INTERVIEW RENÉ VAN BERLO
SPORTINSTRUCTEUR VOOR ALTIJD

Amersfoort, 17 januari 2019.
Ik ontvang een spontaan en daardoor qua inhoud al bijzonder leuk mailbericht van Rene van Berlo. “Beste Paul, misschien heb je het ondertussen al gehoord. Ik zit in het keuringstraject om weer terug in de LO&Sportorganisatie te komen. Na een goed gesprek met Rob Burgers en Pieter van der Peet ga ik weer terug naar huis. Zo voelt het echt voor mij!
Ik ga starten in mijn oude rang als sgt1 op de EvN en ik hoop in de toekomst om de organisatie als LO&Sportofficier te kunnen versterken.
Tot mijn pensioen mag ik trouwens blijven. Fijn dat de organisatie mij niet vergeten is en vertrouwen heeft in mij. Goud waard!
Hopelijk zie ik je snel!
Ik heb er zin in!”

Ik heb wel eens slechter nieuws ontvangen….. De laatste keren dat ik René ontmoette, was telkens in zijn laatste functie als hoofdinstructeur bij de Natres. Het laatst was op een woensdagavond in Oirschot, toen ik daar rondliep vanwege de toen nog tweedaagse NMK Vijfkamp. Keek even op het sportveld naar een lesje MZV en weet nog dat het enthousiasme, gedrevenheid en vakmanschap van hem afdroop. Ik reageer dus met vreugde terug op zijn mail. “Ik had nog niet gehoord van de EVN en het toekomstige officierschap, maar wel jouw naam in een lijstje gezien. Weet dat er een aantal waren die niet zaten te wachten op spijtoptanten, ik kijk daar heel anders tegen aan. Jullie hebben erg veel expertise opgedaan buiten de poort en competenties versterkt. En geloof het of niet, maar toen die geluiden opgingen, heb ik speciaal jouw naam genoemd als voorbeeld om te stellen dat je daar juist een hele goeie mee binnen haalt. Extra leuk dat het gaat lukken en je weer thuis komt.
Leuk voor je!! “

Het antwoord van René ligt voor de hand, die is positief qua lading. “Goed om te horen. Ik denk dat ik me inderdaad heb ontwikkeld op het gebied van planning, examinering, stagecoördinatie,  stagebegeleiding, loopbaanbegeleider, lesgeven, coördinatie, klassenmanagement, Ondernemingsraad, Nationale Reserve, trainer/coach van de CIOR MILCOMP ploeg, VeVa, etc.etc.
Ik heb zeker niet stil gezeten en spijtoptant ben ik dus ook zeker niet. Spijt van mijn keuze heb ik nooit gehad. Mijn keuze om destijds de organisatie te verlaten was weloverwogen,  omdat ik mijn HBO Sporthogeschool wilde gaan gebruiken in de praktijk en mezelf nog niet ervaren genoeg vond om sportofficier te worden. Nu ben ik hier wel klaar voor.

Naar mijn idee kan ik de LO&Sportorganisatie zeker versterken, omdat ik nu met verschillende brillen kan kijken naar ontwikkelingen op het gebied van instroom, reservisten, motivatie van personeel, planning en ontwikkelingen op sportgebied.
Dit is net als 12 jaar geleden een zeer bewuste, weloverwogen keuze.

Ik begrijp dat sommigen hier sceptisch over zijn, maar ik zal ook aan hen bewijzen dat ik de organisatie kom versterken.
Mijn energie vloeit nog rijkelijk!
We zien elkaar!”

Facebook, 25 maart 2019.
Ik zie meestal slechts het bovenste bericht als ik dit medium open en bij toeval staat daar het bericht van René.

Amersfoort, 26 maart 2019.
René spreek ik persoonlijk in Amersfoort omdat hij bij ons langs komt voor informatie over de AAC (Aanname & Advies Commissie), samen met de andere kandidaten voor 1 officiersfunctie in opleiding bij de KMA. Een zeer plezierig gesprek, zoals altijd. Fijne vent in de omgang, blij dat hij er een forse neergang in salaris voor over heeft om terug te komen. Ik stelde hem afsluitend nog twee vragen.  

Wat is je mooiste herinnering aan je werk als sportinstructeur?
Dat is mijn tijd als instructeur op de E.C.O., samen met Marcel van Panhuis. De laatste afmatting voor ik in Oirschot geplaatst werd, was het klapstuk. Op een zondagmiddag in augustus vertrokken we met een MB vol materiaal en reden richting Limburg om daar bij een kasteel een halve survivalrun aan materiaal om en over de grachten van het kasteel te hangen.

Voor de troepen uit hebben we de hele week keihard gewerkt om de meest uitdagende en spectaculairste klimonderdelen weg te hangen, waaronder een toggle vanaf de 100 meter hoge koeltorens van de Clauscentrale bij Maasbracht.

Met het harde werken, het weinige slapen, de lol en de vrijheid hebben we een vriendschap opgebouwd die tot de dag van vandaag in stand is gebleven. Om de twee jaar help ik Marcel mee, samen met Almar Laurijssens om de sportieve organisatie van de Land Rover 4 D Challenge te laten kloppen en komt het gevoel van deze week weer terug.

Wat is je mooiste herinnering aan een sportevenement?
Met een docententeam van Summa College hebben we meegedaan met het wielerevenement Klimmen tegen MS op de Mont Ventoux, vanwege een collega militaire instructeur die deze ziekte ook had. De sfeer, het samen doelen bereiken, de berg en het bereiken van mijn eigen doel om 4 x omhoog te gaan maakte deze dag tot een onvergetelijke ervaring!

Publicatiedatum: 05 april 2019