Het begon eigenlijk allemaal in begin 2024.
Eline, mijn vrouw, wilde graag mee doen met een Hyrox wedstrijd. Ze had zich er in verdiept en kwam met de vraag of ik een schema voor haar wilde maken. Ik weet hoe gedisciplineerd ze is en ervoor gaat. Dus dacht ik: “ik zet een mooi schema neer. Maar dan gaan we wel eerst wat testen en metingen doen om alles goed en persoonlijk weg te zetten.”

De aanloop
Ik kende Hyrox wel na de DVD (op de Dienstvakdag in 2023 werden er vele workshops over nieuwe c.q. onbekende sporten georganiseerd, waaronder Hyrox red.) en was bezig dit op poten te zetten als DK evenement op onze Sportkalender, omdat ik veel nut en belang en raakvlak zag in het evenement i.r.t. ons werkveld. Maar zelf was ik hier niet mee bezig.
Eline zou de mixed dubbel doen met een andere man. Waarbij ze de heren gewichten dan wel de vrouwen pro gewichten moeten gebruiken en uitvoeren.

Een half jaar lang was ze ondertussen al bezig met trainen en ik vroeg haar wat ze eigenlijk wilde bereiken? Toen kreeg ik het antwoord, dat het stiekem toch een droom was om te kwalificeren voor het WK.
Mijn reactie was toen … die is gek hè, is dat niet een beetje te hoog gegrepen nadat ik een wedstrijd van de elite 15 had gezien.
Toen ben ik me er nog wat meer in gaan verdiepen. En gaan kijken wat je dan minimaal moet presteren om dit te bereiken. Dat bleek - 8 keer 1km hardlopen en afwisselend 8 kracht oefeningen uitvoeren met veel herhaling dan wel meters - ruim onder het uur finishen.
Ik kwam er op terug en zei nogmaals tegen haar: “dat is wel heftig en is dat wel realistisch? Je bent fit en sterk maar dit is wel een hoog niveau. En die mensen kunnen bijna fulltime trainen.”
Maar ok, dromen mag en is goed natuurlijk.

Gedisciplineerd trainde ze door en de tijden en trainingen vielen soms zwaar. Het tempo lag hoog. Maar ja, je wilt iets.
Soms zorgde dit voor wat onzekerheid en frustratie maar mijn reactie was dan: “tja, met dit doel moet je wel, maar je kan dit aan.
Dat weet ik zeker na de testen.”

Vier weken voor het evenement in Amsterdam was haar buddy al een tijdje geblesseerd. En toen kwam de vraag….. “wil jij dit niet samen met mij doen want dan kan ik i.i.g. wel deelnemen.”
Met zo weinig voorbereiding en afstemming op elkaar, dacht ik: “oke, maar dat wordt dan niet wat je er van verwacht. … Maar we gaan nog snel de puntjes op de i zetten en kijken wat haalbaar is.”
De laatste drie weken hebben we getest en getraind, wissels op elkaar afgestemd en een race plan gemaakt. Dit ging best aardig. Tot we een halve Hyrox qua loopmeters hadden gedaan en dus gingen kijken welke tijd haalbaar en realistisch was.
Onder het uur zou, indien alles goed loopt, moeten lukken!

Op naar Amsterdam
Toen de dag van het evenement. Op naar Amsterdam, ruim van te voren. Zodat we konden verkennen, kijken bij anderen en het plan door konden nemen.
Eline had haar of ons doel bij veel vrienden en familie aangekondigd dus we kregen ook de nodige support mee! Wat ons uiteindelijk super geholpen heeft!
Ver voor onze race tijd kwam de onzekerheid en spanning bij Eline naar voren. “Anderen zijn super fit, ze zien er echt beestachtig uit, gaan we dit wel redden?” Ze voelde zich niet optimaal. Door de spanning en onzekerheid omdat het de eerste race was.
Een herkenbaar gevoel wat ik in mijn Vijfkamp tijd heb gehad. Hier wist ik wel raad mee dus kon en wist ik haar gelukkig rustig en positief te krijgen en laten uitgaan van onze eigen krachten.
Het race plan doornemen, mentale vaardigheden gebruiken zoals positieve zelfspraak, korte doelen stellen en vooral genieten! De energie gebruiken voor de wedstrijd en niet nu al aan stress vergooien. Focus op ons en vertrouwen op elkaar.
De warming up hebben we samen opgepakt en de hartslag even laten pieken.
Nog een keer het plan door nemen, wissels oefenen en focus en vertrouwen op elkaar gedurende de race.
Communicatie per onderdeel is belangrijk om te weten of we harder kunnen of in moeten houden. Hoe we z.s.m. de meters of herhalingen er door kunnen beuken.
En die verliep goed! We zijn niet voor niks partners dus die wisten snel precies hoe en wat.

De Hyrox race
Tijdens het startschot ervandoor! En positie bepalen.
We gingen volgens plan weg. De eerste km in 3:45 tempo en daarna, in de vermoeidheid na elk kracht onderdeel, pace proberen te houden tussen de 3:55/4:05 per km. Dit afhankelijk van welk kracht onderdeel we afkwamen. De race verliep sterk. Rond de 4:00 minuten per km konden we goed aanhouden. Goede afwisselingen en niet eigenwijs zijn je sterk voelen en net even doorgaan omdat je denkt het ‘zit wel goed’.
Daardoor konden we bij het 7e onderdeel zien dat we op schema lagen. En hoe! Ruim onder het uur was mogelijk! En dat vertelde ik Eline dus ook.  Nog 2x 1 km de race pace aanhouden, lunges juist verdelen en dan het alles of niks motto. Ik voelde me sterk dus wist dat ik haar wat kon ontlasten, indien nodig.
De familie en vrienden schreeuwden ons vooruit en zagen wat haalbaar was. Overal in de ronde hoorden we ze boven de muziek uit! Een heerlijk gevoel!
Daardoor konden we de laatste km zelfs nog versnellen naar 3:50 p/km. Ik bleef op Eline inpraten: “focus houden en niet meer loslaten nu! Focus op mij”. En schreeuwen dat we ons doel gingen slopen! Haar koppie was in de ultieme focus en ze bleef bij! Mooi om te zien wat vertrouwen doet. En dat je onzekerheid om kan zetten in energie en vertrouwen.

De laatste horde. Wallball’s 100stuks met 6 kilo als laatste onderdeel. Deze gingen als een raket. In drie setjes waren ze al voltooid en konden we finishen.
57:13 was onze tijd.
Hier kwam natuurlijk wat emotie los en bij kijken. Niet gek, na alle zware trainingen, het harde werk en investeringen naast het moederschap.
Doel ruim behaald, trots en blijdschap!

Surprise!
Maar toen kwam het grote nieuws wat we niet hadden verwacht: we waren nummer 1 in onze leeftijdsgroep. En haalden ook nog een top 10 tijd van de wereld van de mixed dubbels! Vol ongeloof kwam daar nog wat bij: een ticket voor het WK Hyrox in Chicago.
De vraag was of we wilden deelnemen?
De stiekeme droom dan wel gedachte van Eline was nú werkelijkheid geworden, dus met een klein biertje hebben we daar op geproost met familie en vrienden en volmondig “ja” gezegd!
Dat betekent wel doorpakken, naar de tekentafel, nieuwe plannen, schema’s maken en doelen stellen. En nog mooier: anderen enthousiasmeren voor deze tak van sport.
Het is toegankelijk voor iedereen en het heeft veel raakvlakken met veel van ons werk. Kracht, uithoudingsvermogen, tactiek, verschillende mentale vaardigheden, mindset, etc.

Publicatiedatum: 31 januari 2025