De redactie wordt getroffen door een bericht van Ronald Hagénus, dat zijn vriend en oud-collega Rob Jansen is overleden. Voor de serie “de historie van de Militaire Vijfkamp” had ik samen met Peter Rommelse en André Wijnberger Rob een paar jaar geleden nog persoonlijk ontmoet in Schaarsbergen en Rob maakte toen de fitte indruk met gemak 90 te worden. Heeft niet zo mogen zijn….

Allereerst een korte toelichting op de titel: in de beginperiode dat ik bij de LO&Sportorganisatie kwam werken, waren er twee adjudanten Rob Jansen werkzaam: de oudste van de twee, de op de begane grond van gebouw Y werkzame hoofdredacteur van de Zandloper, werd Rob Jansen sr genoemd waardoor de C-LO&Sportgroep Ede automatisch als Rob Jansen jr. te boek stond.

Ronald
Het eerste wat ik deed was overigens een aantal bekenden van Rob aanschrijven voor een reactie of foto’s (waarvoor ik Oscar Prins, Peter Sturkenboom en Jeroen Kuiper wil danken), hieronder de reactie van Ronald Hagénus, die mij ook de rouwkaart toestuurde en het contact met de familie pleegde over dit IM.
Ronald: “Afgelopen februari is Rob met Ria nog bij ons thuis geweest. Toen was al bekend dat de uitzaaiingen van speekselklierkanker dusdanig waren met ernstige hoofdpijnen, dat hij waarschijnlijk juni niet zou halen.
Ik ken Rob eigenlijk pas goed sinds hij in 2004 in mijn afdeling Doctrine van het Kennis- en Opleidingscentrum kwam werken, waar ik hoofd van was. Hierin werkte hij nauw samen met Marien van den Eijnden. Schrijven was duidelijk niet zijn sterkste punt, maar contacten leggen wel!
In deze periode kreeg hij voor het eerst te maken met kanker. Hij kwam mij dat ’s ochtends vertellen, en wilde dit zelf aan het gehele personeel van de staf LO/Sport in Amersfoort vertellen in de koffiekamer van gebouw Y. Heel erg moedig!!
Door zijn positieve instelling heeft hij het toch nog maar 20 jaar weten te rekken!
Sinds 2014 komen we halfjaarlijks met echtgenotes bij elkaar op visite omdat we in hetzelfde dorp Elst (Gld) wonen, en praten even bij.”

Rouwkaart foto 1

Rouwkaart foto 2

Theo
Met Theo Vonk had ik ruim telefonisch contact, omdat ik er gemakshalve van uit ging dat hij namens de DF79-klas zou speechen – dat deed hij immers met verve tijdens de uitvaart van Tiny van Kuijk – maar in dit geval nam Sjors Röttger deze honneurs waar. Theo stuurde mij wel de onderstaande tekst toe die Sjors zou gebruiken, maar zoals Theo mij al doorgaf: “Sjors heeft deze tekst alleen gebruikt als leidraad en heeft een prachtige combinatie gemaakt van wat wij hadden genoteerd en wat de voor gaande sprekers over Rob hebben gezegd. Dat heeft hij als een volleerd ‘toneelspeler’ en met veel verve en humor de kenmerken van Rob op een mooie wijze verwoord.”
Theo wist in deze gesprekken Rob mooi te typeren als een aimabele, rustige persoon die zich op persoonlijk vlak echter niet volledig bloot gaf. Als het over Nijmegen ging, waar Rob stadsgids van was, dan kwam zijn gedrevenheid wel naar boven en vertelde gepassioneerd over de historie van zijn stad. Twee typeringen die ik later ook zou vernemen uit de mond van Jeroen Kuiper toen het over de MVK ging en waarover je kunt lezen in dit afscheidsinterview van Jeroen.

Afscheid Rob van de DF79-klas (gespeechd door Sjors Röttger)
“Vandaag kijken we op verschillende manieren en vanuit verschillende perspectieven terug op het leven van Rob. Ria en kinderen, graag wil ik jullie bedanken voor de mogelijkheid om ook als vrienden groep DF79 afscheid te nemen. Mijn naam is Leo Sannen, en ik sta hier als lid van DF79. Een groep collega’s van de LO&Sportorganisatie. 79 staat voor het jaartal wanneer onze groep is begonnen met de omscholing tot LO&Sportinstructeur. Rob, Theo, Sjors, Jan, Tiny en ikzelf. Een intensieve opleiding die ons heeft samengebracht tot op de dag van vandaag. Van onze groep kende ik Rob het langst, samen hebben we gediend in Suriname en waren beiden aanwezig bij de Onafhandelijkheidsceremonie in Paramaribo, dit jaar 50 jaar geleden. Na Tiny van Kuijk, die ons heeft verlaten in 2019, moeten we nu afscheid nemen van onze kameraad Rob. Tijdens onze actieve dienst periode waren we allemaal druk, bezig met opleiden en trainen van militairen en later als commandant van een team sportinstructeurs op een kazerne. Daarnaast waren we allemaal actief in de militaire topsport, Rob als coach van de militaire 5-kamp ploeg.
Na ons pensioen werd ons contact intensiever, leerden we elkaar ook op een andere manier kennen. Vanaf 2005 elk jaar een activiteit van een of meerdere dagen, en elk jaar een gezamenlijk diner in Den Bosch.
In het begin hadden we het nog over de LO&Sport, later steeds minder en meer over het leven. Rob kennen we als doordachtzaam, waar nodig duidelijk, niet op de voorgrond. Hij had een mening over veel, welk hij rustig overbrengt. Soms kon hij ook heel duidelijk zijn. Zijn hobby’s zoals de slangen en spinnen, waarschijnlijk meegenomen uit het regenwoud van Suriname, doen je soms griezelen. De verhalen van zijn reizen, naar heel veel uithoeken van de wereld, werkelijk prachtig. Hij informeerde ons over relevante vakbond vraagstukken. In ons DF-team zitten ‘echt’ verschillende persoonlijkheden, voor velen de basis van een goed team. Rob, hij zorgde dat we niet te veel afdwaalden, hij zette ons op het juiste spoor.
Zijn kracht en doorzettingsvermogen zijn extreem. Wij waren natuurlijk op de hoogte van Rob’s medische situatie. Hij zei, “Ik vertel in het kort hoe de vlag erbij hangt, daarna hebben we het er niet meer over. Hulp en steun, dat krijg ik van andere mensen.” Als we iets van Rob hebben geleerd, is het relativeren en genieten van de dingen die je wel hebt. Wij zijn hem daar bijzonder dankbaar voor. Tijdens onze bijeenkomsten houden we een momentje stilte en gedenken we onze vrienden Rob en Tiny. Rob, we zullen je nooit vergeten ! In 2017 gingen we naar onze maat Tiny in Zwitserland, ik wil graag een kort filmpje met jullie delen waarin Rob en ons vriendenteam de hoofdrol spelen. Daarna het prachtige filmpje uit 2017 (Zwitserland) met de mooie muziek van Paul de Leeuw, toen we nog compleet waren.”

MVK en de Zandloper
Rob stond bekend als de MVK-goeroe – in zijn genoemde periode bij het Kenniscentrum herschreef Rob het reglement MVK en stelde o.a. het Certificaat in voor de deelnemers die op een onderdeel gefaald hadden maar wel door goede prestaties op de andere onderdelen (afhankelijk van de leeftijdscategorie) een bepaald minimum aantal punten wisten te behalen, dit om meer deelnemers aan te trekken - en Rob heeft via diverse publicaties in de Zandloper zijn voetsporen nagelaten in onze LO&Sport Geschiedenis. Wellicht leuk om onderstaande artikelen te (her)lezen. En als je de diverse onderscheidingen in ogenschouw neemt, dan is het gekozen woord “goeroe” wellicht niet juist om te wereldwijde betekenis van Rob voor de MVK te onderstrepen.

2002 : het 50e Militaire WK, georganiseerd in Nederland (ook met Ton de Vaan)
2004 : Sportles in Abu Dhabi
2009 : De CISM Order of Merit onderscheiding
2011 : Rob Lid van verdienste NL Vijfkampbond
2015 : Investeren in uitblinken
2020 : De rol van Rob in de MVK

Publicatiedatum: 04 juni 2025