DE MARATHON VAN MÜNCHEN

Door Rob van de Sluis

Mijn naam is Sgt1 Rob van de Sluis, 35 jaar en werkzaam als sportinstructeur O&T gp Bad Reichenhall. Ik kom al vanaf 2004 als steuninstructeur in Bad Reichenhall. Ik heb mijn TWOH gehaald in 2009 en zit hier nu als vaste instructeur sinds 2011. Hier loop ik wekelijks de Reiteralp op met een groep van 20 militairen en wordt er aandacht besteed aan de mentale component. De berg wordt hiervoor gebruikt als middel. Het gedrag wordt ’s avonds geëvalueerd en zo worden er nieuwe afspraken gemaakt. In een week maak ik dan gemiddeld 2500 hoogtemeters.

Hoe kun je trainen als je in de bergen werkt?
Een dik half jaar geleden heb ik me ingeschreven voor de marathon in München. Het trainen voor een marathon vergt veel tijd, doordat de omvang van de loop moet worden verhoogd. Zo heb ik 2 weken voor de wedstrijd nog een lange afstand gelopen van 33 km en daar ben je dan veel tijd mee kwijt.

Aangezien je in Bad Reichenhall van ’s ochtends tot ’s avonds bezig bent met de eenheid, is het lastig om tijd te vinden om te trainen. Ik trainde daarom vaak op zaterdag en als het even uitkwam op de maandag. De maandag gebruiken we om de steuninstructeurs in het plaatje te brengen en in de middag heb ik soms nog tijd om wat kilometers te maken.  

Het is voor mij niet de eerste marathon die ik loop. Het is namelijk de 5 e keer dat ik me aan deze afstand waag. Een echt lopers postuur heb ik niet, maar met de nodige afstanden in de benen gaat het hardlopen me goed af. Dit probeer ik ook te onderhouden.

Door al het wandelen in het bergen heb ik zeker sterkere benen gekregen. De krachtige beenspieren helpen me wel met mijn uithoudingsvermogen, maar ik merk dat het lastig is om mijn snelheid op niveau te houden. De lage intensiteit van het wandelen maakt mij trager. Dus hier moet dan extra aandacht aan worden gegeven tijdens mijn hardloop trainingen.
     

Zwaar naar beneden	Zwaar omhoog

De marathon

Het is 11 oktober 2015 09.45 uur en ik sta al in het startvak. In totaal zijn er 23.000 lopers die deelnemen aan het 30 e München Marathon Event. De Marathon van München staat niet bekend als een snelle marathon. Dit heeft alles te maken met het parcours, met veel bochten van 180 graden en de vele viaducten.

Het is bewolkt en ongeveer 8 graden. Na nog een gezamenlijke warming-up (op sfeer makende muziek) gaat het aftellen beginnen. Er luidt een flinke knal en daarna een mooi gejuich van het publiek dat aan de kant staat. Ik sta ergens vooraan, zodat ik meteen in mijn eigen tempo kan starten.

De eerste paar kilometers gaan goed. Ik begin bewust met een rustig tempo, want 42 km is toch wel lang. In voorgaande runevenementen, waar ik de halve marathon liep, was ik telkens te snel begonnen. Je rekent jezelf dan al rijk met een mooie tijd, maar uiteindelijk kom je jezelf altijd tegen in het tweede gedeelte van de loop.

Al snel kon ik me aansluiten bij een ‘pacer’ van 3.15 uur. Mijn doel is namelijk om hieronder te gaan lopen. Het eerste gedeelte loop ik door een mooi groot park. Ik ben nog fit, kijk wat om me heen en geniet. De eerste 10 kilometers gaan snel voorbij en loop ik in een lekkere trance.

Na 1.36.14 uur ben ik op de helft. Dit geeft een goed gevoel en ik loop goed op schema. Daarna komen vele viaducten waar je onderdoor moet lopen. Dit wordt op een gegeven moment erg vervelend, omdat je telkens omlaag en weer omhoog moet lopen. Maar ik blijf de ‘pacer’ volgen.

Beschrijvende tekst	Beschrijvende tekst

Het gaat best goed. Met mijn uithoudingsvermogen kan ik het nog goed volhouden, maar mijn beenheffers beginnen toch wel te zeuren. Dit komt zeker van het wandelen in de bergen. Drie kilometer voor de finish geeft de ‘pacer’ aan: als je nog wat wilt bereiken, dan is dit het moment “Aufgeht’s!”. Ik kan niet zomaar ineens versnellen. Maar langzaam aan lukt het me om het tempo op te schroeven, waardoor ik nog wat tijdwinst kan maken.  

1200 meter voor de finish is nog een laatste drinkpost. De man schreeuwt door de microfoon dat de laatste meters zijn begonnen. Dit geeft een goed gevoel. Die laatste kilometer loop ik ook nog wel.

De finish en volgende marathon
De finish is in het Olympisch stadion. Door een tunnel, vol discolichten en opzwepende muziek, kom ik het stadion in. De adrenaline schiet hierdoor nog even door mijn lichaam. Ik ben er bijna. Nog 400 meter door dit prachtige stadion geniet ik. Dan kom ik over de finish met een tijd van 3.13.28 uur.

                                     Samen met voormalig collega uit de Vredepeel: Eline Lindeman

Ik ben zeker tevreden met mijn tijd. Meer zit er op dit moment niet in. Mijn PR staat op 3.12.32 uur. Deze ga ik zeker nog een keer verbeteren. Maar zolang ik in Bad Reichenhall werk is dat lastig. Sowieso doordat er geen constante trainingsfrequentie is en rust na gemiddeld 2500 hoogtemeters ook belangrijk is. Bovendien is het dus moeilijk om de snelheid van het lopen op niveau te houden.

Eind volgend jaar werk ik weer in Nederland en dat is een mooi moment om mijn huidige PR te verbeteren. Voor nu blijf ik natuurlijk hardlopen, gewoon omdat ik het leuk vind!