Op 06 april 2023 nam Frank Paijmans op zijn FLO receptie afscheid van de LO&Sportorganisatie. Ondanks een bijzonder lastige periode in zijn laatste jaar voor zijn FLO, is er erg positief afgesloten met indrukwekkende woorden en vreugdevolle glimlachen. Dat gaat hopelijk ook gebeuren tijdens het lezen van het onderstaande interview ter gelegenheid van zijn afscheid.

Frank, voordat we op je carrière inzoomen, wil ik als allereerste weten waar jouw bijnaam ‘de Winstpakker’ vandaan komt.
“Vooruit dan zal ik nog één keer uitleggen waar deze bijnaam vandaan komt. In de periode van 1996 t/m 2004, die ik met veel plezier heb mogen werken op de RVS kazerne, had bijna iedereen een bijnaam. Zal er een paar opsommen zodat jullie kunnen raden cq gokken wie er bij welke bijnaam hoort; Den Biels, Schanulleke, Den Hök, Den Tiel, Kapitein Corsa, Twee meter vlees, Scoop, Baatske, Piepmoel, King Richard, ATPeter, de Decemberboys, de Vimbus en als laatste “Psycho Dad” de collega die persoonlijk verantwoordelijk is voor mijn bijnaam. Alleen de reden is niet helemaal juist en dat geheim ga ik nu ontrafelen.
Toenmalig schoonmaker Leon Vervoort, die door velen gezien werd als de adjudant van de sportgroep omdat hij altijd in het LO&S trainingspak rondliep, had een speciale band met mij. Op momenten dat hij het weer erg druk had gehad, reden we vaak samen in de pauze naar de Makro in Best om daar even af te blazen en een bakkie koffie te pakken. Zo hebben we elkaar regelmatig op een bakkie getrakteerd. Het ging dus zeker niet om koopjes jagen.”

Hoe is jouw aanstelling tot sportinstructeur verlopen? Zoals de meeste eerst het CIOS doorlopen en direct naar de KMS of ben je eerst in een militaire functie gestart? En hoe kijk je terug op al je opleidingen?
“Na mijn keuring in 1980 op de “Seeligkazerne” in Breda werd er aan me gevraagd wat ik wilde gaan doen tijdens mijn dienstplicht. Twee dingen komen als een rode draad terug in mijn leven, en dat zijn heel veel sporten (vroeger dan hè) en het helpen en omgaan met mensen. Advies om eerst het CIOS te gaan doen opgevolgd en aansluitend mijn dienstplicht gedraaid. Opgekomen op 3 maart 1996. (De Elfstedentocht was net 5 dagen daarvoor verreden op 26 februari) Dat noemen ze volgens mij een koude start.
Eerste functie op de Chassé/Kloosterkazerne te Breda o.l.v. toenmalig Smi Piet Paul. Heb hem vorige week nog gezien op de golfbaan in Rijsbergen vlak voor mijn FLO. Toeval bestaat niet, toch? Het gaat gelukkig weer wat beter met hem.
Piet motiveerde mij om beroeps te worden. Heeft zelfs geprobeerd om me richting Roosendaal te krijgen. Heb me op Piet’s advies aangemeld voor de KMS, maar heb wel eerst mijn dienstplicht afgemaakt om te kijken of het echt was wat ik wilde.
De opleiding KMS was bijna op de eerste dag al klaar. Na een paar uur op de kazerne was ik al klaar met al het kinderachtige gedoe. Geen verkorting (ondanks dienstplicht), meteen twee weken het veld in en ga zo maar door. Mijn vader gebeld. ‘Pa, dit gaat hem niet worden’. Zijn antwoord: ‘Ge blijft maar lekker daar, ge maakt het eerst maar af en dan zien we wel verder.’ Nu, 37 jaar later, heeft ‘mijn held’ zoals altijd gelijk gehad.
Heb de opleidingen binnen defensie en de LO&Sport als een mooie onderbreking in het vaste instructeursleven beleefd. ‘Geen beter leven dan een cursusleven’ ook weer zo’n standaardkreet binnen defensie. Een weerzien met collega’s zowel binnen als buiten de sport.”

Wat is in die vele jaren je leukste functie geweest? Of de leukste collega’s met wie je hebt gewerkt? Of de leukste gebeurtenis?
“Nog altijd blijft de tijd onder Wim Hoogendoorn en Marien van den Eijnden in gebouw 128 (OLO) op de RVS de mooiste tijd. Grote sportgroep, waarbij je op vrijdag dacht de komende week veel les te geven. Als je dan op maandag binnenkwam, kon je je tas en klimspullen weer pakken om een week richting ‘Siedlinghausen’ te gaan. Of een onderdeel van de kazerne ging weer op pad, of je moest de Sportgroep KMS weer ondersteunen omdat die niet genoeg kliminstructeurs hadden in die tijd. In die tijd mocht je ook nog (zonder allerlei papieren) skiles geven aan je eigen onderdeel. Op naar de ‘Brauneckpiste’ in Duitsland of Les deux Alpes in Frankrijk om 13 BEVO te voorzien van ski instructie. Iedereen die kon skiën ging mee, met als extra nog twee man die dat niet konden. Die moesten dan de ‘Bonte avond’ verzorgen voor het onderdeel en kregen als beloning gratis skiles. GVA duiken in Busloo, Scharrendijke of Hedel. Minimaal 20 weken per jaar op pad.

Tijdens de periode onder Marien ook mijn uitzending gedraaid in Bugojno. Zes maanden van huis. Prachtige tijd die ik nog steeds zie als een betaalde vakantie. Ik heb het geluk gehad twee jaar daarna nog een keer terug te gaan voor 3 weken om de GVA van SFOR 14 (Berry van Moorsel en Hans van Leeuwen) te ondersteunen op de skischans van Sisava.

Dan kom ik ook meteen op de vraag over de leukste collega’s. Tijdens zo’n uitzending kom je er pas achter wie er echt attent zijn en betrokken met hun collega. Ik heb niets met mensen die proberen gebakken lucht te verkopen. Er springen echt een drietal mensen uit die periode;
Mijn Buddy natuurlijk – we zijn elkaars Buddy geweest tijdens onze uitzendingen -, Berry van Moorsel. De meeste onder de sport kennen Berry wel. Eerste antwoord is altijd ‘Nee’, zijn standaard kreet spelend met zijn zakmes in de aanslag. In 1987 voor het eerst ontmoet op de Chassé/Kloosterkazerne in Breda. Zijn eerste beroepsplaatsing als sportinstructeur. Later elkaar weer tegengekomen op de RVS als collega’s. De laatste functie van hem was op de Strijpse Kampen (SK) als mijn Commandant.
Na Berry kwam Frank Hoek, die ik al op meerdere kazernes was tegengekomen; RVS, KMA/NLDA, SK. Fijn mens, fijne collega, fijne commandant. Eerlijk en oprecht mens. De derde persoon is Ronald Tielemans. Leerde hem kennen op het CIOS (1981). Als Ronald binnenkomt, krijg ik onmiddellijk goeie zin en een lach op mijn gezicht. Drie collega’s maar zeker drie fantastische mensen. Het is geen toeval dat we nog zo’n vier keer per jaar met elkaar gaan lunchen.
Maar ik ga nu iemand noemen die echt heel veel voor me heeft betekend. Mijn eerste functie als beroeps sportinstructeur liep ik Rob (Robbie) Hellendoorn tegen het lijf. Mijn eerste reactie “shit, een Commando”. Met mijn, voor de meeste wel bekende haardracht in die tijd, wist ik even niet wat ik moest verwachten.

Frank, toen nog met een dikke bos met krullen

Hier komt eigenlijk mijn lijfspreuk vandaan: ‘Het gaat niet om het trommeltje maar om de koekskes’. Het eerste wat hij tegen me zei, ‘het zit niet op je hoofd, maar het zit van binnen’. Nooit meer heb ik in mijn 37-jarige carrière een commandant meegemaakt die mij zo wist te raken, door zijn mensenkennis, manier van motiveren, voor je personeel staan (en niet omdat dat vanuit je functie moet, wat ik ook wel eens commandanten heb horen zeggen) maar omdat je dat meent vanuit je hart.
En ik denk dat ik spreek voor alle collega’s die de eer hebben gehad om met Rob te werken.”

Ik weet slechts dat je de laatste jaren veel aan fietsen doet, maar wat heb je op sportgebied bedreven voordat je het LO&Sport tenue aantrok?
“Volgens een aantal collega’s ben ik redelijk allround (nee, niet mijn gewicht). De meeste zullen het niet geloven maar ik kom uit de turnwereld. Als 6-jarige ben ik begonnen met turnen en voetbal. Van mijn ouders heb ik een keuze moeten maken. Turnen vond ik te makkelijk en ben daarom maar doorgegaan met voetbal. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Hoogste wat ik heb aan mogen tikken, is de zaterdag eerste klasse (er was nog geen hoofdklasse destijds). Talent was er wel om hogerop te gaan maar niet het karakter. De topsportwereld heeft me nooit getrokken. Heb het kort mogen beleven in het C-team van NAC. Op het CIOS kreeg ik de kans om een betaald voetbal cursus te gaan volgen, maar tot ieders verbazing koos ik de richting van Zorg en Hulpverlening. Ik heb met heel veel plezier, voordat ik de keuze maakte voor de Landmacht, gewerkt met lichamelijk gehandicapte kleuters op een Mytylschool in Den Bosch ‘De Gabriel’. Helaas kon ik daar zonder academie niet blijven met mijn CIOS voorkomen.
Dus voetbal en liever nog zaalvoetbal. Aansluitend door een enkelbreuk als revalidatie gaan wielrennen. Die fiets is inmiddels ook ingeruild voor twee elektrische, zodat ik lekker met mijn vrouwtje kilometers kan maken.”

Dan is nu je FLO-periode aangebroken. Wat verwacht je van de komende jaren aan tijdverdrijf?
“Voor wat mijn toekomst betreft, moet ik nog iemand vermelden die heel wat voor me heeft betekend. De meeste kennen hem als die grijze, botte klimgoeroe onder aan de Baileytoren in Ossendrecht, die je afschoot als je weer een veiligheidsknoop was vergeten. Drie kruizen…..wegwezen!!!@#$%^ Gerrit Pasman dus, die ik ken als een eerlijke fijne collega en die ook voor mij veel heeft betekend tijdens mijn burn-out in 2010. Door Gerrit ben ik in aanraking gekomen met het geven van golflessen op de kazerne. Nadat Gerrit met FLO is gegaan, ben ik hier mee doorgegaan. RVS, BRK en op de SK heb ik veel oudere militairen geholpen hun GVB, baanpermissie of handicap te behalen. Tot mijn verbazing werd ik door hem gebeld of ik interesse had om les te komen geven op golfbaan ‘De Turfvaert’ in Rijsbergen. Na een gesprek met de directeur van de golfbaan was het eigenlijk heel snel geregeld.

Ze zochten iemand die mensen enthousiast kon maken voor het spelletje. Moet nog even mijn cursus WGTF Level lll afmaken. Als Winstpakker kon het niet uitblijven dat ik alsnog gebruik mag maken van mijn opleidingsbudget en dat ga ik dan ook doen. Mocht het met het golfen niets worden, wat ik niet verwacht, dan heb ik nog wat achter de hand. Ergens in het begin van mijn verhaal heb ik verteld dat ik het omgaan met en het helpen van mensen hoog in het vaandel heb staan. Ouderen vervoeren naar de dagopvang, kinderen vervoeren naar school of opvang. Het ‘Taxipas’ is iets wat ik nog achter de hand heb.

Om het verhaal voor mezelf positief af te sluiten en niet zuur de poort uit te lopen: Ik heb een geweldige tijd gehad bij defensie. Geweldige dingen meegemaakt, op prachtige plaatsen geweest in de wereld en vooral fantastische mensen ontmoet.
En nog even een veer voor de LO&Sportorganisatie. Ik heb gemerkt, nu ik in de burgermaatschappij aan de gang ga, dat we misschien niet alles weten maar we zijn als organisatie wel ‘POEPGOED’.”

Publicatiedatum: 24 april 2023