In de laatste BIMS nieuwsbrief lezen we dat Dick Kuiten met het damesteam van het Schietteam Koninklijke Landmacht goud heeft gewonnen bij een internationale wedstrijd in Zuid-Afrika en dat Gertjan de Brouwer vlak voor zijn FLO (dus voor wedstrijdsport op relatief hoge leeftijd) zijn laatste MWK heeft afgesloten.
Of ik op de website aandacht wil schenken aan beide toppers? Ja natuurlijk, maar met Dick hebben we nog niet zo lang geleden al dit interview gehouden. Gertjan is een ander verhaal, want tot nu toe slechts op de website genoemd als het om logistieke zaken ging. Het verslag van de BIMS wordt aangevuld met Gertjan’s persoonlijke gevoel en ervaring.
Al weer lang geleden. In 2010 kun je een overstap maken naar militaire schietdisciplines. Je bent dan al meer dan 15 jaar in de civiele schietwereld aan het trainen om het allerhoogste te bereiken: de Olympische Spelen. “Zou je dat nog wel doen?“ Het begint dan weer van voor af aan met schema’s, technieken inslijpen en afspraken maken met het thuisfront en het werk. Je weet dat het op technisch vlak te vergelijken is met een overstap in de atletiek van verspringen naar hoogspringen. Allebei atletiek, maar toch echt heel anders. En dan het mentale vlak. Je wilt alles uit de kast halen om bij de top te horen, legt jezelf enorm veel druk op en legt de lat (te?) hoog. Maar bij defensie zijn er wel wereldkampioenschappen en wereldspelen. Dus dat is toch iets heel bijzonders.
Internationaal heb je de wereldtop nooit kunnen halen. Maar nationaal ben je een tegenstander om rekening mee te houden. Meervoudig Nederlands kampioen op verschillende disciplines en recent zelfs een nieuw Nederlands record als individu. Als je binnenkomt voor een wedstrijd, hoor je ze denken: ”Kak, voor mij zit er vandaag niet meer in dan een 2e plaats.“
Allemaal geschiedenis en inmiddels sta je voor je laatste WK Schieten in Noorwegen.
En toch…… je gaat er voor, leren van het verleden en je programma zo opbouwen dat je er alles aan gedaan hebt. “Jezelf niks kunnen verwijten”. “Nog een keer alles uit de kast. “Gelukkig krijg je ruimte op je werk en thuis want anders is het al bij voorbaat een verloren zaak. Maar ook kijken of er andere methodes zijn die je, met name mentaal, sterker kunnen maken zoals het Energie Enhancement System. Maar ja…… helemaal alles geven gaat niet. Je hebt toch op je werk en thuis verantwoordelijkheden en die krijg je niet uit je hoofd. “Toch geen ultieme topsporter dus, niet egoïstisch genoeg”. En leeftijd? Speelt die nog een rol? Je hebt geen idee. Je bouwt gewoon fysiek en mentaal zo op dat je 6 dagen in de week en soms 2 keer op een dag fysieke- en schiettrainingen aankunt.
En dan sta je daar dus op een baan tussen 2 topschutters die wel “gewoon” naar de Olympische Spelen gaan. Helemaal gedachteloos kun je niet zijn. Maar de “Als dit het is, dan gaan we het er mee doen” gedachte helpt. Je komt bij het eerste onderdeel van de baan en hebt zelden zo’n mooie score neergezet en al helemaal niet op het allerhoogste niveau. Je kunt euforisch zijn maar je weet: “Je bent er nog niet, je moet nog een onderdeel dat telt”.
De afgelopen jaren bleek juist dit onderdeel lastig voor je te zijn. Maar de volgende dag moet je. Je kunt niet terug en zet weer een prima score neer. Je hebt een totaal score neergezet die er mag zijn en je mag mee schieten in de finale.
Je hoort bij de beste 35 militaire schutters van de wereld waarvan de meeste ook nog eens in nationale selecties zitten en zich fulltime aan het voorbereiden zijn voor de Olympische Spelen. Wegmoffelen die gedachte want je moet nog schieten. En…als je dan je eerdere score benadert en 29e bent geworden, valt er een last van je schouders. Dat gevoel dat ontstaat als je op het hoogste niveau een uitstekende prestatie neerzet: “Hier heb je het dus allemaal voor gedaan”.
Die euforie ebt weg want er staat nog een nieuwe wedstrijd op het program. Maar de energie om te nivelleren is weg en storingen van mensen om je heen worden een last.
Maar je hebt iets fantastisch gepresteerd, om trots op terug te kijken. Maar je weet ook…..da was ‘m dan.
Eindelijk was het dan zover. Na 6 jaar hebben de leden van het Nationaal Militair Team pistool weer deelgenomen aan het Militaire Wereldkampioenschap (MWK) Schieten. Na een gedwongen rustperiode als gevolg van de “Corona-Freeze” en een gecancelde deelname aan de in 2023 in Brazilië georganiseerde MWK Schieten in verband met deelname van een team uit Rusland, stond als hoogtepunt van dit jaar het MWK schieten op het programma. Het MWK Schieten werd dit jaar in de periode van 23 t/m 30 juni ’25 in het Noorse Elverum georganiseerd.
In totaal waren er 400 schutters afkomstig uit 28 verschillende landen verdeeld over de disciplines geweer en pistool. Het Nederlandse team bestond uit een herenteam met 3 schutters en een vrouwelijke schutter, trainer/coach en teammanager/chef d’equipe. De wedstrijd voor de pistoolschutters bestond uit 2 disciplines, het zogenaamde Centre Fire (CF) en Military Rapid Fire (MRF). In totaal wordt er per wedstrijd/discipline op een afstand van 25 meter met 60 patronen op een schietschijf geschoten waarbij er een maximale 600 punten behaald kan worden.
Na aankomst in Noorwegen en het regelen van de legering op de kazerne bestond de eerste dag uit het verkennen van de schietbaan en het trainen voor de CF-wedstrijd. De kazerne en schietterrein in Elverum is te vergelijken met het ISK in Harskamp voor wat betreft opzet en gebruik. De kazerne wordt vooral voor legeringsdoeleinden gebruikt voor de eenheden die op het schietterrein gaan trainen/schieten. De 25-meter schietbaan die gebruikt werd voor het pistoolschieten bestond uit 40 schietpunten en dat is voor Nederlandse begrippen ongekend!!!!!!
De eerste wedstrijddag bestond uit de discipline CF voor teams. Hierbij worden de resultaten van de 3 schutters opgeteld waarbij het team met het hoogst aantal punten dus tot wereldkampioen teams bekroond wordt. Op basis van de individuele resultaten tijdens deze teamwedstrijd worden de deelnemers van de individuele wedstrijd bepaald die de volgende dag werd georganiseerd. Bij de teamwedstrijd “scoorde” Gertjan 565 punten en dat was voor hem het beste resultaat behaald tijdens de in totaal 8 deelgenomen MWK’s. Deze score verzekerde voor Gertjan deelname aan de individuele finale. ….Helaas waren de resultaten van de herenschutters niet toereikend om deel te nemen aan de individuele finale MRF. Het MWK werd op zondag afgesloten met de prijsuitreiking, sluitingsceremonie en prima Noors banquet.
Afsluitend was het een zeer geslaagde MWK waarbij het voor Gertjan de laatste was. Helaas konden we niet wedijveren om de hoofdprijzen echter we hebben zeker bijgedragen aan het CISM motto “Friendship through Sport”!!!!!!!
Publicatiedatum: 03 september