DE PEN

AFLEVERING 23: MONIQUE EEMSING

Kijkje terug in de tijd… Inmiddels is het alweer 9,5 jaar geleden dat ik de LO&Sportorganisatie heb verlaten. Paar veranderingen hebben plaatsgevonden en tegenwoordig werk ik als trafficmanager op een reclamebureau in Apeldoorn. Het grootste deel van de dag houd ik me bezig met het verzorgen van de planning van de offline studio. Dat houdt in dat ik binnenkomende opdrachten inplan, de deadlines bewaak, controle tijdsplanning, etc. Doordat tegenwoordig heel veel adhoc gaat in de reclamewereld, kunnen de dagen heel hectisch zijn doordat er spoedjes tussendoor komen, de tijden niet gehaald worden en zo puzzel ik de hele dag door zodat einde van de dag alles weer klopt.

Verder houd ik me bezig met klantcontact, opdrachten voorbereiden en controleren, factureren en lopende interne zaken. Ik heb een unieke functie waarin ik zelfstandig werk en elke dag is voor mij een verrassing omdat ik afhankelijk ben van wat er van de klanten en de accountmanagers afkomt. Dat maakt het ook zo leuk aan deze functie, omdat ik verder mijn eigen dag kan indelen en weet ik goed zelf in te schatten waar de prioriteiten liggen. Al het geregel, planning, controle en continue oplossingen verzinnen is wel iets wat goed bij me past en waar ik ook regelmatig mee bezig was in de laatste jaren bij de LO&Sportorganisatie. Dus het bruggetje is voor mij makkelijk te maken toen gevraagd werd om een stukje te schrijven over mijn allermooiste sportevenementen wat we destijds op de KMS organiseerden.

Ik heb van 2002-2007 als instructeur op de KMS gezeten en buiten de sportlessen te verzorgen, heb ik het altijd leuk gevonden om deel uit te maken om evenementen te organiseren. Een aantal evenementen wat me zo te binnen schiet zijn de volgende.
Zo kregen de leerlingen de keuze om tijdens hun opleiding een extra activiteit te volgen. Bijvoorbeeld hun duikbrevet of de ZMV speld te halen. Er werd dan in de avonduren getraind en het daadwerkelijk behalen van de activiteit werd in een afsluitend weekend verzorgd. Ik heb dat altijd met veel plezier gedaan voor de ZMV met mijn collega’s Patrick Houwen en Stefan Allers.
Verder de afsluitende sportmiddag voor de cursisten van de A/D-cie wat in het kader was van teambuilding-achtige opdrachten met een knipoog. Dat was vaak lachen, gieren en brullen om ze lekker fanatiek bezig te zien. Eén van de grootste evenementen waar ik met een glimlach op terugkijk was de jaarlijkse KMS Jaardag. Dit bestond uit ATM (All Terrain March), Schietkampioenschappen en de Sportdag. Niet alleen deden leerlingen van de KMS hier aan mee, maar ook vanuit de diverse wapen-/dienstvakken werden er diverse teams gestuurd. Zelfs uit het buitenland kwamen er teams om aan dit jaarlijkse evenement deel te nemen. Ik vond dit altijd een groots spektakel, dus hoe mooi was het niet toen de vraag kwam of ik mee wilde helpen om de Sportdag te organiseren. Dit eerst onder begeleiding van Richard Soree en daarna mocht ik zelf de verantwoordelijkheid daarvoor dragen met als steun mijn collega Marco Althuizen. Dat was best een grote belasting op de dagelijkse werkzaamheden, maar wat een mooie uitdaging en leerproces is dat geweest.

De voltallige LO&Sportgroep Van Hornekazerne in Weert (2003)

Maar de mooiste terugblik die ik heb, is wel het jaar dat C-KMS besloot dat hij graag de CLAS-Bokaal wilde winnen. Ik deed al regelmatig mee aan de diverse wedstrijden, omdat er vaak te weinig dames waren vanuit de KMS om een team te vormen. Ik kan ontzettend genieten om mensen te trainen, te stimuleren naar betere sportprestaties en om aan te moedigen tijdens de wedstrijden. Dan komt echt het fanatieke beestje in mij naar boven. Dus dat jaar zijn we er met elkaar vol voor gegaan waarbij ik de overkoepelende organisatie in handen had. Meedoen aan die wedstrijden was altijd wel met een dubbel gevoel op de KMS en niet altijd makkelijk om steun te krijgen. De C-KMS gaf de opdracht wel, maar er waren ook genoeg kaderleden die het daar niet mee eens waren omdat de leerlingen dan te vaak afwezig waren. Zijn natuurlijk meestal altijd dezelfde personen die eraan mee deden. Dus veel leuren en zeuren, want er moest natuurlijk ook nog getraind worden, maar dat hoort er allemaal bij en ik heb me er niet door laten weerhouden. Gewoon lekker focussen dat je met een team aan het trainen bent en op de dag een mooie prestatie neerzetten. Daar komt zoveel positieve energie vanaf dat het negativisme uit het voortraject dan niks meer uitmaakt.

Eén van de herinneringen die naar boven komt, is dat we ook zomaar op een avond van Weert even naar Udenhout zijn gegaan om daar een echte survivaltraining te volgen om ons voor te bereiden. Ik trainde al bij die vereniging ivm mijn deelname destijds aan de Ultimate Fitness Challenge. En in die periode zaten er in de lichting een paar ontzettend fitte jongens van de commando’s en die vonden het survivalen ook erg leuk. Dat was natuurlijk erg makkelijk voor mij om daarmee te trainen en deelgenoot van te zijn. En zo zijn er vele fijne herinneringen van die tijd en de mooie strijd met andere teams om die cup binnen te slepen. Het voorbereiden, het trainen, zelf mee doen en strijden voor de punten, je andere collega’s ontmoeten uit de lande, begeleiden tijdens de wedstrijden en ga zo maar door. De beloning was ook groots om aan het einde van het jaar de doelstelling te halen en de cup naar de KMS te brengen. Trots gevoel op diegene die het mogelijk hebben gemaakt, daar kan ik dan volop van genieten.

Als ik zo probeer de herinneringen naar boven te halen is het een tijd waar ik met een glimlach en voldoening op terugkijk. Datgene wat ik bij Defensie in die 12 jaar heb geleerd neem ik mee in mijn huidige functie. Ik weet nu heel duidelijk waar mijn competenties liggen en hoe die ik moet inzetten in het bedrijfsleven. De vraag die ik wel vaak krijg, is of ik spijt heb van de beslissing om Defensie te verlaten. En nee, dat heb ik niet, ik heb toen met volle overtuiging die beslissing genomen, ben er voor verhuisd en een nieuw avontuur aangegaan. Ik heb wel heel erg moeten wennen en in het begin mis je toch wel de kameraadschap, het teamgevoel en voornamelijk het buitenleven. Ik heb nu een heel ander leven en ik merk aan mezelf dat het goed bij me past in deze fase.
Helaas ben ik niet meer zo fit en in shape als 10 jaar geleden. Begin 2013 is bij mij vitamine B12 tekort geconstateerd waardoor ik een heel zware fysieke en mentale dip heb gehad. Buiten dat ik heel erg moe was, wilde mijn lijf niet mee werken en kreeg ik ook veel neurologische symptomen en dat is best lastig als je een hectische baan hebt waar alles heel snel gaat. Dat ging ook niet meer en moest een stap terugnemen om alles weer op orde te krijgen en mijn tekort aan te vullen. Gelukkig is daar een makkelijke oplossing voor om dmv injecties B12 toe te dienen in het bloed. Doordat mijn opname verstoord is, zal ik dat zelf ook niet meer uit het eten kunnen halen en moet ik de rest van mijn leven deze injecties blijven krijgen. Nou ja, een paar spuiten in mijn bil kan ik prima mee leven als daardoor de klachten wegblijven. Alleen door mijn fanatisme, wat tevens ook mijn grootste valkuil is, wil ik nog wel eens mijn grenzen overgaan en de signalen negeren en maar door blijven gaan. Maar ik werd hierdoor wel met de neus op de feiten gedrukt en tegenwoordig probeer ik daar beter op te letten (gaat nog niet altijd goed, haha). Sinds 1,5 jaar zit ik ook op een goed schema met de injecties zodat ik niet meer snel tegen klachten aan loop.

Monique in Oostenrijk, op de achtergrond de Grossvenediger (één van de hoogste toppen) met gletsjer.

Door de rust te vinden ben ik gaan wandelen, dat kostte ook de minst fysieke inspanning. Ik ben de Veluwe gaan ontdekken en toen kwam ik er pas achter in wat voor mooi stukje Nederland ik woon. Het wandelen werd een uitgebreide hobby en een goede manier voor mij om body&mind weer in het gareel te krijgen. Voordat ik het wist versleet ik de ene na de andere kilometer. Niet alleen in NL, maar heb inmiddels de bergen van Madeira verkend en vorig jaar de bergen in Oostenrijk. Helaas door mijn rug kan ik geen zware bepakking aan, dus houd ik het voor nu bij dagwandelingen. Maar wat geweldig om die hoogtemeters te bestijgen, klimmen en klauteren over smalle paden en rotsblokken om dan de beloning van het uitzicht te krijgen. Het avontuur opzoeken zal altijd wel in mij blijven zitten, alleen dan op een andere manier en dat is ook prima. Ik vind het heerlijk om de rust te kunnen vinden in de natuur, je hoeft alleen maar je zintuigen open te zetten en alles tot je te nemen. Een heel mooi cadeau en daar doe je mij geen groter plezier mee. Mijn motto is dan ook om te genieten van de kleine dingen in het leven. Dat vind ik namelijk de mooiste en verrassende momenten. Ik probeer nog regelmatig te sporten om wat in conditie te blijven. In de winter kom je mij regelmatig tegen in de bossen, of aan het wandelen of aan het hardlopen. En in de zomer ben ik vaak op en naast de tennisbaan te vinden. Alleen vul ik het tegenwoordig anders in, zal beter naar mijn lichaam moeten luisteren en meer ontspanning erin krijgen.

Dat is niet altijd even makkelijk voor mij, want het fanatieke zit wel in het aard van het beestje. Conclusie: door je ervaringen mee te nemen van eerdere fases in je leven om te blijven leren voor de volgende fases. Dat is ook een reden waarom ik de Pen wil doorgeven aan mijn oud maatje/collega Herold Dat. Op moment van schrijven is hij druk bezig met de voorbereidingen van het selectieweekend van Expeditie Robinson. Ik hoop zo dat hij het gaat halen. Lijkt me geweldig en intrigerend om te zien hoe hij dat groepsproces aangaat. Herold is al jaren bezig om fysiek en mentaal op elkaar af te stemmen en doet dat tegenwoordig met zijn eigen bedrijf DatvoorU. Ik ben wel nieuwsgierig wat hem destijds heeft getriggerd om meer het mentale aspect naar voren te halen en deze slag te maken.

Publicatiedatum: 19 april 2017

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.