Op woensdag 10 juli organiseerde Dennis zijn afscheid vanuit zijn laatste functie-locatie: de Dumoulinkazerne in Soesterberg. Bij toeval was dat ook zijn eerste standplaats, maar dan wel als sportinstructeur. Zijn loopbaan bij defensie verliep namelijk niet in de geijkte volgorde.
De eerste standplaats van Dennis was namelijk Schaarsbergen, een nieuwsfeit dat vernomen werd vanuit de speech die Cdt Regio Noord, Joost de Jong, tot Dennis en de genodigden in de kantine van gebouw D40 hield. Dat Dennis in de beginjaren 2000 de drager was van een rode baret was voor sommigen tot dat moment onbekend.

Ook nieuw was de informatie dat Dennis toegelaten was tot de KMA, om opgeleid te worden tot officier. Dennis, op dat moment nog maar kort een schoolverlater, kwam echter al snel tot het inzicht dat hij om leiding te geven aan veelal oudere en ervaren militairen op dat moment veel te jong was. Gebrek aan praktijkervaring was dan ook de reden om over te stappen naar de infanterie en doorliep de VAKOL met succes, waarna hij een aantal jaren diende bij de Luchtmobiele Brigade en in die periode ook op missie ging.

Tijdens deze missie ontdekte hij dat fysieke en mentale inzetbaarheid vaak hand in hand gaan. Een overstap naar de LO&Sportorganisatie i.c.m. de sportieve aspiraties van Dennis deden hem besluiten zijn militaire outfit te wisselen voor dat van een ALO-student. Een deel van zijn hart bleef wel in Schaarsbergen achter, waardoor zijn stageplek niet moeilijk te kiezen was. Het andere deel van zijn hart bleef bij defensie en zo belandde hij in 2007 op de LO&Sportschool voor de VTO-1 opleiding tot militair sportinstructeur.

De meeste zullen weten dat hij diverse functies vervulde als sgt/sgt1 in onder andere ’t Harde, Garderen, Ermelo en Amersfoort. Zijn eerste functie als hoofdinstructeur werkte hij in Soesterberg.
In al die tussentijden was Dennis een zeer gewaardeerd lid van de militaire vijfkampploeg, waarin hij steevast een bijdrage leverde aan de ploeg en nationaal menigmaal op het podium stond. Helaas voor Dennis nooit op de hoogste trede. Zijn minder goede werponderdeel speelde hem daarin (naar eigen zeggen) parten. Dennis maakte ook de allerlaatste jaren van de MVK-equipe mee, maar dan vanuit de rol als trainer/coach. Door de coronacrisis heeft hij in die hoedanigheid slechts eenmaal Nederland mogen vertegenwoordigen op een internationale wedstrijd.

Ook op de triathlon, bij toeval ook een multi-disciplinaire sport, kon Dennis zijn sportieve gram halen. Dennis sloot zich aan bij de vereniging in Weesp en wist zich te kwalificeren voor deelname aan de landelijke divisiecompetitie.
Zijn echte hart is echter bij het lesgeven blijven liggen. In zijn laatste functies als hoofdinstructeur kwam hij daar al wat verder vandaan, waarin de hoofdoorzaak ligt van zijn naderende overstap als gymdocent in het voortgezet onderwijs van Weesp. Dat de deur voor Dennis bij ons wel wagenwijd open blijft staan, was een gevleugelde kreet die in Soesterberg meermaals geuit werd naast de onderstreping van Dennis’ vakmanschap. Die opgedaan is in een bijna 25-jarige en zeer gevarieerde loopbaan bij defensie.

Publicatiedatum: 17 juli 2024