De gebruikelijke methode: hieronder gebruiken we de slechts hier en daar wat ingekorte speech die de huidige Cdt TGTF Lkol Hein van der Made tot de afzwaaiende Kap Jan Joosen richtte in gebouw "de Landing", pal naast de sporthal van de LO&Sportgroep Oranjekazerne. De kazerne waar Jan langdurig werkzaam was. (Pieter van der Peet hield ook een speech, die lees je hier.)
“Tja Jan, lichting 83-6, je hebt het dik 41 jaar uit kunnen stellen maar we gaan nu dan toch echt aan je formele afscheid als militair beginnen. Ik heb mijn speech over jou genoemd “Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken.” Want die levenslust en energie is tekenend voor je. En als we een 360 feedback formulier zouden opvragen zal positiviteit bij iedereen ongetwijfeld terugkomen.
Wij kennen elkaar al een aantal jaren. Een jaar of 20 geleden bij de LO&S kwamen wij elkaar voor het eerst tegen, jij als HI/Planner bij de LO&SGP OK met Bert Wennekes als 3e in de hechte driehoek. Een tijd waar we goede herinneringen aan bewaren. Later troffen we elkaar weer in jouw rol van Stafadj, een functie waar je ons in de OnderCommandanten Vergadering (OCV) op jouw kenmerkende wijze regelmatig spiegelde en daarna werkten we samen bij het EC LO&S, waar je als trainingsdeskundige liet zien dat de combinatie van trainer en Leefstijlcoach (LSC) niet eng of zweverig hoeft te zijn. Je prikkelde me zelfs met de opmerking of de functie van C-TGTF niets voor mij zou zijn. Gek hoe het kan lopen want idd kwamen we elkaar bij TGTF weer tegen, jij nu als FieldLab Manager (FLM) bij de KMS.
.jpg/picture-200?_=163909aef58)
Carrière switch
Interessant is in 2015 de stap van Stafadjudant naar trainingsdeskundige. Een functie die hoort tot de LO&S maar die uitgevoerd wordt bij TGTF. Een functie die je altijd geambieerd had omdat je die beschouwt als het summum van vakmanschap en die helemaal bij je paste. Je kon hem invullen op de manier zoals je zelf wilde. Zo heb je de functie uitgebreid met leefstijlcoaching, waarvoor je wel eerst de opleiding hebt gevolgd. Een mooie civiele opleiding waar ze overigens af en toe wel even aan je moesten wennen als jij op jouw manier aan de gang ging met het begrip “eigenaarschap”. Een militair vult dat toch anders in. Het gaf je de mogelijkheid om het beste van 2 werelden te combineren: de trainer en de coach. Een combinatie die we tegenwoordig nog steeds terugzien in de gevraagde kwaliteiten van de functie van trainingsdeskundige. Dat heb je indertijd goed gezien. Samen met o.a. Pieter Helmhout pakte en kreeg je de ruimte om binnen defensie de ideeën over (Duurzaam Gezond Inzetbaar (DGI) en LSC te pitchen, te introduceren en ook uit te bouwen. Een mooie tijd met talloze voorlichtingen, pilots en individuele LSC trajecten tot aan de IGK, C-LAS en de CDS toe. Een mooie erkenning. Ook heb je belangrijke inzichten kunnen geven op welke wijze LSC is op te nemen in de defensie organisatie. Jouw ideeën over het belang van eenheidsbinding zijn eens te meer vandaag de dag waarheid gebleken. De inbedding van LSC is echt een uitdaging.
Geoliede machine
Naast de inhoudelijkheid van het werk als trainingsdeskundige staat je ook nog goed bij hoe prettig de samenwerking in het team van SMA was. Dat is het TGTF team waar de trainingsdeskundige deel van uitmaakt. Een samenwerking die als een geoliede machine verliep en nog steeds verloopt. De multidisciplinaire werkwijze vanuit sportgeneeskunde, fysiotherapie en trainingsleer leidt tot daadwerkelijke klachten reductie en toegepast onderzoek voor de eenheid en dat is toch waar het over gaat. Maar dat deze tijd verder ging dan alleen werk maar ook tot echte vriendschap heeft geleid blijkt oa wel uit de gezamenlijke tripjes buiten werktijd, oa samen met Bertil, Chris, Mark en Claudia (4 TGTF-collega’s, red.) de Marmotte op fietsen: mooie herinneringen, al was het ook gewoon vreselijk koud.
Field Lab Manager op de KMS
In 2019 kwam er een mooie kans om FLM te worden op de KMS, als opvolger van Andrea Jochems. Ik zal jullie niet vermoeien met de soms onnavolgbare personeelslogistieke hoepeltjes waar je doorheen moest, maar het gaf je de kans om terug te keren naar waar je ooit begonnen was: de KMS. En daarmee kon je al je verworven competenties als sportinstructeur, PC, Stafadj en trainingsdeskundige inzetten voor de doelgroep die je na aan het hart ligt: de Onderofficier. Bijkomend voordeel was ook de kortere reistijd en de bevordering naar kapitein. Wel is het er in die tijd helaas niet van gekomen om afscheid te nemen van de LO&S. Een omissie die we vandaag rechttrekken.
Je functie als FLM KMS is precies verlopen zoals je verwacht had: vanuit je eigen ervaring als PC wist je dat het moeilijk is om het aanleren van militaire taken te combineren met het in balans houden van de fysieke en mentale belasting en belastbaarheid. Zoals je zelf aangaf: “Hebben we 40 weken de tijd dan stoppen we er voor 42 weken in, hebben we 10 weken de tijd dan stoppen we er voor 12 weken in”. Ik vroeg je wel eens: ‘maar word je er soms dan niet wat moedeloos van’? Want naast deze uitdagingen had je ook wel te maken met de bureaucratie, de traagheid in het opschalen van innovaties en het vele ‘old school’ typ werk. Toch bleef je altijd positief en toen ik vroeg hoe je dat deed gaf je aan: ‘kijk naar het einddoel, bepaal je cirkel van invloed en ga gewoon aan de slag’. Het glas is bij jou altijd halfvol Jan en dat is, waarschijnlijk zonder dat je het weet, een inspirerend voorbeeld voor anderen.
En dat het werk je bij de KMS je goed af ging, bleek wel uit de vele complimenten, TB’s en gratificaties. Ga er maar aan staan: het monitoren van tot wel 12 SIVO opleidingspelotons, het verwerken van deze data en de vertaling ervan naar advies voor kaderleden en specialisten en het opzetten van een structuur waar specialisten op het gebied van Human Performance samenwerken, kost veel tijd en energie en zorgde voor een terechte waardering.
Kneiterhard
Wat jou zelf ook energie gaf, was de samenwerking in team fieldlabs. En zoals je oud-teamleider Anton Koteris me afgelopen week nog aangaf, dat was wederzijds. Ik quote Anton: “Wat ik van Jan zeer heb gewaardeerd, is zijn niet aflatende motivatie om het maximale uit zijn functie te halen ondanks herhaaldelijke fysieke ongemakken, vertraagde administratieve afwikkeling/soms onduidelijkheid rondom plaatsing en bevordering, een af en toe stroperige werkomgeving en veel administratieve werkzaamheden. Zowel fysiek als mentaal kneiterhard en altijd positief. Topper”. Mooi toch? Jij wist dit natuurlijk niet maar ik vond het wel mooi toen je vorige week vertelde met een warm gevoel terug te kijken op de samenwerking met Anton: Wel de koers aangeven, maar dan loslaten en steun aanbieden. Dat werkte goed bij jou.
Tja, en dan de toekomst. Wat gaat het jullie samen brengen: wellicht wat onzekerheid, zoeken naar nieuw evenwicht, opnieuw vinden van gezamenlijke interesses, maar nee hoor, niets van dit alles: vriendin Ingrid gaat gewoon nog aan het werk, 3 jaar volgens mij? en jij eigenlijk ook gewoon. Want je gaat meteen weer aan de slag voor 20 uur in de week als PC OPG, voor de oudgedienden: dat is de opvolger van de OLK. Dus eigenlijk verandert er niets. Eén ding verandert er wel, je hoeft niet perse meer alle dagen heel vroeg op, want het wordt een duobaan die je samen gaat doen met een goede collega.
Doelgroep geeft energie
Toen ik je vroeg wat je hiertoe motiveert, gaf je aan dat de doelgroep je zeer aanspreekt en ook het samen met een gemotiveerde groep instructeurs (6) aan de slag gaan met kpl’s in de leeftijd van 30-35 en vol ambitie, vind je mooi. Ook het kleinschalige met een relatief korte tijdspanne van 5 weken waarin je direct resultaat ziet van je werk geeft je energie. Mooi verhaal natuurlijk, maar het echte verhaal is natuurlijk: “van thuiszitten word je ook niet vrolijk”. En Ingrid, ik durf het bijna niet te vragen: jij dan ook niet denk ik? Zonder gekheid, deze 20 uur geeft je ook de mogelijkheden om ook de dingen te doen die je zeker zo belangrijk vind: de aandacht voor je kleinkinderen, golfen en natuurlijk het fietsen. En waarschijnlijk is er stiekem toch ook wel tijd om samen leuke dingen te ondernemen. En dat is volkomen verdiend. Want eerlijk is eerlijk, alle ballen in de lucht houden kun je niet alleen, dat hebben jullie echt samen gedaan. En je gaf aan dat je enorm trots op zowel Ingrid en Desiree bent, hoe jullie dit samen hebben gedaan, samen afspraken maken en nakomen. Daarvoor mag ik namens jou zowel Ingrid als Desiree bedanken voor hun support in de afgelopen 41 jaar. Ga er maar aan staan.
Twee bepalende momenten
Goed Jan, ik ga bijna afsluiten. Mijn laatste vraag aan jou was wat de meest bepalende momenten zijn geweest in je militaire carrière. Je noemde er toen twee.
Allereerst: de WOH crs, de klimcursus bij het KCT waar je naar toe werd gestuurd zonder enige voorbereiding en waar je terecht kwam in een omgeving met een zeer steile leercurve, misschien wel vergelijkbaar met de hoogste alpentoppen? Maar je fikste het en dit werd je specialisatie dat de weg opende naar vele andere specialisaties en die je maakte tot de vakman en wat de basis werd van je carrière.
Ten tweede, de verhuizing van Breda naar het oosten, het dorpje Westervoort waar je trouwde en waar jullie je 1e gezamenlijke woning kochten. Maar dit opende ook de weg tot plaatsingen bij LMB, een omgeving waar je je vak als trainer maximaal kon uitoefenen, waar iedereen dezelfde drive had en er ruimte was om daar te zijn waar de eenheid was. Deze 2 bepalende momenten hebben ervoor gezorgd dat je hebt kunnen dienen bij de 3 eenheden die ja na aan het hart liggen: de LO&S, LMB en TGTF.
Jan, al deze 41 jaren maakten je zoals je nu bent, een man die we ons zullen herinneren als een markante persoonlijkheid en enorm waarderen om je optimisme, gedrevenheid, vakmanschap en mensgerichtheid. Bij TGTF hebben we ervan genoten Jan, en daar wilden we graag nog een klein cadeautje voor geven. Bedankt en het ga je goed."
Publicatiedatum: 23 januari 2025
Onze supporters:
Video Fit for Action 2022: