ECO-CHALLENGE IN ZEELAND

Op 20 september schreef Gerard Machielse over zijn voorbereidingen op zijn marathondebuut, waarbij zijn keuze viel op misschien wel de zwaarste marathon die Nederland kent: de Zeeuwse Kustmarathon. Op 07 oktober was zijn vuurdoop en hieronder volgt zijn verslag waarvan de titel mede door het weer en de militaire achtergrond van Gerard een dubbele lading kreeg.

En dan is de dag aangebroken om de prestatie neer te zetten. Ik heb er lang naar toe geleefd en getraind. De dagen ervoor was ik voornamelijk bezig met het weer, maar dat werd met de dag slechter L. Windkracht 6 a 7, west tot zuidwest. En we moeten precies in de richting van het westen/zuidwesten. Daarbij gaat het 80% van die dag regenen, dus alle ingrediënten voor de “zwaarste” marathon van Nederland zijn aanwezig...

Slim lopen…
Het eerst gedeelte van de marathon ging sowieso rustig. Als er 1428 personen tegelijkertijd starten, dan is het in het begin aanschuiven. Ik heb me enorm verbaasd over de verschillende mensen die allemaal aan de start stonden opgesteld. Sommige aangekleed in wintertenue, een enkeling die op teenslippers gaat lopen en zelfs lopers van 70+. Al snel zit je in een groepje dat dezelfde snelheid loopt. Mijn idee was om tussen de 10,6 a 11 km/u gemiddeld te lopen en dat lukte tot de 30 km prima. Op de stormvloedkering en het strand konden we redelijk beschut lopen en het tempo vasthouden. Zo nu en dan de kop overnemen hoort er wel bij. Onderweg was er ondanks het slechte weer veel publiek. Dit stimuleert enorm en je moet uitkijken dat je het tempo uit enthousiasme niet gaat opschroeven.

Uitdagend Parcours
Het parcours was erg gevarieerd en uitdagend. Je start in het dorp Burgh-Haamstede, daarna door de bossen van Westenschouwen, enkele kilometers strand, gevold door de stormvloedkering om richting Noord-Beveland te lopen. Op de kering hadden we veel last van zijwind en regen. Enkele lopers hadden hun oren met watjes afgedicht om zand en water tegen te houden. Na de kering volgt het stuk over de Veerse Dam, gelukkig is deze goed te lopen maar hier begint de strijd om de wind te trotseren. Het gevolg was dat je meer kracht nodig had met als gevolg een stijging van 10 extra hartslagen per minuut. Daarna volgt 7 kilometer strand waarbij het opkomen van het water bezig was aan zijn laatste twee uur. Het mulle zand is killing en je bent continu op zoek naar de harde stukken, hierdoor ontkom je er niet aan dat je schoenen nat worden…

De laatste 16 km waren het zwaarst
De laatste 16 kilometer waren door de duinen, waarbij veel hoogteverschillen en trappen aanwezig waren. Het zwaarste stukje was net na Domburg, richting Westkapelle . Het was harder gaan waaien en mijn bovenbeentjes hadden het zwaar. Hierdoor is het gemiddelde gezakt en mijn doel om onder de 4 uur te finishen was niet meer haalbaar. Mijn uiteindelijke eindtijd is 4 uur en 5 minuten, waar ik heel tevreden over ben.

Volgend jaar weer!!
Het was een super ervaring. Ik ben heel gebleven en heb alleen last van mijn bovenbenen. Als ik volgend jaar fysiek toestemming krijg ga ik hem zeker nog een keer lopen. Nu met als doel om onder de 4 uur finishen.

Publicatiedatum: 12 oktober 2017