DE PEN

AFLEVERING 29: DENNIS GORREE

In aflevering 28 schreef mijn ‘neef’ uit de officierenfamilie LO&Sport, Tlnt Jasper Schout, over zijn kijk op ontwikkelingen in de LO&Sportorganisatie en schetste hij zijn visie voor de toekomst. Een toekomst die ik met veel nieuwsgierigheid op de voet blijf volgen! Zoals Jasper in zijn afronding benoemde, en wat onder meerdere collega’s al een tijdje bekend is, maakte ik in september 2017 de overstap naar Trainingsgeneeskunde en Trainingsfysiologie (TGTF) bij Staf CLAS. Hier ben ik werkzaam in de functie van Fieldlab Manager TGTF, bij de 13 e Lichte Brigade op de RVS kazerne in Oirschot. Na de uitnodiging om de Pen in handen te nemen, heeft Jasper mij gevraagd iets te schrijven over deze overstap en hoe ik tegen de samenwerking met de LO&Sportorganisatie aankijk. Binnen deze opdracht maak ik dankbaar van de gelegenheid gebruik om over mijn tijd bij de LO&Sportorganisatie te schrijven.

Dank aan Jasper voor het doorgeven van de Pen!

Een verhaal uit ruim een decennium bij de LO&Sportorganisatie

Sfeerproeverij

In 2002 kwam ik via een bekende van mijn ouders, en mede Venraynaar, Adjudant b.d. René van Stokkem, in aanraking met de LO&Sportorganisatie. Als 19-jarige eerstejaars student aan de ALO Tilburg ging ik via een snuffelstage sfeer proeven bij, voor mij toen nog, ‘het leger’. Dit betekende voor mij een keer per week, om 05.00u vanaf mijn kamer richting het Centraal Station van Tilburg te lopen, om de eerste trein naar Weert te pakken, naar de KMS op de Van Hornekazerne. Deze sfeerproeverij maakte een behoorlijke indruk op me. Na wat lessen MZV, HIBA, Terreinwerk, Zwemmen, Klimtoren en een introductie duiklessen in het zwembad meegedaan te hebben en een deelname aan de GVA, was ik meteen enthousiast geworden over de LO&Sportorganisatie van de Koninklijke Landmacht. Ik wilde hier graag terugkomen voor een nadere kennismaking.

Aldus de nadere kennismaking…

Na wat stages bij een sportschool en in het basis en middelbaar onderwijs, bleef mijn enthousiasme voor de LO&Sportorganisatie tijdens de opvolgende studiejaren onveranderd. In 2005 wilde ik daarom mijn afstudeerstage in het 4 e jaar weer bij dezelfde organisatie doorlopen. Zo kwam ik op de LO&Sportgroep RVS terecht. Met (toen nog Sergeant-Majoor) Adjudant Peter Crooymans, alias ‘de Crooi’, als begeleider, en onder andere mijn ‘pa’ Majoor Jaco Bras (toen nog Eerste Luitenant en ‘Second’ op de sportgroep), belandde ik in een enthousiast team van ongeveer 32 man sterk. Heel de dag hard werken onder de aanhoudende goede sfeer was fantastisch! Toen ik aan stagelopen dacht, had ik niet direct de verwachting dat dit ook ‘verdere opvoeding’ en ‘persoonsvorming’ zou betekenen, dat later toch wel het geval bleek te zijn. In de eerste weken begon ik ‘onderaan de ladder’ als koffie-zettende, afwassende, post ophalende en materiaal uitgevende ‘stagiair’ cq ‘jongste’ cq ‘nukubu’ cq ‘TEJO’ (TEnt JOngste). Tot dat een paar maanden later, inmiddels lesgevend en op teamuitjes ‘bierhalend’, gewoon Dennis was geworden. Ik leerde snel hoe je in een teamomgeving je plek dient te verdienen en hoe je van meerwaarde leert te zijn, om zo als volwaardig gewaardeerd collega gezien te worden. Ondanks dat het laatste nog geen voldongen feit was, heeft de sportgroep mij destijds wel dit gevoel gegeven. Hier denk ik nog vaak met veel plezier aan terug!

Instructeursperiode 2007-2014

Na het doorlopen van lichting 06-8 KMS te Weert en de VTO-1 LO&Sport, werd ik voor mijn eerste functie weer geplaatst bij de LO&Sportgroep RVS. Dat was voor mij de perfecte plaatsing! De samenstelling van de groep waar ik voorheen stage bij had gelopen was deels hetzelfde en de sfeer was nog steeds top! Tot 2010 heb ik daar van geweldige dingen deel uit mogen maken. Lesgeven aan groepen tot 80 personen, oefeningen SOB/SOMS in Duitsland, een niv IV oefening in Polen, ondersteuning in Bad Reichenhall, Brigade sportdagen, kazerne Survivalruns, Militaire Vijfkamp en lesgeven aan ‘clubs’ die ingezet werden in diverse rotaties binnen de missies ISAF en TFU in Afghanistan. Dit droeg allemaal bij aan het doormaken van een steile leercurve en het opdoen van een brede ervaring in diverse contexten. In deze periode had ik bij mijn toenmalige commandant, (toen nog Kap) Majoor Hein van de Made, aangegeven graag met 1 van de rotaties van de genoemde uitzendingen mee te willen gaan. Helaas vanwege het interne beleid, dat voorschreef dat je minimaal 2 jaar instructeur moest zijn, kon dat verzoek niet gehonoreerd worden. Uiteraard leerde ik daar later pas begrip voor te krijgen, want in het begin baalde ik daar enorm van.

In 2010 ben ik overgegaan naar de LO&Sportgroep VHK te Weert. Hier werkte een aantal mensen die ik al kende uit mijn stageperiodes en van mijn tijd op de RVS. Ook hier heb ik een mooie tijd gehad en veel mensen leren kennen. Het lesgeven aan onderofficieren in opleiding en werken op een kazerne met een daaraan gerelateerde sfeer was voor mij totaal anders, maar had desalniettemin zijn eigen charmes. Naast lesgeven aan de opleidingspelotons heb ik destijds, samen met Sgt1 b.d. Olaf Petersen, ook veel energie gestoken in het Remedial Peloton. Een groot peloton wat voor sommigen meer een luilekkerland en een makkelijke vorm van inkomstenwerving leek te zijn, dan een plek waarin je de mazzel (en de plicht!) had, om al je dagelijkse inspanningen te richten op het halen van het juiste fysieke niveau, om weer fit aan de opleiding te starten. In deze periode ben ik meer gaan leren over voeding, slaap, rust en trainingsleer. Ik verdiepte mij verder in trainingsleer en revalidatie, waardoor ik erachter kwam dat revalideren vooral maatwerk is. Hierdoor experimenteerde ik samen met Olaf, de bedrijfsarts en de fysio met het maken van individuele trainingsschema’s. Al vroegtijdig kwam ik erachter dat dit zonder echt efficiënte technologische hulpmiddelen (anders dan Excel en Word) een behoorlijk tijdrovend klusje was. Daarentegen kwam ik er tegelijkertijd achter hoe moeilijk het is om met eenzelfde lessenreeks / FMOTP een groep individuen fysiek bepaalde doelstellingen te laten halen. Dit was een leerzame periode, waarbij het werken met het REMPEL, mijn Sgt1 test, de GVA’s naar Siedlunghausen en Marche les Dammes en de tokkelactiviteiten in het Centrum van Weert, mooie krenten in de pap waren.

Na de reorganisatie in 2013 ben ik geplaatst op de LBK te Vredepeel. Een verrassend leuke locatie met een ‘paarse’ LO&Sportgroep. Hier heb ik 10 maanden gewerkt. Aan het einde van die periode ben ik, als hoogtepunt in mijn tijd aldaar, met een peloton van 13LUVERDBT (Lucht Verdedigingsbatterij) naar Noorwegen geweest voor de NAVO oefening Noble Ledger. Het betrof een NRF (NATO Response Force) oefening, waaraan diverse nationaliteiten deelnamen. Met dank aan de toenmalige Pelotonscommandant kon ik ook een keer mee het HQ in, waar ik een kijkje kon nemen in het operatiecentrum dat achter de aansturing van de gehele operatie zat. Tijdens deze oefening kon ik optimaal genieten van de vrijheden die je zo nu en dan als LO&Sportinstructeur hebt. Op het ene moment lesgeven en op een ander moment meegaan met de eenheid in de voertuigen tijdens het beoefenen van hun skills en drills, of op een ATB alleen het terrein in om looproutes te verkennen, of samen met collega sportinstructeurs van de LO&Sportgroep OK locaties verkennen om samen een survivalbaantje te bouwen. Ook af en toe rond rijden om naar para’s te kijken of vuurcontacten in hinderlagen en pelotonsaanvallen van dichtbij mee te maken. Naast het bekijken van indrukwekkende optredens van personeel en materieel, was dit uiteraard ook om een beeld te krijgen van de mate waarin de oefenende collega’s over bepaalde fysieke vermogen en basis-motorische eigenschappen bezaten ;)

Van Instructeur naar Officier LO&Sport

Begin 2014, drie maanden na mijn komst op de LO&Sportgroep LBK, reageerde ik op de Infoop voor Officier LO&Sport. Toen ik door de administratieve voorselectie van de sollicitatie Officier LO&Sport kwam, werd ik uitgenodigd voor het AAC gesprek op de KMA. Na diverse voorbereidingsgesprekken met verschillende mensen (waaronder Kap. b.d. Lion de Frel, die me net zolang opnieuw liet aanmelden tot ik de juiste lichaamstaal, houding en uitstraling had om het gesprek te openen) kon ik goed voorbereid het AAC gesprek in. Terwijl de sollicitatie liep, had ik ook de kans gekregen om op uitzending te gaan naar Adana in Turkije, Operatie Active Fence (Patriot Missie). Deze missie draaide van 23-01-2013 tot 23-01-2015. In de periode dat ik net met het opwerktraject voor de uitzending was begonnen, viel ook het AAC gesprek. Tot mijn vreugde sloot ik dit af met een positief resultaat. Dit betekende dat ik niet meer op uitzending zou gaan, maar per oktober 2014 zou starten aan de Korte Officiers Opleiding op de KMA en daar heb ik een fantastische tijd gehad! Daar heb ik nog een paar maten aan over gehouden. Het voelde als een korte herbeleving van mijn studententijd, waarin ‘hard studeren’ en ‘hard ontspannen’ tijdens de festiviteiten op het Kasteel en in de mooie binnenstad van Breda, niet zonder elkaar konden. Na een groot gedeelte AMO over doen en wat studeren, begon ik na de KMA aan de VTO Officier LO&Sport. Ook een leerzame en drukke periode, die ik samen met Elnt Léonie van Lamsweerde doorliep. Na een jaar op de KMA voelde de terugkeer in de LO&Sportorganisatie toch wel weer als thuiskomen. Wederom verrijkt met zelfkennis, met name door feedback van mijn omgeving en zelf behoorlijk wat reflecteren, was het een mooie periode waarin ik veel leerde over zaken die zich ‘achter de schermen’ van een sportgroep, lees: de bedrijfsvoering, afspeelden.

Van lesgeven naar leidinggeven in een team

Als ‘verse’ C-LO&Sportgroep van LO&Sportgroep BHK te Amersfoort, voelde ik mij goed op mijn plek. Met name de mate van invloed die ik kon uitoefenen binnen mijn omgeving en de dingen die ik allemaal te leren had in nieuwe contexten, gaven mij weer nieuwe uitdagingen en prikkelden mijn nieuwsgierigheid. De rollen van vakman, leider en instructeur had ik ingeruild voor de rollen van leider, coach, manager en vakman. In het begin was het even mijn draai vinden, omdat ik nu vanuit een andere positie met mensen omging dan voorheen het geval was. Vooral het feit dat ik nu in de beoordelingslijn zat en eindverantwoordelijk was voor het reilen en zeilen op de sportgroep, maakte het uitdagend. Uitdagend om de balans te vinden tussen positie innemen in het team, voor het team en soms ‘boven’ het team. Ik vond het fantastisch om met mijn ervaring als instructeur (als vakman) in de positie te zijn om mensen beter te maken (als coach) en in de gelegenheid te zijn (als leider en manager) om de randvoorwaarden te creëren zodat anderen datgene konden doen waar ze plezier in hadden en beter van werden. De gevolgen van bezuinigingen en werkdruk maakte het werk op de sportgroep soms onrustig en chaotisch, waarbij het zelden voorkwam dat we met het overgrote gedeelte van de sportgroep tegelijk aanwezig waren. Desondanks hoop ik dat ik in dat jaartje dat ik commandant was, de leden van de sportgroep het volgende heb kunnen brengen; met elkaar plezier beleven in het werk en uitdaging tot (af en toe) wat zelfreflectie en groei, in een tijd waarin bezuinigingen en werkdruk deze zaken bemoeilijken. (Volgens mij wel gelukt, gezien ik na een half jaar een door het personeel aangevraagde TB mocht ontvangen, het beste compliment dat ik kon krijgen.) Ik heb op persoonlijk en vakinhoudelijk vlak veel door en met hen geleerd, waar ik ze dankbaar voor ben. Topjaar! Hoogtepunten voor mij waren de teambuilding met de sportgroep, het ‘verbouwen’ van de koffiekamer (lees: het met z’n allen werken aan en in een goede sfeer), het organiseren van de Dienstvakdag, maar toch ook de Managementdagen en het Periodiek Beraad.

Via een TTW bij het Expertisecentrum (EC) naar de overstap naar TGTF

Om ruimte te maken voor de volgende nieuwe sportofficier, Tlnt Jeroen Hartog, verhuisde ik eind januari 2017 van de LO&Sportgroep BHK naar het EC van de Staf LO&Sportorganisatie. Hier heb ik meegewerkt aan een project genaamd DTCS, Defense Training and Coaching System. Een flink meerjarenplan waarvan ik zeer benieuwd ben naar het eindresultaat. Deze TTW zou tot 1 juli 2017 duren, waarna ik aan de slag zou gaan als C-LO&Sportgroep Groot-Heidekamp. Een mooie uitdagende werkplek, welke ik graag aan mijn lijstje sportgroepen toe had willen voegen. Na enkele keren deze sportgroep al te hebben bezocht met het oog op de volgende ‘commandantenbeurt’, had ik ondertussen vernomen dat de functie van Fieldlab Manager TGTF op de 13e Lichte Brigade in Oirschot mogelijk vrij zou komen. Ik heb altijd al een brede interesse in het vergaren van kennis gehad. Zo ook voor inspanningsfysiologie, voeding en aanverwante zaken. Daarnaast had ik ook wat studie ervaring uit een studie Bewegingswetenschappen. Als laatste was daar ook nog een aantekening (uit 2012) in mijn POP, waarin ik op had laten nemen geïnteresseerd te zijn in een functie bij TGTF. Dit leek mij dus een kans om een nieuwe weg in te slaan. Een weg die mij meer invloed zou geven in het bepalen van mijn toekomst in het algemeen, maar ook in mijn werkzaamheden. Als C-LO&Sportgroep maak je samen met de sportgroep deel uit van veel diverse processen. Hier kies je tot op zekere hoogte zelf voor, maar soms word je ook geacht om bredere organisatie (niet alleen LO&Sport, ook CLAS brede) belangen te behartigen, welke afleiden van je lokale processen. Ik hoopte in een functie als Fieldlab Manager TGTF wat meer focus en diepgang aan te kunnen brengen in mijn werk, met minder afleiding door bureaucratische processen en CLAS brede verplichtingen, om meer werkplezier, succesbeleving en beoogde resultaten te behalen. Daarnaast kon ik op deze manier terug naar de 13e Brigade in Oirschot, waar ik eerder een fantastische tijd had gehad. En niet geheel onbelangrijk; het kon mij een baan op een vaste locatie (in het prachtige zuiden) met een vaste aanstelling opleveren.

Na ’s avonds met wat oud-commandanten gebeld te hebben om over dit idee te sparren, besloot ik om 21.00u nog belangstelling te tonen. Het belangstelling tonen bleek net op tijd te zijn, gezien die avond de vacature om 00.00u zou sluiten. Fysiek overigens een gemakkelijk uit te voeren handeling, maar het besluit was gevoelsmatig iets minder eenvoudig. Ik had tenslotte een kleine twee jaar geleden de kans gekregen om als Officier LO&Sport aan de slag te gaan. Bij het overwegen van een vertrek uit de organisatie ontstond toch wel even een ‘interne discussie’ met loyaliteit als onderwerp. De volgende dag belde ik met de Coördinator Fieldlabs van TGTF om hem, tot zijn verbazing, te vertellen dat ik belangstelling getoond had. Ter illustratie; het toeval wilde dat Coördinator Fieldlabs, Anton Koteris, en ik ook samen in de Stuurgroep Professioneel Trainen zaten, maar dit was logischerwijs nooit onderwerp van gesprek geweest. Ik zou tenslotte naar Groot-Heidekamp gaan.

Het sollicitatiegesprek bij TGTF, dat ik (achteraf gezien overdreven) goed had voorbereid, bleek meer een kennismakingsgesprek te zijn. Ik zat klaar voor een ‘overhoring’ op het gebied van kennis en vaardigheden in een rol van onderzoeker, expert en adviseur en hoe ik die rollen allemaal zou gaan bekleden. Verbaasd als ik was, bleek het helemaal niet om diepgang in relevante kennis te gaan, maar was het vooral een gesprek waaruit moest blijken dat ik in het team zou kunnen passen. Dit laatste was gelukkig het geval. Nadat het bekend werd, brak voor mij een nieuw hoofdstuk aan; burger worden en de organisatie, waar ik ruim 10 jaar werkzaam in ben geweest, verlaten. Verlaten voelde het voor mij niet helemaal, omdat ik in Oirschot regelmatig met de LO&Sportgroepen RVS en Strijpse Kamp zou gaan samenwerken.

Samenwerking TGTF/Fieldlabs en LO&Sportgroepen

Het mooie van TGTF en de LO&Sportorganisatie is dat beide organisaties overeenkomsten in hun missie en doelen hebben. Dat maakt de keuze om samen te werken al een wijs besluit. De overeenkomsten zijn duidelijk; beide organisaties willen een positieve bijdrage leveren aan de fysieke (en mentale) inzetbaarheid voor (CLAS) eenheden en individuen. De verschillen daarentegen, zitten vooral in de diverse producten en diensten waarmee deze bijdrage geleverd wordt. Ik zie de samenwerking dan ook als een kans om elkaars toegevoegde waarde krachtiger neer te zetten. Zowel naar het hogere niveau (stakeholders) als naar de eenheden (klanten). Dit kan zelfs op een dusdanige manier dat we, zonder afhankelijkheid van elkaar, duidelijk kunnen maken dat de eenheden ons beiden nodig hebben, om hen optimaal van dienst te kunnen zijn. Een voorbeeld hiervan is het doen van onderzoek naar bijvoorbeeld fysieke fitheid en taakbelasting (vooral het werk van TGTF/Fieldlabs). De onderzoeksresultaten kunnen in veel gevallen input geven, voor het richten en inrichten van een professioneel trainingsplan. Dit plan wordt ondersteund/uitgevoerd, in de vorm van professionele fysieke trainingen, welke soms verzorgd worden door de eenheid zelf, maar vooral ook door professioneel personeel (vooral het werk van de LO&Sport). Tijdens de opkomst van meer Fieldlabs ontstond soms misschien het gevoel in elkaars vaarwater te komen. Zoals ik het zie, zit er zeker een overlap in het werkveld (bijvoorbeeld in het advies naar commandanten), maar moeten beide organisaties vooral datgene doen waar hun toegevoegde waarde in zit en waarvoor ze ‘op aarde zijn’; de FLM kan onderzoek doen, monitoren en adviseren, waar de sportgroepen trainingsprogramma’s opstellen, training en instructie verzorgen en adviseren. Ik kijk er erg naar uit om samen met de sportgroepen RVS en SK invulling te geven aan deze zaken. Waar we soms, door een overspoeling aan informatie en een groot aantal verleidingen tot innoveren, in mijn beleving teveel afgeleid worden van onze echte toegevoegde waarde en in de breedte aan het kijken zijn, moeten we focus houden op onze eigen kwaliteiten. Gezien de maatschappelijke ontwikkelingen en ontwikkelingen binnen Defensie (opkomend bewustzijn, maar ook betere financiële middelen) hebben we in deze tijd de wind mee, als het gaat om investeren in gezondheid, fitheid en fysieke en mentale operationele inzetbaarheid. Hierin moeten we wat mij betreft elkaars krachten benutten en elkaar de successen gunnen. Daar zullen we de eenheden en individuen het beste mee kunnen faciliteren.

Tot slot

Ik kijk terug op een fantastische, en voor mij belangrijke, periode bij de LO&Sportorganisatie. Een mooie plek om te werken, te leren en te groeien, op professioneel vlak, maar zeker ook als persoon. Iedereen met wie ik in de organisatie gewerkt heb, heeft bewust, dan wel voor mij onbewust, iets betekend in mijn ontwikkeling en werkplezier. Daar blijf ik dankbaar voor.

Na het ontvangen van de uitnodiging voor de Pen van Jasper, wil ik deze graag doorgeven aan mijn andere ‘neef’ Koen Kusters. Ik laat het aan hem waar hij over wilt schrijven, al ben ik wel benieuwd naar zijn ervaringen als (in ieder geval sinds lange tijd) de eerste C-LO&Sportgroep zonder een achtergrond in de organisatie.

Publicatiedatum: 26 juni 2018

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.