DE PEN

AFLEVERING 28: JASPER SCHOUT

Binnen onze uiterst gezellige ‘officierenfamilie’ heb ik van mijn ‘opa’ Jaco Bras de pen doorgekregen. Hij was benieuwd hoe ik als jonge sportofficier tegen onze LO&Sportorganisatie aankijk en in het bijzonder de toekomst hiervan. Onderstaand probeer ik mijn visie te schetsen over ‘een’ toekomst van de LO&Sportorganisatie en spelers/factoren hierin, want de toekomst, die maken we uiteraard samen. Hierbij ga ik in op de recente innovatieve ontwikkelingen, de huidige Visie en een mogelijke rol in de toekomst.

Van zweet op de kop naar getallen op de klok

Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik als officier-LO&S ook een geschiedenis heb als instructeur. Niks mooiers dan met een balk in de nek het oefenterrein in te hobbelen. Met een lach op het gezicht ‘naar de klote’ en het zweet dik op de kop. De vraag ‘(wat) hebben we getraind?’ was eigenlijk een retorische. Zo zijn we als LO&S ooit begonnen en deze kracht moeten we ook zeker vasthouden. Echter, hoe vertel ik aan een commandant waarom Jantje of Pietje niet mee kan komen in het veld of met de les (of er überhaupt nooit zijn) en wat hier de gevolgen van zijn voor hun inzetbaarheid?

Daarom ben ik blij met de ontwikkelingen op het gebied van Professioneel Trainen als de AMF-test en het DTCS. Hiermee kunnen wij de goede dingen die wij doen nog beter ‘finetunen’ en misschien wel belangrijker, verkopen en uitleggen aan ‘de klant’. Innovatieve zaken als deze zijn in mijn ogen onmisbaar, om onze organisatie duurzaam inzetbaar te maken en te houden. ‘Als je doet wat je altijd al deed, krijg je immers wat je altijd al kreeg’ .  

De ene militair is de andere niet

In mijn tijd als instructeur heb ik me altijd afgevraagd waarom wij binnen defensie niet één sterke LO&Sportorganisatie zijn. Inmiddels ben ik 2 ‘paarse’ sportgroepen verder, iets wijzer en begrijp ik iets beter dat wij zowel in onze werkzaamheden als onze cultuur toch onderling van elkaar verschillen. Zo stuurt de KL meer op ‘Fit for Action’ (de gereedstelling) en de Klu meer op ‘Fit for Life’. Mijn overtuiging is dat iedere militair tenminste kennis moet hebben van de termen ‘Fit for Action / Fit for Function / Fit for Life’ en de betekenis hiervan voor zijn functie. Het is dan aan ons om optimaal aan te sluiten bij iedere militair. Initiatieven als het Vitex-programma (Schaarsbergen en de Peel) en het DGI (Utrecht) zijn hier een goed voorbeeld van v.w.b. de ‘Fit for Life’ doelgroep. Voor de andere twee doelgroepen is de werkwijze van het DTCS een goede stap vooruit ten opzichte van het huidige ‘generieke’ FMOTP. Wel denk ik dat onze groepslessen onmisbaar blijven op het gebied van opleiden en vorming, naast het trainen de in mijn ogen twee andere belangrijkste pijlers van onze LO&Sportorganisatie. Door de huidige ontwikkelingen kunnen wij door differentiatie een bredere doelgroep bereiken, krijgen we meer inzicht over de inzetbaarheid van de ‘klant’ en komt in mijn ogen een paarse sportorganisatie al weer iets dichterbij.

De rol van scheidsrechter

‘Waarom hoeft een Klu-militair van 55+ geen DCP meer te lopen?’ ‘Waarom gebeurt het toch dat men zonder geldige FIT of DCP op oefening of uitzending gaat?’ Gewoon twee vragen uit de praktijk die mij storen. Het antwoord is in mijn ogen simpel: de regelgeving (of de uitvoering hiervan) is niet dwingend genoeg en daarnaast is de uitvoering van de taak/missie voor de commandant belangrijker dan de fysieke randvoorwaarden. Daar zit mijn inziens ook gelijk een deel van de oplossing. Naast het (op)trainen, begeleiden van SMR en de reguliere testen zie ik een nieuwe rol voor ons weggelegd. In het kader van de gereedstelling worden eenheden tijdens certificeringsoefeningen getoetst door OT’ers op hun taak. Wanneer wij hier de fysieke dimensie aan toe zouden voegen,  dan kunnen we vervolgens een (bindend?) advies uitbrengen aan de commandant van de eenheid. Zie het als de rol van scheidsrechter waarbij wij ofwel een OT’er de kans heeft om een eenheid of individu de rode kaart te geven op fysiek vlak. Nu wij gerichtere tools krijgen om te meten zouden we op dit vlak naar mijn mening ook pro-actiever ofwel dwingender aanwezig kunnen zijn.

Als nabrander

Duurzaam succesvolle organisaties werken continu aan verbetering en innovatie, maar bewaken de grens van de maximale hoeveelheid veranderingen en het tempo! Ik ben er van overtuigd dat wij deel uitmaken van een succesvolle organisatie en ben daarom benieuwd in welk tempo wij (en de eenheden) kunnen innoveren.

Na het delen van mijn ‘gedachtegoed’ rest mij niks anders dan de pen door te geven. Dit doe ik graag binnen de hechte familie die wij hebben. Mijn ‘neef’ is sinds vorig jaar buiten de LO&Sportorganisatie, maar binnen de organisatie van onze partner TGTF werkzaam. Ik ben benieuwd hoe hij, nu vanaf de andere kant, tegen onze samenwerking en de mogelijkheden hiervan aankijkt. Daarom geef ik de Pen bij deze graag door aan Dennis Gorree.

 Publicatiedatum: 23 maart 2018

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.