Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

WEDSTRIJDVERSLAG OMK SCHAATSEN 2018

Door Pieter van der Peet

Pieter zonder treintje

Deze week ontving ik een mailtje van Paul Lindeboom of ik een stukje zou willen schrijven voor deze website. Paul had al gezien dat ik de enige LO&Sport-deelnemer was en een stukje over schaatsen zou zeker niet misstaan op de site tussen de artikelen over de Winterspelen. Een verzoek van Paul is eigenlijk gewoon een opdracht die ik dan ook graag aannam. Oh ja, en ik mocht ook nog wat over mijn schaatsjeugd vertellen…

Schaatstraining

Om daarmee te beginnen kan ik vrij kort zijn: ik ben pas op latere leeftijd met schaatsen begonnen. Met een dochter die minimaal 4x per week op de ijsbaan staat, ontstond op een gegeven moment een initiatief met een aantal schaatsvaders om het wachten op de ijsbaan (met een bak koffie) om te zetten in een schaatstraining. Wij beperkten dat overigens wel tot één keer per week. Daarvoor schaatste ik in mijn jeugd in Haarlem alleen als er ijs lag. In die periode gebeurde dat gelukkig bijna ieder jaar. Mijn schaatsheld in die tijd was Eric Heiden, wat een gigant, een gouden medaille op alle afstanden, 5x goud in 1980. Ik weet nog goed dat ik als 9-jarig ventje voor de tv met mijn strak aangetrokken capuchon hem nadeed. Daar ben ik later voor behandeld 😉.

Jaren later kreeg ik op de HALO mijn eerste echte schaats-les op de Uithof in Den Haag. Iedere dinsdagmorgen om 07:30 uur stond je in de winter op het ijs. Terwijl wij aan het ‘harken’ waren, kwamen de kernploegleden Bart Veldkamp en Ben v.d. Burg ons voorbij gevlogen. De Friezen uit onze klas en het zusje van Bart, Evelien Veldkamp, zorgden er in ieder geval voor dat het niveau van onze klas werd opgehaald.

OMK Schaatsen

Terug naar het verzoek van Paul. Sinds een aantal jaren doe ik mee met het OMK Schaatsen. Wat blijft het toch geweldig dat defensie dit soort evenementen organiseert. In de ochtend van de tweede februari gaat om 06:00 uur in Breda het wekkertje. De regen komt met bakken uit de hemel. Eerst maar even de Sportcommissie-site checken. Het zou zonde zijn om voor niets naar Biddinghuizen af te reizen. De site geeft aan: ‘HET GAAT GEWOON PLAATSVINDEN. BEREID U VOOR OP DE TOCHT DER TOCHTEN’. Bij mijn aankomst even na 08:00 uur regent het nog steeds maar we zijn natuurlijk niet van suiker. Vandaag melden zo’n 150 deelnemers zich aan de start, een zeer behoorlijke opkomst. Het zou echter wel mooi zijn om volgend jaar wat meer dames bij het toernooi tegen te komen. Slechts een deelnemersaantal van vier in de categorie D is natuurlijk veel te weinig. Uiteraard heeft ook dit kampioenschap naast een sportief- ook een mooi reünie- gehalte. Opvallend veel CZSK-personeel neemt deel. Het ontvangst is super de luxe, inclusief koffie en goede cake.

Van de LO&Sportcollega’s uit Havelte, die het kampioenschap ondersteunen met de manschappen van 101 CISBAT, hoor ik dat de dag ervoor de drie kilometer baan nog vol plassen lag. De weergoden zijn ons vandaag echter heel goed gezind. De regen stopt en de zon komt zelfs tevoorschijn. Het ijs ligt er prima bij, er waait alleen een windje. Na nog een tweede kop koffie en wat stoere verhalen wordt het nu dan echt tijd om de ijzers onder te binden. Richting André Wijnberger grapte ik nog of ik mijn transponder om mijn linker- of rechterbeen moest doen. Ik wil natuurlijk proberen om de finish van Sjinkie Knegt met zijn uitschuifbenen na te doen.

Pieter mét treintje

Na een geneutraliseerde start van 2,5 ronde op de 400 meter baan mogen de 20 km rijders weg. De 40 km rijders zijn dan al een rondje eerder van start gegaan. Ik begin vol goede moed bij de kopploeg. De eerste ronde gaat in een rap tempo. Je ziet dat deze mannen vaker op de schaatsen staan. Zelf merk ik dat ik maar net kan aansluiten. Waarom heb ik mijn rechterschaats nu niet wat strakker gedaan en waarom heb ik niet wat vaker getraind de afgelopen periode?
De eerste ronde gaat in 5 minuut 32. Ik merk dat het een tandje te snel gaat, de mannen zijn een maatje te groot. Dan maar een stuk alleen door en wachten op het volgende treintje. Ondertussen geniet ik wel van de mooie baan en het goede ijs. Sommige deelnemers die elkaar inhalen groeten elkaar vriendelijk. Iedere ronde kom je natuurlijk André Wijnberger tegen. Als speaker weet hij altijd wat nieuwsfeitjes te noemen en je te inspireren. Uiteraard wil je als schaatser op dat stuk in ieder geval even laten zien dat je wel kunt schaatsen en laat je niet merken dat je rug begint tegen te sputteren.

Tamara, pupil van Leen

Op het stuk na de volle ronde toch maar even snel mijn rechterschaats strikken. Het volgende treintje komt net voorbij. Chips@#@#, daar had ik bij moeten zitten. Dan maar alleen verder en zorgen dat ik in ieder geval die 8 ronden binnen het uur afrond. De rondetijden lopen op. Plotseling komt er een hele snelle trein aan. Ik herken de kopgroep van de 40 kilometer. Wat een toppertjes zijn dat, erg mooi om te zien. Ook merk ik dat de enige dame die aan de 40 kilometer deelneemt (Tamara Hoogezand-Walraven) gewoon bij de mannenkopgroep meerijdt. Respect voor deze groep is op z’n plek. Ondertussen ben ik nog steeds alleen aan het schaatsen. Buiten het stuk met tegenwind en de bochten naar rechts gaat het best aardig. Het tempo dat je echter in een treintje kan maken, is gewoon een stuk hoger. Wel weer heerlijk om op ijs te staan wat lijkt op natuurijs.

Ik kom weer André tegen, dan blijkt dat tellen ook een kunst is. In plaats van te stoppen en mijn transponder af te geven, rij ik nog een rondje door. Achteraf bleek dat ik per ongeluk een ronde teveel heb gereden. Lang leve het MYLAPS transponder systeem want die stopt gewoon de tijd bij 8 ronden.

Snert als beloning

Daarna vlot de schaatsen uit om de finish van de 40 kilometer live mee te maken. Daar kom ik ook onze oud-LO&Sport-collega en oud-bondscoach Leen Pfrommer tegen. Hij was even gekomen om zijn pupil Tamara aan te moedigen. Niet gek dat zij dus zo goed rijdt. In een heerlijk zonnetje zien we Bert Hollanders finishen in een tijd van 1 uur 21 minuten en 54 seconden. Een hele mooie tijd. Zijn volgers komen ruim een minuut later binnen.

Om 12:00 uur moet iedereen binnen zijn. Niet veel later zit iedereen aan de snert in afwachting van de prijsuitreiking. Voor de statistieken hieronder nog even de uitslag van het podium. Bij de Masters op de 20 kilometer moest er dit jaar zelfs een foto-finish aan te pas komen om tot een uitslag te komen. Dat zijn de sprintjes waar het publiek voor komt. Wat verder opvallend is aan de uitslagen, is dat ‘de oudjes’ als Masters vaak net zo snel of vaak sneller rijden dan ‘de jonkies’. Voor mij een aanmoediging om lekker te blijven schaatsen. Veel collega’s gebruiken schaatsen dan ook als ‘Fit for Life-middel’. Doordat het een low impact sport is, kun je het ook lang blijven doen.

Ik wil namens de schaatsers de organisatie heel hartelijk danken voor de uitstekende voorbereiding en uitvoering van dit evenement! Ik zal, als het even kan, volgend jaar zeker weer van de partij zijn.

Publicatiedatum: 04 februari 2018

Op de door Pieter genoemde Sportcommissie-site vind je de uitslag. Op deze pagina vind je het fotoalbum met door Johan Bouman geschoten foto's, waarvan je er in dit artikel al drie hebt kunnen zien