AFSCHEIDSSPEECH

Door: Kees Jaket

Jan van den Dool, Wijnand Veen en Mark Jaket bedankt voor jullie mooie woorden.
Fijn dat jullie er allemaal zijn, de collega’s waar ik met veel plezier mee heb samengewerkt, goed contact mee heb gehad of nog heb en waar ik leuke anekdotes/herinneringen aan heb overgehouden. Blij dat het gezin erbij is en zelfs mijn moeder die er ook tijdens de passing-out in 1978 te Weert bij was.
Bedankt alvast aan Eric en Margriet, vrienden van de fotoclub Elburg, die ons op foto gaan zetten.

Gezellig
Hier sta ik dan na een voorbereiding van 38 jaar op deze speech. Genoeg tijd zou je zeggen en toch waren de laatste weken nog hectisch. Tja, 38 jaar binnen defensie waarvan 31 jaar in de LO/Sportorganisatie en dan is het nu echt voorbij.

Ik zal de ochtendbespreking en het daarbij gezellige onderonsje gaan missen. Het lekkere bakje koffie, het doornemen van de dag/week en de eerste grappen worden dan alweer gemaakt.

De laatste periode ben ik voor mezelf herinneringen aan het ophalen geweest, bewust / onbewust. Soms met de collegae op de sportgroep, maar het zijn ook slapeloze nachten geweest.

Het geeft een bepaalde spanning naar dit moment toe te gaan. De speech moet goed gaan en zo.

Herinneringen aan Stroe
Ik heb een goede tijd gehad binnen deze organisatie en veel gelachen. De mooiste periode is toch die van sgt/sm waar je nog actief bent binnen het primaire proces; het lesgeven, de oefeningen, etc.
Ik ben begonnen op de Kootkazerne en veel momenten uit die periode komen in mijn gedachten weer naar boven. Dit komt waarschijnlijk omdat alles toen nog nieuw was.

Het waren zeker andere tijden, typerend daarbij de omgang met de C-LO/Sportorganisatie, toen de majoor Kok. Hij kwam naar de sportgroep en ik had het al wel gehoord maar geloofde het niet, ik bleef dus bewust afzijdig. Wat werd er gezegd: ‘Als hij komt, dan moet je zijn koffer naar binnen dragen.’ En inderdaad, hij stapte uit de auto, riep een collega naar zich toe en die moest zijn koffer meenemen.

Hij liep naar binnen, dat was dan wel weer lachen, kwam daar een dienstplichtig collega tegen, stak zijn hand toe en zei: “Kok” waarop de collega antwoordde: “Sportinstructeur”. De reactie was veelzeggend en ik maar lachen.

Op de Kootkazerne heb ik ook mijn eerste ervaring met een kazerneloop opgedaan, niet echt een geweldige. Op de GMK stonden we klaar bij de finish om de lopers de fuik in te begeleiden, maar na 25 minuten nog niemand te zien op een loop van 5km. We hadden een handlanger naar de ‘Zijpoort’ gestuurd om deze open te maken. Na ruim 30 minuten kwamen de lopers van een andere richting!  Wat was fout gegaan? Hij was naar de ‘ Zuidpoort’ gelopen, die altijd al open was. Bijna 1,5km extra voor de deelnemers. Een goed leermoment, wegbrengen dus.

De passie van Kees stijlvol in beeld: windsurfen!

In die tijd hadden we te maken met dienstplichtig personeel, zij hadden er geen zin in en bleven vooraf aan de hindernisbaanles in de kleedruimte zitten. De CC kreeg ze uiteindelijk door het geven van een dienstopdracht naar buiten, dit werd een hele leuke les….

En ik maar denken dat sportinstructeur zijn ‘je van het was’.

Smeuïge verhalen
Dit overkwam ons ook altijd op de PMK in Wezep, voor de veldlopen….de wc’s en kleedruimtes bleven vol zitten en wij controleerden deze en stuurden ze naar buiten. En wat je daar allemaal tegen  kwam! Daar ga ik het nu niet over hebben, er is vast wel iemand die dat beter en/of smeuïger kan.

Erg bepalend is toch de goede werksfeer, de altijd terugkerende humor, de collegialiteit, de bereidheid en openheid binnen deze organisatie geweest. Ik kan me niet herinneren dat ik met tegenzin naar het werk bent gegaan.

Zoals ik net al vertelde, is er de laatste weken veel door mijn hoofd gegaan en dat waren veel, heel veel leuke momenten. Eigenlijk alleen maar. Buiten de lichamelijke ongemakken na dan.

Er gebeurt altijd wat als je met een groep werkt of op oefening bent, en zeker de uitjes leverden soms hilarische momenten op. Ik ga deze niet allemaal benoemen, je moet erbij geweest zijn. Ik heb wat groepsfoto’s uit mijn dienststijd meegenomen, die liggen hier op de tafels verspreid, bekijk ze op je gemak en dan komen de verhalen vanzelf wel weer los.

Lachen, gieren en brullen
Vooruit dan, een paar korte highlights:

·         Oefening Hongarije, zittend in de eettent zag je de schaduw van het personeel dat langs liep door de reflectie van de zon. Ik samen met een collega naar buiten, waar we een gewaagde act uitvoerden. Met toch wel wat schaamrood op de kaken naar binnen, maar gelukkig hadden velen meer aandacht voor hun eten. De sportgroep niet……..

·         Terugreis vanuit Z-Frankrijk, na een oefening met luchtmobiel. Midden in de nacht reed Ger Borneman de witte lease bus volgas door de bergen. Ik nam het op de snelweg over. Een ieder viel al snel in slaap en tijdens het willen doorschakelen van zijn 4 naar zijn 5 trapte ik door de grote lompe Meindls Perfect i.p.v. op de koppeling vol op de rem. De bijrijder vloog bijna in het handschoenen kastje en achterin zat niemand meer op de banken. Ger met de bril scheef op de neus net boven mijn stoel uit:

“Kees …wat is er aan de hand?” “Niks Ger, ik moest effe remmen”.

En ik lachen natuurlijk….in al mijn onschuld……..

·         De gevechten tijdens kanoën in Utrecht, het enteren van de motorbootjes in Giethoorn. Waar het in de boot blijven zitten ondoenlijk was. Geen droge kleren meer om naar huis te gaan. Verschrikkelijk veel gelachen.

·         Skibaan + bier + gourmetten + rosé en daarna foamen midden in de nacht, dat gaat niet samen. Voor het eerst de dubbel verloren en nog wel met 15-nul.

·         De onderlinge spelletjes foamen en kicken leverden ook altijd leuke bloopers op. In de begin jaren als deelnemer en later als toeschouwer genieten van de blunders……………….

·         Het laatste uitje met de LTK naar omgeving Steenwijk op de brommers, waar je voorzichtig mee om moest gaan. Onderweg werden we door de bedrijfsleider goed in de gaten gehouden. Ik gaf natuurlijk het goede voorbeeld, ging vol gas een fietsbrug op, toch niemand te zien. Maar wie stond daar aan de andere kant, de eigenaar plus bijna de gehele sportgroep. Zonder blikken of blozen dan maar doorrijden…….

Ik ga dit allemaal missen.

Afscheid
Ik heb jullie uitgenodigd en wil samen met jullie deze herinneringen nog een keer ophalen.

Ik wil jullie bedanken voor deze periode waar ik met plezier op terug kijk. Dat doen we nu nog even gezellig met elkaar en straks ga ik weer vooruit kijken.  

Ik ga dan aan mijn herstel werken, tijd steken in mijn grote hobby - ook wel passie genoemd - het windsurfen. Ik  heb dan ook meer tijd voor het fotograferen. Ik ga de stof van de racefiets halen en meer gebruiken. En ik zal nog regelmatig naar de sportgroep gaan om te sporten, fit blijven dus.

Ik heb straks meer tijd voor de kleinkinderen en zal samen met Bea op pad gaan met de caravan.

Voldoende lijkt mij om de tijd door te komen. De toekomst zal het leren.

Pak nog lekker een borrel en een hapje en zonder de verplichting om mij weer de hand de schudden kan of mag je gaan en zien we elkaar misschien later nog eens.  Nogmaals bedankt.