INTRODUCTIE NIEUWE SUPPORTER:
BREAK SCHERMCLINICS / RUUD MAKARAWUNG

Door: Wil Maaswinkel

"Mijn passie is schermen"

Ruud, een aantal LO&Sport vrienden kennen je gewoonweg nog niet. Hoe heeft jouw militaire loopbaan eruit gezien?

Mijn vader heeft mij, van huisuit, alle studiemogelijkheden aangereikt om mij een goede toekomst te geven. Van zeevaartschool tot een carrière bij de douane. Ik wist niet wat ik wilde, maar ik ben altijd al erg eigenwijs geweest en had deze adviezen ‘niet nodig’. Op een gegeven moment wist ik wat ik wel wilde; werken binnen de sport. Het vadergeduld was inmiddels opgeraakt en hij raadde mij aan om dan maar een sportcarrière binnen Defensie te proberen. In mijn zoektocht naar de mogelijkheden, bleek dat ik eerst naar de KMS moest. Zo geschiedde, van 1970 – 1973 heb ik de KMS gevolgd. In die periode maakte ik kennis met Lt. LO&S Ruud Kuitems en ik kwam veel op het sportbureau daar. Ik keek op naar de sportinstructeurs en assisteerde graag bij sportlessen. In mijn jeugd sportte ik al veel. In Rotterdam was ik lid van de Omni sportvereniging waar ik vooral balsporten beoefende, maar ook atletiek, boksen en schermen. Op de KMS assisteerde ik de scherminstructeur Frank Monfils en o.l.v. adjudant Verstappen werden schermlessen verzorgd. LO&S sgt Hut heb ik in die periode al geassisteerd met sportlessen. Eén ding was duidelijk; ik zou sportinstructeur worden!

De KMS opleiding zelf vond ik tegenvallen. Ik vond de sfeer vooral kinderachtig, maar mijn doel heiligde de middelen, dus rondde ik de KMS.

Ik werd na de KMS, als groepscommandant geplaatst bij 109 Veldartillerie in Havelte bij Honest John. Natuurlijk was ik ook weer veel te vinden bij het sportbureau. In deze tijd maakte ik kennis met Joop Jansen, Jan Piepers (korfbal), Bert Klop (5-kamp) én met Lt. Maaswinkel de sportofficier. Helaas werd ik geplaagd door het nieuws dat ik 2 jaar een parate functie moest draaien voordat ik naar de SMLO kon. Dat was even een tegenvaller! Ik trok de stoute schoenen aan en schreef na 1 jaar bij 109 mijn rekest.
De selectiedagen in Hooghalen waren al een ervaring op zich. Ik maakte kennis met Majoor Hoedelmans die mijn toekomst wel even zou bepalen. De fysieke selectie ging goed. Maar in het finale gesprek met Hoedelmans, klapte ik dicht. Ik begon te raaskallen en had geen goed antwoord op de vraag wat te doen als je als oude adjudant niet meer mee kan komen. Hoedelmans stuurde me weg! Ik had het verknald! Ik heb alles uit de kast gehaald om Hoedelmans alsnog te kunnen overtuigen, maar hij liet mij zweten en in mijn sop gaarkoken…

Terug bij 109 gingen we op oefening. Nu stond ik erom bekend soms niet zoveel geduld te hebben. Tijdens de oefening heb ik, op mijn manier, een dienstplichtige uit z’n slaapzak gehaald. Het langharige stuk tuig stond direct voor mij in de bokshouding en ‘plotseling’ lag hij in de brandnetels. Bij aankomst op de kazerne stond op het mededelingenbord: “wmr Makarawung, rapport afd. commandant”. In mijn hoofd had ik al bedacht dat ik waarschijnlijk naar het Depot voor Discipline in Nieuwer Sluis kon. Ik meldde mij, in DT, bij Lkol Van de Berg. Tergend langzaam begon hij een brief voor te lezen: wmr Makarawung meldt zich op 6 september… in Hooghalen voor de opleiding SMLO. YES! Die overste heb ik door elkaar geschud en geknuffeld van blijdschap. Ik liep zijn kantoor uit en daar stond een haag van collega’s voor mij. Iedereen wist het al maar had het geheim gehouden!

Oké, vanaf dat moment begon jouw carrière bij de LO&Sport. Wat zijn je herinneringen daaraan?

Ik heb een geweldige periode in Hooghalen beleefd. Hans Westerhof was klassenmentor; ik had me geen betere kunnen wensen. Met zijn geweldige energie wist Hans ons sporthart iedere dag weer te raken! Daarnaast bestond het instructeurs team uit Jan Kasper, een geweldige didacticus, Frits Oldenburger, de organisatie meester en de enthousiaste kerels Ter Haar en Polman.

Na mijn SLMO startte ik op de Kromhoutkazerne bij het OCTD. Een leuke sportgroep met Sjaak de Vries als de sportbaas. Andere collega’s van de sportgroep in die tijd waren o.a. Jaap de Vreede, Hans van Leeuwen, Fred de Ruijter en Ernst van Sonsbeek. Het was een heerlijke tijd met veel doorstroming van fantastische, markante dienstplichtige kerels. Ik werd in die jaren plaatsvervanger van Ad van Willigen voor de LO-lessen op het Depot voor Discipline in Nieuwersluis. Les geven aan deze ‘boefjes’, zoals roeien in B2 sloepen, was een heel bijzondere ervaring. Op enig moment werd ik door kap Kuitems (jazeker), overgeplaatst naar het OCC op de Bernardkazerne in Amersfoort. Dit was een goeie zet! Hoewel, mijn reputatie als ‘moeilijke’ jongen was mij vooruitgesneld. Ik meldde mij bij adj. Chris Drent en zijn eerste woorden waren dat hij mij alle hoeken zou laten zien als ik mij niet zou gedragen. Dat was in ieder geval duidelijk, maar hij was natuurlijk eenzijdig geïnformeerd…

Daarna kwam de selectie sm/owi LO&S. De opleiding, inmiddels het OCLO, startte in Ossendrecht.

Alles bij elkaar heb ik zo’n 8 tot 9 jaar een mooie tijd gehad en met veel plezier LO&sport lessen gegeven.

In 1985 werd ik als C-LO&Sportgroep geplaatst bij 106 Vbd bataljon in Ede. Wederom een prima tijd gehad met André Wijnberger. We kregen veel vrijheid om tijdens oefeningen in Duitsland de sportprogramma’s te verzorgen. We organiseerden in die tijd ook regelmatig een Parcours Militair en namen beide deel aan wedstrijden van de Moderne Vijfkamp met Michel van Meurs.

In 1991 volgde overplaatsing naar de Harskamp. In 1993 werd het besluit genomen dat op de Harskamp de opleidingen voor uitzendingen naar Szcrebnica werden verzorgd. De sportgroep groeide uit van 4 naar 18 instructeurs. Samen met Herman Woesthuis was het vooral hollen en stilstaan om de sportroosters rond te krijgen. De eindoefeningen in de Eifel waren wel echt een feest waar we als sportbureau altijd naar uitkeken.

Inmiddels was ik in 1992 gestart met mijn studie Marketing en Public Relations. Daar werd mijn belangstelling gewekt om de communicatie van de LO&Sport organisatie vorm te gaan geven. De Zandloper is in 1994 een feit geworden!

Dat was toch ook de periode dat je dienst verliet?

Jazeker! Privé overwegingen waren de hoofdreden, maar ook de onzekerheid van de reorganisatie heeft aan deze overweging ten grondslag gelegen. Bovendien was besloten dat ook LO&Sport instructeurs naar Bosnië uitgezonden zouden worden. Dit wakkerde mijn nieuwsgierigheid naar de burgermaatschappij ook aan. Blakend van zelfvertrouwen besloot ik de sprong te wagen…

En? Was het een vrije val?

Tja, daar sta je dan…één ding was zeker: positiviteit, volhouden en er 100% voor gaan waren de sleutels tot succes. In die begin jaren maakte ik uren van 60 tot 80 uur per week. Ik volgde daarnaast diverse opleidingen in NLP, marketing en sales, master entrepreneur bij Open Circles Academy.

In die periode heb ik verschillende bedrijven gehad zoals Break (evenementen bureau), Remarkable en Foon Factory (telemarketing) en Demero (detacherings- en uitzendbureau).

De detachering doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds met Kompas BV. En met Break Schermclinics, geef ik schermclinics aan bedrijven, studentendisputen, vrijgezellenclubs, enz.

De rode draad uit mij burger carrière is dat ik bij mijn initiatieven altijd heb gezocht naar de juiste mensen met de juiste kennis. Mijn kracht ligt namelijk niet in het hebben van inhoudelijke kennis. Waar ik, in al mijn bescheidenheid, wel goed in ben is de snelle marktanalyse, het vormen van een creatieve visie, focus houden en doorzetten. Ik zet bedreigingen om in kansen, maak mensen enthousiast voor mijn ideeën en coach de mensen die voor/met mij werken.

Mijn opleiding en ervaringen van Defensie hebben zeker een waardevolle basis gelegd voor mijn carrière in de burgermaatschappij. De waarden zoals afspraak is afspraak, tijd is tijd en bedreigingen omzetten in kansen is wat we allemaal als militair hebben geleerd, toch?!

Ik hoop tegen het einde van dit jaar een stapje verder terug te kunnen doen. Eigenlijk wil ik alleen nog verder met Break Schermclinics. Zodat ik eindelijk meer tijd voor mijn gezin kan gaan maken!

Dat is een mooie brug naar je passie: Schermen. Hoe heb je ooit kennisgemaakt met schermsport?

Als 12-jarige jongen heb ik mijn eerste schermlessen gekregen van Wim de Wijn, sportinstructeur van de mariniers in Rotterdam. Iedere zaterdag ging ik naar zijn Omnisportvereniging in Schiebroek. Naast De Wijn, heb ik badmintonlessen gehad van Schlaepfler en bokslessen van Hazebroek. Mijn eerste schermwedstrijden waren bij het assaut van de KOOS. En als 16-jarige gaf ik mijn eerste schermlessen, voor 2,50 gulden per les!

Maar naast schermen deed ik nog veel andere sporten en behaalde ik verschillende opleidingen zoals sportleider bij NSF, volleybaltrainer bij Nevobo, maar ook voor voetbal en atletiek volgde ik cursussen.

Op de KMS viel ik al gauw op bij de schermmeester aoo Verstappen en mocht ik de KMS met schermen vertegenwoordigen in wedstrijden tegen KMA, KIM , NPA en de Brandweeracademie. Ook deed ik mee aan de wedstrijden van de Koninklijke Onderofficiers schermbond, nu KMSV, en viel altijd wel in de prijzen en ging naar huis met de titel ‘kampioen op drie wapens’.

In 1978 ben ik, civiel, gestart met de opleiding Schermassistent A bij maître Visser in Amsterdam. Daarna haalde ik mijn licenties B en C bij maîtres Vandervoodt en Van Oeveren. Ook ben ik in de periode van 1980 tot en met 1992 veel in Budapest geweest om internationale schermkennis op te doen door trainingen te volgen. Overigens, iedere keer als ik dan terugkwam uit Budapest, werd ik door de MIVD gedebrieft. Ze waren dol op mijn foto’s en met name die van militaire kolonnes en de grensovergangen.

Als vaste deelnemer van het nationale team en het militaire team heb aan ik tal van internationale wedstrijden mogen deelnemen. Met mijn schermvrienden Cas Haertlein, Gerard Burema, Wim Speth en Oscar Kardolus mochten wij vaak ‘Pays Bas’ vertegenwoordigen. We zijn overal geweest; Noorwegen, Zwitserland, Italië, Portugal, Tunesië, etc.

Als onafhankelijk schermer, ik was geen lid van een schermvereniging, werd ik regelmatig als ‘huurling’ gevraagd voor nationale vertegenwoordigingen in internationale wedstrijden.

Mijn eerste finale plaats op een NK haalde ik in 1979. Dat werd in de jaren daarna vaste prik waarbij ik meerdere malen Nederlands kampioen ben geworden met ons Kardolus team. Mijn beste prestatie was de 5 de plaats op de CISM wedstrijden in 1986. Ad Mol en Cock Peeks waren in die tijd maîtres van de militaire ploeg. Een van de mooiste herinneringen is wel mijn kampioenschap in Israël. Terug op Schiphol gingen we direct naar studio in Hilversum waar we een interview hadden met Ruud ter Weijden voor Sport in Beeld. Het waren mooie tijden!

Wat heeft het schermen je gebracht?

In het schermen heb ik de passie van mijn leven gevonden. Ik heb zoveel mooie momenten beleefd als wedstrijdschermer, als bondscoach op sabel en als trainer/coach voor jeugd en 19+. Dit geldt overigens ook voor die wedstrijden waarbij schermen een onderdeel is van de Moderne Vijfkamp.

Mijn leerlingen hebben vele prijzen behaald op dames degen, heren sabel, jeugd, militair. Het maakte niet uit; mijn passie wilde ik met iedereen delen die dit maar wilde. Schermen is de mooiste sport; het is als fysiek schaken. Het vraagt inzicht, techniek, strategie en creativiteit.

Wat doe je nu nog met schermen?

Schermen maakt mij nog steeds blij en als ambassadeur van deze sport ben ik er veel mee bezig. Met Break Schermclinic probeer ik mijn passie aan veel mensen over te dragen. De clinics geef ik aan teams van bedrijven, vrijgezellenfeesten, scholen, studentenverenigingen, etc. Het maakt mij niet uit; van 5 tot 100 personen, jong of oud, in een sporthal, het bos, of het strand, het lukt mij om iedereen in anderhalf uur een echt duel te laten schermen. Op mijn www.break.nl lees je recensies van deelnemers dat blijheid in het lesgeven nooit verleerd. Ik word er gelukkig van als mijn passie overgaat tot beleving bij de deelnemers.

En dan tot slot, wat wil je nog meegeven?

Nabeschouwend ben ik erg blij geweest met hetgeen op mijn pad is gekomen. Keerzijde is dat het gezin daar offers voor moest brengen. Achteraf besef je dat je meest dierbaren je echtgenote en je kinderen zijn. Ben nu de trotse gezonde vader van 6 lieve gezonde kinderen, die gelukkig ook allen universitaire opleidingen + hebben afgerond, waarvan 1 toch de KMA en is nu Tlnt bij Kon. Luchtmacht. Mijn huidige lieve echtgenote Kamla Johannesma is ex-KMA kapitein en ex-Nederlands degenkampioen! Ondanks mijn egocentrische periodes ben ik nu de nestor van een hechte warme ‘Maka club’, Kamla, Yvette, Dennis, Roos, Merel, Ruben en Sjoerd. Hoeveel geluk kan een man meer hebben in zijn leven!

Schermen binnen Defensie.

In het kader van alle bezuinigingen vind ik het natuurlijk erg jammer dat het schermen als militaire sport is verdwenen. Naast het historische militaire karakter hoort deze hoffelijke sport in de opleiding van beroepsofficier. Het schermdenken is terug te vinden in het creëren van mogelijkheden, zoals ik eerder vermeldde. Natuurlijk kan Defensie , met name de LO en Sport organisatie altijd een beroep doen op deze Maître d’Escrime!!

Oud collega’s.

Regelmatig heb ik het voornemen gehad om de jaarlijkse LO&Sportdag te bezoeken. In de hoop oude collega’s weer eens te spreken en benieuwd hoe het met ze gaat. Op facebook volg ik met belangstelling oud collega’s en spreek ik nog met André Wijnberger, Loet Baard en sinds kort weer gesprekjes met Wil Maaswinkel. Ik word er wel nog steeds blij van.

Het gaat zo snel voorbij al die LO&Sport generaties. En we hebben allemaal zoveel gemeen: anderen ‘besmetten’ met enthousiasme en gezonde levensstijl, staan voor wie je bent en verder zijn we gewoon gouden kerels!!

Hoop in september weer een paar gouden ouwe te ontmoeten! En natuurlijk ook eens kennis te maken met huidige LO&S mannen!

Publicatiedatum: 26 juni 2019