Recent lazen we op deze website over de postume uitreiking van de ere-onderscheiding aan Rikus van Westering. Een Indo, en dat is binnen Defensie een niet weg te denken belangrijke groep collega’s. De slagkracht van  defensie wordt ook versterkt door een grote groep collega’s die hun roots op de Molukken hebben, en daarvan hebben we er momenteel zelfs drie in onze gelederen. En enige tijd geleden kwam oud-collega Jozef Latumahina op de vrijdag flexwerken in gebouw Y, en was het altijd extra gezellig.
Het leven van een hoofdredacteur is ondoorgrondelijk. Na het vaste ritueel van het kijken van de zondagse voetbalwedstrijden in Studio Sport, waarvan het altijd genieten is van de exotische voetballers, doe ik de afwas en denk ineens om onverklaarbare reden aan Simon Tahamata (in mijn latere jeugd o.a. spelend voor Ajax, Feyenoord en het Nederlands Elftal, foto) en dan is het slechts een kleine stap in het brein om te beseffen dat het best uniek is dat wij drie collega’s hebben met Molukse roots. En met Jozef had ik vanaf mijn intrede bij LO&Sport van meet af aan een sterke band.
Omdat de ontknopingen in de Eredivisie, KNVB-beker en Europese competities naderen, vraag ik mij af hoe onze Molukse mannen zelf vroeger tegen een balletje trapten.

Thijs Tuhusula (logistiek medewerker Kootkazerne Garderen)
“Ik weleens met Simon Tahamata (in het Molukse elftal) op ’t veld gespeeld. Ik heb ook met hem in de zaal gespeeld ( zie foto).
Vwb mijn kwaliteiten: ik was best snel en technisch. Wat mij nog is bijgebleven, was mijn eerste wedstrijd (met SC Amersfoort) in de Eerste Divisie tegen Heerenveen in het Abe Lenstra stadion voor 8000 man. Je weet niet wat je ziet.
Er zouden nog best wat wedstrijden volgen in de Eerste Divisie. Na de periode SC Amersfoort, ben ik bij Lunteren – daarmee ben ik een paar keer kampioen geworden - gaan voetballen met als één van de hoogtepunten een wedstrijd tegen Barcelona in 1988, toen o.l.v. Johan Cruijff!!
Met Roy heb ik ook nog samen gespeeld, we waren een sterk koppel in de zaal.”

Roy Tamaela (logistiek medewerker LO&Sportschool/Staf Amersfoort)
“Als zesjarige ben ik lid geworden van de plaatselijke voetbalvereniging in Barneveld (V.V.B.). Al gauw zat ik in het hoogste elftal van de jeugdelftallen. ( Voorheen pupillen, aspiranten en later C-, B- en A-elftallen.) Ik kon wel aardig goed voetballen, maar dat zit waarschijnlijk in de genen, de broers van mijn moeder hebben op heel aardig niveau gesport. Eén heeft eredivisie gevolleybald en twee anderen hebben als semi-prof gevoetbald. (Waaronder Thijs.)
Als ik voetbalde, deed ik alles op techniek en inzicht, want dat waren mijn sterke punten. Nam ook bijna nooit een sliding, was ook altijd degene die meestal met een schoon broekje het veld afkwam. (Ha,… ha,…)
Ik heb niet echt op een hoog niveau gevoetbald (overgangsklasse ), was altijd mijn cluppie trouw gebleven en dat vond ik ook prima zo. (Roy was ook in beeld bij semi-profclub SC Amersfoort, red.)

Misschien wel een leuke anekdote: Als 14-jarig jochie zat ik in de voorselectie van jeugdplan Nederland tot 15 jaar. (Ik weet niet hoe het tegenwoordig heet.) Op die bewuste avond zou ik samen met mijn toenmalige elftalleider richting Zeist gaan, vraagt hij toen we de parkeerplaats afreden: ‘heb jij je paspoort bij je?’ Ik zei tegen hem: ‘dat heb ik niet…!!!’ Hij dacht eerst dat ik een geintje maakte, maar ik had die echt niet.  Uiteindelijk is alles niet doorgegaan.
(Het geen paspoort hebben, had te maken met dat onze ouders stateloos werden toen ze met de boot hier naar Nederland kwamen.)
Thuis terug gekomen, wilde mijn vader het Nederlandse paspoort aanvragen, maar dat wilde ik niet, omdat ik anders de dienstplicht moest vervullen en daar had ik geen zin in. Uiteindelijk, jaren later, waar ben ik terecht gekomen……….!?!? Juist bij Defensie, waar ik een leuke baan heb bij de LO&Sportorganisatie.”

“De Argentijnen hadden Diego Armando Maradona, de Brazilianen hadden Edson Arantes do Nascimento, de Nederlanders hadden Hendrik Johannes Cruijff en de Molukkers, wij hadden Simon Melkianus Tahamata.
Voor mij was hij de Molukse Maradona. Wanneer Oom Simon de bal had, dan zat ik gekluisterd aan de buis, kijkend naar zijn bewegingen en vooral zijn techniek. Dit nam ik dan ook mee naar het voetbalveld om te oefenen. Helaas was dit in zijn 010 periode, maar dat neem ik Oom Simon voor lief. Wat ik mij ook kon herinneren, was dat hij Puma voetbal schoenen droeg. Dan kan je wel raden welke voetbal schoenen ik altijd droeg.
Ik ben als F-pupil begonnen bij de Molukse voetbalclub Sinar Maluku in Vaassen. Daar heb ik best wat jaren gespeeld totdat ik besloot om bij een andere club te gaan spelen: S.V. Vaassen. Veel van mijn Molukse vrienden werden bij Sinar Maluku weggeplukt door, destijds grote clubs, zoals AGOVV, GOAHEAD EAGLES, PEC ZWOLLE & VITESSE…en ik, ik mocht het eerst proberen bij de Gelderse Selectie. Kennelijk had ik het daar goed gedaan als nr. 7 want op een dag moest ik mij gaan melden bij de trainer van de D1 of D2. Er bleek een man aanwezig te zijn die mij al een tijdje aan het volgen was. Dit bleek een scout van VVV Venlo te zijn.

Bij VVV heb ik als kind gemerkt dat het voetballen niet het spelletje was dat ik graag speelde. Je moest “vechten” voor je positie en dat was ik niet gewend. Als straat voetballertje uit woonoord Vaassen wist je niet wat diep gaan was, wanneer je buitenspel stond of wat rugnummer 7 betekende. Ik dook namelijk overal in en vocht altijd voor de bal. ‘Soms moet je dat gevecht loslaten en het doorgeven aan degene die daadwerkelijk op die positie staat’, kreeg ik dan altijd te horen. Echt lang heb ik het niet volgehouden bij VVV, volgens mij nog geen seizoen. Ik mistte het spel wat ik graag speelde en dat had de trainer ook door. Na een gesprek ben ik weer teruggegaan naar SV Vaassen en na een aantal jaren ben ik weer teruggegaan naar mijn eerste club, Sinar Maluku wat uiteindelijk ook mijn laatste club is geworden.

Omdat mijn vader een 3e dan had in het Kyu shin kai Karate en les gaf bij Karateclub Haturessy ben ik de vechtsport ingedoken. Karate, Jiu Jitsu, Kempo, Kickboxen en Muay Thai was toch wel even wat anders dan trappen tegen een bal. Zo af en toe trap ik nog weleens een balletje met mijn vrienden en ben ik nog steeds te vinden in de dojo.
Helaas was er destijds geen Molukse Bruce Lee, wie weet hoe het dan was gelopen …hahaha”

Jozef Latumahina (IKZ Staf Clas, Kromhoutkazerne en oud-collega LO&Sport, sectie Control)
"Elke dinsdag en donderdag in de lunchpauze was het in de sporthal op de Bernhardkazerne erg druk. Hier kon je de liefhebbers in het zaalvoetbal terugvinden van de Bernhardkazerne.
Militairen en burgers van het OTCMAN en niet te vergeten de fanatieke voetballers van LO&Sport.
Om enkele personen te noemen: Ad Derksen, Rob Jansen, Henk Stuut, Nico Spreij, Wim Roest, Richard Hesterman, Richard Wichhart, Ron Kaag en de administrateur LO&Sport Jan van Gijssel en twee burgers Hans van der Held en mijn persoon.
De spelregel was heel eenvoudig: als er gescoord werd, moesten de verliezers het veld verlaten en kwam er een ander team voor in de plaats.
Je raad het al, het LO&Sport team bleef het langst in het veld staan, tot ver over de lunchtijd.
Dat waren leuke wedstrijden.
Trouwens, ik heb met Roy ook nog samen op het veld in clubverband gevoetbald bij Voetbal Vereniging Barneveld op de zaterdag op het niveau onderafdeling, dat was van dik hout zaagt men planken.
Later ging ik op advies van de trainer bij Wester Meijer Ede voetballen.
Na een oefenwedstrijd werd ik toegelaten tot de selectie. Dat was het andere uiterste niveau, namelijk het top amateurvoetbal op de zondag.
Leuke bijkomstigheid hierbij was dat de masseur een oud LO&Sport instructeur was, namelijk Dik Wouters. (En op de elftalfoto in kleur herken je zittend, derde van links, ook Anthony de Miranda, red.)”

Publicatiedatum: 22 maart 2023