DE PEN
AFLEVERING 16: PATRICK VAN KAMPEN
Ik kreeg de pen van Lino Ottenhof met de vragen: Hoe ben je zo fanatiek geworden in het mountainbiken en waar haal ik de tijd vandaan om zoveel te trainen?
Tijdens mijn periode als sportinstructeur op het OCMGD ben ik opgegroeid tussen de duursporters. Rik van Trigt, Ab Agterbos en Rens de Haan zeiden ooit tegen mij: ‘als je later ouder wordt, ga je duursport wel waarderen…’ Ik kon mij daar, gezien de aanwezigheid van mijn witte spiervezels, niks bij voorstellen. Ik was ik absoluut geen duursporter. Ik werd dan ook altijd al springveer genoemd vanwege mijn explosiviteit. Het toeval wil dat deze explosiviteit ervoor gezorgd heeft dat ik een fanatieke mountainbiker ben geworden.
ATB-cursus
Ik heb tijdens mijn defensietijd de cursus ATB instructeur buitenland gevolgd, we zaten in de zomer van 2000 bij Lago di Ledro. Dit was voor mij 2 weken lang genieten en afzien. Als ongetrainde fietser was het erg zwaar om 2 weken lang in de Alpen te fietsen. Het was super leuk en leerzaam, maar de echte verslaving kwam pas later.
Steeds fanatieker
Nadat ik gestopt was met voetballen vanwege de vele (kleine) blessures, dacht ik dat tennis een veilige sport was. Ik werd steeds fanatieker, speelde competitie, had speelsterkte 5.2 bereikt en toen gebeurde het… Tijdens een dubbelpartij stond ik aan het net, ik sprong achterwaarts om een bal te smashen en bij het landen scheurde mijn achillespees volledig af. Punt nog wel gescoord, maar verder spelen was geen optie. Na 6 maanden revalideren in de fitness kon ik weer wat gaan fietsen. Dit begon op een oude wielrenfiets. Ik vond dit ook erg leuk om te doen, wat toertochten rijden in Nederland en België en bergen als de Alpe d’Huez. Voor de winter kocht ik een oude MTB en ik merkte al snel dat ik dit nog leuker vond. Iets explosiever en heerlijk in het bos.
Ik werd steeds fanatieker, Strava was mijn drive. Bij Strava kun je ritten uploaden en kijken hoe je het hebt gedaan en dat vergelijk je weer met andere gebruikers. Iedere rit werd dus een wedstrijd. Later ben ik ook echt wedstrijden gaan rijden voor licentiehouders, eerst korte wedstrijden van 90 minuten, maar nu rijd ik voornamelijk marathons of meerdaagse wedstrijden in het buitenland. Inmiddels ben ik 20 kilo lichter dan in mijn defensietijd. Veel mensen herkennen mij ook niet meer of vragen of ik ziek ben? Mijn aantal MTB-uren vallen nog wel mee, vind ik zelf. Deze zitten rond de 15 uur per week. Als iedereen kritisch naar zijn eigen dagprogramma kijkt, kun je altijd wel 2 uurtjes vinden om te trainen. “Sport is ook een agendapunt”, zei Rik van Trigt altijd. Verder heb ik een vrouw die zelf ook marathons rijdt en daardoor begrijpt ze dat ik veel moet/wil trainen. De reizen naar het buitenland doen we vaak samen, lekker een weekendje weg dus. De kinderen logeren graag bij de opa’s en oma’s, dus iedereen blij.
Carrière
Mooie tijd gehad bij de Landmacht:
- In 1999 ben ik begonnen in Venlo (Blerick), zeer leuke collega’s maar na 3 maanden toch overplaatsing aangevraagd vanwege de doelgroep. Het merendeel hield daar niet van sport.
- 1999 tot 2001 Hollandsche Rading (OCMGD)
- 2001 tot 2003 Bernhardkazerne
Via de Landmacht heb ik de ALO in Tilburg afgerond en ben ik nu al 13 jaar werkzaam in het onderwijs. Ik werk nu op het Edison College in Apeldoorn. Ik heb op onze school een sportroute ontwikkeld waar jaarlijks 180 leerlingen aan deelnemen. Een aantal van hen kan drempelloos doorstromen naar het CIOS in Arnhem of het ROC Sport en Bewegen in Apeldoorn.
Ik geef de pen door aan Patrick Sins. Hij was mijn collega op het OCMGD, hij was daar altijd vrolijk aanwezig en erg behulpzaam. Ik ben erg benieuwd hoe hij in de surfwereld is terechtgekomen? Hij surft zelf ook fanatiek en runt ook nog eens een surfshop en surfschool in Domburg.
Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.
Onze supporters:
Video Fit for Action 2022