EERBETOON AAN
PIET HOEDELMANS

Door : Miel Hollard

De redactie werd op 31 januari jl. positief verrast door een mailbericht van Miel Hollard, als reactie op het eerder verzenden van de Nieuwsbrief.

“Ik las dat Piet Hoedelmans is overleden. Goh, in 1954 samen opgekomen voor militaire dienst in de Tapijnkazerne in Maastricht. Hij was mijn slapie. Trokken altijd samen op. Hij werd officier, ik onderofficier. Hij werd later sportofficier, ik sportonderofficier. Wij kwamen elkaar regelmatig tegen omdat ik bij de Sie Lo/Sport werkte. Ik volgde de cursus van sergeant majoor in Hooghalen. Hij was de commandant van de Sportschool. Wat een fijne en sympathieke man was hij. Toch schrikken ! 

Groet Miel Hollard (Adjudant LO/Sport b.d.)”

Aangezien wij het als plezierig ervaren dat de website ook en vooral als communicatiemiddel kan fungeren tussen oud-collega’s, werd Miel verzocht om nog wat ervaringen of anekdotes op te stellen als een soort eerbetoon aan Piet Hoedelmans. Miel reageerde daar uiteraard positief op met het volgende antwoord:

“Mijn herinneringen aan hem dateren uit de periode 1954 toen wij voor onze dienstplicht moesten opkomen in de Tapijnkazerne in Maastricht. Wij waren altijd samen en hielpen elkaar. Je zou het kunnen vergelijken met “liefde op het eerste gezicht”, het klikte tussen ons. Wat mij is bijgebleven, was toen ik licht arrest kreeg en dus niet met weekend verlof mocht: hij ging ook niet! Zogenaamd omdat hij geen geld had voor de reis, ik meen dat hij in België woonde. Mijn aanbod dat hij van mij geld kon lenen sloeg hij resoluut af. Samen brachten wij de tijd in de verlaten kazerne door.

Tijdens mijn opleiding voor sergeant-majoor in Hooghalen was hij de Commandant. Hij wist dat ik de praktijk in wilde gaan en riep mij op zijn kantoor. ‘Miel’, zei hij, ‘aan het eind van de opleiding ga je als sergeant majoor terug naar de Sectie, opdracht van hogerhand.’ ‘Oh, dan ben ik dus al geslaagd’, antwoordde ik gekscherend.

Hij kwam als sportofficier regelmatig naar de Sectie LO/S in Den Haag. Besprekingen met de bazen De Wijk, Spanjaard en Storm. Altijd kwam hij even bij mij langs. Waar ik kon, hielp ik hem zoals b.v. overschrijding van budget geld voor zelfstandige aankoop sportmateriaal.

Ik heb (Luitenant-kolonel) Piet Hoedelmans leren kennen als een sympathieke, innemende persoonlijkheid met een vriendelijke uitstraling. Het is hem gegund om nu de poorten van het eeuwige leven binnen te mogen stappen.

Ik wens zijn familie veel sterkte en kracht toe om het verdriet en het gemis van hem te dragen.”

Naschrift redactie: Miel had helaas geen foto's van vroeger, vandaar dat we dezelfde, eerder gebruikte foto's nogmaals gebruikt hebben.