In januari 2023 nam Rob Zijlstra afscheid van de LO&Sportorganisatie. Vrij snel na zijn FLO-receptie droeg hij zijn functie over aan William Verploegen en ging bijna direct aansluitend naar Sri Lanka, want voor het CISM zit hij nog even actief. Maar daarover en zijn achterliggende carrière lees je alles hieronder.

Wat is je mooiste herinnering uit je opleiding op het CIOS en op de LOSS tot LO&Sportinstructeur?
“Het is alweer een tijd geleden (1980-1983) maar denkend aan die CIOS Arnhem-tijd komen de herinneringen snel boven drijven. De Land-, Water- en Winterkampen staan mij nog bij. Ook het heerlijk chaotische van die tijd. Theorielessen op Angerenstein, praktijk op Papendal en bijna alle sporthallen in Arnhem. Dus veel door Arnhem gecrossed op fiets, brommer en motor. Mooie tijd, gezellige klas maar het allermooiste was wel de stageweek op de Oranjekazerne. Daar is het zaadje geplant om brutaal te solliciteren om direct als Sportinstructeur in dienst te gaan en niet via het reguliere Dienstplicht traject. Als eerste spijkerbroek direct toegelaten tot de KMS met de wetenschap dat ik als Sportinstructeur aan de slag kon.
Zodoende kwam ik dus in de C-klas op het OCLO in Ossendrecht terecht. Samen met o.a. André Wijnberger, Brugt Bergsma, Jan Piet Bosma, Ger van de Berg, Marcel Bosboom en Ronald Tielemans een geweldige tijd gehad. De tijd dat persoonlijke vetes werden beslecht, tot bloedens toe, tijdens het boks examen (met medeweten van het kader: Michel van Meurs en Herman Woesthuis) ,'illegaal' uitstapje naar Brussel (WK Kwalificatie België-NL), gesnapt, dus de volgende dag 'hakjes' maken bij de Lkol Jonckheere (toenmalig C-LOSS) en nog veel meer belevenissen die net op de grens en soms er over gingen. Veel geleerd en veel gelachen. Met plezier kijk ik daar dan ook op terug.”

KMS leerling

Je hebt vooral functies gedraaid op sportgroepen op en rond de Veluwe. Wat vond je de leukste plaatsing of degene die je achteraf het meeste is bijgebleven?
“Bijna elke locatie roept bij mij veel herinneringen op.
Bijv. de GWK te Nunspeet waar we attributen van de tv-spelprogramma's van John de Mol gebruikten voor sportdagen. Hele operaties ism B&Tco om die toestellen met diepladers op te halen. Maar dat verstevigde wel de band tussen de eenheden en de Sportgroep. KvOK  Hilversum, mijn eerste plaatsing o.l.v. Aoo Gerrit de Vrome, heette toen nog het OCMGD. De tweede maal dat ik geplaatst werd op de KvOK werd de naam veranderd in het IDGO, en de derde plaatsing werd de naam veranderd in DGOTC. Zal wel aan mij hebben gelegen, al die naamsveranderingen. Mooie tijd met o.a. Renate van der Hoek, Jeroen Hartog, Kim van Keulen en Jeroen Out.
Twee plaatsingen op de LTK 't Harde. De eerste keer als sergeant. Wat me daarvan bij is gebleven, zijn de grote aantallen sporters (met 80 man circuittraining in het toen nog kleine zaaltje ter grootte van een volleybalveld en het ruige volk van Regiment Van Heutz wat er toen gelegerd was). Als beginnend instructeur hier geleerd dat lesvoorbereiding en organisatie echt belangrijke pijlers zijn voor de sportles. De tweede termijn op de LTK als ervaren SM de functie waargenomen als Aoo P&P/O&T.  Daar een geweldige tijd gehad omdat dit de eerste sportgroep was waar we zeker anderhalf jaar met dezelfde groep hebben kunnen werken. Tussentijds geen overplaatsingen of nieuw personeel dat instroomde. Het werd dan ook een zeer hechte sportgroep die ook buiten de werktijden veel met elkaar optrok. Concertbezoeken, muziekavonden, motortochten (7 instr’s waren in het bezit van een motor en als planner kon ik die zo af en toe wel eens een middagje vrij plannen om te gaan toeren over de Veluwe 😉. Mooie tijd. (o.a. Dennis Roeloffzen, Dennis van Uitert, Jenine Binnendijk, Ronald Dohmen en Cris Haverslag).
Ook op de GMK (Stroe/ Garderen) ook 2x geplaatst geweest. Als instructeur mooie militaire oefeningen in Denemarken meegemaakt en als Aoo O&T veel plezier beleeft met een hardwerkend team met o.a. Kay Lamers, Ramon Everduim, David Goddaer en natuurlijk 'de Generaal': Thijs Tuhusula.

Tussendoor ook nog 2x op de LbO (toen nog een zelfstandige sportgroep) gewerkt. In mijn optiek de mooist gelegen Sportgroep. Via het sportpoortje zo de Veluwe op. Wat mij het meest bij is gebleven van mijn eerste plaatsing op de LbO, is dat de sportgroep onderdeel werd bij het oprollen van een drugslijn Seedorf-'t Harde. Spannende tijd met undercoveroperaties van de KMAR vanuit de sportgroep.
Heb ook een herinnering aan de Jan van Schaffelaerkazerne. Toen nog apart van de Spoorkazerne en destijds het OCI huisvestend. Hier heb ik mezelf als opleider/trainer echt kunnen ontwikkelen. Eenheden die langere tijd, met grote regelmaat aanwezig waren. Veel verdieping in de sportlessen en gemotiveerde sporters die kritische vragen stelden. Ook een mooie tijd.
En natuurlijk de laatste plaatsing op de Dumo. Een geweldige tijd om als Cdt een onderbezette sportgroep te leiden met bevlogen personeel. De Dumo weer op de kaart gezet en ook de KHK (Utrecht) en Den Haag weer van een LO&Sportgroep bezetting kunnen voorzien. Dankbaar om met de harde kern: Dennis Roeloffzen, Ramon Everduim, Heike Egberts en Youri Kool dit voor elkaar te hebben gekregen.
Dus ja, een makkelijke vraag maar voor mij moeilijk te kiezen. Elke plaatsing brengt mooie herinneringen naar boven. Nog veel meer dan hierboven beschreven. En natuurlijk zijn er ook wel plaatsingen geweest waar het tijdelijk niet zo lekker liep. Onderling tussen collegae, of een C-LO&Sportgroep die niet functioneerde. Maar kan niet anders dan concluderen dat ik een heerlijk leven bij de LO&Sportorganisatie heb gehad.”

Daarna ben je als adjudant in de LO&Sport-managementfuncties terecht gekomen (en kort voor je FLO ook nog bevorderd tot Elnt). Hoe kijk je terug op je persoonlijke ontwikkeling?
“Ik denk dat ik gedurende mijn werkzame tijd bij de LO&Sportorganisatie het maximale uit mijn persoonlijke ontwikkeling heb gehaald. De combinatie privé (thuis), werk, privé volleybal en militair volleybal heeft geresulteerd in; op bepaalde momenten keuzes maken die invloed hadden op één van de andere invloedssferen. Zo heb ik bewust een functie op de staf afgehouden. Hoe mooi het werk op de staf ook kan en zal zijn, ik heb het werk op de sportgroepen altijd als mijn thuis ervaren. De keuze om niet als trainer naar een eredivisie vereniging te gaan, was ook een heel bewuste. En zo zijn er meer keuzes geweest die invloed hebben gehad op mijn persoonlijke ontwikkeling. De management functies die ik heb bekleed, pasten  goed in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik vond dat ik er zelf ook wel aan toe was en denk dat ik die ook naar behoren heb uitgevoerd. maar dat oordeel laat ik aan anderen over. Dat er uiteindelijk nog een Luitenants rang aan verbonden werd, heb ik ervaren als een extraatje. Echter, wel een terechte, gezien de werkzaamheden die niet onder deden met andere gelijkwaardige sportgroepen. (In aantal LO&Sportinstructeurs, locatiegrootte en onderdelen).”

Naast je LO&Sport-carrière heb je ook een hele mooie carrière in de volleybalsport doorlopen, zowel civiel als militair. Wat waren in die 2 categorieën je mooiste successen?
“Ook hier weer, makkelijke vraag, moeilijk om een éénduidig antwoord te geven. Zeker omdat het zo'n lange tijdsspanne betreft. Als ik civiel kijk: best wel trots op het feit dat ik voor mezelf het hoogst haalbare uit mijn mogelijkheden heb gehaald en Eerste divisie heb kunnen spelen. En militair natuurlijk het spelen in het Nationaal Militair Volleybal team. Zeker in de tijd van de dienstplicht toen meerdere Eredivisie spelers lid waren van het team. Diverse KL- en NMK kampioenswedstrijden staan me nog voor de geest waar fel gestreden werd om de titel. Als trainer staat me nog het avontuur bij met de dames van Ormi (Epe). Een 2e Divisie team dat in de nationale beker 3 Eerste divisieteams versloeg en zichzelf plotsklaps op Teletekst zag staan omdat ze de kwartfinale hadden gehaald en tegen Weert (de toenmalige Landskampioen) moest spelen. Van de uit- en thuiswedstrijd een geweldig feest gemaakt, met supportersbussen en al, maar uiteindelijk roemloos ten onder gegaan. Maar een mooi avontuur was het wel.
Het mooie als trainer van het Militair team was altijd de uitdaging om er in een hele korte tijd - veel trainingsdagen hadden we niet- een hecht team van te maken. Alle spelers kwamen met hun eigen(v)aardigheden en clubautomatismen en daar moesten we als staf een team van maken. Uitdagende tijd en gezien de reacties achteraf voor veel spelers een meerwaarde geweest in hun persoonlijke ontwikkeling in het volleybal.”

Wat ga je binnenkort in Spanje en Sri Lanka doen nu je met FLO bent?
“Vanuit het trainerschap ooit gevraagd of ik wilde toetreden als CSC (CISM Sports Comitee) lid om een bijdrage te leveren aan het Internationale Militaire Volleybal. Al snel werd ik voorgedragen als voorzitter van die club en in die hoedanigheid nu een aantal jaren actief.
In Spanje  hebben we een vergadering gehad van alle voorzitters van de Militaire Sportbonden die onder het CISM vallen. Daar gepraat over allerlei regelgeving en nieuwe sporten die eventueel onder CISM vlag gaan vallen.
En in Sri Lanka ben ik geweest als PCSC en me daar nadrukkelijk met de organisatie van  het 4e MWC Beach Volleybal bemoeid. Een mooie taak die ik nog mag vervullen in mijn FLO tijd tot mei 2024. Dan zal mijn laatste actieve militaire lijn ook doorgesneden worden.
Al met al heel dankbaar voor wat de LO&Sportorganisatie mij heeft gebracht en de kansen die heb mogen krijgen in het militaire Volleybal naast het reguliere werk.”

Publicatiedatum: 31 maart 2023