WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN, ONZE OUD-COLLEGA'S?
INTERVIEW MET ERIK RATERINK

In een gesprek over de ‘sportleraren’ van Landstede in Harderwijk, die in zeer grote getale een herkomst uit onze LO&Sportorganisatie heeft, valt ineens de naam van Erik Raterink en het bericht dat hij werkzaam is geworden bij de Basketbalbond. Dat gegeven, en het beeld van dat brutaal brullende boefje als zanger van de LO&Sport Muziekband bovenop de tafels van de Pannenkoekenboerderij net buiten de Bernhardkazerne na afloop van een Dienstvakdag, zorgen er voor dat ik zaterdagochtend voorzichtig contact opneem met Erik Raterink en direct zondag al onderstaande antwoorden ontvangen heb. Een interview met een ex-LO&Sportinstructeur die zich op een bijzonder opvallende wijze ontwikkeld heeft.

Voor degene die jouw naam nu voor het eerst leest: wat kun je nog herinneren van je tijd bij de LO&Sportorganisatie?
“Mooie tijd. Met frisse tegenzin in 1995 de opleiding tot dienstplichtig sportinstructeur, daarna blijven hangen, het bleek toch wel een mooi vak met veel nieuwe uitdagingen. Zo’n 6 jaar in Ermelo gewerkt met een unieke groep sportinstructeurs, prachtige tijd, heel veel lesgeven, veel oefeningen en cursussen en vooral ook veel lol. Met o.a. Nico Spierenburg, Claudia van Kleeff, Bas Slagter, Robin Francke, Ton Neppelenbroek, Marc Bakker, Jeroen van Dongen, Bouke Grootjans, Kees Jaket, Roel Hessing, veel van iedereen geleerd! Daarna nog zo’n 6 jaar in Schaarsbergen, ook een prachtige tijd, een hele andere cultuur, maar ook met een mooi club instructeurs, ook daar veel plezier gehad en mogen leren van en met jongens als Michael Lapod, Arno Heg, Philip Steverink, Niek van Gils, Hans Wakelkamp, Ton Wessel, Jacob Ensing, Robert Wanders… Na 12 jaar was het mooi geweest, een mooie, leerzame tijd, veel mogen doen en zien. Ik bedoel, bij welke werkgever ga je nou zoveel in de bergen klimmen, duiken, parachute springen, outdoor activiteiten doen, deelnemen aan allerlei (militaire) sportwedstrijden: basketball, crosses, oriënteren, survivalruns, vijfkamp, ROPA runs. Ik kijk er met veel plezier op terug, heel veel mooie mensen mogen ontmoeten, mezelf absoluut tegengekomen, maar het was tijd voor nieuwe uitdagingen.”

Gekscherend hebben we jouw vervolg-job vaak als sportgroep Kranenburg-Noord benoemd. (Toepasselijk omdat nu ook Dave van der Maat daar werkzaam is geworden.) Kun jij de oud-LO&Sporters nog eens opsommen waarmee je daar gewerkt hebt en wat jouw functie in die tijd was? En ik heb begrepen dat jullie daar zeer moderne middelen en accommodatie hebben!
“Ik ben het onderwijs ingegaan, eerst een jaar bij ROC Midden Nederland bij Vrede & Veiligheid, met Ferry Holierhoek een mooi jaar gehad daar! Toen naar Landstede in Harderwijk, begonnen met nog één collega en een klasje V&V van 30 studenten. Na 3 jaar begonnen we op de hoofdlocatie met de VeVa uit ons jasje te groeien en zijn we verhuisd naar de oude, leegstaande kazerne 500 meter verderop, Kranenburg Noord. Eerst in de oude ‘bende’ daar begonnen, maar nu is het in de loop der jaren een prachtige onderwijslocatie geworden met een eigen ontworpen hindernis-/vaardigheidsbaan, een survivalrek, een omloopbaan, een compound, een VR/AR lokaal, een praktijkstraat, echt heel mooi. Omdat we steeds groter werden heb ik steeds meer oud-sportinstructeurs weten binnen te halen bij ons team: Ilona Roosien, Marcel Koersma, Dennis Streppel, Marloes Oldehinkel, Ronald Dohmen, Gemma van Noordenburg, Robin Edelman. Zo voelde het ook echt wel als een sportgroep, een prachtig team, heel erg actief op alle fronten. Toen ik wegging heeft Dave mijn plekje overgenomen.

Een jaar of 6 geleden ben ik steeds meer op zoek gegaan naar andere uitdagingen en klussen in het onderwijs en ben zo langzamerhand elk jaar een beetje minder gaan werken bij het VeVa team. Inmiddels ben ik daar helemaal weg. Dit schooljaar ben ik bij Landstede in Zwolle voor het grootste deel werkzaam als studentadviseur, dat betekent dat ik me bezig houd met passend onderwijs en studenten extra hulp en zorg biedt op het gebied van leren, gedrag, psychsociaal en (studie)loopbaan. Na diverse opleidingen en cursussen op gebied van psychologie en coaching kan ik deze studenten op weg helpen in 1 op 1 begeleiding, maar ook in groepstrainingen, bijvoorbeeld empowerment. In deze trainingen doe ik nog steeds heel veel vanuit het bewegen, omdat ik vind dat nieuw gedrag leren gepaard gaat met nieuwe gedrag oefenen, dus ik doe veel lichaams- en ervaringsgerichte oefeningen waarbij ik ook nog steeds kan putten uit mijn defensie rugzak!

Daarnaast ben ik nog een dag werkzaam als ontwikkelaar en docent in het excellentieprogramma van Landstede, hier proberen we studenten die meer willen en kunnen, uit te dagen om meer uit zichzelf te halen. Vanuit de groei mindset en deep level learning, leren ze veel over zichzelf en hun leergedrag. Tenslotte ben ik ook nog voor een klein deel werkzaam binnen de basketball academie van Landstede. Hier kunnen getalenteerde sporters hun VO/ MBO studie combineren met 2 x per dag trainen.”

Basketbal loopt vermoedelijk als een rode draad door je leven. Hoe heeft je carrière er als actief basketballer uitgezien? En hoe ben je in deze balsport terecht gekomen? En misschien ook nog in het Landmacht-team gespeeld?
“Als klein jochie ben ik begonnen met zwemmen, turnen en atletiek. Pas op mijn 15 e ging ik op basketball, ik miste ten opzichte van leeftijdgenoten veel basketball-specifieke skills, maar kon dat aardig compenseren met mijn atletische vermogen. Helaas niet goed genoeg voor het hoogste niveau. Weleens in het Landmacht team gespeeld en ook een keer in het militaire team, maar niet structureel, voor de positie die ik speelde was ik eigenlijk ook te klein voor het hoogste niveau en voor de positie waarvoor je lengte wat minder van belang is, spelverdeler, waren mijn skills niet genoeg. Ik heb tot 3 jaar geleden nog competitie gespeeld, maar door blessures ben ik er mee opgehouden. Bovendien heb ik altijd gehouden van veelzijdig bewegen, dus naast het basketballen ben ik altijd blijven hardlopen, survivalrunnen, fietsen, golfen, etc.

Omdat ik binnen defensie wel graag structureel betrokken wilde zijn bij het basketball, heb ik het damesteam opgepakt toen daar geen trainer meer voor was. Ik heb 10 jaar lang het KL- en het militaire damesteam getraind en gecoacht. Een prachtige tijd, een geweldige groep dames die zich keihard inzette voor de sport en voor het bestaansrecht voor de (dames)sport, met als beloning deelname aan de militaire WK in de VS (2005, Port Hueneme, California). Uiteraard zonder medaille terug gekomen, want mondiaal stelt NL niet veel voor in deze sport, bovendien kwamen alle andere landen met een (semi) profteam aan…”

Na je actieve basketbalperiode heb je die sport niet vaarwel gezegd. Wat heb je betekent voor het basketbal vanaf de zijlijn? En wat is je meest recente functie geworden?
“Ik ben op mijn 18 e al begonnen als trainer, omdat dit toen mooi paste bij mijn ALO opleiding. Dat vond ik zo leuk, dat ik dat tot vandaag nog steeds doe. Eerst wat jeugdteams, maar rond mijn 25 e werd het wat serieuzer met (vooral) damesteams op divisie-niveau. De laatste jaren ben ik bezig op topniveau, uiteraard is dat in de basketball wereld in NL gewoon een hobby naast een fulltime baan. Ik zat in de staf van een eredivisie damesteam uit Bemmel (Lekdetec.nl), waar ik werkzaam was als fysieke- en mentale performancetrainer en assistent-coach. Twee jaar geleden zat ik in de staf van het NL U20 damesteam en zijn we naar het EK in Tsjechië geweest, een geweldig getalenteerde ploeg, maar helaas kwam dat daar nog niet tot uiting in een medaille… We wonnen in de poule nog wel overtuigend van de latere kampioen Italië.

Sinds dit seizoen ben ik werkzaam als trainer/coach bij de basketball academie in Zwolle. Jonge kinderen, vanaf ca 12 jaar kunnen daar instromen en de jeugdopleiding doorlopen, het liefst natuurlijk tot het eredivisie team van Landstede, een college carrière in de VS of een prof contract ergens in Europa. Het is een goed georganiseerde academie met mooie faciliteiten en goede resultaten. Als je kijkt naar de fysieke, technische en tactische kant, dan staat dit al heel goed. Ze hebben mij gevraagd om de mentale ontwikkellijn (verder) op te zetten. Vanuit de wetenschap, maar ook door veel sportpsychologen te praten, kom ik langzamerhand tot een logische doorlopende lijn waarin alle mentale topsportcompetenties gaan terugkomen in het programma. Ook voor mezelf weer een mooi en leerzaam proces. En ook hier komen mijn ervaringen als sportinstructeur nog steeds van pas, het ‘aanpakgedrag’ van de instructeur, de coping-evaluaties tijdens GVA, de mentale trainingen in de luchtmobiele opleidingen, etc. Een leven lang leren!”

Lekdetec

Coaching

Lekdetec2

René van Berlo, Geert Suijlen en Ronald Dohmen zijn bekende namen die na verloop van tijd weer terug komen bij defensie. Is zo’n terugkeer voor jou ook een optie? Of heb je andere carrièreperspectieven tussen nu en de komende 10 jaar? (Was je overigens al niet een klein beetje terug vanwege Veva en/of Athletic Skills Model (ASM)?)
“Door de VeVa inderdaad altijd de betrokkenheid gehouden bij Defensie en de LO/Sport en er zijn ook veel oud VeVa-studenten, waar ik nog steeds contact mee heb, werkzaam binnen Defensie, zoals Morten Alberts, inmiddels werkzaam als sportinstructeur. En inderdaad ook tijdens de ASM weer veel oude bekenden tegen gekomen, erg leuk. Of ik ooit terug ga keren… ik denk het niet. In ieder geval niet als sportinstructeur, ook geen ambities voor officier. Misschien als er ooit een mooie burgerfunctie op de LO/Sportschool komt waarin ik al mijn opgedane kennis en ervaring kan inzetten, wie weet. “

Alpe

BAZ

Publicatiedatum: 22 maart 2021