DE PEN

AFLEVERING 24: HEROLD DAT

“Zijn strijd om een plek in Expeditie Robinson 2017”

Hey Robinson tijgers,

Ik kreeg een aantal maanden geleden de pen van mijn zeer gewaardeerde oud-collega Monique Eemsing met de opdracht om mijn aanloop naar mogelijke Robinson avonturen met jullie te delen. Ik zat op dat moment midden in de selectie procedure en op last van RTL mocht ik daarover nog niets zeggen. Ondertussen ben ik geselecteerd als 1 van de 4 Onbekende Nederlanders die met 15 BN-ers dit jaar de cast vormen van Expeditie Robinson 2017. De opnamen en het spel zijn reeds geweest. Ik heb de eerste uitzending gezien en het belooft een waanzinnig seizoen te worden. Op donderdag 7 september wordt deze eerste uitzending uitgezonden om 20.30 uur op RTL5. Dus dit is het moment om mijn belevingen en ervaringen van de weg naar mijn deelname met jullie te delen.

Inhoudelijk mag ik over het spelverloop niets zeggen, wat ik wel wil delen is dat ik blij ben met het feit dat ik mijn werkervaring bij de LO&Sportorganisatie heb kunnen inzetten in dit waanzinnige spelprogramma. Het hebben van ervaring met fysiek en mentaal verzwarende omstandigheden, het inzicht in groepsvormingsprocessen en de nodige know-how over leiderschap waren mooie tools om daarbij in te zetten. Ik ben nog steeds oprecht trots op dat ik jaren lang in het LO&Sportnest heb mogen rondvliegen.

Het lijkt een eeuwigheid geleden. Rond Pasen was het casting weekend. Het begon allemaal in Team Geel. Uit duizenden kandidaten waren de eerste 50 van de Facebook campagne aanwezig. Deze groep werd aangevuld met nog eens 50 kandidaten op basis van hun profiel. In de gehouden FB campagne werd ik 83e. Mijn in de campagne gebruikte filmpjes werden meer dan 100.000 maal bekeken, wellicht ook mede dankzij jullie support, het delen en het "liken". De optelsom van mijn profiel en de bekeken filmpjes waren reden voor de productie van RTL om mij voor het casting weekend uit te nodigen. In totaal waren er dus 100 Onbekende Nederlands die zouden gaan strijden om een plek in Robinson 2017. In het hier onderstaande relaas neem ik je graag mee en deel ik mijn gevoelens en gedachten.

Op een voor de pers geheime plaats ergens in Nederland worden we verwacht op Paaszondag. Na het ophalen van mijn "naamplaatje" worden we opgedeeld in 4 teams. Ik zit in Team Geel, gespannen en nerveus begin ik aan de eerste casting dag. Het doel is om mijn Robinson droom na te jagen. Mijn strategie is om 100% mezelf te zijn en daar 1% bovenop te doen.

Omdat ik als oud-topsporter altijd graag wil weten waar een "wedstrijd" zich afspeelt, ben ik in de week voorafgaand al op locatie geweest. Ik kon niet op het terrein maar van een afstand had ik een inschatting gemaakt wat ik kon aantreffen op deze locatie. Op een soort van eiland had ik op een afstand hindernissen, een klimtoren en een groot uitdagend terrein gezien. Google-maps maakte mijn voorkennis compleet, het zou zwaar gaan worden, dat was zeker.

Met enige voorkennis rijd ik de P-plaats op, een grote groep staat bij elkaar. Ik parkeer mijn auto en pak mijn "tas met een verhaal" en besluit om me bij een groepje mensen aan te sluiten. De locatie is nog dicht en er wordt ons verzocht om op de P-plaats te wachten. Keuvelend en pratend maak ik contact met een aantal mensen. Al pratend kijk ik rond of ik wellicht bekenden zie en ik probeer een inschatting te maken wat de kans van slagen is van mijn expeditie.

Het hek gaat open, de energie en spanning om mij heen is direct duidelijk voelbaar. Ik ga naar binnen en krijg mijn naamplaatje en er wordt een eerste vraag aan mij gesteld. Wat voor weer wens jij? Ik zeg dat er van mij het complete weekend regen mag vallen! Het is immers "all about mindset"! Ik voel me goed en vol vertrouwen zoek ik een plaats voor mezelf in de ruimte waar de deelnemers moeten wachten. In het voorbij lopen van een bankje groet ik een oudere man en zeg tegen hem: ‘Ik heb er zin in, spannend is het wel!’. Hij zegt niets en knikt vriendelijk terug. Terwijl ik mijn tas neerzet krijg ik een opmerking en een vraag over de tas. Wat gaaf die plaatjes, wat betekenen ze allemaal?

Terwijl ik nadenk over de vraag die me net gesteld is, kijk ik om me heen de ruimte in waar ik me bevind. Daar sta ik dan met mijn "tas met een verhaal". Ik besef dat ik vanaf nu potentieel deelnemer ben aan de Expeditie Robinson 2017. Die gedachte maakt me alert en zorgt voor een lekkere spanning in mijn lijf. Het antwoord op de gestelde vraag krijgt langzaam vorm in mijn hoofd. In gedachten stel ik mezelf de vraag waarom die tas eigenlijk zo belangrijk voor me is. Ik vraag me af waarom ik die tas altijd overal mee naar toe zeul. Hoe lang ik die tas al heb, hoeveel plaatjes er inmiddels op zitten, wat die plaatjes eigenlijk over mij zeggen en "oooh jaaah" die vraag wat betekenen ze allemaal?

Ik besluit mijn antwoord kort te houden, niet alles van mezelf meteen prijs te geven. Ik vertel dat ik die tas inmiddels ruim 25 jaar heb en dat ik het leuk vind om van bijzondere gebeurtenissen en ontmoetingen een plaatje op mijn tas te hebben. Waarop de vragensteller doodleuk reageert met de opmerking: ‘Dan ben jij een kleurrijk persoon met veel ervaringen en dus voor mij een geduchte concurrent voor vandaag en morgen.’ Niet helemaal de opmerking die ik gehoopt had door kort te antwoorden. Maar oké, de tas hoort immers bij mij en vertelt mijn levensverhaal. Hij herinnert mij aan mijn eerste eigen tentje, leuke opleidingen, mijn eerste echte racefiets, bergtochten, mijnenvelden, diverse sportmomenten en nog veel meer. Het antwoord van mijn medekandidaat zet me wel direct op scherp, het is vanaf nu Robinson tijd.

Ik besef dat deze tas kennelijk gaat over het onderweg zijn, mensen ontmoeten, dingen ontdekken, doelen stellen, leuke dingen doen, successen behalen en nastreven van dingen die me energie geven en die ik graag doe. Vooral de herinneringen die dat met zich mee brengt maakt me blij en sterk op dat moment. We worden geroepen om naar buiten te gaan waar Dennis Weenink ons zal gaan toespreken over het verdere verloop van de dag.

Ik ben benieuwd wat de dag me gaat brengen, ik loop over een bruggetje naar de groep en besluit links achter in de groep te gaan staan, daar heb ik voor mijn gevoel het meeste overzicht. Ik voel dat het een bijzondere dag gaat worden met leuke en waardevolle ontmoetingen. Dennis begint te praten en zegt: "Er vallen er vandaag 70 af en er gaan er maar 30 door naar morgen". De strijd om een plek in Robinson is begonnen !

Dennis wenst ons succes en deelt de groep op in 4 sub-groepen van 25 deelnemers. Ik word in team Geel geplaatst. Ik ga bij de gele Robinson vlag staan en kijk om heen, voorzichtig tast ik de energie in de groep af en voel een gezonde spanning. Er zijn diverse onderdelen die ik vandaag mag doen. Op het programma staat een hindernis parcours, zandzakken sjouwen, een klimtoren met een net beklimmen, diverse samenwerkingsopdrachten, een individueel gesprek met een psycholoog, interviews en proef shots op camera maken. Het wordt een drukke dag.

We worden vandaag door diverse sportinstructeurs begeleidt en op elk hoekje staan psychologen naar ons te kijken. Zij hebben lijsten met foto's van ons erop, hetgeen wij zeggen, wat we doen of juist niet wordt door hen waargenomen en geregistreerd. Het kijken en bekeken worden is begonnen. Het is echt voorjaarsweer, wat mij doet denken aan mijn wielren verleden. Ik voel die typische natte koude, een lichte miezer regen en wind aan mijn hoofd. Ik ben in mijn element en denk "Yes het regent", het is immers all about mindset.

Het is game on, ik ben lekker bezig, de nervositeit van de heenweg zakt langzaam weg en het bekeken worden houdt mij steeds minder bezig. Ik zeg tegen mezelf; "100% mezelf + 1%". De dag is begonnen, Team Geel begint met de stormbaan. Ik denk bij mezelf waar gaan de sport instructeurs en psychologen naar kijken? In een oogwenk valt het me op dat één van de sportinstructeurs een body cam draagt, kennelijk worden er ook zaken herbekeken.

Ik vraag me af wat ze willen zien en wat juist niet. Ik denk terug aan mijn Defensie tijd toen ik zelf mentale programma's schreef, ontwikkelde en uitvoerde. Welk waarneembaar gedrag vond ik destijds belangrijk? Ik geef in gedachte antwoord op deze vraag. De persoon zet het individuele belang op de tweede plaats en laat zien dat hij kan samenwerken. Beide aspecten zijn mijn inziens ook belangrijk in Robinson en op veel andere plekken in real life. Het zal dus een mix moeten zijn van bovenstaande elementen. Hoe ga ik dat laten zien? Ik besluit om voorop te gaan in de strijd en daar waar het kan mensen te helpen en halverwege het parcours terug te gaan om achterblijvers op te halen.

Bij het terug gaan geef ik aan een stuk of 10 medekandidaten zandzakken en ga ik daarna zelf weer volle bak het parcours op. Terwijl ik het koude water in loop krijg ik kippenvel en loop ik gestaag door. Ikzelf keek altijd naar waar mensen stopten en waar andere juist doorgingen. Ik bedenk me dat ik nu zelf het lijdende voorwerp ben, met de tanden op elkaar en blik op oneindig neem ik de waterhindernissen. In het voorbij gaan geef ik een deelneemster een knietje zodat zij gemakkelijk op het plateau komt. We knikken naar elkaar en gaan beiden volle bak door, dat is een dame uit het juiste hout gesneden. Op het laatste stuk haal ik nog wat deelnemers in bij het naar boven klimmen van een net en eindig ik uiteindelijk voor in de groep. Met een voldaan gevoel loop ik over de finish lijn. Het voelt in balans, ik ben tevreden.

Dag 1 van het casting weekend is voorbij, de gesprekken zijn geweest, de samenwerkingsopdrachten een feit, het hindernissen parcours heb ik volbracht, ik ben bekeken, alles wat ik vandaag heb gedaan is geschiedenis, ik vraag me af of dat genoeg is om door te gaan naar dag 2, ik heb gedaan wat ik wilde doen: 100 + de 1 %.

Mijn gevoel zegt dat ik een kans maak, mijn gedachten remmen dat gevoel sterk af. Zou ik het een volgende keer anders doen? Nee, het is oké ! Voelt goed. Ik ga weer op dezelfde plek staan als vanochtend. Daar komt Dennis met de pot, zou mijn naam daarin zitten? De eerste naam wordt uit de pot gehaald, ik hoor gejuich voorin de groep. De 2e naam volgt al snel, voor ik het besef zijn er een stuk of 10 namen bekend. Dat gaat snel, ik zie de mensen die door zijn vooraan verzamelen, ze zijn blij, er wordt gelachen en ze omhelzen elkaar. Dat is het mooie aan Robinson, je doet veel samen en toch alleen. Er zijn inmiddels meer dan 20 namen bekend, de mensen die vooraan staan zijn mij door de dag heen inderdaad positief opgevallen, pas ik daar tussen?

Mijn gevoel zegt ja, nog 4 namen te gaan, ik hoor Dennis mijn naam zeggen, hoor ik het goed ? Ik voel een schouderklopje, krijg een handdruk en gelukwensen van mensen om me heen, YES ik ben door naar dag 2. Ik sluit me aan bij de groep vooraan, daar sta ik dan bij de laatste 30: blij, moe en voldaan. Dennis zegt tegen ons; "Tot morgen, zorg dat je op tijd hier bent". Bij het naar huis rijden bel ik mijn vrouw, ze is blij voor me. Bij het thuis komen staat er een biertje klaar en is de tafel gedekt. Met mijn gezin spreken we de dag door en ik krijg tips voor morgen van mijn kids. Mijn oudste dochter zegt: ‘Pap, laad je goed op en doe lekker gek om te ontspannen en laat jezelf zien op dag 2, ben lekker jezelf.’

De volgende dag rijd ik met de muziek luid op de speakers naar het "Eiland van Maurik". De tekst "Cruisin’ to your mama" laat me denken aan mijn veel te vroeg overleden moeder. Wat zou ze trots op me zijn. Op dag 2 eindig ik na een heftige dag met veel verrassende twisten bij de laatste 12. We worden naar huis gestuurd met de opmerking “de komende weken hoor je van ons”. Twee weken later word ik tijdens een lunch thuis verrast door presentatrice Nicolette Kluijver en ik krijg te horen dat ik op Expeditie ga. Een lang gekoesterde wens en droomdoel gaat uit komen.

 
Op 4 september is de landelijke persdag op de plek waar de casting is geweest. Ik vind het spannend en gaaf tegelijkertijd dat ik weer op het "Eiland van Maurik" ben. Hier begon het immers allemaal. Ik ga ervan genieten, mijn droom heb ik inmiddels kunnen leven, de opnames zijn geweest en ik heb zin in vandaag! Het belooft een leuk weerzien te worden met cast en crew. Op een spectaculaire wijze worden we op speedboten aan de pers voorgesteld, en kijken wij met de pers samen de eerste volledig aflevering. Vanaf donderdag 7 september gaat het leven wellicht anders zijn….

Wil je niets van mijn verhalen missen, volg dan mijn facebook pagina en vind deze leuk. Zie deze link https://www.facebook.com/herolddat/ of bezoek mijn website www.datvooru.nl

Feel Good Folks ! #YesHetRegent #Mindset #Droomdoel #NiksIsOnmogelijk

Ik draag De Pen over aan mijn oude buddy René van Berlo, met wie ik binnenkort een Adventure Race ga lopen. Mijn opdracht aan hem is om na afloop daarvan een wedstrijdverslag te schrijven.

Publicatiedatum: 05 september 2017

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.