ONTSTAAN EN TELEOORGANG VAN 'IMPULS'
Door: Hans Wedel

Door de redactie van Fitforaction is mij gevraagd, ter gelegenheid van het gedigitaliseerd publiceren van alle exemplaren van Impuls, iets te willen vertellen over het ontstaan en de teloorgang van dit blad.
Op voorhand stel ik dat ik moet putten uit mijn geheugen, over wat ca. 43 jaar geleden plaats had. Ik doe dat heel graag en met groot respect voor hen die dit ter hand nemen. Mocht ik hier of daar de plank misslaan: het zij mij vergeven.

In 1973 was schrijver dezes toegevoegd aan Karel de Wijk en werkzaam op het COKL. Karel was hoofd van de sectie en Rolf Schoonderwoerd toen Garnizoens LO/Sportofficier Den Haag. Deze situatie veranderde in 1974 al: ik werd  Hoofd LO/Sportgroep Alexander/Frederikkazerne en Rolf werd rayon LO/Sportofficier Holland. Laten we in het vervolg van die functies uitgaan.

Rolf en ik spraken nogal eens over de vracht aan kennis en de enorme inventiviteit die t.a.v. trainingsvormen, aanbiedingsvormen, etc.  bij onze collega’s in het land aanwezig waren. Meerdere malen waren wij hiervan getuige. Hoe zou je die kennis kunnen delen was de vraag? Het antwoord lag voor de hand:  een LO/Sport bulletin, gericht op vaktechnische informatie.

Rolf stapte met dit idee naar Karel de Wijk en die was onmiddellijk razend enthousiast. Zo ontstond een vakblad voor het LO/Sportpersoneel in brede zin. Karel werd voorzitter, Rolf en ik redactielid.  Ik val nu maar direct met de deur in huis: we maakten hierbij een cruciale fout die ons later zou op breken. Het werd door deze redactionele bezetting te veel een ‘Haags’ gebeuren; we hadden de redactie breder moeten opzetten, met redactieleden die de regio’s vertegenwoordigden. Ik weet niet hoe dit nu ligt, wij hebben onderschat dat er toch wel een zekere weerzin bestond tegen het Haagse, zeker in de daarop volgende jaren toen het personeelsbeleid gestalte kreeg (ik kom daar nog op terug).

Nu maar gelijk door naar de tweede omissie. We gingen met een vaktechnisch blad voorbij aan het wel-en-wee van het LO&Sportpersoneel. Een vaste rubriek over persoonlijke zaken en groepsprestaties ontbrak. Wat dat betreft had de redactie van De Zandloper het beter voor elkaar, alhoewel daarin wel wat meer vaktechnische artikelen hadden kunnen staan. Met de wijsheid van nu concludeer ik dat een combi van beide bladen ideaal zou zijn geweest. Voor Impuls stroomden de eerste jaren de artikelen binnen, we produceerden zelfs een Impuls van 60 pagina’s, bijna een boek. In 1974 ging Karel de Wijk met FLO en werd opgevolgd door Luc van der Wee. Luc was een heel ander mens, hield niet van franje en ging kaarsrecht op zijn doel af. Hij heeft zeer, zeer veel voor de organisatie betekend, met name voor de carrièregang van de onderofficieren in de LO/Sport. Wij, als redactie, hadden de indruk dat hij het voorzitterschap schoorvoetend van Karel overnam.

In de loop van de daarop volgende jaren werd de toestroom van inzendingen geleidelijk aan minder. Dat had m.i. drie redenen:
1e De meeste artikelen kwamen van de hand van de beroeps collega’s. En als iemand een artikel had geschreven, dan was een ander aan de beurt. Die opvatting hoorden wij nogal eens; van de dienstplichtigen viel niet al te veel te verwachten.  
2e Doordat het personeelsbeleid gestalte kreeg, ontstond er veel onrust onder de collega’s. Bij de officieren was er een tweedeling, n.l. zij die de akte MO-P hadden behaald (op rijkskosten) en de 8-maanders. De laatsten waren slechts opgeleid aan de SMLO en hadden geen uitzicht meer op bevordering tenzij ze de LO/Sport zouden verlaten. Bij de onderofficieren was er een selectie van toepassing, het gebeurde wel dat van de 20 kandidaten er 14 moesten afvallen. Samenvattend: men had wel wat anders aan het hoofd dan een artikel voor Impuls.
3e Dit is een wat minder fraaie optekening, maar ik kan en wil er niet omheen. Er waren enkele collega’s als trainer/coach werkzaam op (inter)nationaal top niveau. Zij hadden vele Impulsen kunnen vullen met artikelen over fysieke en technische training, over aanbiedingsvormen, relatie coach-sporter, blessures, noem maar op. Ik schrijf het nu nog met enige bitterheid op: er kwam van die kant niets, geen letter, het was mogelijk niet interessant genoeg. In zekere zin waren enkelen m.i. wel schatplichtig (denk aan de door Defensie gefinancierde HALO opleiding). En zo kon het gebeuren, dat het vullen van Impuls steeds moeilijker werd. Een dieptepunt was het voorstel de regio’s te verplichten artikelen in te zenden. Vanzelfsprekend werkt zo iets niet. Luc van der Wee zag de aftakeling en greep zijn kans: hij trok de stekker er uit.

Einde van een illusie, einde van Impuls.

Naschrift van de redactie: alle 20 edities van Impuls zijn inmiddels gedigitaliseerd en kun je op onze website (nogmaals) lezen als je hier klikt.

Publicatiedatum: 18 oktober 2016