FLO RECEPTIE JACQUES OOMS

Lieve vader, luitenant sportcommissie Jacques Ooms,

41 jaar werken voor defensie! Wauw! Tijd voor een feestje en een afscheid om niet te vergeten.
En dan staan je zoon en dochter ineens hier. En niet zomaar zonder een reden. Naast je inzet bij defensie ben je ook al 28 jaar onze vader….

… Wij willen vandaag dan ook graag het woord nemen om te vertellen waar onze vader zich nog meer mee bezig heeft gehouden naast zijn professionele loopbaan. Pap, je bent een goede vader, alhoewel we dit vroeger waarschijnlijk niet altijd hebben laten blijken. Bij het schrijven van deze speech hebben we terug gekeken naar de dingen die jij hebt gedaan voor ons en anderen om je heen. Die we vroeger vaak als vanzelfsprekend hebben ervaren. We zijn de laatste jaren anders naar je gaan kijken. Minder vanuit de vader- zoon, vader-dochter relatie en meer als volwassenen en vanuit een gelijkwaardige relatie. En dan komen we erachter dat het helemaal niet altijd vanzelfsprekend is wat je allemaal hebt gedaan.

Het complete gezin Ooms in actie voor Jacques' afscheidswedstrijd

We zijn ontzettend trots op hoe jij invulling hebt gegeven aan je 41-jarige loopbaan bij Defensie. Tot op de dag van vandaag heb je je elke dag met veel trots, enthousiasme en plezier ingezet voor de LO/Sport. Naar buiten toe praat je enkel vol plezier en trots over je werk. Je weet mensen, jongeren en kinderen te inspireren voor sport of werken bij Defensie. . Met sport bezig mogen zijn is dan ook je passie, dit hebben wij als geen ander gezien en ervaren. Elke keer als wij een keuze maakten voor een sport/baan, stond je paraat en kregen we 100 procent coaching en adviezen. Vaak ook ongevraagd ;-).

Coachen, begeleiden, enthousiasmeren van mensen naar betere sportprestaties en zelfontwikkeling is je kracht . Zolang als wij je kennen, gebruik je deze kennis en inzet ook voor sportverenigingen, de buurt, onze scholen, de camping, voor vrienden en kennissen en zorgorganisaties. En dit willen we ook graag benoemd hebben vandaag.

Een actief burger, betrokken bij zijn wijk. Betrokken op een positieve manier. Hield de buurt scherp in de gaten. Ergens een helpende hand nodig? Daar stond mijn vader. Een vreemde fiets die al een week tegen een lantaarnpaal aan staat? Dat moest even onderzocht worden. Vallen er met de herfst veel bladeren in de straat, dan veeg je niet alleen je eigen paadje, dan doe je meteen de hele straat. Als betrokken burger zat je ook altijd in de wijkraad of het bestuur. In Zundert woonden we in een multiculturele wijk. Samen met mama waren jullie een super duo. Je organiseerde een multiculturele markt. Jullie hebben ons hierin laten zien dat een nieuwe cultuur leren kennen, niet eng is, dat het juist enorm verrijkend kan zijn. En lekker, want door jullie behulpzaamheid in de buurt hebben wij meerdere malen mogen genieten van heerlijke buitenlandse hapjes en maaltijden. Mensen verbinden met elkaar is een talent van je. En met jouw enthousiasme en slappe kletspraatjes krijg je het ook altijd voor elkaar. Denken in mogelijkheden om het wonen in de wijk samen nog leuker te maken. We grappen dan ook vaak tegen je, dat je de grootste Desperate Housewife van de buurt bent. Altijd op de hoogte van de laatste nieuwtjes en je staat altijd voor je wijkgenoten klaar!

In het weekend was je te vinden bij de plaatselijke sportverenigingen. Bij de atletiekvereniging gaf je trainingen, in groepsverband en individueel coachte je graag marathondeelnemers.
Begon een van ons aan een sport? Dan raakte je ook meteen betrokken bij deze vereniging! We nemen als voorbeeld je carrière als mijn (Jeroen, red.) voetbaltrainer/coach bij VVZ. Je gaf mijn team 2x in de week training en coachte ons elke zaterdag. Op sommige momenten was het misschien niet even prettig dat mijn vader mijn trainer/coach was, maar ik kijk wel terug op een enorm mooie tijd, waarin mijn vader voor mij en mijn teamgenoten enorm veel van zijn vrije tijd opofferde. Vroeger vond ik dit heel normaal dat mijn vader dit deed, maar als ik hier nu op terugkijk dan zie ik in dat dit niet vanzelfsprekend is. Hoeveel vaders doen dit nu voor hun zoon?
Het leuke is dat mijn vader ook nog steeds bij mij en mijn zusje basketbalwedstrijden komt kijken. Hij is een van de weinige ouders die in het publiek zit. En ik geniet er elke keer van als hij weer een wedstrijd van me komt bekijken. Ook dit is niet vanzelfsprekend en ik wil je hier voor bedanken!

Stond er een zondag niets gepland op het programma? Ging je de straat in, ons en de buurtkinderen ophalen. In de auto richting het bos. Hutten bouwen! En niet zomaar een hut, er was altijd een plan en onze vader nam hierin uiteraard de leiding!

Waren we als gezin op vakantie, dan gingen mijn ouders graag met ons kamperen of een wandelvakantie. En eerlijk, als kind was ik (Lotte) niet enthousiast als het idee geopperd werd dat we op wandelvakantie gingen. Maar daar gingen we, ieder onze eigen rugzak. Voordat we mochten beginnen werd er nog even gecheckt of de rugzak goed bevestigd was, alle banden goed? Iedereen de juiste hoeveelheid kilo’s? Genoeg proviand? En onze vader nam de rest. En als de energie verloren ging, was daar onze energieke enthousiaste vader en begon hij luid te zingen: “De paaaden op, de laaaanen in, vooruit met flinke pas!” Bedankt vader, dit lied zal nooit vergeten worden ;-).

En daar stonden we dan op een camping, de tent opgezet. Tijd voor mijn vader om de tijdelijke nieuwe buurt te gaan verkennen. Ook op de camping kwamen zijn sportieve en militaire kennis goed van pas.

Eens een infanterist.....

Zo hebben we eens op een camping gestaan, waar het meerdere dagen achter elkaar met bakken uit de lucht bleef regenen. Zoals een echte militair altijd voorbereid. Daar kwam het groene schepje en de groene ductape tevoorschijn. Eerst werd de eigen tent veilig gesteld met zorgvuldig gegraven grachten om er zorg voor te dragen dat onze spullen droog bleven. Ondertussen zorgde mams voor warmte in de tent en een lekker kopje Chocomel. Waar we uiteindelijk met zijn drieën van genoten.…. Want eenmaal je eigen tent gered, ga je op pad om anderen te helpen. Van het hele hofje waar wij op de camping stonden werden de tenten voorzien van grachtjes. Gevraagd of ongevraagd J.

En als je denkt, meer tijd had Jacques niet over… jawel. Bij onze scholen ben je ook altijd een betrokken ouder geweest. Zowel op onze basisschool als onze middelbare school zat je bij de Ouderraad. En bij de Schoolverlatersdagen van groep 8 organiseerde jij ook een dag vol activiteiten in het bos.

Later toen we afgestudeerd waren en aan onze eerste banen gingen beginnen, dacht je ook graag mee over mogelijkheden. Toen ik (Lotte red.) ging werken met licht verstandelijke beperkte jongeren in Ermelo, heb jij ze op een levendige en enthousiaste manier kennis laten maken met Defensie en sport. Onvergetelijke dag!

En dan willen we toch ook even stil staan bij het moment dat onze vader lichamelijke klachten kreeg. En bleek dat hij een auto-immuunziekte had aan zijn nieren. Dit was echt een klap! Zo veel energie, zoveel enthousiasme, zo veel te geven aan anderen. Maar een lichaam dat je begrensde en je niet meer de dingen liet doen zoals je ze gewend was. Gedwongen rustiger aan doen.
Wat hebben we je zien struggelen. Doorgaan, wegstoppen alsof het er niet was, niet willen accepteren. Geen gemakkelijke tijd voor je en voor ons als gezin. Het is een lange weg geweest van jaren voordat het acceptatieproces op gang kwam en je je grenzen bent gaan accepteren.

En die acceptatie vertelde je tijdens een mooi gesprek tijdens de Invictus Games. Waar je je ook met veel enthousiasme en betrokkenheid hebt ingezet voor de Family & Friends, samen met Bart (Haggeman, red.). Je gaf aan dat je door de deelname aan de Invictus Games het plezier en de mogelijkheden ook weer hebt teruggevonden rondom je eigen lichaam en sport. En dat je ook van sport kan genieten door het coachen en begeleiden van de atleten. Knap hoe jij ook hierin het positieve uit het leven kan halen voor je zelf en je ontwikkeling. En ben je gaan inzien dat zorgen voor jezelf ook erg belangrijk is. Niet alleen in lichaam, maar ook in geest!

En na vandaag gunnen wij jou deze tijd voor jezelf. Natuurlijk zal je alles wat we nu verteld hebben blijven doen. Doe dit in jouw eigen tempo en niet omdat het moet, maar omdat het kan!

Naschrift redactie: uiteraard ontbrak de afscheidsspeech van onze commandant niet, droeg buddy (en ceremoniemeester) André Wijnberger een gedicht voor en bleef het met een BBQ voor speciale genodigden nog langdurig rumoerig bij het naast de Gen Spoorkazerne gelegen PMT in Ermelo.