DEU Special Forces en overleg tussen de Duitsers en de US Genie voor wederopbouw en inzet van personeel.”
Je ziet er behoorlijk afgetraind uit. Hoe heb je in de periode van 2004 tot op heden je lichamelijke conditie op peil gehouden?
Antw: (Lach….) Door mijzelf te dwingen minimaal 2 keer per week te bewegen. Iedereen die mij kent weet dat ik een bepaalde opvatting heb over duursporten. Maar ik doe het wel… hardlopen dus.
Voetbal actief gespeeld in competitieverband, tot 2014, deed ik daarbij. Maar ik ben vooral heel veel kilo’s kwijtgeraakt in Afghanistan. (Bleek geen kwaad te kunnen.)
Op welke positie speelde je bij voetbal? “Linksbuiten.” Dus je scoorde wel regelmatig? “Ik was topscoorder van het team, was de oudste en toch 16 doelpunten in het seizoen.” Wie is je favoriete linksbuiten? “Marc Overmars. Ik ben dus Ajax-fan en vind het tegenwoordig geweldig om iemand als Dusan Tadic te zien voetballen.”
Je vader was van huis uit Leraar Lichamelijke Opvoeding en zijn zoon is ook in de sport verzeild geraakt. Jij hebt drie zonen, gaat iemand pa en opa opvolgen?
“Ik wil toch eerst vertellen dat mijn vader nog in Hooghalen heeft gezeten als dienstplichtig sportofficier en dat ik tijdens het Symposium in 2001, op Papendal, hem ineens op een diafoto tijdens de presentatie voorbij zag komen. Om bij LO&Sport te gaan werken, ben ik niet gestimuleerd door hem, maar hoorde steevast wel een fantastisch verhaal op familiebijeenkomsten als hij vertelde over zijn opkomst in Bergen op Zoom. Hij was te klein om als dienstplichtig vrachtwagenchauffeur te worden opgeleid en ze hebben dat zelfs nog geprobeerd op te lossen met klossen onder zijn schoenen. Toen dat mislukte werd hij overgeplaatst naar Hooghalen om sportofficier te worden.
Maar om terug te komen op je echte vraag: nee (o)pa wordt niet opgevolgd. Wel mijn best voor gedaan maar niet gelukt. Zij studeren bedrijfskunde, domotica (digitale toepassingen in de huiselijke omgeving, zoals de slimme thermostaat) en electronica. Zijn alledrie wel hartstikke sportief maar willen niet werken in het vakgebied Sport & Bewegen.”
Je bent vorige week gestart in je functie als Commandant. Hoe waren je eerste werkdagen?
“Verrijkend. Deels omdat veel dingen herkenbaar zijn (het is maar 5 jaar geleden), maar in de tussentijd is er ook heel veel veranderd. Meest opvallende wat veranderd is, is dat ik heb gemerkt dat LO&Sport de afgelopen jaren niet alleen numeriek (functies) heeft moeten inleveren maar ook tegen de stroom op met minder mensen meer werk heeft moeten leveren. De can-do-mentaliteit verhult dan de ware problematiek.”
In het slot van het drieluik, kort na de commando-overdracht op 08 mei, wordt de zeer nabije toekomst van de LO&Sportorganisatie en de visie van Jeroen besproken.
Publicatiedatum: 24 april 2019