UIT DE OUDE DOOS....
BADMINTON EN DEFENSIE

Door Fred Timmermans

Jááááren geleden was het badminton binnen Defensie heel populair. Ik weet niet waarom, maar na de KNIL-tijd hebben vele Indonesische militairen dienst genomen in het Nederlandse leger. Zij namen de sport “Poona” mee, dat wat wij nu badminton noemen. 

In Engeland werd in 1873 het spel veelvuldig gespeeld op het landgoed van Hertog van Beaufort in Gloucestershire. Dit landgoed heette “Badminton”. Wellicht dat vanuit die tijd de naam badminton voor die sport gebruikt werd.

In de 19e eeuw kende Frankrijk het spel ook al. Daar werd het spel ‘Jeu de Longue plume’ genoemd.

Back tot the 80’s
Maar de geschiedenis van het badminton binnen Defensie weet ik niet. Hopelijk dat enkele lezers van dit artikel meer weten en dit willen/kunnen aanvullen of misschien zelfs verbeteren (reacties svp sturen naar fitforaction@hotmail.com, red.). Ik kan alleen maar schrijven zoals ik het heb mogen ervaren.

Het jaar 1980…. Ik werd geplaatst bij de boordwapengroep 25mm in de Harskamp. Twee van mijn collega’s waren Indonesisch: John Fikenscher en Ed Hagenbeek. Beiden verwoed badmintonners, dus ik moest/mocht er aan geloven….. Mee de sportzaal in en van Ed kreeg ik een badmintonracket, want zelf had ik er (nog) geen. En als oud-handballer kon ik de shuttle een beste klap verkopen, alleen de richting en de precisie….was ver te zoeken. Jaja,…. John en Ed hebben af en toe tranen gelachen vanwege mijn onbeheersbaarheid….. Maar, na heel wat uren “vechten” tegen de shuttle, ontstond er toch heel veel plezier in deze sport. Waarna ik na mijn overplaatsingen steeds ben blijven badmintonnen.

Na mijn opleiding tot Sportinstructeur te Ossendrecht werd ik geplaatst in Seedorf. Daar bleek een heuse badmintonclub te zijn. Ik werd er meteen lid, maar als sportinstructeur “mocht” ik badmintonles geven aan de beginners. Althans, dat werd mij (dringend) verzocht door de voorzitter. Ook vanwege het feit dat ik de functie van de toenmalige sgt1 LO&Sport Bert van Daelen over nam, de trainer van de vereniging,…. Voor mij was dat absoluut geen punt. Sterker nog, het werden fantastische tijden. Vanaf dat moment werd mijn badmintonvaardigheid steeds beter. Vanuit Seedorf heb ik regelmatig deelgenomen aan kazerne-selectiewedstrijden om daarna weer deel te kunnen/mogen nemen aan de andere selectiewedstrijden om uiteindelijk deel te kunnen nemen aan de KL-Kampioenschappen! Dus nog eens…. Er waren op sommige locaties 3(!) voorrondes voor de KL-Kampioenschappen Badminton. Zo groot was de animo toentertijd voor deze sport.

Even ter verduidelijking, al deze selectiewedstrijden waren voor heren/dames single- en dubbelspel. En later ook de mix- en damesdubbel.

Jack Jeekel toernooi
Met name het Midden en Noorden van Defensie-Nederland was in de ban van deze sport. Daar had je toentertijd ook veel gezelligheids-toernooien. Een van de bekendste is het “Jack Jeekel-toernooi”. Mede bekend vanwege de geweldige en zeer uitgebreide “blauwe hap”, waarvan je maximaal kon genieten. In die tijd kon er nog van alles binnen Defensie…. Want de genoemde maaltijd werd klaar gemaakt door de Defensiekeuken en verstrekt in de bekende legergroene gamellen…! Zelfs het transport was militair. Alles onder de noemer van de saamhorigheid,… het ”wij gevoel”….!

Op de Bernhardkazerne te Amersfoort was het op vaste dagen in de middagpauze badminton wat de klok sloeg. Het was er dan vaak zó druk, dat er met een tijdklok en naam-labels gespeeld werd. Zo kreeg iedereen evenveel tijd om te spelen. Een “single” was uit den boze…. Dubbelen/mixen was “verplicht”.

Ook toentertijd viel en stond alles met één of meerdere “kar-trekkers”. Toen ik na Seedorf in Oirschot geplaatst werd, was voor mij duidelijk dat daar alles om het zaalvoetbal draaide. Totdat ik zelf collega’s uitdaagde om tegen mij te badmintonnen. Ik speelde dan wel eens met een tennisracket om de jongere (soms dienstplichtige…) collegae een kans(je) te geven…… ;-)) 

Later kwam ik in contact met meer badmintonspelers en de drukte op de banen werd langzaam maar zeker meer. Zelfs de zaalvoetballer bij uitstek, kap Harrie van Megen, kreeg ik de baan op met een badmintonracket.

De spoeling wordt dunner
Maar in de loop der jaren ebde het badminton-enthousiasme weg. De échte “oude garde” ging met FLO, opleidingen werden korter en de tijd om te recreëren minder. De kazerne en Rayon-selectiewedstrijden vervielen vanwege de veel te lage deelname. Waardoor alleen de Regio-selectie voldoende werd voor een deelname aan de KL-Kampioenschappen. Maar eerlijk is eerlijk,…. Toen de KL-Kampioenschappen in Seedorf werden gehouden en de deelnemer 2,5 dag vrij van dienst moest aanvragen, werd de spoeling ook steeds dunner…. De “oude rotten” in het badminton wilden (gezien de fysiek zware belasting) alleen nog maar het dubbelspel spelen, waardoor er in de single amper voldoende deelnemers waren om een fase-afvalsysteem van 8 deelnemers te vullen. De kentering was ingeslagen.

Let wel, het imago van badminton (in de volksmond “pluimballen”… gezellig op de camping tot 100x over spelen) was nooit hoog. En dat terwijl het de snelste sport op aarde is. Tenminste,…. volgens een artikel in de Volkskrant van 6 februari 2006,  door Martien Schurink. Hij stelde dat de hoogste, ooit gemeten, snelheid van een shuttle 342 km/uur is…..!
(zie artikel: https://www.volkskrant.nl/sport/-pluimpjebal-de-snelste-sport-op-aarde~b510ebb3/ )

Hoe het nu staat met de badmintonsport binnen Defensie,…. ik weet het niet.

Badminton anekdote
Tja, ook maar iets over mezelf.
In de tijd dat ik nog single speelde, kwam ik een van mijn oude “badmintonstudenten…” Cees Bak tegen tijdens de poulewedstrijden van de KL-Kampioenschappen in Seedorf. Welk jaar dat was weet ik niet meer en is ook niet zó relevant….. De beginjaren met Cees waren ergens in de jaren 1985/1990. Kortom, Cees Bak was tijdens een van de KL-Kampioenschappen mijn tegenstander. Alleen…… Cees was, wellicht na alle door mij gegeven lessen, trainingen en “afknijppartijen”, zeer enthousiast geworden. Thuis, lid geworden van een vereniging en zeer fanatiek en jaren lang, de badmintonsport gaan bedrijven. Door Cees zijn niveau speelde hij met veren shuttles, terwijl ik nog steeds tegen plastic shuttles aan sloeg. Alleen, tijdens de KL-Kampioenschappen werd er alleen maar met veren shuttles gespeeld. Ik moest daar in het begin erg aan wennen en zei, nadat ik verloor van Cees,….. “Tot de finale…. vrrrriend”……. Met een ondertoon van: dan mep ik je van de baan af! En wat gebeurde er…… Ik raakte inderdaad gewend aan de veren shuttle en werd uiteindelijk 2e in de poule. Daardoor kwam ik in een andere lijn van het fase-afvalsysteem terecht en kon ik Cees alleen nog tegen komen….tijdens de finale.

Tijdens dat kampioenschap moest ik tegen een erg lange B1-speler. Buiten het feit dat zijn niveau hoger was dan dat van mij (C1), had hij het voordeel van zijn lengte. Maar goed,… tijdens deze partij haalde ik alles uit de kast om maar te winnen, want verliezen…. was meteen de verliezersronde in en dan kon ik Cees niet meer tegen komen. Diepe slagen,….. precieze net drop’s,…. versnellen,… vertragen….. Niets hielp….. Hij sloeg gewoon alles terug (met z’n lange lijf….) “Wat nu”,…. Dacht ik. “Wat heb ik nog niet gedaan?”…. En toen….. toen vond ik uiteindelijk zijn zwakke plek. Smashen….! Recht op zijn “Solar Plexus” (lees: midden borstkast). Daar kon hij helemaal niets mee…. Gewoon te lange armen…. ;-))  Hij werd zo opgefokt, dat ik uiteindelijk de wedstijd wist te winnen, waardoor ik het waar kon maken…. De finale tegen Cees Bak…...! Cees vond het geweldig, dat ik mij zo terug had weten te knokken. De finale werd weliswaar een 3-setter, maar……… ik moest toch het onderspit delven tegen Cees. Ach,… eervol 2e…..? Niet slecht, al zeg ik dat zelf.

In al die toernooien en kampioenschappen waaraan ik heb deelgenomen in de single, dubbel en mix,… heb ik wel eens wat prijzen mee genomen. 3e, 2e, 1e …… Ach, voor mij was de Olympische gedachte belangrijk én….. ervoor zorgen dat ik zoveel mogelijk deelnemers mee kon nemen en enthousiast maken en houden voor deze geweldige en intensieve sport: badminton!

Publicatiedatum: 06 februari 2019