Toen de redactie vernam dat Margo Machielsen de LO&Sportorganisatie zou gaan verlaten, keek ik niet gek op. Als burgersportinstructeur is er slechts een kortdurend contract. Toen ik echter hoorde dat Margo een functie bij Staf CLAS in de wacht gesleept had, onze hogere beleidsafdeling en goedbeschouwd onze baas, bleef ik wat langer achter mijn toetsenbord zitten en nam direct contact op met Margo.
Margo, je bent burgersportinstructeur geweest bij LO&Sport. Een speciale categorie. Wat was de reden om voor die functie te opteren en niet de functie van militaire sportinstructeur? Heb je daar in de loop van je contract ooit nog spijt van gehad of juist niet?
“In 2010 heb ik mee mogen lopen bij de sport op verschillende Defensie locaties. Ik was net afgestudeerd aan de ALO en ik had interesse om te werken als sportinstructeur bij Defensie. Helaas werd mij toen verteld dat de kraan dicht zat. Gelukkig kreeg ik al snel een baan aangeboden op de middelbare school waar ik mijn eindstage had gelopen, op Curaçao. Met het idee om daar voor 3 jaar als LO-docent te gaan werken, werd het een avontuur van 8 jaar. Ondanks dat ik daar prima kon aarden kwam deze kaaskop uiteindelijk voor familie en met toekomst ambities weer terug naar Nederland.
Mijn nieuwe leven opbouwen begon met invalbanen op scholen als LO-docent. In mijn vrije tijd, die ik op dat moment veel had, was ik te vinden in een CrossFit box. Bij de box vroeg iemand of ik niet bij Defensie zou willen werken? Jazeker, dat wilde ik 10 jaar geleden ook al! Via, via, ben ik op gesprek mogen komen in Amersfoort. Aangezien ik al te oud was voor de KMS ben ik aangenomen als burger sportinstructeur, ik had toen dus geen keus tussen burger of militair sportinstructeur.
Tijdens mijn functietermijn is er wel gesproken of ik naar de KMS zou willen, maar dan ging mijn voorkeur uit naar de KMA, waar ik eigenlijk ook te oud voor was.
Bij het dragen van een militair uniform komen verantwoordelijkheden, ik droeg het militaire sportuniform dan ook met trots. Dat ik tijdens de ‘groene lessen’ het burger-uniform aan moest in plaats van het GVT vond ik lastig, want ik wilde er ook bij horen. Mijn voorkeur ging dan ook uit naar de overall, waar ik overigens prima in paste.
Als ik een paar jaar eerder naar Nederland was gekomen, had ik wel meteen militair kunnen worden, maar of ik er spijt van heb? Nee, ik heb mijn keuzes gemaakt op basis van de informatie die ik op dat moment had. Uiteindelijk was er met leeftijd-dispensaties nog wel iets mogelijk, echter had ik toen al weer andere keuzes gemaakt.”
Hoe kijk je terug op je functietermijn in Oirschot? Wat waren de hoofdbestanddelen van je functie? (Lees: welke lessen mocht je wel geven?)
“Als ik terugdenk aan mijn functietermijn in Oirschot verschijnt er meteen een lach op mijn gezicht. Ik heb mogen proeven aan de militaire wereld, een heel andere wereld dan het onderwijs. Waar ik gewend was om vooral opvoeder te zijn tijdens het lesgeven, kon ik nu mijn passie voor trainen overdragen. Mijn vaste eenheid was 13Ststcie en daarna 13GNK. Deze eenheden hebben allerlei lessen van mij gehad. Militaire Zelf Verdediging mag een burger niet geven, maar door de corona-periode in mijn functietermijn was dat onderdeel een lange tijd niet toegestaan.
Bij de meeste lessen die ik gaf, lag het thema op verbetering van kracht- en/of uithoudingsvermogen. Zowel buiten op de HIBA, op de mountainbike of met een kaart in de hand, als binnen met een barbell boven het hoofd, op het roei apparaat of in het zwembad. Na het behalen van mijn JWOH (Junior Werken Op Hoogte, red.) mocht ik ook klim lessen geven. Ik hang tegenwoordig mijn slingers op met een mastworp.
Naast lesgeven was ik verantwoordelijk voor het SMR-traject. Op individueel niveau werken aan de fitheid van de militair gaf mij veel voldoening, dit heb ik dan ook met veel plezier gedaan. En als we het dan over plezier hebben, mogen de sportlessen in de bergen niet ontbreken. Ik heb het voorrecht gehad om een aantal van onze militairen te leren om bochten te maken in de sneeuw.”
En dan een onverwachte switch. Van trainer van militairen (uitvoerder) naar onze beleidsbepalende instantie Staf Commando Landstrijdkrachten (CLAS). Hoe ben je daar met je CIOS of ALO diploma aangenomen? Zeker pittige sollicitatiegesprekken geweest? Of heeft het feit dat je een HRM opleiding aan Fontys volgt wat geholpen?
“Als burger sportinstructeur heb je een tijdelijke aanstelling en omdat duidelijk was dat ik niet terug het onderwijs in wilde, moest ik iets anders gaan zoeken. Met een ALO diploma is niet veel mogelijk naast sportles geven, dus is mijn zoektocht naar mijn volgende functie gestart bij de interne vacaturebank. Hier stuitte ik op het P&O gebied, helemaal onbekend voor mij. Na een gesprek bij de personeelsdienst in Oirschot was ik overtuigd om te starten met een HRM opleiding zodat ik mijn loopbaan kan voortzetten in dit werkveld. Het lijkt een onverwachte switch, maar de overeenkomst tussen beide gebieden zit ‘m in het werken met mensen en iets voor hen kunnen betekenen.
De P&O adviseur van de sport wees mij op deze functie: coördinator buitenlandse opleidingen bij Staf CLAS. Nadat ik mijn belangstelling had getoond en een kritisch sollicitatiegesprek heb gehad, ben ik aangenomen. Of het een pittig sollicitatiegesprek was..? Dat ligt er maar net aan hoe je pittig definieert, maar deze pittige tante kan wel wat hebben ;-) Een afgeronde MBO opleiding op HRM gebied was een vereiste, maar over een paar maanden verwacht ik mijn HBO-HRM propedeuse te behalen, welke gelijk staat aan een MBO diploma.”
Je bent pas een paar maanden bezig maar heb je al beeld bij je functie-inhoud? En ben je na zo’n oergezellige sportgroep (zeggen ze altijd…) in een zwart gat gevallen op een saaie kantoorafdeling?
“Mijn werkzaamheden worden steeds duidelijker, ik leer elke dag weer iets nieuws en ik kan steeds vaker zelfstandig antwoord geven op binnenkomende vragen. Ondanks dat er veel beleid bepaald wordt op deze etage, zit ik nog in de uitvoerende kant. Het is leuk om contact te hebben met de eenheden in het land.
Gelukkig ben ik niet op een saaie kantoorafdeling terecht gekomen. Tot nu toe hebben mijn directe collega’s mij bijna elke dag behoorlijk laten lachen. Maar geen werkplek zal in de buurt kunnen komen van de gezelligheid en de sfeer die ik bij de LO&Sportgroep RVS heb mogen ervaren.
Of ik soms gek wordt van het stilzitten achter het bureau? Ja! Ik sla af en toe maar een rondje koffie over aangezien mijn energie level met standje stuiterbal hier niet altijd passend is. Maar met alle gekheid op een stokje worden mijn hersenen en ik uitgedaagd door het werk hier, en de studie ernaast, en dat was waar ik naar op zoek was. En de kriebel die ik krijg als ik foto’s van ‘oud’ collega’s langs zie komen herinneren mij alleen aan de mooie tijd die ik heb gehad bij de sport.”
Een interview zonder een vraag over actieve sport is heiligschennis. Ik zie in je Facebook diverse actiefoto’s waarop kracht de rode draad lijkt te zijn. Wat doe je precies? En doe je ook wedstrijden (of gedaan)?
“Na mijn turn-, dans- en rugbycarrière ga ik helemaal los met CrossFit. Daar heb ik ook meegedaan aan wedstrijden. Door blessures heb ik de laatste jaren helaas niet mee kunnen doen aan wedstrijden, maar wie weet komt dat weer in de toekomst. De komende tijd proberen om lekker in beweging te blijven en de belastbaarheid weer op te bouwen.
Verder is wintersport mijn grootste passie. Ik hou ervan om de beentjes lekker te verzuren op een flinke afdaling. Dus laat de sneeuw maar weer komen!
En nu ik het toch over sporten heb.. Deze toetsenbord strijder heeft lang genoeg naar het scherm gekeken, ik ga mijn sporttas pakken en de fitness van de KHK maar even onveilig maken!”
Publicatiedatum: 04 november 2022