DE PEN

AFLEVERING 25: RENÉ VAN BERLO

“Wedstrijdverslag All Terrain Challenge Eindhoven”

Van Herold Dat heb ik De Pen gekregen en ik heb besloten om een stukje te schrijven over de band die Herold en ik hebben opgebouwd in de afgelopen jaren, o.a. door deelname aan verschillende Adventure Races. Op 16 september jl. heb ik in Eindhoven een 8-uurs race met hem gedaan.                                                                  

Ieder jaar staat het op de racekalender in het tweede weekend van september; The All Terrain Challenge, een Adventure Race in en rondom Eindhoven. Een dagje gasgeven in de buitenlucht met mountainbiken, kanoën, steppen en oriënteren samen met mijn race maat Herold Dat. Onderstaand een raceverslag van deze dag.   

Om 08:00 uur stond Herold weer voor de deur met zijn “racebus” om vervolgens naar Noord-Eindhoven te verplaatsen. In de week voorafgaand aan de race was er, zoals gebruikelijk, meerdere keren bel en app contact om te checken wie wat zou regelen aan voeding, reparatiespullen, watervaste stiften, e.d. Toch volgt er in de auto op weg naar de race nog even een korte check m.b.v. de mail van de organisatie. Alles compleet! Da’s alvast een goed begin.

Vervolgens de vraag hoe we er fysiek (en mentaal) voor staan, aangezien we toch 8 uur achter elkaar aan de bak moeten. Herold geeft aan dat hij weinig heeft hardgelopen en dat hij fysiek nog niet 100% hersteld is van zijn Expeditie Robinson avontuur. Hij was heel veel afgevallen en dan met name aan spiermassa. De tactiek voor de dag wordt op deze manier al enigszins besproken; minder gokken op het hardlopen vandaag en bij run-step-run loop ik dus meer dan dat ik step.

Bij Op Noord aangekomen laten we de verplichte materialen controleren (EHBO, kompas, kaarthoekmeter, mobiele telefoon, regenjas, minimaal 1 liter water, een bel en een helm). Daarna wordt de ATB gecheckt op remmen en bandbreedte. Nummertje erop en op naar de koffie.

Na de briefing door de organisatie nog even een paraplasje. Toch altijd die lekkere spanning als er een startnummer op je borst zit. Ik ben benieuwd of dat gevoel ooit nog verdwijnt. Ik vind het heerlijk! Herold wordt altijd lekker druk en praat met alle andere deelnemers die we ondertussen aardig goed kennen na bijna 15 jaar deelname aan deze geweldige race.

Bij de start om 10:00 uur onder de startboog was de spanning op zijn top en na het startschot gaan we als een dolle van start om onze eerste coördinaten op te halen en in te tekenen. Yes, we zijn los!                

Het eerste ATB traject gaat dwars door Eindhoven en bij een oud kantoorgebouw moeten we het trappenhuis in om op de zevende etage middels een special task een extra coördinaat te bemachtigen. We willen te snel en beneden aangekomen blijkt het coördinaat niet te kloppen. Shit!! Kort overleg, omhoog of doorgaan? We gaan door, want we hebben sinds een nieuwe organisatie deze race organiseert toch nog nooit alle checkpoints gehaald. We herpakken ons behoorlijk snel, maar balen wel dat we weer in onze valkuil gestapt zijn. In vorige races was onze energie en gretigheid ons aan het begin van de race al vaker tot last; te snel op het eerste coördinaat afgaan, waardoor we weer moesten heroriënteren, achter een buddypaar aangaan waarvan we dachten dat ze het wel wisten, etc. 

Door met de ATB naar Wisselpunt 1: Hoe zat het ook alweer met houden aan de verkeersregels? Gas erop! We liggen nog lekker in de race. Op het wisselpunt staan een aantal special tasks waar je extra punten mee kunt verdienen. We besluiten ring te steken met de ATB. Dat was makkelijk verdiend.

Met één step vervolgen we de weg door een voor ons minder bekend deel van Eindhoven. Het is prima raceweer, niet te koud en niet te warm. Genietend van de groene omgeving steken we door waar het kan en overleggen we welke punten we laten liggen. De sfeer is prima, ondanks de bloedsporen onder mijn lange legging van de heuphoge bramenstruiken. De volgende keer misschien toch beter de langere begaanbare weg nemen?!                                                                                          
Op het volgende wisselpunt stappen we in de Canadese kano om vanuit de Volmolen in Waalre over de Dommel terug te varen. Lekker even de beentjes laten rusten. Herold moet onderweg nog wel een aantal keren uit de boot om checkpoints af te prikken. In de kano is er ook even tijd om het te hebben over Expeditie Robinson. Het heeft veel indruk gemaakt op Herold, merk ik. Uiteraard mocht hij niets tot in detail vertellen, maar het gevoel dat hij erbij had was geweldig, dat was wel duidelijk.

Na het kanoën vervolgden we onze weg met een oriëntatieloop met daarin nog een special task verwerkt, waar we een code moesten kraken. De dag was alweer voor de helft voorbij. De tijd vliegt als je plezier hebt!
We moesten elkaar in deze fase van de wedstrijd ook weer scherp houden op het gebied van voeding, want de calorieën vliegen eruit. In het verleden is het al eens gebeurd dat de hongerklop om de hoek kwam kijken. Herold fietste ineens achter mij i.p.v. voor mij, dat kon niet goed zijn!    O.a. door deze ervaring hebben we in de loop der jaren ook taakverdelingen ontwikkeld in de race: Ik heb als extra taak om onze voeding inname in de gaten te houden, Herold noemt de coördinaten op en ik teken ze in, Herold leest kaart met mountainbiken, ik met hardlopen. Kompas schieten doe ik, Herold legt peddels, kano en zwemvesten vast klaar als ik de kaarten in de Ortlieb tas stop etc. De tijdwinst zit echt in het fijnslijpen van de taakverdelingen.
Dit jaar hebben we ook voor het eerst coördinaten pas ingetekend in de kano, waardoor we in ieder geval in beweging bleven. Stilstaan is verloren tijd! 

Na het oriënteren, met een vochtige doorsteek door rivier de Dommel, stapten we weer in de kano. Ondertussen was de zon ook door gekomen en werd het te warm in ons lange ondershirt.  Even strippen dus.  

De laatste etappe was met de ATB. Het ging nog steeds lekker!
Onder tijdsdruk van de verplichte binnenkomsttijd van 18:00 uur vlogen we door de bossen van Waalre en de Stratumse heide om zoveel mogelijk af te prikken. Met nog een half uur op de klok ging het kompas pal op Noord en was het verstand op nul, stampen maar!

Twee minuten voor de eindtijd rondden we de laatste 400 meter op de wielerbaan bij Op Noord en finishten we precies binnen de tijd. 1 seconde over 18:00 uur betekent 1 checkpoint voor niets bereikt en per minuut daarna steeds minus 1 checkpoint. Heel veel teams kwamen te laat binnen en in afwachting van de uitslag deden we ons ondertussen tegoed aan pizza en lasagna.

Tot onze grote verbazing eindigden we op de 21e plaats i.p.v. op de vijfde plaats. Teams met veel minder checkpoints eindigden voor ons. In het DARS reglement staat blijkbaar een regel waarin staat dat je per etappe minimaal één checkpoint moet hebben. Hiervan waren wij helaas niet op de hoogte, evenals vele andere teams.

Desondanksalniettemin was het weer een heerlijke sportdag in de vrije natuur, waarbij Herold en ik erg tevreden waren over het resultaat. Met de aanwezige kennis hebben we weloverwogen keuzes gemaakt, zijn we fysiek lekker belast en hebben we weer veel gelachen!  Volgend jaar gaan we ervoor trainen.

Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk wel weten ben ik per 1 augustus officieel gestopt als SMI LO&Sport bij 30 Natresbataljon en heb ik het stokje overgedragen aan SMI Geert Suijlen. Ik hoop meer tijd te kunnen besteden aan zelf sporten: Adventure Races, trailruns, canicross, survivalruns, etc.

Het besef dat ik meer bezig was met mensen te laten sporten dan dat ik zelf aan het sporten was, heeft mij o.a. doen besluiten te stoppen met de Natres. In het begin van dit jaar heb ik het trainerschap van de CIOR ploeg al overgedragen aan Jacques Ooms en met zowel Geert als Jacques laat ik de zaken met een gerust hart achter. Beide hebben al aangetoond dit met hart en ziel te doen. Ik ga ook meer tijd besteden aan mijn gezin en aan het opknappen van mijn Land Rover 110.
De LO&Sportorganisatie wil ik bij deze graag bedanken voor alle 23 mooie jaren! Ik heb veel geleerd en mooie dingen gedaan.
Ik blijf mij inzetten om goede collega’s af te leveren als fulltime sportdocent met VeVa en met goede SB en CIOS stagiaires!

De Pen wil ik graag overdragen aan Marcel van Panhuis, een geweldige collega met wie ik in Roosendaal intensief heb samengewerkt. Eén keer per twee jaar werken wij nog samen om de Land Rover 4 D Challenge te organiseren. Marcel als hoofdorganisator en Almar Laurijssens en ik om alle “sportonderdelen” uit te zetten en op te bouwen (survivalbanen, oriëntatielopen, ATB routes uitzetten, obstacle runs, klimactiviteiten, etc.) Ik ben nieuwsgierig wat hij over het organiseren van deze Challenge weet te schrijven, en over zijn passie voor Landrovers.

Bedankt voor alles, fijne collega’s!

Publicatiedatum: 23 oktober 2017

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.

.