Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 
40 JAAR BIJ DEFENSIE
INTERVIEWS MET ASTRID WAARD & CATHY STOFFERS
Door Paul Lindeboom

 

De jubilea van het militaire personeel wordt uitbundiger gevierd. Ceremoniële kostuums, medailles, genodigden, personeel in de houding, speeches en voordrachten. Wij burgers doen dat wat ingetogener, weten dat we onderdeel zijn van een militair bedrijf.
Maar...... omdat burgers de echte dienst uitmaken (staatssecretaris en minister), en de militairen niet kunnen functioneren zonder de onmisbare ondersteuning van burgers in staffuncties staan we hier wat uitvoeriger stil bij de jubileums van Astrid & Cathy.

Wat kunnen jullie je nog herinneren van je allereerste functie bij defensie? 
Astrid: “Mijn eerste functie was bij de Centrale Personeel Informatievoorziening (CPI) in het oude militair Hospitaal aan de Hogeweg in Amersfoort. Ik kwam te werken bij buro PMV (Personele Mobilisatie Voorbereiding). We zaten met een 15-tal collega’s en het bureauhoofd in een grote zaal. Ik werd ingewerkt door een pittige, iets wat oudere dame, mevr Van Domburg.
Zij was eigenlijk wel aardig maar hield er een aparte manier van inwerken op na. Zo werd ik regelmatig overhoord ten overstaan van de andere collega’s. Ik kan je vertellen dat dat geen positieve invloed heeft op je zelfvertrouwen…
Ik ben via mijn vader terechtgekomen bij Defensie, mijn eerste baan na vijf maanden thuis zitten. Ik volgde daarvoor een opleiding Ziekenverzorgster in Haarlem maar daar was ik volgens de leiding “te gevoelig’ voor. Zelf noem ik dat liever “een goed inlevingsvermogen hebben in de oudere medemens”.
Mijn vader was militair en toen er bij hem, op de CPI, een burgerfunctie vrij kwam heb ik op aanraden van hem gesolliciteerd.
Wij woonden toen in Barneveld en ik herinner me de ritjes samen naar en van het werk nog met hem, gezellig kletsen! Ook weet ik dat mijn vader altijd stipt op tijd was en ik de tijd niet zo serieus nam. Mijn moeder heeft er vaak voor moeten zorgen dat ik toch op tijd in de auto zat voor vertrek naar het werk!”

Cathy: “Ik had mijn studie afgerond in juni 1982. Waarop mijn vader zei:  ‘je mag 6 weken met verlof en dan heb je een baan’. In de tijd van 6 weken kwam er in de spoelkeuken op Legerplaats Crailo  een functie vrij  (mijn vader werkte ook op Crailo) waarop hij zei ‘ga solliciteren’ en zo kwam ik bij Defensie terecht. Dit was 1 oktober 1982. Zelf heb ik niet op Crailo gewerkt maar ben gelijk geplaatst op de Staf IGK. Daar werkte ik in de huishouding (hofmeester) en later naar de type kamer.”


Hoe (of door wie) en wanneer zijn jullie bij de LO&Sport terecht gekomen? Wat kunnen jullie je nog herinneren van je sollicitatie?
Cathy: “Na vele om omzwervingen binnen Defensie had ik gesolliciteerd bij een functie medewerker Procesinformatie bij bureau K&P binnen de LO&Sportorganisatie. Ik was te laat maar ik was gelukkig niet de enige. (Ook de majoor Jeroen Velders, toentertijd hoofd van het bureau en kapitein Arnold Hofsté). Het gesprek verliep vlotjes en de volgende dag, dit was een vrijdag, kreeg ik te horen dat de keuze op mij was gevallen. Direct maandag 18 april 2008 begonnen bij de LO&Sportorganisatie, ik kwam de koffiekamer binnen en zag daar een bekende van mij: Kapitein Rik van Trigt zitten.  Wat doe jij hier, Stoffertje (Rik en ik kennen elkaar al vanaf 1984 van de Palmkazerne)?  Ik kom hier werken…”

Astrid: “Door een reorganisatie in 1997 moest ik op zoek naar een andere functie. Toen ik van de medewerker P&O hoorde dat er bij de LO&Sport een functie vrij kwam, was ik gelijk enthousiast! Samen met Nicole van Empelen startte ik de functie medewerker buro P&C (Planning en Coördinatie), later P&P. Onder leiding van Ko van de Griek, een lieve man met een bijzonder handschrift. Mijn sollicitatie gesprek herinner ik me nog wel, dat was o.a. met Ruben Driever. Na het gesprek stond hij in mijn ogen ongeïnteresseerd naar buiten te kijken, waardoor ik dacht: nou dat wordt het niet! Gelukkig was dat een verkeerde interpretatie want ik werd aangenomen. Het werk was niet zo boeiend, voornamelijk (namen)lijstjes in vullen. Maar de groep instructeurs van de LOSS waar we bij hoorden, was wel erg gezellig!”

Terugkijkend op 40 jaar defensie: wat vonden jullie het allerleukst of was de meest memorabele herinnering?
Cathy: “Ik heb vele mooie herinneringen maar de mooiste is nog altijd dat ik op de IGK als hofmeester de tafel moest dekken voor hoog geplaatste personen, waaronder Prins Bernhard en Prinses Juliana. Aangezien ik links ben, had ik het bestek en de kopjes allen links op de tafel gezet. Ik kreeg een uitbrander van de HOT (Hoofd Officier Toegevoegd) dat ik alles juist moest gaan neerzetten. Wat ze niet wist, was dat prinses Juliana achter haar stond en zij zei ‘laat staan, ze heeft het keurig gedaan’. Ook stonden wij bij een receptie petten aan te nemen, waarop wij een bakje hadden neergezet waar de hogere officieren een kwartje in konden doen als fooi. Dat werd niet zo op prijs gesteld.”

Astrid: “Ik vond de mooiste periode mijn functie op Personeelszaken. Er was in die tijd (rond 2007) personeelstekort bij P&O waardoor ik er veel leuke taken bij kreeg. Je moest echt alles nog uitzoeken, zoals de regelgeving bij bijv. een aanvraag Ouderschapsverlof en de mensen van de juiste info voorzien, zorgen dat de aanvraag goed werd gedaan. Juist dat uitzoeken en het daadwerkelijk iets kunnen betekenen voor collega’s vond ik het allerleukste. Daarna werd er steeds meer geautomatiseerd. De bureaus P&O werden gecentraliseerd tot RPD’en en de P&O van Amersfoort viel toen onder de RPD in Stroe. Dit was eigenlijk het moment dat ik de LO&Sportorganisatie moest verlaten, wanneer ik mee ging naar Stroe, maar gelukkig werd ik gevraagd of ik interesse had om weer op het buro P&P (Planning en Programmering) te komen werken. Later kwam Paulien hier ook. Zij had de resturen van mij en werkte 1 dag per week bij ons.
De tijd bij bur P&P met David Goddaer als chef vond ik een TOP tijd. David en ik deden het werk echt samen, natuurlijk ondersteund door Paulien. Wat hebben wij veel gelachen, ook samen met Roy Tamaela die bij ons op het bureau zat, maar er werd ook serieus en hard gewerkt! Hoogtepunt was samen met Hans van der Kaaden, Paulien en David naar Bad Reichenhall! Die sneeuw boven op de bergen, het inpakken van de rugzak, het wandelen, thee drinken met de opdracht dat je iets uit moest trekken om warm te blijven, het was fantastisch... ‘s Avonds zaten we met z’n allen bij elkaar en deden we spelletjes, o.a. het “snuifplankje”. Dat vergeet ik nooit meer. Tranen over mijn wangen, niet alleen van het lachen.

Toen na David Robert Basters kwam en vrij snel weer ging was ik het “hebben van een chef” echt zat. Weer een nieuwe die ik moest inwerken, en hoe lang zou die blijven? Daar voelde ik niet veel voor. Ik heb toen tegen Jan van den Dool gezegd dat ik het werk alleen wilde gaan doen. Hij had er alle vertrouwen in en ging akkoord. Daar begon de uitdaging! Ik kijk terug op een mooie, drukke periode. Maar na een jaar of drie en half, vier, veranderde er langzaamaan steeds meer. Hans ging met FLO, het samen werken en het er “bijhoren” kreeg een andere vormgeving. Er kwam steeds meer werk bij. De lol ging er wel een beetje af. Ook het full time werken begon me tegen te staan. Door de reorganisatie, Corona en een ongeluk waardoor ik lange tijd ziek thuis ben geweest, ben ik de grip op bureau P&P volledig kwijt geraakt. Het weten dat ik naar een andere functie bij Buro 3/5 moest speelde ook niet mee in het voordeel. Maar inmiddels zijn we al weer 1,5 jaar verder en ben ik lekker geland op bureau 3/5 (met Robin Francke en Koen Kusters, red.)!”

  • 29393306570_28de6f6d4e_o
  • 31318053_1926009790803983_4722135762483544064_n
  • Cathy Palmkaz 2
  • Cathy Palmkaz


Wat vele zullen willen weten: hoe sportief zijn jullie door de jaren heen geweest en hoe zit dat anno 2022?

Astrid: “Volleybal was mijn sport. Eerst in Amersfoort, later in Hoevelaken. In die tijd werd ik min of meer voor het blok gezet om voorzitter te worden van de volleybalvereniging Smash in Hoevelaken. Dat ik toen ‘ja’ heb gezegd, verbaast me nu nog steeds wel eens. Ik had er totaal geen verstand van, deed maar wat ik dacht wat goed was. Leidde vergaderingen, etc etc. Dit ging wel aardig tot er een fusie kwam met de grotere volleybal club in Hoevelaken. Wat een moeilijke periode! Nu denk ik wel eens dat ik daar totaal niet geschikt voor was.
Wat wel leuk was; ik speelde in Dames 1 (er waren ook maar drie dames teams) en we stonden regelmatig in het plaatselijke sufferdje, met foto en al! Die krantenknipsels heb ik nog steeds.
Ook heb ik jaren terug mijn GVB gehaald, nu golfen we nog regelmatig op Texel. Golf is de meest frustrerende sport die er is en de enige sport waarvoor je theorie examen moet doen.
In de tijd dat David bij ons werkte, gingen we wel eens foamballen, super leuk om te doen!
Tegenwoordig ben ik niet meer zo sportief, wel wandel ik graag (het liefst op Texel met mijn hond) en heb ik anderhalf jaar geleden mijn elektrische fiets omgeruild voor een gewone, iets waar ik nog elke dag blij mee ben!”

Cathy: “In mijn vroege jaren was ik zeer sportief maar door de jaren heen kreeg ik fysieke problemen. Ondanks deze problemen ging ik 2x per jaar skiën.  En heb 2x de Nijmeegse Vierdaagse gelopen. Ook heb ik klif-jumping gedaan in America.
Daarnaast ben ik bestuurslid geweest van de Klaverjasvereniging ‘De Hilversumse Meent”, dit heb ik vele jaren gedaan. Ook ben ik al vanaf mijn jonge jaren fan van AJAX. Op mijn 16e mocht ik naar de Meer en daarna met een seizoenkaart alle thuis wedstrijden van AJAX in de Johan Cruijff Arena.
Op dit moment zwem ik 2x in de week.”

  • 20220511_192827 AJAX 4
  • CPI Amersfoort
  • 50648028647_3758dc1c0e_o
  • 20211024_164536 AJAX 3
  • Cathy 4daagse
  • Cathy ski
  • volleybal 1
  • volleybal 2


Jullie hebben samen een leuke vrouwengroep met oud-LO&Sportcollega’s Paulien van Middelaar en Ria Kuijpers. Hoe is die hechte band zo ontstaan en wat voor leuke activiteiten ondernemen jullie?
Astrid: “Ria, Paulien, Cathy en ik hebben altijd goed met elkaar overweg gekund. Het was dan ook erg jammer dat Ria bij ons wegging, nu alweer 10 jaar geleden. Later is Paulien ook de organisatie uitgegaan maar het contact bleef door o.a. elke maandag te gaan wandelen. Het contact met Ria is ook altijd goed gebleven. Van appjes, koffie drinken, uit eten tot een weekendje weg in het huisje van Ria in Diepenheim. Kernwoorden zijn dan rosé en spelletjes! Maar ook goede gesprekken en lekker lachen, eikels rapen en blad harken! Dit zijn hele waardevolle momenten. We zijn alle vier lekker verschillend op onze eigen manier maar we voelen elkaar heel goed aan.
Dat Cathy nog wel bij de Sport werkt vind ik echt fijn. Dan halen we elkaar over om toch naar de Stafdag en/of het Kerstdiner te gaan, of gaan we samen naar een FLO receptie of zoiets, “alleen is toch maar alleen”….. “

Cathy: “Ik kwam solliciteren bij de LO&Sportorganisatie ik mocht mij melden bij de secretaresse (Ria Kuijpers) in gebouw Y. Het had gesneeuwd en ik was te laat. Ria zei ‘het geeft niet, eerst een kopje koffie want de Majoor is ook te laat’. We hadden gelijk een klik. Met Paulien en Astrid werk ik nauw samen. Paulien als verwerver/logistiek bij OTCo en Astrid bij de LOSS en bureau 3/5. En zo is onze mooie vriendschap ontstaan. Vanaf het begin en nu nog steeds zijn wij 4 meiden twee keer in het jaar uit eten gegaan en de laatste tijd verblijven wij zoals Astrid al aangaf 1 weekend in het vakantiehuisje van Ria. Wat ontzettend gezellig is.”


Publicatiedatum: 16 november 2022