40 JAAR LO/SPORTORGANISATIE

MEMORABELE MOMENTEN, MARKANTE MENSEN
AFLEVERING 10: DE EERSTE VROUWELIJKE SPORTOFFICIER

Door: Paul Lindeboom

Leonie van Lamsweerde is binnen de LO/Sportorganisatie verantwoordelijk voor een Memorabel Moment, want de allereerste vrouwelijke LO/Sportofficier. Een persoonlijk interview vond plaats in haar kantoor in gebouw 61 van de Prinses Margrietkazerne, waar zij in haar eerste functie als commandant LO/Sportgroep de scepter gaat zwaaien. Een interview waarin ambitie de rode draad is.

Was je als kind al ambitieus in sport&spel?
Ja, ik wilde graag uitblinken. Speelde al vroeg piano, en was daar best goed in. Oefende behoorlijk en kreeg een keer in de week privéles. Ik speel overigens nu nog steeds piano.
Speelde als kind ook tennis, was op een gegeven moment uitgenodigd om te komen trainen o.l.v. de bond. Ik woonde in die jaren in Rotterdam en Zoetermeer en moest daarvoor naar Den Bosch, en ondanks die uitnodiging ben ik toch gestopt. Wilde zelf wel maar mijn ouders zagen het niet echt zitten. Vier keer op en neer 80km vonden ze te gek worden. Wel jammer, als 6-jarige zagen ze al talent in mij. Heb dit gedaan tot het einde van de basisschool.

Oh ja, deed in diezelfde periode (tussen mijn zesde en vijftiende) ook nog aan hockey. Tot we een keer kampioen werden en naar de top doorstroomden. Hierin toch niet zo ambitieus, want vond dit zo’n mooi jaar dat ik op dat punt wilde stoppen.

Het bovenstaande betreft allemaal elite-sporten, dat kwam vanuit mijn ouders. Als puber was ik opstandig, wilde mijn eigen weg inslaan. En toen kwam karate. Dat was echt mijn ding. Kan niet verklaren waarom ik dit zo stel. Misschien omdat dit echt mijn eigen keuze was en niet opgelegd. De andere sporten hiervoor deed ik omdat mijn twee broers en zus dat ook deden.
In karate moet je wel ambitieus zijn anders krijg je klappen, maar had ook wel talent en ging snel door de banden heen. Hoogste behaalde was de bruine band met eerste kyu (na 3 kyu’s ga je naar zwart). Trainen deed ik zo’n drie keer per week en 1x per maand deelname aan een toernooi. Heel fanatiek, ging altijd tegen de mannen. Vrouwen durfden niet tegen mij, omdat ik zo lomp was. Vond het niet erg om zelf hard geraakt te worden. En raakte daarbij zelf ook hard.

Aan mooie wedstrijden mee gedaan? Ja zeker. Verschillende NK’s, op de laatste werd ik derde. Dat was in 2011, was toen 25 jaar oud.
Door mijn uitzending stopte ik hiermee en heb het daarna niet meer opgepakt. Later ben ik overgegaan op kickboksen. (Bij een clubje in Utrecht, niet alleen zelf actief ook les gegeven.) Door de KMA ook hiermee moeten stoppen. In kickboksen had ik voor wedstrijden geen ambitie, deed dit puur recreatief, mijn ambitie zat meer in lesgeven. Heb een speciale vrouwenafdeling opgericht, deze heeft nu 80 leden. Deze afdeling was eerst gericht op allochtone vrouwen, maar bevat nu ook studentes met een verdeling van ongeveer 50-50%.

Hoe zat het met je ambitie op school?
Ik deed de HAVO en aansluitend de ALO. Was geen bijzondere leerling, gewoon gemiddeld. Geen drang om hoge cijfers te halen. Begon wel ambitieus, met Latijn maar VWO was niet weg gelegd doordat ik te veel aan het kletsen was. (Leonie zat in de brugklas HAVO/VWO, red.) Ik was behoorlijk aanwezig in mijn vriendengroep. Ben nu rustiger geworden….

Op de ALO ook geen bijzondere leerling, beetje hetzelfde als op de HAVO. Werd steeds stiller, was ook best jong, ben pas het laatste jaar een beetje uit mijn schulp gekropen en durfde beter voor de groep te staan. De meeste mede-studenten waren (veel) ouder. Was in deze periode een beetje onzeker ondanks mijn lengte en karate.

Wel vreemd toch dat er gekozen werd voor een studierichting met voor de groep staan? School en leren vond ik niet zo leuk, gym juist wel. Lichamelijke Opvoeding vond ik het leukste vak.

Na de ALO was ik een jaar gymdocent op een basisschool, bleek niks voor mij. Voelde mij opgesloten in mijn gymzaal en telkens met 35 kids er in, wilde naar buiten. Ben een half jaar gaan reizen (Australië, Nieuw-Zeeland, Japan, Fiji), samen met een vriendin, aan het einde van deze reizen kwam ik tot de conclusie dat het groene pak mij altijd heeft aangestaan en ben gelijk de Banenwinkel binnengelopen.
     

Buiten op de grond	Buiten in de lucht

Had je bij het solliciteren al ambitie om officier te worden? Nee, hiervoor had ik nog geen ambitie (wist niet zoveel van het leger af), wilde wel bij de LO/Sport, had daarover al tweemaal gehoord. Een vriend/kennis zat al bij defensie en liet weten dat er functies bij de LO/Sport waren en tijdens een ontgroeningskamp van de academie werd de Fit for Action film afgespeeld.

Had je tijdens je VTO (2009-1) dan al een bepaalde ambitie om hogerop te komen? Nee, ook hier nog niet. Kon geen ‘best man worden’, ook hier een gemiddelde leerling en fysiek geen uitblinker, maar heb toen al wel geroepen dat ik officier wilde worden, wist al dat ik geen sgt-maj wilde worden. In 2011 kwam er een INFOOP (waar Chantal de Geus-de Cock voor gekozen werd) maar wilde niet naar een algemene functie. Daarna kwam er nog een kans maar die ging door bezuinigingen niet door.
Voelde in mijn 2 functies (Soesterberg en Vught) dat er meer in zat dan gewoon sportinstructeur zijn, en legde mijn focus vanaf dat moment op een ander doel. Heb mij vrijwillig aangeboden voor een uitzending, wilde blijven groeien. Dit was een zelfstandige functie, was met mariniers mee en betrof een PTG missie (Politie Trainings Missie in Kunduz, hoofdtaak was het trainen van Afghaanse politie (was eigenlijk bedoeling om vrouwelijke agenten te trainen maar heb alleen maar mannelijke agenten getraind). Had een eigen kantoortje en kon mijn eigen creativiteit ontplooien.
Bij terugkomst kwam ik in een soort zwart gat. “Hier heb je de VEVA weer, succes er mee.” Voelde toen dat ik dit eigenlijk al ontgroeid was. De uitzending was een belangrijke stap in mijn ontwikkeling. Is dat eigenlijk voor iedereen wel.

Heb hierna het geluk gehad dat Ivor Holtz zich terugtrok uit de officiersopleiding. Had bij de sollicitatie een heel goed AAC-gesprek gehad en stond (na Dennis Gorree) bovenaan en kreeg de open gevallen plek toegewezen.

Naar je ambitie in de officiersopleiding hoef ik niet te vragen, want toen ik je een maand geleden sprak gaf je al aan dat het je makkelijk af ging. Toch? Vond de officiersopleiding inderdaad niet moeilijk. ALO-1 (luitenants opleiding) is een soort herhaling van de AMO met daaraan toegevoegd wat COVO (Commando Voering). ALO-2 was echt een studiegedeelte. Wel druk. Veel tentamens in een korte periode. Maar ook oefeningen, GVA-week, Schietweek Harskamp Battle Field Tours (in de geschiedenis duiken en conclusies trekken hoe we dit nu zouden doen).

In mijn huidige functie zit ik nu in mijn 2 e week in Wezep. Fijne groep en geluk met een zeer ervaren SM die helaas op korte termijn vertrekt en voor een paar maanden een AOOI boven de sterkte, die half Februari met FLO zal gaan. Heb zeker ambitie om een leuke functie te draaien, weet dat ik startbekwaam ben. Kijk echter nog niet heel ver vooruit. Wil wel graag een keer een buitentoertje draaien als kap PC op de KMA. (Cadettenopleiding). En dan zeker weer terug.
Zou je willen werken in het MT of Cdt worden? Oe, dat weet ik niet hoor, dit is nog te ver weg ik weet niet of ik dat wel wil. (Hans vd Kaaden is nu bijvoorbeeld veel relaxter.) Heb vooral niet de ambitie om naar de staf te gaan, lekker op de werkvloer blijven. Weet wel dat het een keer gaat gebeuren, maar wil dat voorlopig even uitstellen. Maar eerst hier mijzelf maar eens bewijzen.