WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN, ONZE OUD-COLLEGA'S?
INTERVIEW MET RIA KUIJPERS

Door Paul Lindeboom

Ria Kuijpers plaatste op Facebook een reactie bij het bericht over de aankondiging van De Pen van Mike van den Hoogen: “Wat ik weleens mis in jullie “pen” is dat er ook veel burgermedewerkers werken die niet veel “de pen” krijgen om iets over hun hobby’s of werkzaamheden te vertellen. Het leger bestaat niet alleen uit militairen.” Vanuit oorzaak en gevolg het onderstaande interview.

Onder welke commandanten heb je als managementassistente gewerkt? Wat was van elke commandant de prettigste eigenschap?
“Ik ben aangenomen als assistente door de kolonel Zimmermann. Toen ik de LO&Sport binnenkwam als medewerkster DIV was mijn eerste kennismaking met de toen nog maj Zimmermann wel grappig. De post ging toentertijd nog rond in rode mappen, op de binnenkant kon je dan voor de volgende behandelaar een tekst schrijven. Toen de map bij mij terugkwam stond er voor mij op geschreven door de maj Zimmermann: Ik zal het je nog 1 keer uitleggen!
Ik ben met de map onder m’n arm naar de maj Zimmermann gegaan en heb gezegd dat ik niet afgezeken wens te worden op de binnenkant van een rode map. Sindsdien waren we de beste maatjes en dat vond ik ook de fijnste eigenschap van de kolonel, lekker direct!

Daarna kwam kolonel Spreij, dat was een kolonel van weinig woorden, doe wat er van je verwacht wordt en nog ietsjes meer! Hij was prettig in de omgang en buiten het werk zijn we wel eens in Den Bosch uit eten geweest met onze partners.

Als laatste heb ik gewerkt voor kolonel Stuut. In die periode zijn we verhuisd naar Utrecht. Daar zaten we beiden in de “glazen kooi”, althans de kolonel had zijn eigen “glazen kooi”. Kolonel Stuut had van die lekkere droge humor en was recht door zee, ik heb prettig met hem samengewerkt en ben hem naderhand nog eens tegengekomen op de boot naar Terschelling.”

Wat waren je hoofdtaken en wat vond je daarvan het leukst? Helaas was er ook iets minder leuk, kun je nog eens memoreren waarom je ervoor koos ons te verlaten? Had je trouwens voordat je managementassistente werd ook nog een andere functie bij LO&Sport?

“Zoals ik al schreef ben ik begonnen bij de LO&Sport als medewerkster DIV. Op sollicitatiegesprek bij de majoor Hagénus. Er was nog een geschikt kandidate en samen hebben we een paar dagen op de staf gewerkt en toen viel de keus (gelukkig) op mij. Op den duur vond ik de DIV-functie een beetje “stoffig” worden, tijd voor wat anders en toen kwam de functie als MA voorbij.

Leuk was het contact met mensen, ik ben iemand die erg in mensen geïnteresseerd is en persoonlijk contact vind ik belangrijk. In de functie van vertrouwensvrouw was ik een luisterend oor voor velen. Op den duur begin je op de automatische piloot te lopen en dat was voor mij het moment om na te gaan denken over iets anders. Weet je, vaak zit het in jezelf, jij bent veranderd in de loop der jaren net zo goed als dat organisaties ook veranderen.

Wat heb je na de LO&Sport allemaal gedaan? Ik weet nog iets te noemen over een viszaak met een van je dochters. Hoe gaat het daarmee?

“Na mijn ontslag in 2013 heb ik eerst een paar jaar lopen lanterfanten. Begin 2016 kwam er een viswinkel in Wijk bij Duurstede voorbij waar mijn dochter Lindsey enthousiast van was en eind mei van dat jaar was Lindsey’s Visspeciaalzaak een feit. Ik heb 2 jaar meegeholpen als ‘Chinese vrijwilliger’ en ik ben onwijs trots op wat zij en haar man neer hebben gezet in de afgelopen 5 jaar. Ik heb ook een blauwe maandag bij DHL gewerkt als assistent depothouder, mijn taak was het begeleiden en aansturen van de koeriers. Na 2 maanden heb ik mijn spullen ingeleverd, wat gingen ze daar slecht met de mensen om, dat ging zo tegen mijn eigen natuur in dat ik daar niet langer wilde blijven. In 2018 ben ik begonnen bij Ferwerda automaterialen als chauffeur, eerst in het filiaal in Ede en nu sinds een half jaar in Zwolle. Grappig he, vroeger liep ik in jurkjes met een mooi schoentje eronder en nu loop ik in een werkmansbroek en op schoenen met stalen neuzen!

Heerlijk de hele dag op de weg!”

De laatste keer dat ik je sprak, had je plannen om van Amersfoort naar Praag te fietsen. Hoe is die tocht verlopen? En heb je daarna nog andere fietsplannen gemaakt en uitgevoerd?

“Mijn moeder - de meeste kennen haar nog, Alie uit het Bedrijfsrestaurant, ze is nu 77 jaar en gelukkig nog gezond en vitaal - staat in Duitsland op een camping en daar komen elk jaar fietsers langs die onderweg zijn naar Praag. Ik zei altijd ik ga ook nog een keer naar Praag op de fiets (fietsen is mijn hobby). Fred zei dan: “Wie neem je mee”, Nou, jou natuurlijk en als je niet wil ga ik alleen”, ik denk dat staat hij toch nooit toe 😊. Om onze kinderen, familie en zo mee te laten genieten van onze tocht hebben we toen een pagina aangemaakt, https://fredenriaopdefiets.waarbenjij.nu/

In het voorjaar van 2017 zijn we eerst de Zuiderzeeroute gaan fietsen, dat is een rondje IJsselmeer van ong. 450 km. Om te overnachten zijn we lid geworden van ‘Vrienden op de Fiets’, dan overnacht je bij particulieren voor € 15,- pp inclusief ontbijt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie geen fan was van dat principe, maar na de eerste overnachting kwam ik daarop terug, zulke leuke verschillende mensen ontmoet waar we sliepen, echt een aanrader. In 4 dagen hebben we die route gefietst en wisten we dat Praag (1100 km) ging lukken. Fred wilde van Praag naar Amersfoort fietsen. Dat had als nadeel dat we geen tijd hadden om te acclimatiseren, we gingen meteen de bergen in. Na de eerste 2 dagen dacht ik wat is hier nou zo leuk aan? Onze conditie ging echter met sprongen vooruit en ik had benen als staalkabels. Gewoon ’s ochtends op de fiets stappen met je kaart en dan niet weten waar we die avond zouden eindigen was fantastisch. We hebben bijna 2 weken op de fiets (geen elektrische) gezeten, alle soorten weer gehad, lol en irritaties. En veel samen gepraat onderweg. Fred had het ook niet meer zo naar zijn zin binnen Defensie en tijdens deze fietstocht heb ik gezegd soms moet je je hart volgen en gaan, kijk naar mij. En dat heeft er in geresulteerd dat Fred ook met ontslag is gegaan en ook een andere baan heeft gevonden.

Ik ben er nog steeds trots op dat we deze tocht samen geflikt hebben. We zijn op veel plekken op deze aarde geweest en in hele verre tropische oorden maar dit was echt onze mooiste vakantie ooit! Wat nog op ons lijstje staat is een keer op de fiets naar Rome. “

In een Facebookbericht sprak je over influencen van je airnederf.nl. Wat een rare naam voor een website, dus verklaar je nader!!

Eind 2018 hebben we in Amersfoort een appartement gekocht op de 15e etage welke in 2021 opgeleverd zou worden. Toen leek 2,5 jaar een lange periode maar achteraf gezien is het voorbijgevlogen, want eind april wordt het opgeleverd. Verleden jaar zouden we naar Amerika op vakantie gaan maar door Covid ging dat niet door. Als alternatief hebben we toen een huisje gehuurd, in Holten of all places! Zo’n huisje beviel eigenlijk zo goed dat we zeiden nou dat is misschien ook leuk, een stadsappartement en een huisje buiten lekker met onze 3 kleinkindjes in de tuin ravotten. Toen zijn we gericht gaan zoeken naar huisjes in Twente en vonden we een leuk huisje in Diepenheim. Eind augustus verleden jaar was de overdracht en zijn we gaan klussen om het naar deze tijd te brengen. We hebben toen besloten om het ook af en toe te verhuren maar dan moet je ook wel een naam hebben zodat mensen dat gaan onthouden. Namen als “nooitgedacht” of iets dergelijks passen niet bij ons en toen hebben we de naam Airnederf bedacht. Voor de Arabische lezers onder ons, lees van achter naar voren! We hebben op facebook een site gemaakt en het huisje is zo populair dat als je niet uitkijkt we er zelf alleen komen om schoon te maken.
Dus af en toe schrijf ik of plaats ik weer een foto om mensen kennis te laten maken met Airnederf en weet je wat zo leuk is, afgelopen dagen heeft de kunstenares Marjolein Bastin ook ons huisje geliked, wellicht komt ze binnenkort inspiratie opdoen in het mooie Twente!”

“Wat ik nog wel leuk vindt om te vermelden, is dat ik nog steeds een heel leuk vriendinnen contact heb met Cathy, Astrid en Paulien en we proberen sowieso 2 keer per jaar samen een hapje te gaan eten. Dit is een heel waardevol contact wat ik aan mijn jaren bij de LO&S heb overgehouden!

En wat ik iedereen mee wil geven, volg vooral altijd je hart!” 

Publicatioedatum: 21 april 2021