IN MEMORIAM NICO DE FREL
Donderdag 17 oktober kwam bij de redactie het droevige nieuws binnen dat onze (oud-)collega Nico de Frel (de vader van onze collega Lion de Frel) op 15 oktober in de leeftijd van 83 jaar is overleden. Nico was Lid in de orde van Oranje-Nassau en Erevoorzitter van de VVON.
Jan Welling, de Stafadjudant LO&Sportorganisatie, heeft contact gehad met onze (oud-)collega Lion de Frel. Hij stuurde ons het overlijdensbericht en het In Memoriam geschreven door de VVON (Vereniging van Oefenmeester Nederland) waar Nico jarenlang voorzitter was.
Nico de Frel was een gewaardeerd collega. Nico was betrokken, bevlogen, bezeten en verknocht aan de sport. Niet alleen voetbal maar elke cursus/opleiding die een beetje paste volgde hij om zich verder te ontwikkelen.
Hij is vooral in West-Brabant (Bergen op Zoom) werkzaam geweest. Collega's die daar met Nico werkten hebben we gevraagd herinneringen over Nico met ons te delen. En zo een hommage te brengen aan een alom gewaardeerde collega.
Van Marien van den Eijnden kregen we een mooi verhaal en ook Stas Szamrowicz en Rob Zimmermann stuurden ons herinneringen. De samenvoeging geeft een beeld van Nico als C-LO&Sportgroep.
Herinneringen aan Nico de Frel
Hart voor personeel
Nico stond altijd voor zijn personeel. Kwam niet aan “zijn mannen” want dan stond de vechter in Nico op en ging hij onvoorwaardelijk voor zijn sportpersoneel staan. Rang of stand, het maakte hem dan niet uit wie er tegenover hem stond. Hij gaf zijn personeel ook veel verantwoordelijkheid om zaken te regelen. Hij had vertrouwen in zijn mannen.
Marien schrijft: “Samen met de beroeps Sgt (Ab Delzenne) hebben we met de paar man die de LO&Sportgroep groot was, er een prachtige tijd van gemaakt”. Het feit dat Nico het principe “LO&Sportgroep Cort Heyligers First” hanteerde was voor de LO&Sportgroep fantastisch. Het paste niet altijd bij de bedrijfsvoering en filosofie van de LO&Sportorganisatie: optimaal benutten van de middelen. Dat gaf weleens spanningen. Maar uiteindelijk was Nico (niet zonder slag of stoot) wel zeer loyaal.”
Materiaal zorg
Nico was een echte materiaal man. De combinatie personeel + materieel maakte ten slotte, in zijn ogen, een goede les. Marien zegt: “Ik verdenk hem ervan ook een hoog ontwikkelde creativiteit te gebruiken bij de telling en materiaal zorg. In die tijd had ik daar als dienstplichtig LO&Sportinstructeur allemaal niet zoveel kijk op maar een LO&Sportgroep voor een rijschool had toch geen paar honderd paar sokken nodig.....? Nu weet ik beter en kan ik er hartelijk om lachen maar enige creativiteit kan hem hierbij niet ontzegd worden”.
Rob Zimmerman schrijft: ”De jaarlijkse begrotingen, voor wat toen heette “het hoogste bedrag LO&Sportmateriaal”, was altijd een circus van overdrijven en onderhandelen. De mores was toen “we vragen gewoon 130% in de hoop er 100% te krijgen”. Ook Nico deed daar enthousiast aan mee. Zelf begroten en budgetten krijgen ging ook gepaard met jaarlijkse tellingen. Het klopte ieder jaar voor 100%. Iedereen tevreden, zowel Nico als zijn Rayonchef. Maar het jeukte wel een beetje, want er was ook nooit wat zoek. Hoe kan dat?
Ik werd nadat ik een jaar of 3 commandant van Nico was, vertrouwen moest je dus verdienen bij Nico, meegenomen naar een hok nabij het sportveld en daar opende Nico een aantal PSU-kasten vol met splinternieuwe trainingspakken, shirts, ballen en nog veel meer spullen. In de loop van vele jaren verzameld. Dit blijk van vertrouwen van Nico werd wel op prijs gesteld maar de overdreven voorraad werd wel geleidelijk voor een deel gebruikt om noodlijdende sportgroepen van de nodige spullen te voorzien.”
“Een blind paard moest een cross kunnen lopen”
Marien: “We hebben het hier over de beginjaren 1990. Bedrijfsvoering en efficiency stonden toen nog in de kinderschoenen. Niemand maakt zich druk over het feit dat een crossje van 5 km een hele dag mocht duren. Ontvangst, koffie, stukje gebak erbij en bij de afsluitende cross nog een nasi maaltijd toe. De cross zelf moest van Nico echter wel zo uitgezet worden dat “een blind paard nog niet fout kon lopen”. De Cort Heyligers had de eer om de eerste cross van het seizoen te organiseren. Dat betekende voor ons als LO&Sportinstructeur dat we met 5 km wit lint en 5 km rood lint het parcours gingen uitzetten. Ongeacht of hier nu al een “pantserstoppende” zijafzetting middels bossage was. Het parcours moest afgezet worden. Het laat zich raden dat het organiseren van zoveel lint, het uitzetten van de cross en vervolgens weer al het lint netjes oprollen op klossen, dat we daar na afloop wel even mee bezig waren!”
Rob: “Over hetzelfde onderwerp: De eerste Rayonscross van mij als Rayonscommandant was in het najaar van 1987. Ik had de gewoonte om de dag voor de cross even het parcours te lopen samen met de betreffende C-LO&Sportgroep, dus ook met Nico. Eén van de bochten van het parcours was in mijn ogen niet goed afgezet, namelijk aan de buitenzijde van de bocht, waardoor er via de binnenzijde behoorlijk kon worden afgesneden. Dat viel niet helemaal lekker bij Nico, maar het resultaat was wel dat de volgende dag bij de cross nagenoeg het hele parcours aan beide zijden was afgezet.”
Burgemeester/Gouverneur van de Cort Heyligerskazerne (Fort de Frel)
Marien: Nico had zich in de vele jaren een bepaalde status verworven op de Cort Heyligers kazerne. Niet alleen Nico werkte er maar ook zoon John en dochter Evelyne. Nico was de enige die de sleutel had van het achterpoortje. Dan kon hij lekker snel op gezette tijden kijken of thuis nog alles oké was met zijn vrouw. Ik heb echt nooit iemand anders, ook de kazerne-Cdt niet, door dat poortje zien gaan. Ik noemde Nico altijd (voor mezelf - heb dat nooit met iemand gedeeld) de “burgemeester van de Cort Heyligers”.
Stas daarover: “Nico woonde recht tegenover de kazerne, hij had een eigen sleutel van een zijpoort die bij zijn huis uitkwam en die hij altijd voor alles en nog wat gebruikte. Het leek erop dat hij de Gouverneur van de Cort Heyligerskazerne was die naast zijn kazerne woonde.
Hij wist alles van zijn kazerne en iedereen kende hem. Nico werd gewaardeerd en gerespecteerd door de kazernecommandanten en het personeel op de kazerne.
Nico was heel trots op zijn kinderen. Op John die zijn sportcarrière startte bij Dosko. Op Lion (vooral) toen die de overstap maakte naar de LO&Sportorganisatie en daarmee in de voetsporen van zijn vader trad en trots ongetwijfeld ook op Evelyne.”
We wensen de kinderen van Nico en overige familie veel sterkte bij het leven zonder Nico. Gelukkig zijn er veel goede herinneringen.
Publicatiedatum: 30 oktober 2019
Onze andere website (Veteranenvereniging):
Video Fit for Action 2022: