INFILTREREN BIJ DE VIJAND,
 INTEGREREN BIJ DE EENHEID

Leon van de Plas is al weer eventjes geplaatst op zijn nieuwe functie als LO&Sportinstructeur op de Legerplaats Ermelo, maar in zijn vorige functie in Havelte maakte hij deel uit van een bijzonder project om als dedicated sportinstructeur onderdeel uit te maken van ‘zijn’ eenheid 45 Painfbat. De redactie ondervroeg hem over deze ervaring.

Leon, je bent aangesteld als fysieke en mentale trainer van de eenheid. Hoe ziet een gemiddelde week er (op hoofdlijnen) uit?
De werktijden bleven hetzelfde als op de LO&Sportgroep. Op maandagochtend was altijd de compagniesloop. Voor het appèl van het 45e Painfbat RIOG liepen we dan vanuit het appèl van de LO&Sportgroep. Normaal gesproken stond ik dan achter de compagnie, nu stond ik er tussen.

Naast de kantoren van de 4-hoek had ik mijn eigen kantoor in het compagniesgebouw. Later kreeg ik nog gezelschap van de admeur. Vanuit het kantoor deed ik de voorbereidingen op LO&S lessen, was ik bezig met het FMOTP en ontving ik zo nu en dan iemand met een vraag. Ook sloot ik, daar waar kon en nodig, aan bij verschillende vergaderingen waar ik mijn bijdrage kon leveren als LO&S instructeur.

Ik hield contact met de LO&Sportgroep door iets ruimer voor een les langs te komen of langer te blijven, aan te sluiten bij de werkbespreking en uiteraard voor tussentijdse terugkoppelingen langs te gaan. Ook deed het mij goed dat er vanuit de LO&Sportgroep ook wel eens iemand langs kwam. Laat ik er maar vanuit gaan dat dit geen controle was, maar interesse J.  

Vaker dan “normaal” ging ik mee naar oefeningen, activiteiten en ondersteuningen. Aangezien het na mijn plaatsing steeds drukker en drukker werd met ondersteuningen in het land, gebeurde dit ook regelmatig. Later meer over de activiteiten die ik daar deed.  

Hoe vond je het persoonlijk, om niet meer in je vertrouwde omgeving en je eigen sportcollega’s te zitten en een andersoortige invulling van je functie te vervullen?
Uiteraard was het begin wel even “spannend”. Aangezien ik al een goede band had met de eenheid was er al snel een nieuwe vertrouwde omgeving. De pauzes waar je altijd met alle sportinstructeurs bij elkaar kwam, was er natuurlijk niet meer. Toch had ik genoeg aanspraak in de gangen, de PC’en houden natuurlijk ook wel van een praatje.

Het was ook voor de compagnie wennen om een LO&Sportinstructeur de hele week in het gebouw te hebben. Mijn ervaring was dat iedereen er positief in stond en daarom had ik al snel een goed gevoel bij de plaatsing.

Wat zijn (grof geschat) de tussentijdse resultaten? Gaan er meer militairen bewegen, zijn ze beter getraind, enz.
Over de gehele periode gezien heeft de pilot niet alle resultaten gekregen die ik had verwacht en gehoopt. Echter de 4-hoek van de compagnie, en zeker ik zelf, kijken er nog steeds positief op terug.

In het begin kon ik structurele verbetering in continuïteit aantonen. Ook werd er gewerkt met een dynamisch rooster en vond ik betere aansluiting bij de verschillende eenheden uit de compagnie. Maar ook bij individuen uit de compagnie.

Zowel bij de LO&Sportgroep als bij de eenheid werd de werkdruk hoger tegen het einde van de pilot. De gevolgen waren dat de meeste veranderingen weer terug vielen in het “oude” werken. Het werken zonder LO&Sportinstructeur en met vele andere werkzaamheden die prioriteit kregen. Uiteindelijk heeft C-LO&Sportgroep JPK besloten om de pilot iets eerder te stoppen. We hadden genoeg informatie voor een adviesrapport.

Je bent sgt sportinstructeur in je allereerste functietermijn. Vind je jezelf al ervaren genoeg om deze functie uit te voeren, die veel meer inhoudt dan slechts lesgeven?
Ik was bewust van de taken en verantwoordelijkheden die op mij af zouden komen. Ook van het feit dat ik nog niet veel dienstjaren heb. Echter, ik vond wel dat ik over de juiste competenties en drive beschikte. Ook ben ik blij dat ik dit vertrouwen van het MT kreeg. Uiteraard heb ik dingen uit moeten proberen en heb ik nog veel extra geleerd op het gebied van communiceren, plannen & organiseren, flexibel zijn en ook beïnvloeden. Maar vooral over hoe de compagnie van binnen te werk gaat, wat daar allemaal bij komt kijken en dit ook op verschillende vlakken heb mogen ervaren.

In de jaren 1995 tot 2000 hebben Wiliam Frieling en Klaas de Jong dit project ook opgestart. Uiteindelijk met een negatieve uitkomst. Het bleek dat de sportinstructeur in de praktijk 70% van zijn tijd besteedde aan HID zaken zoals munitie rijden, geblesseerden bezighouden en overige taken. Hoe zijn jouw persoonlijke ervaringen op dit gebied?
Dit heb ik zeker niet ervaren. De taken en verantwoordelijkheden waren wel meer dan op de LO&Sportgroep. Ik heb welgeteld 1 keer geholpen met het uitladen van KL1, dat was toen ik zelf mee deed tijdens een OVG oefening en graag wilde eten. Verder ben ik vooral druk geweest met ‘ sportzaken ‘. Een aantal andere nieuwe taken waren bijvoorbeeld:

-      Het voorbereiden en begeleiden van sportmomenten op oefening, zowel training als ontspanning;
-      Het ondersteunen bij een WOH activiteit bij FC Groningen;
-      Het ondersteunen met een sportactiviteit tijdens een static show voor het werven van collega’s;
-      Het voorbereiden en uitvoeren van een alternatieve FIT;
-      Het voorbereiden en uitvoeren van DetCo taak tijdens de Nijmeegse Vierdaagse;
-      Het (onbewust) beïnvloeden van verschillende militairen door in gesprek te gaan over sport, voeding en lifestyle. 

Tot slot
Ik kijk terug op een plezierige, dynamische en leerzame periode. Een plaatsing binnen de compagnie was een unieke kans om te zien welke meerwaarde het had ten opzichte van het reguliere functioneren op de Lichamelijke Oefening & Sportgroep (LO&Sportgroep). Ik ben de collega’s van de LO&Sportgroep dan ook dankbaar voor deze kans. Ik wil de ‘Bravo Leeuwen Compagnie’ bedanken voor de gastvrijheid en openheid waarmee ik ontvangen ben. En uiteraard leuk dat er vanuit de redactie al vroeg in het traject interesse was voor een interview.

Publicatiedatum: 24 juni 2020