Zoals inmiddels al een paar jaar te doen gebruikelijk, presenteren we hieronder de speech die onze (plv) Cdt richtte tot de genodigden voor de FLO-receptie van een van onze LO&Sport(onder)officieren. Donderdag 28 augustus zwaaide Jeroen Mecking af en luisterde naar de mooie woorden van Hein van der Made, die de vakantie vierende Arjan Kreeft waarnam.
De begroeting/Inleiding:
“Tja Jeroen”, dienstplichtige lichting juli ‘84, nu bijzonder en vooralsnog diegene die het langste zijn gehele dienstperiode binnen de LO&Sportorganisatie heeft doorgebracht. Maar na een jaar nadienen gaan we nu dan toch echt aan het formele gedeelte beginnen van je afscheid als militair. Je zegt defensie echter nog niet vaarwel, maar daarover straks meer.
Tekenend voor jou, is dat je aangaf dat het vandaag vooral om de anekdotes moet gaan, waarbij jij niet centraal hoeft te staan. Die anekdotes, dat gaat wel goedkomen, maar dat andere denk ik niet helemaal.
Ik ben Lkol. Hein van der Made, CS/Plv C-LO&Sportorganisatie, aan mij de eer om terug te blikken op de carrière van Jeroen en dat vind ik bijzonder eervol en leuk. Twee keer in het carrière pad van Jeroen kruisten onze wegen zich en hoe mooi is het dan dat we elkaar hier dan weer tegenkomen.
De terugblik:
Jeroen, ik heb mijn speech over jou genoemd: “ Je moet het zelf doen”, een quote volgens mij afkomstig van Wil Fasen en denk ik heel typerend voor jou. Maar daar mag jij na afloop, met de toehoorders, zelf over oordelen.
Het begon allemaal nadat je in je CIOS periode en je (zaal)voetbal carrière door de kapitein Harrie Vermegen (destijds C LO&Sportgroep RVS) getipt werd, dat je als aankomend dienstplichtige toch echt sportinstructeur moest worden. Harrie Vermegen, voor velen hier niet onbekend, vanuit het “Oirschots” circuit.
Je werd in 1984 inderdaad dienstplichtig sportinstructeur, opgeleid aan het OCLO in Ossendrecht en aansluitend geplaatst bij het PIROC waar je les ging geven aan dienstplichtigen in opleiding aan de rijschool. Hier kwam je Harrie Vermegen weer tegen en opnieuw speelde hij een belangrijke rol want hij wees je op de mogelijkheid om BOT’er (beroeps) te worden.
Je ging ervoor en je ging in 1985 een jaar in opleiding naar de KMS in Weert en volgde aansluitend (zie foto hieronder, red.) de VTO met collega’s als Jan Joosen, Hans van Leeuwen, Max Sibbald, Roel Cuppen, Eric Hoek, Jan Welling, Frank Goossens en Luuk Voorn. Na afronding van de VTO werd je voor 3 jaar geplaatst in de regio Den Bosch. In de regio Den Bosch waren indertijd zo’n 6 kazernes gehuisvest, andere tijden, hoewel nu weer volop gesproken wordt over het uitbreiden van locaties.
Je startte op de Koning Willem 1 Kazerne in Den Bosch waar je lesgaf aan o.a. 48e Painfbat, een eenheid die niet meer bestaat, maar wier tradities volgens mij zijn overgenomen door de Lucht Mobiele Brigade. Hier ontmoette je Gert Borneman (later de kapitein). Kijk, het vak van militair sportinstructeur heeft vele kanten, heel chargerend gezegd, je hebt de groene en de blauwe sportinstructeur, maar ook de superspecialist en de teamplayer, het komt allemaal samen in dezelfde organisatie en versterkt elkaar, hetgeen de LO&Sportorganisatie zo mooi maakt. Maar dat zorgde ook nog wel eens voor pittige discussies. Later hebben jullie elkaars verschillen kunnen waarderen en is het helemaal goed gekomen, want je moet ook weten dat Jeroen en touwen één van de weinige dingen is wat geen gelukkige combi was.
Later ging je naar de Isabellekazerne. Hier zat het Opleiding Centrum Algemeen (OCA) waar o.a. 2-4-6 en 8-weekse militaire opleidingen aan dienstplichtig personeel (medisch, hofmeesters, bewaking etc.) plaatsvonden. Andere tijden waar alles uit de kast gehaald moest worden om dpln over de hoge Hiba-hindernissen heen te krijgen. Dat je daarbij op de Isabelle André van Dommelen tegenkwam was ook niet verkeerd om verschillende motivatie theorieën uit te testen, bv. hoe je leerlingen over de hiba kreeg. Bijkomend voordeel waren de avondjes in discotheek “The Goldfinger”, ik weet zeker hier bij velen bekend.
In 1992 ging je naar de VHK in Weert, hier heb je je duikbrevet gehaald. En ja duiken, dat loopt, samen met je tomeloze energie om mensen te willen ontwikkelen, toch wel als rode draad door je carrière heen. C-KMS wilde aan de slag met “Vorming” en je zag kans om dat o.a. te koppelen aan de duiksport. Het omzetten van de bestaande stichting naar een vereniging, gaf meer financiële mogelijkheden, maar zorgde ook voor meer verplichtingen en verantwoording.
Samen met de LO&Sportgroep VHK met o.a. Dick Kuiten, Frank Hoek, Ger van den Berg, Ed Janssen, Peter Crooijmans, Richard Sorée, Frits Adelmeijer, Roel Cuppen, Freek Vermulst en Niels van Woerkum, zorgde je ervoor dat “Vorming” (met sportduiken, schieten, klimmen, ZMV en krijgshistorie) een wekelijks integraal onderdeel werd van de onderofficiersopleiding, daarbij ondersteund door o.a. Ruud Dominicus als C-LO&Sportgroep VHK, voor de onderbouwing en inbedding.
Vanuit deze tijd moet ik zeker je maatjes William van Vijfeijken en Ronald Tielemans benoemen. Onmogelijk om ze allemaal te benoemen want je hebt in totaal 10 jaar lang op de KMS gewerkt. En dat dit een hele bijzondere tijd is geweest waar je dierbare herinneringen aan bewaard. Dat blijkt wel dat je deel uit gaat maken van de inmiddels befaamde, of beruchte, app vriendengroep Sport Pensioen Club 2022 Zuid, bestaande uit collega’s die met FLO zijn en die 2x per jaar bij elkaar komen. Driemaal raden wat jullie gaan doen als jij aan de beurt bent om het te organiseren.
In 2003 was het toch tijd om te gaan en het werd de LO&Sportgroep RvS met Marien vd Eijnden als C-LO&Sportgroep, een fijne collega die je al kende vanuit je KMS tijd. Na Marien hebben in Oirschot ook nog Rob Hellendoorn en Gert Borneman als Commandanten de revue gepasseerd.
Jij en ik troffen elkaar hier voor het eerst en Ik wil namens jou 2 dingen uit deze tijd toelichten. Indertijd was de Generaal Piet Smits C-13X en Piet zat in zijn maag met al dat jonge spul op zijn kazerne, dat niet veel te doen had. En als testosteron bommetjes niets te doen hebben… Daarbij hadden alle eenheden in die tijd de beschikking over geld uit het project Staal, om de leegloop en verveling tegen te gaan. Kat in het bakkie voor Jeroen, je raadt het al. De toenmalige duikstichting werd omgezet tot de duikvereniging van Kogelvis naar Zwaardvis, waar m.b.v. de Staalgelden het sportduiken werd geïntroduceerd.
Dat was een behoorlijke omslag. Indertijd had de RvS een zwembad overgehouden, om o.a. met de zogenaamde Fenzy beademingapparatuur zwemmen (uit een kooi, ontsnappingen uit voertuigen die te water waren geraakt) te kunnen beoefenen. Dat is ook de reden waarom het zwembad zo vorm is gegeven.
Het had wat voeten in aarde maar samen met o.a. Ger van den Berg, Ron Peters en zeker ook Ben Doomernik, hier ook aanwezig, stampten jullie een geweldige vereniging uit de grond die vandaag de dag nog steeds bestaat.
Ander moment wat bepalend voor jouw carrière is geweest, is dat je in deze tijd kennismaakte met het Didactische Begeleiden, soort van voorloper van de huidige OTB’er. Een officieuze functie, indertijd vormgegeven eerst door Ronald Tielemans en daarna door jou. Het idee kwam van Rob Hellendoorn en de rol van DB’er paste je als een handschoen. Mooi om te zien dat Nico Spierenburg, later de Krijgsmacht adjudant, nog bij jullie op bezoek is gekomen om jullie ervaringen te inventariseren. Je weet het nooit zeker maar ik denk dat die ervaringen zeker hebben bijgedragen aan het opnemen van Didactische Begeleiding i.h.k.v. “Ontwikkelen van de medewerker” binnen de huidige taken van de HI LO&Sportinstructeur.
In 2005 ging je naar LO&Sportgroep Den Haag, met o.a. de toenmalige Alexander- en nu Frederikkazerne. Leuke tijd gaf je aan, met wel een heel andere doelgroep. Met fijne collega’s als o.a. C LO&Spgp Co vd Griek en LO&Sportinstr Jelle Schipper (later werkzaam bij het Mediacentrum Defensie op het Plein), waren jullie vooral bezig met DCP afnames, teambuildings activiteiten en grote sportdagen. Het strategisch belang van een zichtbaar roodwitblauw trainingspak bij de Bestuurs Staf, moet niet worden onderschat. Een intensieve periode, ook al omdat je collega’s verschillende persoonlijke tegenslagen ondervonden en het binnenslapen of op en neer rijden veel energie van je vroeg.
In 2007 ging je terug naar de LO&Sportgroep RvS en dat was achteraf niet de beste keuze gaf je aan, het feit dat wij elkaar daar weer tegenkwamen had daar hopelijk niet teveel mee te maken... Geintje natuurlijk……, het had te maken met dezelfde context en dezelfde werkzaamheden, je was toe aan een nieuwe uitdaging, al blijven sommige dingen je nog wel bij, zoals het door Maikel Broné opgezette kickboksgala en de uitzending naar HQ Kabul (Afghanistan) was een indrukwekkende ervaring. Werken in een internationaal team, de “patrouilles” buiten de poort met Force Protection, je vertelde dat je het niet had willen missen.
Maar toen na een half jaar de kans voorbij kwam om te solliciteren naar de functie van Cursusleider aan de LOSS, pakte je die met beide handen aan. Je was hiervoor getipt door Jan vd Dool waar je eerder mee had samengewerkt in de voorloper van het huidige Mortual Affairs Platoon, de toenmalige Gravendienst. Je was betrokken bij de pilot van de GVD, dat o.a. bestond uit een opleiding die mentaal behoorlijk belastend was. Zo liepen jullie o.a. mee in een mortuarium en liep je daardoor praktijkervaringen op met spoorweg slachtoffers na een treinongeval. Kennelijk was je bij Jan opgevallen want hij zag je wel als kanshebber voor de LOSS functie. Maar zoals gezegd: “je moet het zelf doen” en je ging ervoor, werd aangenomen en in het diepe gegooid.
Samen met o.a. Fred Jansen, Johan Sanders, Arno Heg, Hans van Batavia, Jan Joosen, Johan Veenstra, Jeroen Kuiper, Meine de Boer en Alexander Keulemans ging je aan de slag. Je hebt enorm veel geleerd in deze periode: over teamontwikkeling, over mentale vorming, maar ook over jezelf want het was regelmatig confronterend. “Hoe moet ik dat in hemelsnaam overbrengen” en werd je gespiegeld door je collega’s.
In 2013 kwam een andere kans die je met beide handen hebt aangegrepen: C-LO&Sgp SK bij het OTCRIJ overnemen van de met FLO gaande Gerrit Pasman. Kleine tegenvaller was dat dit slechts voor een korte periode was, maar je was er al van overtuigd dat een volgende kans zich zou aandienen. Daarna ging je eerst ging van 2013-2017 als ADJ O&T aan de slag bij de buurman, LO&Sgp RvS met Muuk Harmsen als C-LO&Sgp. Hoewel jullie tegenpolen waren, vulden jullie elkaar goed aan. Jullie kenden elkaar al uit de KMS tijd waar jullie samen nog wel eens een mooie overwinning hebben geboekt met zaalvoetbal. Discussiëren met respect voor elkaars zienswijze, ruimte voor eigen handelen en goed naar elkaar luisteren waren hiervoor de basis. Muuk werd later opgevolgd door Rob Burgers waar je ook prima mee hebt samengewerkt.
In 2017 kwam dan toch de echte kans want je werd C-LO&Sgp BRK bij het OTCGenie. Een mooie tijd met fijne collega’s waar je uiteindelijk 7 jaar hebt gewerkt. Ook heb je in deze tijd je nek uitgestoken als MC lid, eerst als lid, later als secretaris en daarna ook nog als voorzitter. Wederom leerzaam, en zeker in de tijd met Pieter van der Peet hebben jullie het MC weer belangrijker en groter kunnen maken door gezamenlijke trainingssessies te doorlopen en is het MC gegroeid naar 8 personen.
In 2024 zat je tijd als militair erop, maar door de mogelijkheid tot nadienen, stelde je het FLO schap nog een jaartje uit en kon je de LO&Sportorganisatie uithelpen door C-LO&Sgp LBK te worden in Vredepeel bij het DGLC.
Anekdotes
Jeroen, ik ga richting de afsluiting maar niet voordat ik volgens goed zuidelijk gebruik enkele anekdotes en quotes vertel, je mag zelf raden van wie:
• “Jeroen, het stopwoordje JA komt dan altijd wel aan bod, hahaha!!” (Youri Wintjens, Smi LO&Sporg)
• “Ik heb met Jeroen binnen het MC samengewerkt en heb hem daar leren kennen als een gedreven man, die het beste voor heeft met het wel en wee van de LO&Sportinstructeurs binnen onze organisatie. En dat hij zich daarvoor hard heeft gemaakt en maximaal ingezet.” (Youri Wintjens, Smi LO&Sportorg)
• “Jeroen? Ja, wat kan ik ervan zeggen. Je hebt geen zak aan hem maar we doen het er maar mee. In het verleden dacht Jeroen dat hij verstand had van voetbal, de 1e keer dat ik hem tegen kwam was bij de C-tjes van VV de Spechten in Eindhoven. Ik als speler, hij als trainer. Als je hem ernaar vraagt zal hij zeggen dat we kampioen werden door zijn trainerskwaliteiten, maar met het spelersmateriaal van toen had iedereen kampioen geworden. Wel was Jeroen een bijzondere trainer die veel aandacht had voor het individu. Daarin is Jeroen niets veranderd, het is een fijn mens met een warm hart.” (Marco Smulders, Maj. OTCGenie)
• “Zal het netjes houden maar wellicht dat de bossen wat uitgedund zijn op DGLC sinds Jeroen daar werkzaam is. En zijn houtschuur thuis vol.” (Rob Direks, Elnt. Vakgroep militaire sport CLSK).
• “Voor mij heeft Jeroen dossierkennis en komt zeker op voor zijn mening c.q. standpunt. (Rob Direks, Elnt. Vakgroep militaire sport CLSK).
• “Toen in 2002 de toenmalige commandant van 13 Gemechaniseerde Brigade, Bgen Piet Smit, een aantal initiatieven zocht voor het project “ Warmer wonen en werken” op de legerplaats Oirschot, trof hij in Jeroen een enthousiaste organisator om een duikteam op te richten op de kazerne. Door het verzorgen van duikopleidingen in de avonduren werd tevens bijgedragen aan het handhaven van Orde, Rust en Discipline op de kazerne. Immers, als iemand sportief bezig is, haalt hij/zij tegelijkertijd geen kattenkwaad uit. Jeroen werd de eerste voorzitter en tevens was hij duikinstructeur. Door zijn enthousiasme ontwikkelde Duikteam Zwaardvis zich in de eerste jaren tot een bloeiende vereniging met meer dan 200 leden, die het nu na 23 jaar nog steeds is (Ben Doomernik, Luitenant-kolonel b.d.).
• “Jeroen en ik hebben eind jaren ’90 op de Koninklijke Militaire School te Weert samengewerkt. Het adagium “leider, vakman, instructeur” met centraal Vorming van aspirant onderofficieren klinkt u welbekend in de oren. De KMS had een aantal verenigingen opgericht die als middel werden gebruikt tot vorming van onderofficieren in opleiding te komen. Zo ook de KMS duikvereniging waar Jeroen als twee sters duikinstructeur een leidende rol had. In de rol van voorzitter maakte ik de behoefte van duikmateriaal kenbaar bij toenmalig commandant KMS, kolonel J.L.R.M. (Ruud) Vermeulen. Met een “bijna blanco cheque” haalde ik Jeroen thuis op en reden we samen naar een groothandel in duikmateriaal. Jeroen kon zijn oren niet geloven, voelde zich als een jongetje in een snoepwinkel en kocht die dag voor bijna €50.000 aan “need to have” duikmateriaal. Wat niemand geloofde gebeurde. De leading duikvereniging kreeg een boost en enthousiasmeerde andere verenigingen op de KMS. De KMS heeft tot aan het afstoten van de Van Horne Kazerne lang geteerd op Jeroen’s opgezette duikprogramma, waar leerlingen werden opgeleid tot een 1 ster/open water duiker, na de duiklessen op maandag met kaderleden evalueerde, de leerlingen halverwege de duikopleiding zelf deellessen gaven aan de jongere lichting aspirant onderofficieren, dienstreis naar het afsluitende duikweekend in (NLD) Scharendijke en (FR) Le Lavandou organiseerde.” (Toon Frieling, Luitenant-kolonel b.d.)
• “Heel veel goede herinneringen. Toen ik op de KMS zat voor mijn BOT opleiding kreeg ik les van Jeroen in het zwembad met het KMS duikteam. Met Jeroen ben ik verschillende keren daarna mee op duikvakantie geweest met de vereniging (later ook bij Kogelvis en Zwaardvis duikteam in Oirschot) en hebben we samen op de RvS nog verschillende duikweken gedraaid. Hele goede herinneringen aan. Jeroen vond ik een voorbeeld in het goed organiseren, mensen vertrouwen en zelfstandigheid geven. Als cursist op de KMS kan ik me trouwens nog wel een vormingsles herinneren die Jeroen gaf, waar ik als groepscommandant met mijn groep geruisloos het zwembad in en uit moest met de GMZ oefenwapens. Tot twee keer toe kreeg ik het eerste wapen aangereikt, waarbij Jeroen subtiel de stalen ring op de grond liet vallen, zodat we weer opnieuw moesten beginnen. Hij kon hierin heel goed schakelen van relatiegericht naar taakgericht. Verder vaak nog goede gesprekken als we vanuit Best weer een keer naar Amersfoort of ’t Harde moesten. Ook nog samen even in de MC gezeten. Jeroen is erg strijdvaardig en als hij zich ergens voor inzet doet hij dat vol passie. Nog steeds.” (Rene van Berlo, C LO&Spgp RVS)
• “De joune”, dat zegt hij altijd (Wil Fasen, Logmdw LO&Sportorg b.d.)
De toekomst
Tja en dan de toekomst. Je gaat meteen weer aan de slag voor 20 uur in de week bij het OTCGenie, en dat je eigenlijk nog niet weet wat je precies gaat doen, zegt ook wel iets over het vertrouwen in jezelf, Jeroen. Dat komt wel goed. Eén ding verandert er wel, je hoeft niet perse meer alle dagen heel vroeg op en jij en je vrouw hebben samen meer vrije tijd te besteden. Dat gaat helemaal goedkomen.
De afsluiting
Goed Jeroen, ik ga afsluiten met de 2 dingen die we aan het einde hebben besproken. Ondanks een geweldige carrière met vele mooie momenten zijn er natuurlijk ook altijd dingen die niet gelukt zijn en toen ik je daarnaar vroeg gaf je aan dat je het jammer vond dat het niet gelukt is om Sportduiken als productgroep te implementeren binnen de LO&Sportorganisatie maar na een gezonde discussie, indertijd met C-LO&Sportorg Nico Spreij, was het je wel duidelijk dat door de arbeidsintensieve werkwijze het in die tijd van bezuinigingen niet mogelijk was, en had je er vrede mee.
Al ben ik er niet zeker van Jeroen, ik ken je als strijder, dat je niet ergens in de toekomst ineens weer opduikt.
Ook mooi de vraag waar ben je het meest trots op en zonder 1 moment van aarzeling zei je: de LO&Sportorganisatie, het mee kunnen bewegen, de ontwikkelingen die het heeft meegemaakt, steeds weer het goede verhaal kunnen vertellen, de waardering van eenheids Commandanten.
Jeroen, je hebt kansen benut, lijntjes gelegd en leren omgaan met allerlei mensen in alle rangen en standen. En geen zorgen, je hebt echt iets kunnen betekenen voor mensen en hen doen groeien. Een laatste quote: “Jeroen: Mooi mens, sociaal, vakman en strijder”.
Publicatiedatum: 15 september 2025