Ergens in april vernam de redactie dat Jeroen Kuiper met stille trom met FLO zou gaan. Geen grote receptie, geen speech van de Cdt, geen Jeroen die op dat moment in de spotlights zou staan. Het tekent het bescheiden karakter van deze jarenlang sterk gewaardeerde collega, die excelleerde in o.a. de Vijfkamp en het vakgebied Militaire Zelf Verdediging. Maar die stille trom werd door de redactie toch even in de hoek geschoven en de spotlights tevoorschijn gehaald en recht op Jeroen gericht!
Ik meen dat je begonnen bent bij het wapen Infanterie. Waar is het idee ontstaan om over te stappen naar de functie van LO&Sportinstructeur en hoe ging dat in die tijd in zijn werking?
“Ik ben in mei 1981 opgekomen, tijdens mijn dienstplichttijd viel ik onder de infanterie maar had ik een algemeen logistieke functie. Ik wilde beroepsmilitair worden en heb tijdens mijn dienstplicht gesolliciteerd en ben door de selectie gekomen, vervolgens kon ik nadienen totdat ik in januari 1983 kon starten met de opleiding op de KMS. Daar kwam ik Rik van Trigt en Fred Jansen voor het eerst tegen.
Op de KMS heb ik voor het wapen der Genie gekozen. Ik heb na de WTO-Genie mijn groepscommandant beurt gedraaid bij 101 Genie bataljon in Wezep. Tijdens die periode scoorde ik hoog bij een MZV wedstrijd en werd benaderd door Frans Bultink: of ik interesse had in Militaire Vijfkamp? Daar had ik nog nooit van gehoord maar was wel nieuwsgierig, tijdens mijn parate periode was daar echter geen tijd voor. Na die parate periode werd ik geplaats als instructeur op het GOC (nu OTCGN) in Vught.
In die tijd ben ik meer gaan sporten/ trainen en selecteerde me voor de MVK-ploeg, samen met Rik van Trigt die ik daar weer ontmoette.
In die jaren leerde ik de LO&Sportorganisatie en de BIMS beter kennen, ik nam deel aan de Sportkalenderactiviteiten en ik stak al mijn tijd buiten de lesuren in trainen. Mijn ambitie om LO&Sportinstructeur te worden is in die jaren gegroeid. In die tijd kon je, in het jaar dat je Sgt1 werd, een rekest schrijven om omgeschoold te worden tot LO&Sportinstructeur. Dat heb ik gedaan en met hulp van LO&Sportgroep Brederode/Lunettenkazerne mij voorbereid op de selectie. Na de tweedaagse selectie kreeg ik het geweldige bericht dat ik goedgekeurd was en de opleiding mocht gaan volgen.”
Hoe kijk je terug op je opleiding, vermoedelijk op het OCLO in Ossendrecht?
“Tijdens de opleiding hadden we een fraaie verzameling kerels bij elkaar uit verschillende Wapens en Dienstvakken + 2 man politie en vormden wij de DF klas.
Gelijktijdig draaide er ook een C klas met vooropgeleide mensen (CIOS) en 1 x ALO officiers klas.
In het begin van de opleiding keken de klassen met enige argwaan naar elkaar, wij als DF’ers vonden dat we al heel wat waren als Sgt1 met … jaar ervaring en de C klas keek naar ons, zo van: wie denk je wel dat je bent? Even in een ½ jaar OCLO doen terwijl CIOS echt andere koek is. De officiers klas bleef uiteraard neutraal.
Volgens mij hebben we elkaar tijdens de opleiding en ook daarna steeds beter weten te respecteren en waarderen.
Dit is overigens geheel mijn eigen beleving en herinnering. 😊
Een mooie tijd, geweldige opleiding met meevallers en tegenslagen waar we bij afsluiting eindelijk heel trots het trainingspak als LO&Sportinstructeur mochten aantrekken.”
Uit mijn hoofd heb je zeer gevarieerde functies bekleedt: instructeur op de KVOK en de BHK; docent op de LOSS; OTB'er en Kwaliteitsbewaker MZV bij het Kenniscentrum. (En ik zal er best een paar niet weten of vergeten zijn.) Welke functie vond je de leukste of meest beklijvende?
“Na het OCLO ben ik begonnen op de (oude) Kromhoutkazerne in Utrecht, daarna de Winkelmankazerne in Nunspeet en weer daarna de sportgroep BHK. Zo heb ik vooral in het midden van het land op meerdere sportgroepen gewerkt en gedurende mijn loopbaan vaak steun verleend aan de LOSS op het gebied van MZV.
Ik heb twee keer een functie gedraaid op de LOSS; eerst als docent en een aantal jaar later als cursusleider. Ik ben relatief kort OTB’er geweest doordat de Kwaliteitsbewaker als voltijdfunctie werd ingesteld, terwijl dit eerder een neventaak was. Als oudste categorie was ik de enige KI-MZV (KernInstructeur, red.) die hiervoor in aanmerking kwam omdat het om een uitloop stoel ging.
De meest beklijvende functie is die van cursusleider op de LOSS, ik heb daar in een geweldig goed team kunnen werken. Je ziet daar letterlijk iedereen in de organisatie langskomen voor opleidingen en bijscholingen. Het opleiden en begeleiden van collega’s geeft zoveel kansen en uitdagingen, dat was echt een geweldige tijd.
In die jaren heb ik veel geleerd over menselijk gedrag en ook mezelf beter leren kennen. Daar heb ik als staffunctionaris (OTB’er en KB’er MZV) nog veel aan gehad.
Jaarlijks houden we met 5 man onze eigen ‘LOSS-reünie’ en proosten we op de mooie herinneringen.
Johan Veenstra, Arno Heg, Rik van Trigt, Fred Jansen en ik.
De functie van KB’er MZV vond ik de meest uitdagende omdat je daar in het spanningsveld komt van de werkgever die zijn werknemers moet beschermen tegen risico’s en daar tegenover staat de Operationele taak waarin de militair zichzelf en anderen moet kunnen verdedigen door ‘een tegenstander de wil om te vechten te kunnen ontnemen’.
De 1e uitdaging zit ‘m dan in het zodanig uitleggen van zaken, beïnvloeden en adviseren van Commandanten dat die bereid is om niet door druk (vanuit de media) beslissingen te nemen die het vakgebied en de eenheden juist belemmeren om te doen wat nodig is. Een andere uitdaging is om instructeurs op alle MZV-niveau’s voldoende tools en vertrouwen te geven.
De mooie kant van de functie is dat de KB’er als Supervisor van het Vakgebied MZV echt regie kan voeren over de uitvoering van alle taken en verantwoordelijkheden die Materiedeskundigheid met zich meebrengt.
Ik vind het een gemis dat de LO&Sportorganisatie geen voltijdfunctie KB’er-MZV meer heeft.
Mijn laatste functie was buiten de LO&Sportorganisatie bij Staf OTCo/ Afdeling Opleidingen. Als KB’er MZV was ik daar regelmatig binnengelopen om de overste Ton Verburg bij te praten over de voortgang van MZV trainingen aan LO&Sportinstructeurs en beheersmaatregelen bij MZV.
MZV had een tijd stilgelegen en om weer te mogen hervatten met lesgeven verzorgden de KI’s MZV bijscholingen en trainingen.
Doordat C-OTCo altijd op de hoogte was en vertrouwen had in onze aanpak konden we doorgaan en de lessen aan eenheden hervatten.
Bij de Afdeling Opleidingen kwam ik in een totaal ander werkveld dan ik gewend was maar ook buitengewoon leerzaam en uitdagend.
Als Planner heb ik daar mijn steentje bijgedragen aan het Vraag en Aanbod Management (VAM) van Opleidingen. Daarnaast heb ik OTCo vertegenwoordigd in de Plannersoverleggen van Staf CLAS zodat alle middelen, denk hierbij aan oefenterreinen, personele en materiele steun, in het Jaarplan zijn opgenomen en beschikbaar zijn voor opleidingen in het jaar van uitvoering.
Ik heb daar goed kunnen samenwerken in een team van geweldige kerels met veel operationele ervaring. Ook daar maakt het niet uit dat je ‘sportspier’ bent: de juiste mindset, daar gaat het om.
Ik heb dan ook geen spijt van mijn keuze om mijn laatste functie buiten de LO&Sport te draaien.”
Als je de naam Jeroen Kuiper noemt, dan wordt de Vijfkamp direct benoemd. Hoe kijk je terug op je tijd als atleet in de MVK-equipe? Wat vond je persoonlijk je beste onderdeel?
“Ik weet niet of dat zo is, want mijn actieve jaren zijn toch al wat jaren geleden. Ik ben van 1987–1994 atleet geweest binnen de MVK-equipe, mijn 1e twee jaar was Frans Bultink trainer, na het WK 1988 heeft Rob Jansen het trainerschap van Frans overgenomen.
Als atleet was mijn beste, meest stabiele onderdeel het zwemmen. Ik heb in mijn jeugd veel gezwommen en waterpolo gespeeld, daar heb ik veel profijt van gehad.”
Aansluitend op de vraag hierboven: hoe kijk je terug op je tijd als trainer/coach en als mede-organisator van het WK Vijfkamp in Nederland?
“Toen ik stopte ben ik een jaar of twee niet actief geweest om daarna weer fris en fruitig samen met André Wijnberger als trainer van het damesteam aan de slag te gaan. Zo hebben we dat enkele jaren samen gedaan en nadat André gestopt was, heb ik dat voortgezet tot ik het eind 2008 aan Renate van der Hoek kon overdragen. Het mogen trainen van talentvolle dames om hen individueel en als team naar een hoger niveau te brengen, was een geweldige tijd. Ik had het geluk dat het talent en de trainingsinzet van de dames zeer hoog was waardoor het team, maar ook dames individueel, meerdere keren op het podium hebben gestaan.
Terwijl ik trainer was van de dames was Eric Hoek trainer van de heren en Rob Jansen was inmiddels Chef D’équipe. In die jaren hebben we als teamleiding heel fijn samengewerkt.
Daarnaast heb ik meerdere keren kunnen bijdragen aan het organiseren van Regionale MVK wedstrijden in Nederland, dat waren meestal 10-landen wedstrijden.
In 2002 en in 2010 werd het Wereldkampioenschap MVK in Nederland georganiseerd. In 2002 was Rob Jansen technisch wedstrijdleider en ik zijn assistent, in 2010 was Rob algeheel wedstrijdleider, ik technisch wedstrijdleider en elke wedstrijddiscipline werd door ex-vijfkampers (meestal LO&Sportinstructeurs) geleid, zo konden we een zeer professionele wedstrijdorganisatie neerzetten. Aan zo’n MWK namen 30 landen deel, dat was best wel een uitdaging. Dat die organisaties vlekkeloos zijn verlopen en hoog gewaardeerd werden door de atleten is iets om trots op te zijn.
Rob was een echte ambassadeur voor de Militaire Vijfkamp, door zijn contacten binnen de CISM werd Nederland meerdere malen gevraagd Vijfkamp-clinics te verzorgen om geïnteresseerde landen te helpen met het opstarten van een team of verhogen van het niveau dat aansloot bij de ambitie van die landen. Zo heb ik samen met Eric Hoek ook Vijfkamp-clinics in Letland en de Verenigde Arabische Emiraten mogen verzorgen om die landen naar een hoger niveau te brengen en de sport nog breder op de kaart te zetten.”
Publicatiedatum: 04 juni 2025
Onze supporters:
Video Fit for Action 2022: