Na Hein van der Made hield ook Pieter van der Peet een speech ter afscheid van Jan Joosen. Hieronder de nagenoeg gehele speech integraal overgenomen, de allerlaatste van Pieter tijdens een afscheidsreceptie.
“Hoewel ik niet de huidige commandant ben van de kapitein Jan Joosen, ben ik wel zijn Dienstvakoudste/korpscommandant. Aan mij dan ook de eer om vanuit deze rol het woord tot Jan te richten. Jan heeft immers zijn gehele loopbaan onderdeel uitgemaakt heeft van ons dienstvak en heeft ook bijna zijn gehele carrière gewerkt in ons mooie vakgebied.
(Hoe begon jouw contact met defensie? vogelvlucht)
Jan begon zijn loopbaan bij de Koninklijke Landmacht in oktober 1983. Hij kwam als Kort Verband Vrijwilliger op voor zijn opleiding in Ossendrecht. Met enkele bekende lichtingsgenoten zoals: Hans van Leeuwen, Ben Hoefsloot,
Max Sibbald, Roel Cuppen, Eric Hoek en Gerrit Hof.
Zijn 1e plaatsing was op de Saksen Weimarkazerne in Arnhem. Toen kon je nog zonder file heen en weer rijden naar Breda… (ik ben jaloers).
In deze periode wilde hij mee met de eenheid naar de Schiet-serie in Bergen. Zijn Cdt vond dat altijd mooie momenten om onderhoud te plegen op de kazerne. Jan wilde echter mee op oefening als trainer, zijn Cdt LO&Sportgroep wilde dat niet. Uiteindelijk ging Jan, op aandringen van de eenheidscommandant, wel mee. Hij kreeg echter wel de opdracht om ieder uur precies te noteren wat hij daar deed. Jaren later sprak zijn toenmalige Cdt LO&Sportgroep Jan aan om te zeggen dat hij gelijk had in die tijd en hijzelf niet. Gelukkig is dit tegenwoordig dé manier van werken bij de LO&Sport. Wij staan in dienste van de eenheid en zitten dicht op de eenheid om een goede fysieke trainer en mentale vormer te zijn.
Het werk als LO&Sportinstructeur beviel zo goed dat Jan besloot om beroepsmilitair te worden. Defensie wilde hem ook graag hebben, dus dat hielp.. Wel moest hij zijn rang en premie inleveren. Je begon weer helemaal opnieuw met de opleiding. De kreet ‘de Lerende Centraal’ kende men toen nog niet…..
Na jouw beroepsopleiding werd je weer geplaatst op de Saksen Weimarkazerne. Je was inmiddels met Desiree in Westervoort gaan wonen.
René de Jager vertelde een verhaal; uit jouw tijd bij de Saksen Weimar kazerne.
Finale Duitsland-Nederland: Oranje boven
René zou met alle collega’s van de Oranje Kazerne in 1988 naar München gaan als Nederland de finale zou bereiken. Puntje bij paaltje bleven alleen Emiel Klaassen en René over.
Op de donderdagavond, voor de finalewedstrijd van zaterdag, belden ze rond 23:00 uur Jan nog even uit bed of hij zin had om mee te gaan. En wat denk je! Vrijdagmorgen vroeg met z’n drieën op naar München. Overigens zonder kaartjes. Uiteindelijk een half uur voor de wedstrijd toch kaarten kunnen bemachtigen. De rest is geschiedenis.
De vervolgplaatsing in 1990 was qua ligging niet verkeerd. Dat werd namelijk de Oranje Kazerne, de plek waar wij vandaag jouw FLO-receptie houden. In deze periode werden jullie kinderen Joey en Dasia geboren en werd er een huis gekocht in Duiven.
Ook werd in die tijd een nieuwe eenheid opgericht: de Luchtmobiele Brigade. Het was een mooie tijd en soms ook echt pionieren. Er werd fysiek en mentaal veel van de Luchtmobiele militair verwacht. Ook was er veel vraag naar Werken Op Hoogte activiteiten. Jij mocht naar het Korps Commando Troepen om daar de klimopleidingen te volgen samen met William Frieling, Bert Wennekes en Ron Kaag. Jullie waren destijds de eerste Nederlandse Cordelet Vert en Nederlandse Cordelet Rouge (hoge klim-kwalificaties) bij de LO&Sportorganisatie.
Met deze kwalificaties kon je mooie dingen doen voor de brigade. Je hebt mooie herinneringen aan de oefening in Frankrijk. Het was onderdeel van een operationele verplaatsing. Er kwam 1 eenheid vanuit oostelijke en 1 vanuit westelijke richting een hoge brug. Op het laatste moment werden er uit een 4-tonner afdaallijnen naar beneden gegooid. De afdalingen van de militairen vonden vervolgens in een heel rap tempo plaats. De metalen afdaal-achten werden gloeiend heet.
In 1995 moest Jan vanuit de Brigade verkennen voor 50 jaar Bevrijdingsfeest. De staf had 4 plekken uitgekozen: Scheveningen, Slot Loevestein, Assen en Arnhem.. de G3 gaf hem hiervoor 1 dag de tijd om te verkennen. Dat lijkt een onmogelijke opgave. Jan kreeg echter een helikopter ter beschikking en vervoer vanaf de landingsplekken. Zo ontstond in zijn ogen de meest mooie demo in Arnhem waar heel snel het taptoe-terrein werd omgebouwd tot klim- en afdaal locatie rond de kerk van Arnhem. Met oprijdende 4-tonners ontstonden er binnen 3 minuten, na de laatste maten van de fanfare, 3 verschillende flitsende diagonaal afdalingen en 4 verschillen verticale klim- en afdaal- demo’s.
Het werk op de Oranjekazerne en jouw liefde en kennis voor het trainerschap zorgde er ook voor dat je in jouw periode 3x personal trainer werd van een generaal die zijn rode baret wilde halen.
Missie
In 1998 ging je op uitzending naar Cyprus, je stond eigenlijk voor Bosnië gepland, maar dat terzijde… Daar was jij de Adventurous Trainer. Jan gaf aan daar Nepalezen te hebben leren klimmen in het Rodos Gebergte. Toch niet gek voor een instructeur van zo’n plat landje zonder bergen… Ook hier was Jan de 1e sportinstructeur. Hij viel wel vaker met zijn neus in de boter als eerste…
Jan viel onder Brits commando. Je had veel materiaal en mogelijkheden. Powerboten, duikmateriaal, zeilboten, je kon er mooie bosloopjes doen en er was een mooie waterval in de buurt. In deze tijd heb je ook een zwarte huidskleur gekregen. Jullie kinderen waren tijdens jouw Cyprus uitzending nog vrij jong (rond 5 en 8 jaar).
LOSS en daarna weer.....
Na 12 jaar Lucht Mobiel, ja, ja 12 jaar dat is echt ongebruikelijk lang binnen defensie, ging Jan in 2002 als docent naar de LO&Sportschool. Hij hield zich daar bezig met de klimopleidingen van de collega sportinstructeurs maar was ook docent voor de Vak Technische Opleiding.
De Rouge-opleiding geven in Frankrijk is een opleiding die eruit springt. Jan heeft echter ook met Herold Dat de mountainbike-opleiding in Limburg verzorgd.
Jan was betrokken bij de organisatie en deed ook zaken buiten zijn functie om. Zo was hij lid van de MedezeggenschapsCommissie van de LO&Sportorganisatie. Ook was hij civiel docent bij de Nederlandse Tour- en Fiets Unie. Wat velen wellicht niet weten is dat Jan ook jaren een Personal Trainings-bedrijf heeft gehad. Jan is zijn gehele werkzame leven meer een trainer dan een instructeur geweest..
In 2006 werd hij Hoofd Instructeur/planner in…. jullie raden het al, Schaarsbergen. Ditmaal echter van korte duur want hij kon in 2007 cursusleider worden op de LO&Sportschool. In die periode heeft Nico Spierenburg hem benaderd of hij Stafadjudant zou willen worden. Dat wilde Jan wel. Voorwaardelijk was dan ook een Pelotonscommandanten-functie op de Koninklijke Militaire School in Weert. Aldus geschiedde
In 2011 ging je onverwacht als ContCo Adjudant naar Afghanistan, Kandahar voor de Politie Trainingsmissie 1. De Landmacht-adjudant gaf jou 24 uur de tijd om met een goede reden te komen om niet op uitzending te gaan. Helaas heb je hierdoor wel de diploma-uitreiking van de ALO van jouw zoon gemist.
Je was daar adjudant van een Luchtmacht kolonel. Jullie hadden een privé vliegtuig ter beschikking voor de Politie Trainingsmissie en vlogen veel naar Masar al Sharif. Je hebt daar vele ministers en ambassadeurs mogen ontvangen. Toen de kolonel en Jan zich aan het voorbereiden waren op de missie, liepen ze de toenmalige Commandant der Strijdkrachten (Generaal Peter van Uhm) tegen het lijf. Die vroeg aan de kolonel…. ‘ga je met hem mee? Dan zou ik alvast maar gaan trainen….’ In Kandahar heb je ongeveer 80 REM-ceremonies meegemaakt. Zeer indrukwekkende ceremonies waar de laatste eer werd bewezen aan collega’s die de hoogste prijs hebben betaald voor vrede en veiligheid. Tijdens jouw loopbaan zijn er helaas nog meer collega’s en vrienden overleden. Jos Leunissen, omgekomen in Afghanistan, was een vriend van jou. Mark Leijsen kwam ook om in Afghanistan om en kwam bij jou uit het dorp. Arno Budel overleed als gevolg van een klimongeval en William Frieling overleed heel onverwacht na een operatie aan zijn heup.
Heftige ervaringen, deze mensen hebben een plek in jouw hart. Laten we ze nooit vergeten……
Jan mocht zijn loopbaan bij de LO&Sportorganisatie afsluiten als Staf-adjudant, de adviseur onderofficier naast de Commandant. Jan heeft gediend met de kolonel Henk Stuut en de Overste Jan van den Dool.
Wat mij vooral bijstaat uit deze periode is het feit dat Jan zich hard heeft gemaakt dat onze collega’s ook recht kregen op de Landmacht-medaille. Uiteraard moesten ze dan wel aan de uren op oefening hebben voldaan. Jan zorgde ervoor dat dit met terugwerkende kracht geregeld kon worden voor het personeel. Hiermee werd het werk te velde van de LO&Sportinstructeur ook vanuit de Landmacht-leiding gewaardeerd. Ook hier kan je trots op zijn Jan! Tegenwoordig houden de systemen bij wanneer een collega in aanmerking komt voor een Landmacht-medaille. We worden nu dus altijd standaard meegenomen. Jij hebt daar een aandeel in gehad!
Als Stafadjudant kwam alles samen qua netwerk, kennis, vakmanschap van het Onderofficierskorps, tradities, het groener maken van de organisatie en werd er een start gemaakt met een Dienstvakmars.
Uitstap buiten de LO&Sportorgansatie:
Van Staf-adjudant werd Jan officier en vertrok Jan als trainer naar Trainings Geneeskunde en Trainings Fysiologie, de periode waar mijn gewaardeerde collega Hein van der Made over heeft gesproken.
Tip voor de commandant
Aandacht blijven geven aan vakmanschap/vakvrouwschap. Het zijn van een goede trainer is van belang om relevant te blijven.
Dit onderstreep ik volledig. Niet voor niets is vakmanschap een focus-gebied voor ons als organisatie.
Wat anderen nog over jou vertelden
Op de Oranjekazerne, de favoriete werkplek van Jan, werkten destijds 2 Jannen… Jan van den Dool als Cdt LO&Sportgroep en Jan Joosen. De Sportgroep kwam al gauw met bijnamen om de Jannen uit elkaar te houden. Jan van den Dool werd ‘ouwe Jan’ en Jan Joosen werd vanwege zijn gebruinde huid ‘mooie Jan’. Iets wat voor Jan van den Dool niet zo leuk was want Jan Joosen is een jaar ouder dan Jan van den Dool… maar dit terzijde…. Jan heeft het inmiddels verwerkt, gaf hij aan….
Zo waren mooie Jan en Niek van Gils jaren geleden in Noorwegen voor de jaarlijkse koudweertraining van de 11e Brigade. Niek: “Het was op een vrijdagmiddag en voor de hele Cie was de weekendbreak begonnen. Via, via, had Jan de week ervoor een uitnodiging gekregen om samen met mij privé een feestje te bezoeken. Alleen was het feest een km of 80 verwijderd van de kazerne waar ze gelegerd waren, dus we hadden een vervoersprobleem. Aangezien er een treinstation in het dorp zat, had Jan geopperd om met de trein te gaan. Zo zaten we daar als enige op het perron in ons burgertenue de vrieskou trotserend. Nu wil het geval dat 1 van ons het slimme idee had geopperd om van te voren bij de lokale supermarkt een plastic tas met voldoende blikken bier te halen zodat we in ieder geval in de trein wat te drinken hadden. Volgens het perronbord met daarop de vertrektijden van de trein zou hij rond 20.00 uur vertrekken. We waren mooi op tijd aangezien het 19.00 uur was. Met het verstrijken van de tijd ging er in rap tempo het nodige bier doorheen en zat de stemming er goed in. Maar om 20.10 uur was er nog steeds geen trein te bekennen en begon het speculeren. Waarschijnlijk sneeuwval en kou zou de vertraging hebben veroorzaakt, mist was ook een goede optie. Het zou in ieder geval niet liggen aan onze waarneming op het perronbord. Er stond duidelijk te lezen 20.00 uur. Toen de klok 21.00 sloeg, waren we het zat en stonden we al 2 uur op het perron, keken elkaar aan en gingen nog 1 keer op het bord kijken. De Noorse taal ontcijferend kwamen we erachter dat er blijkbaar een zomer- en winterregeling was en dat er in de maand januari toch echt een winterregeling van kracht was. Er reden die avond totaal geen treinen!! Wat een deceptie.
Teleurgesteld liepen we met een nagenoeg lege tas terug naar het dorp en kwamen op straat een aantal collega’s tegen. Binnen no-time stonden we in de lokale discotheek en was het al snel gezellig. Op een gegeven moment kwam Jan met 2 dames naar de groep toe. Waarvan 1 van de dames iets heel speciaals aan ons zou kunnen laten zien. Het kostte ons een drankje om dit te mogen aanschouwen. Met voldoende oefentoelage in het vooruitzicht hadden we dat er wel voor over en zagen we niet al te lang daarna hoe zij haar shirt omhoog deed…. en ons 2 navels op haar buik liet zien. Ik ben blij dat Jan aanwezig was en dit verhaal kan beamen…”
Tot slot ben ik nog iets anders over Jan te weten gekomen. Dat is namelijk zijn bijzondere talent voor taal.
Jan moest samen met Johan Sanders een Cordelet Rouge klimopleiding geven in Frankrijk.
Een Franse collega had moeite met Engels en deed hiervoor een cursus.
Johan gaf aan dat Engels toch erg op Frans lijkt.
Het voorbeeld dat Johan gaf was: Example en Example
Ja, zei Jan, of bijvoorbeeld: because en beaucoup….
Het talent beperkte zich niet allen tot de Engelse of Franse Taal..
Tijdens een verkenning voor een eindoefening in Duitsland zochten ze contact met een Duitse boswachter. Deze was onder de indruk van de mooie Meindl schoenen van beide militairen. Tijdens de verkenning was hier wat small-talk over…
Bij de uiteindelijke uitvoering van de eindoefening, weken later, hadden ze de boswachter nodig om een slagboom te openen. Jan herkende echter niet de boswachter..
Deze gaf echter bij Jan aan… Wir kennen einander, wir haben uns uber die shuhe unterhalten…..
Jan was stil en uit het veld geslagen.. later gaf hij bij zijn collega’s aan… die kerel gaf aan dat ik mijn schoenen slecht had onderhouden.
Er doet nog een verhaal de ronde over deze boswachter en Jan.. Het verhaal gaat dat Jan samen met Ton Wessel aanbelt bij de boswachter. De vrouw van de boswachter had haar neus gestoten en had een pleister op haar neus.
Jan zou op zijn beste Duits gevraagd hebben… Habe sie ihre nase gebumst?‘
Het ijs met de boswachter was gebroken….
Afronding
Jan ik ga afronden, Ik wil jou namens het Korps LO&Sport heel hartelijk danken voor alles wat jij voor ons hebt betekend!”
Publicatiedatum: 23 januari 2025
Onze supporters:
Video Fit for Action 2022: